ik kan vlug eventjes op het internet en ik moet ervan profiteren, want het is vandaag hier nieuwjaar en alles is gesloten. Het internet cafe is nu nog open voor een half uurtje... Dus vlug eventjes het een en anders vertellen.
zoals ik vertelde de vorige keer ben ik naar een dame gegaan die in het Nutrion Rehabiltion Home werk. Dit is een centrum voor ondervoede kinderen en hun moeder. Er zitten allerlei kinderen die ondervoed zijn start van de leeftijd van 0 maand tot 12 jaar. Ik kreeg er een hele rondleiding van Sunita en daarna hadden we een goed en aangenaam gesprek in verstaanbaar engels.
Ik vertelde dat ik iets wou doen voor hen omdat ik het zo prachtig vond wat we 26 Oktober gedaan hebben in het dorpje. Ze vertelde wat ze allemaal deden, wat hun doelen waren en dat ik als een geschenk uit de hemel kwam. Ik had me op voorhand voorgenomen om toch wel wat geld hierin te spenderen. Dus ik besloot om Medicatie aan te kopen zo'n 30 Menigitis inspuitingen, 30 Bof-Rubella inspuiten , kledij, speelgoed, en ik ga ook een laptop kopen voor hen. want tijdens de uitstap op vrijdag moesten ze alles met de hand schrijven en het zou veel vlugger gaan als ze een laptop hadden. Ik stelde het voor en Sunita die zei ik durf dit tegen niemand vragen maar omdat je dit zelf voorsteld ga ik graag in op je voorstel. Heel grappig eigenlijk. Het zal ongeveer rond de 1300 euro zijn voor dit alles.
Morgen op Maandag 8 November ga ik richting het NRH om alles samen aan te kopen met Sunita zodat ik ook direct mijn bewijzen heb en het jullie kan tonen dat ik iets nuttig gedaan heb met het geld! Op Donderdag 11 November ga ik de 40 Truien oppikken voor het CBR center in Bhaktapur, daarna ga ik terug nar NRH om te kijken of alles nuttig gebruikt wordt! Het wordt dus een spannende week!!!
Het zou eventueel ook kunnen dat ik daar ga werken voor de volgende weken , dit zou fantastisch zijn want je kan er echt heel veel verpleegkundige handelingen uitvoeren zoals inspuitingen, sonde voeding, educatie geven over voeding en je kan zelf nachtshiften doen omdat de kinderen om de X aantal uren moeten eten om gewicht bij te komen. Dit gaat om flesvoeding en gewone voeding. Verpleegkundigen doen dit om de moeders wat te ontlasten. Dus het lijkt me echt leuk. Hopelijk kan Ruth iets regelen!!
Het is hier zo grappig vandaag, Ze vieren dus nieuwjaar en er is overal muziek op straat, prachtige afbeeldingen op de grond die ze maken met het kleurpoeder enz... Je kan het wat vergelijken met de City Parade. Een heus feest dus...! Maar anders is alles bijna dood hoor hier.
sorry ik be nog iets vergeten te zeggen... Ben gisteren naar de zoo van Patan geweest en heb er op een olifant gezeten het was echt gaaf om te doen. Foto`s volgen van alles maar moet jullie nu laten want moet naar mijn belangrijke afspraak!!
Wat gaat de tijd toch snel hier er is al weer een week voorbij en het is terug tijd om jullie enkele foto`s te tonen en een nieuw verslagje te typen.
In het weekend van zaterdag-zondag 30-31 oktober zijn we met project abroad naar het Last Resort geweest, het was er zalig genieten. Last Resort ligt op ongeveer 12 km van de Tibetanse grens. Het is een geweldig soort van natuurreservaat waar je verschillende sporten kan uitoefenen zoals bungy jump, cannyoning swing dit is beide van een brug van 160 meter. Niks voor mij dus... sommige vrijwilligers hebben het wel gedaan het zag er echt spectaculair uit!! De zaterdag heb ik gewoon lekker relaxt , een boekje gelezen, wat muziek geluisterd, lekker niks gedaan eigenlijk... Dit was echt wel nodig want na zo een hectische week op het werk deed dit echt wel deugd!! De zondag ben ik gaan cannyoning dit is van rotsen naar beneden lopen ( bevestig aan een veiligheidstouw natuurlijk) we deden er 2 van 10 meter, 2 van 9 meter, 1 van 30 meter en dan nog een van 45 meter. Echt gaaf om te doen. We moetsen over rotsen klimmen in kleine waterperkjes springen en van natuurlijke waterglijbanen afglijden en dan natuurlijk afdalen van de rotsen! Ik voelde me wel veilig want ze controleerden ons telkens wanneer we moesten afdalen. Dit duurde alles zo een uur of 4 denk ik. Kan langer zijn maar soms heb je hier gewoon geen tijdsbesef!! We kregen een speciaal pak aan tegen het koude water, een leuke pot op ons hoofd, een een broek met beveiligheids dingen. We zijn vertrokken zondag rond 16uur terug richting Kathmandu maar het was weer zo een akkelige weg en om 17 uur werd het al weer donker dus kan je het je voorstellen... `Leuke` gevaarlijke haarspeldbochten in het donker aan een snelheid van 80km per uur. Alle toeristen deden het bijna in het broek. Maar ik had weer geluk want na 3 uurtjes op de bus konden ze ons afzetten in Banepa en waren we weer Home sweet Home!
