Het is al weer een weekje geleden en heb geprobeerd om op het internet te raken in Banepa maar het is er zo traag dat ik geen zin had om uren te wachten. Nu ben ik dus terug in Thamel kathmandu en heb ik dus terug tijd om op mijn gemak alles te typen van vorig weekend en mijn eerste indrukken van op mijn werk. Zaterdag 23-10-2010 vertrokken we om 7 uur in de morgen om te vertrekken om ons weekendje te gaan raften.om een 3tal uurtjes waren we gearriveerd. We waren met een klein groepje 7 andere vrijwilligers en mezelf. Aangekomen trokken we onze reddingsverst aan en smeerden we ons goed in met zonnecreme want het was er enorm warm en en het water heel gevaarlijk om te verbranden. We kregen nog een half uurtje uitleg over hoe we nu juist moesten raften, enkele veiligheidsregels enz... En toen waren we vertrokken... in het begin was het er heel kalm en amuseerden we ons met elkaar in het water te gooien en er natuurlijk achteraf terug in te helpen. na een uurtje varen stopten we om onze lunch te nemen op een soort zandachtig strand. Ze hadden werkelijk aan alles gedacht ; choco, pindakaas, koekjes, brood, een soort sla`tje... na de lucnk terug verder gedaan met raften en dit was echt dikke fun... grote golven waar we allemaal uit de boot werden gesmeten waar ik dus ook enkele blauwe plekken aan overgehouden heb!!! Eens aangekomen op onze kampeerplaats ik had me voorgesteld om een zacht bed te hebben een lekkere warme douche maar dit lekker niet We brachten de nacht door in een tent, hadden geen douche, er werd een gat in het zand gemaakt dat ons toilet moeste voorstellen. Dus echt kamperen. Het was eigenlijk wel leuk want we zaten gelzzelig te eten bij kaarslicht en kochten ons Rum en maakten een punch met fruit. Het was er enorm koud dus dit hielp wel om ons te verwarmen Rond 2uur in de nacht naar bed gegaan maar ik heb eigenlijk maar een half uurtje ofzo geslapen want met allemaal stenen onder je lig je niet echt comfortabel maar tot daaraantoe het was dikke fun !!! Ik was nog redelijk fris de volgende morgen, dus we sprongen allemaal in onze natte kleren en smeerden ons terug in met zonnecreme en na het heerlijk ontbijt konden we er terug tegenaan terug heel veel fun gehad. Hoe kan het ook anders we waren net kleine kinderen in een grote boot in een groot zwembad. Het was een heel kalm stuk en we besloten dus allemaal om te gaan zwemmen. Het einde van de rafting kwam er heel plots maar het was leuk en we waren helemaal niet klaar om terug een busrit van 5-6uur te gaan doen. maar we konden niet anders. Aten een lunch nam een rivierdouche en konden vertrekken. Dit was kort het rafting weekend. ( foto`s volgen heb deze nog niet werden met speciale fotocamera gemaakt en zijn er allen op aan het wachten)
Maandag 25-10 gestart op het werk. Dit was zo een grote shock niet normaal, ik was er wel al een dag en half geweest maar nu had ik een idee dit is toch wel voor 5 weken dat ik dit moet doorstaan en het lijkt allemaal zo ongeloofwaardig!Maar toch is het het werkelijk leven hier. De eerste 3 werkdagen voelde ik me echt ROT , liet een nacht van slapen en zat constant te denken aan al die sukkelaars. Ik kwam aan op woensdag en daar zat een meisje met een enorm vuil verband rond haar teen, ik deed het verband open en het was gewoon volledig veretterd. Ik liep dus naar de apotheek achtert ontsmetting, verband, eosine, en nog een heleboel. Ik toonde aan de mensen die er werken hoe ze dit moesten aanpakken en ze bleken het te verstaan. Het is namelijk heel moeilijk om iets uit te leggen want er verstaat niemand geen engels en ik versta totaal geen nepalees. Nu ik heb mijn woordenboekje en probeer nu en dan iets te zeggen. Het woordenboekje helpt maar niet altijd hoor. Ik dacht dus dat ze het verstaan hadden van die wondzorg maar in de middag zei