Dit wordt het laatste bericht uit NZ, vanuit Miranda. Hier is er een centrum voor strandvogels dat wij al eerder bezochten maar toen op een verkeerd tijdstip vanwege het tij. Nu waren we wel perfect op tijd maar het hoog tij was niet erg hoog zodat de meeste vogels toch te ver af bleven. Ze waren met honderden, misschien zelfs meer dan duizend. Opeens werden ze opgeschrikt door een kiekendief en ze gingen allemaal als een wolk de lucht in om de roofvogel aan te vallen. De kiekendief kreeg toch waar hij voor kwam en vertrok met klein meeuwtje in zn klauwen. Ook weer een vlucht Wrybills gezien die erg zeldzaam zijn - ook dit weer van te ver af.
We zijn nu al dicht bij Auckland, waar we morgen een overnachtingsplaats moeten zoeken die niet ver van de garage ligt waar we onze auto moeten inleveren. De terugvlucht vertrekt al om iets na 12 en we moeten toch wel een uurtje op voorhand ter plaatse zijn. Uit ervaring weten we dat er daar files kunnen zijn, dus tijdig vertrekken.
Deze blog zal vanuit Kermt nog verder verbeterd en aangevuld worden, vooral met foto's. Speel het adres dus nog niet kwijt he.
Tot in Belgie, bij leven en welzijn.
Groetjes van Freddy en Dany
Het heeft toch een beetje tijd gekost om te weten wat het was: flipflops (merci Geert Hoste) ofte teensletsen. De nationale dracht van de Kiwi. Dit weekend de nationale dag van de teenslets in Dunedin, allen daarheen. Zo begint het van onderen af aan bij de Kiwi: blote voeten of teensletsen, daarna een bloot been tot bijna aan de knie, dan een schreeuwerige bermuda van Billabong of zo en daarboven, al naargelang het weer, een T Shirt, pullover met kap, en een pet met kap erover of wollen muts op het hoofd. Nog eens : rare jongens die Kiwi's. Om nog eens naar Dunedin te gaan, geen tijd meer. Ook het weer viel weer eens tegen, nat en nog eens nat - dus maarondergronds vandaag ; de Waitomo grotten. Groot en met miljoenen glimwormpjes, toch wel de moeite. Nu zijn we in Hamilton, nog drie keer slapen en ons vliegtig vertrekt alweer vanuit Auckland. Dus allemaal: tot binnenkort IRL.
In Wellington hebben we dan eindelijk het grote museum Te Papa bezocht, met heel veel informatie over hoe Nieuw Zeeland ontstaan is en over de vroegere Maori geschiedenis. Ook het "mainland sanctuary" van Karori hebben we bezocht en er een behoorlijke wandeling gemaakt. We hebben er ook nog eigenaardige vaststellingen gemaakt toen we een restaurant zochten: De meeste Italianen hebben er spleetogen ! Nadien zagen we in de kebabzaken dat ook de Turken er spleetogen hebben. Rare jongens daar. Ondertussen hebben we een van de slechtste NZ wegen bereisd, nog slechter dan een karrespoor bij ons - van Wanganui naar Pipiriki en van daaruit naar Raetihi. Slippend van links naar rechts en ondertussen rotsblokken ontwijkend van een paar ton, in het midden van de weg. In Pipiriki ontmoetten we twee dames - eentje Maori - in een drankstalletje die nog nooit een Belg hadden gezien. Vriendelijk en leuk, we hadden moeite om er weg te geraken. Wanganui zelf is niet toeristisch maar ten onrechte - het is een heel aangenaam stadje met enkele mooie winkelstraten en een vriendelijke bevolking. Hier in National Park Village wilden we dan eindelijk de Tongariro Crossing doen in het mooie maar winderige weer. Wat bleek: boven in de bergen rukwinden tot 90 km/u en dat blaast je gewoon van de kraterwand af. De voorspellingen waren enkel nog erger. Als alternatief een wandeling gemaakt naar de Tama Lakes, inderdaad zeer winderig maar mooi. En vandaag bleek dat de voorspelling totaal fout was, een ideale dag voor de Crossing, maar wij hadden mountainbiken op het programma. De 42nd Traverse. 48 Km in totaal over verschrikkelijk slechte weg, met een vijftal riviertjes die we over moesten met natte voeten en schoenen als gevolg. Ook nog een zestal quads en moto's die ons tegenkwamen. De verhuurder van de bikes dacht dat we, omdat we fietsers zijn, een zes uren nodig zouiden hebben. We deden het uiteindelijk in 3u 40 min. Dus was t wachten tot 3u tot we opgehaald zouden worden. Alles in het dorpje was dicht: geen cafe of restaurant te vinden tot 20km in de omtrek. Enkele damers die onkruid bespoten aan de wegkant boden ons de rest van hun lunch aan en een meisje met een snuisterijenwinkeltje kwam met waterglazen en ijsklontjes aandraven - vriendelijke mensen die Kiwi's. Morgen weer ervandoor - naar Waitomo, een van de laatste "to do's" van onze reis. Tot dan maar weer.
De laatste dag in Kaikoura was weer eens een hoogtepunt.
's Morgens op zoek naar zeevogels in een klein bootje, en of we er gevonden hebben !!
Niet lang nadat we op weg waren zagen we al enkele albatrossen maar die schipper voer gewoon verder. Nogal raar als je nagaat hoeveel moeite we al gedaan hadden om in Otago albatrossen te kunnen zien.
Nog een beetje later zagen we een vlucht Hutton's shearwaters maar die kwamen niet dichtbij. En toen een grote grijsbruine vogel achter ons aan, samen met een vlucht kleinere meeuwen - een giant petrel volgens de schipper. En toen... legde het bootje zich naast een vissersboot. Daar was de bemanning vis aan 't schoonmaken en het zag er zwart en wit van de vogels. Verschillende soorten albatrossen en kaapse meeuwen en eigenlijk nog teveel om op te noemen. Indrukwekkende beesten met een vleugelspanwijdte tot 3m60 die albatrossen. En ruzie maken onder mekaar met de vleugels wijd open en de staart fier opgericht. We keken onze ogen uit.
Op de middag hadden we weinig tijd over - om met de collega's van de dolfijnenboot mee te gaan. Een redelijk groot gezelschap dat vooral met de beestjes wilde gaan zwemmen, in wetsuit.
Heel snel zagen we de eerste dusky-dolfijnen maar de boot voer verder tot we een groep van wel 300 tegenkwamen. De zwemmers van onze boot zagen er meer uit als walvissen - de dolfijnen waren het snel moe - maar dan voeren we naar een andere groep.
De beestjes waren bij momenten heel speels, springen en rollen en rond en onder de boot door zwemmen.
De zwemmers waren ondertussen wat met minder - een paar uit het water gekomen door de kou, een paar om hun middagmaal terug in de zee te k..tsen, want het was nogal winderig en de boot zwalpte op en neer.
Mooie fotos weer kunnen maken.
En dan deze morgen eruit en naar Picton om de oversteek naar Wellington te maken.
Morgen zien we dus weer verder.
Dany en Freddy