Op maandag ben ik dus weer gestart met werken. met een koffer vol volle moed!! Mijn doel was deze week om het een en ander te kunnen aankopen van noodzakelijke dingen. Op maandag een leuk dagje gehad gestart met wassen van kinderen, wondzorg gedaan, nu en dan ingesprongen bij een kind die een epileptsiche aanval deed, eten gegeven, 100 natte broeken ververst tot ze geen meer hadden en dan liepen ze rond in hun blote poep , en natuurlijk wat proberen te spelen met de kinderen.
Op dinsdag had ik een gesprek met Ramesh, de directeur van het CBR en een dame die een klein beetje engels sprak Ik wou hen duidelijk maken dat ik het een en ander wou aankopen. Het duurde 2 uur voor ik eindelijk wist wat en hoe. Ik kochte voor 5 kinderen gedurende 4 maanden lang medicatie voor hun epilepsie. Ik wou dit langer doen maar kreeg geen voorschriften meer en de medicatie ging eigenlijk ook over datum zijn dan. maar dit is nog het minste! Nu ik heb allesinds de kinderen kunnen helpen aan medicatie voor 4 maand. Daarna hebben we ook 2 huisbezoeken gedaan waar ik de medicatie persoonlijk heb kunnen afgeven. Het was soms schrijnend om te zien. De mensen leven in 1 kleine ruimte; ze slapen er , maken eten, wassen hen... 1 moeder was echt super gelukkig met de medicatie en begon direct met koffie te maken en ging ze koekjes kopen zo dankbaar was ze. Haar man had enkele jaren geleden een ongeluk tegengekomen met zijn tractor en was daardoor verlamd aan onderste ledematen en was dus niet meer bekwaam om te werken, de moeder zelf moest dus zorgen voor haar man en haar zieke moeder en haar kind. Ze deed thuis wat werk om het dan te verkopen op straat zodat ze toch wat geld hadden op het einde van de maand. Echt hard om te zien maar langs de andere kant is het het werkelijke leven hier!
Woensdag hebben we terug gaan shoppen in de voormiddag achter kledij voor de kinderen. Ik heb 40 paar broeken gekocht voor alle kinderen 2 die incontinent zijn. Daarna kocht ik nog een groot plastiek die ze op hun matten kunnen leggen en dit heel makkelijk kunnnen afkuisen achteraf wanneer een kindje een ongelukje gehad heeft!
De mensen daar waren heel erg dankbaar. Dus ik wil jullie allemaal nog eens in de naam van de mensen in het CBR en alle 5 de kinderen voor jullie steun die jullie mij geboden hebben op de benefiet.
De rest van de week heb ik een aangename week gehad, maar ik heb het een klein beetje moeilijk in het CBR. Ik heb erover gepraat met iemand van projects abroad en het zou eventueel kunnen dat ik zal veranderen van placement. Dan kan ik daar ook uitzoeken wat ik voor hen kan doen.
Gisteren had ik hier een geweldige avond, we denen mijn vroege verjaardagsparty... iedereen los gelaten van de werkweek. Het was dikke fun!!!
Vandaag zijn we zaterdag en straks ga ik een gesprek hebben met de dame waarmee we samen naar dat kleine dorpje zijn geweest. Ik zal haar vragen wat ik kan doen voor hen want ik had echt super veel respect voor hetgene dat die mensen verwezelijken.
sommige vrijwilligers hebben het wel gedaan het zag er echt spectaculair uit!! De zaterdag heb ik gewoon lekker relaxt , een boekje gelezen, wat muziek geluisterd, lekker niks gedaan eigenlijk... Dit was echt wel nodig want na zo een hectische week op het werk deed dit echt wel deugd!! De zondag ben ik gaan cannyoning dit is van rotsen naar beneden lopen ( bevestig aan een veiligheidstouw natuurlijk) we deden er 2 van 10 meter, 2 van 9 meter, 1 van 30 meter en dan nog een van 45 meter. Echt gaaf om te doen. We moetsen over rotsen klimmen in kleine waterperkjes springen en van natuurlijke waterglijbanen afglijden en dan natuurlijk afdalen van de rotsen! Ik voelde me wel veilig want ze controleerden ons telkens wanneer we moesten afdalen. 
, en natuurlijk wat proberen te spelen met de kinderen.