ik dat er terug wondzorg moest gedaan worden en zij deden het. Haalden ze wel niet dat vuil vies verband uit de vuilbak van s`morgens Ze hadden het dus niet begrepen !!!! Hetzelfde bij een meisje die een epileptische aanval deed, ze lieten die daar gewoon maar liggen enkeken er niet naar om ik stond volledig verbouweerd aan de grond genageld. Er is wel ieder uur een kind die een aanval doet en het volgende kind probeerde ik hem aan te tonen wat ze moeten doen. Maar niks werd in acht genomen. Op donderdag kochtte ik 40 kleurboeken, 100 potloden, nam een paar ballonen mee en we konden starten aan een leuke dag. En eerlijk gezegd het was de eerste dag dat ik me goed voelde en dat ik ook het gevoel had dat ik met het tonen van de wondzorg hen wat had bijgeleerd. Ik probeer nu gewoon te denken ; ik kan die kinderen 1 maand helpen en ik probeer het gewoon goed te doen! Nog zoiets dat ik niet versta; blijkbaar vinden die begeleiders het normaal dat kinderen in een natte broek rondlopen en achteraf dus heel hun poepje roodziet van de irritatie van de urine. Als ik dit zie werd ik een beetje boos en deed ik gewoon een nieuwe broek aan. Maar als die 5 keer voorvalt op een dag dan hebben ze het probleem dat ze geen kledij meer hebben en dus in het blootje gaan rondlopen. Echt triestig! Dus kledij moet ik ook zeker en vast gaan aankopen.
Ik heb al verschillende dingen in mijn hoofd om aan te kopen; Kledij, medicatie, een nieuwe mat die ze gemakkelijk kunnen afwassen wanner kinderen erop geplast hebben, schildergerief, schoenen, en er komt vast nog meer in mijn gedachten!! ik wou eerst nog rolstoelen kopen maar het meisje voor mij heeft 5 nieuwe rolstoelen gegeven.
op vrijdag vandaag dus 26-10-2010
Ik ben deze week gevraagd geweest van projects abroad om mee te gaan met nog 4 andere verpleegkundge en 3 dokters naar een verlaten dorpje en er kinderen te gaan onderzoeken. (wegen, meten, inspuitingen, wondzorg) Natuurlijk niet neen gezegd !!! Dit was echte en prachtige ervaring en zou ik als het kan graag nog eens meemaken. Graag zou ik ook iets doen voor deze mensen want het is echt een prachtig initiatief dat ze nemen. maar de vraag is wat. Normaal ga ik volgendeweek zondag gaan praten met een vrouwelijke arts hierover. Misschien stelt ze voor om verbandmateriaal, medicatie. We zien wel maar in ieder geval verdiendt dit ook iets!!!
Nu vlug iets eten want morgen vertrekken we om 5u45 om te gaan canyonningen ( terug een busrit van 3 en half uur) Weet je , misschien zeggen jullie amai die doet veel uitstappen maar als jhe een hele week rare en vreselijke dingen hebt gezien is het gewoon heel erg leuk om er even tussenuit te zijn!!!
We brachten de nacht door in een tent, hadden geen douche, er werd een gat in het zand gemaakt dat ons toilet moeste voorstellen. Dus echt kamperen. Het was eigenlijk wel leuk want we zaten gelzzelig te eten bij kaarslicht en kochten ons Rum en maakten een punch met fruit. Het was er enorm koud dus dit hielp wel om ons te verwarmen 
Rond 2uur in de nacht naar bed gegaan maar ik heb eigenlijk maar een half uurtje ofzo geslapen want met allemaal stenen onder je lig je niet echt comfortabel maar tot daaraantoe het was dikke fun !!! Ik was nog redelijk fris de volgende morgen, dus we sprongen allemaal in onze natte kleren en smeerden ons terug in met zonnecreme en na het heerlijk ontbijt konden we er terug tegenaan terug heel veel fun gehad. Hoe kan het ook anders we waren net kleine kinderen in een grote boot in een groot zwembad. Het was een heel kalm stuk en we besloten dus allemaal om te gaan zwemmen. Het einde van de rafting kwam er heel plots maar het was leuk en we waren helemaal niet klaar om terug een busrit van 5-6uur te gaan doen. maar we konden niet anders. Aten een lunch nam een rivierdouche en konden vertrekken.
