Het was gisteren een overgangsdag met veel kilometers om het grote en drukke Christchurch te vermijden. De weg was weer een "scenic" route met constant zicht op de sneeuwtoppen van de bergen van de Great Divide, net onder de foothills ervan. Weinig verkeer dus we schoten goed op en waren nog redelijk vroeg in Kaikoura. Dit stadje is sinds een tiental jaar uit z'n voegen gebarsten sinds ze toeristische uitstapjes organiseren om walvissen, dolfijnen enz te bekijken. Wij natuurlijk ook mee vandaag, en ja - drie potvissen gezien. Enorm indrukwekkende dieren die toelaten dat je ze van dichtbij gaat bekijken. Je ziet er wel maar het bovendeel van, de enrome kop zit steeds onderwater maar je ziet ze regelmatig waterpluimen blazen. Twee van de drie doken sierlijk onder, met de grote staart boven water. Enkele goede foto's van kunnen maken. Voor dolfijnen en zeevogels hebben we een nieuwe trip geboekt voor morgen. Ondertussen nog de robbenkolonie bezocht - ook hier weer een paar goede foto's gemaakt van bekvechtende mannetjes. Overmorgen kunnen we dan vroeg vertrekken naar Picton om terug naar het noordeiland te varen, daarmee begint dan het allerlaatste deel van onze reis in Nieuw-Zeeland.
Het was gisteren eigenaardig om te zien: van een streek waar je uitgeregend wordt stilaan hoger langs drie opeenvolgende stuwmeren, nodig om de grote irrigatiemachines draaiende te houden, naar een dorre droge streek voor Mount Cook. We overnachtten in het dorpje Mount Cook zelf, 250 inwoners buiten het toeristische seizoen - anders een 200 meer. Als dit dorpje in Europa zou gelegen zijn, zou het aantal inwoners niet meer te tellen zijn, en zouden de prijzen van het onroerend goed de pan uitswingen. Er is weinig keuze, dus duur - net zoals bijvoorbeeld uit eten gaan (wat we dus niet deden). De YHA backpackers blokhut was nogal rumoerig 's avonds, voor het eerst de oordopjes gebruikt. Vanmorgen op tijd eruit en op weg naar Hookers Lake, een mooie en makkelijke wandeltocht via twee swingbruggen naar een gletschermeer. Ze hadden weer een aantal blikken Japanners opengetrokken die we voorbij moesten maar ze gingen beleefd een stapje opzij voor ons. Domo arigato hoor. Er dreven raar gevormde ijsschotsen in, en we hadden er een prachtig zicht van dichtbij op Mt Cook zelf. Namiddag terug naar Twizel om inkopen te gaan doen en dan verder naar Lake Tekapo. Het meer zelf wordt nogal geoemd omwille van de speciale kleur maar dat hadden we gisteren al erder en mooier gezien. Ook de oude kerk uit 1935 "Church of the Good Sheperd" is bekend. Er liepen dan ook tientallen toeristen rond. Lake Tekapo is een afknapper dus. Nu een plaatsje gevonden om te overnachten op de weg naar Geraldine. Morgen wordt het weer een dagje op de baan - richting Christchurch. Daaag.
Tjonge, onze tweede dag op Stewart was een maat voor niets, regen - hagel - wind, amai. Nikske kunnen doen. De volgende morgen de veerboot genomen in de stromende regen maar gelukkig was de wind wat minder. Er kwamen nog metershoge golven langs bakboord (wat is t nu weer - links of rechts - weet je het ?) maar de ruwe rit van de vorige keer met het neersmakken in de golfdalen was er niet meer bij. Daarna opnieuw de Catlins in gereden, weer een heel andere streek met meer grazige vlakten en heel veel schapen. Paar keer tot aan de kust gereden bij een vuurtoren en daar zeeleeuwen gezien. De kustlijn is ook daar erg woest. De nacht brachten we door in Otago - het schiereiland beneden Dunedin. Om 4 uur gisteren werden we opgepikt voor een natuurtoer - in mooi zonnig weer. Op Taiaroa Head zagen we koningsalbatrossen vliegen - en ook de wind en de regen deden hetzelfde. Van daar uit naar een plaats waar de geeloogpinguins aan land komen en nestelen. Ze waren erg mooi te zien door de nog steeds stromende regen, toch goed kunnen fotograferen. Ook hier lagen weer een paar zeeleeuwen op het strand. Er werd nog naar een strand met pelsrobben gewandeld maar ik bleef toen in het busje, had genoeg van de regen. Freddy is uit straffer hout gesneden en ging wel mee - en kwam druipend en soppend terug. Het heeft meer dan een dag en een nacht geduurd om zn kleren droog te krijgen. Ondertussen zijn we terug naar de bergen toe gereden en dan maar direct naar de hoogste van allemaal: Mount Cook. Eerst nog langs de boulders in Moeraki die inderdaad de moeite waren met mooie dooraderingen. Je vraagt je af hoe de zee die stenen zo mooi rond heeft kunnen slijpen. Maar wel heel toeristisch en lawaaierig, bah - dat zijn we niet meer gewoon. Prachtig weer vandaag, je houdt het niet voor mogelijk wat een verschil met gisteren - en door een prachtig landschap. Je zou elke kilometer kunnen stoppen voor een foto. Heel veel lupinen langs de weg en sommige heuvels kleuren volledig geel door de bloeiende brem. Morgen een wandeltocht op het programma en dan stilaan richting Christchurch. Tot dan.
Dany en Freddy
