Sorry dat ik al een eindje niet heb van me laten horen! Het was heel druk met werk en dan ben ik ook nog voor enkele dagen terug naar Belgie gekomen. Dan terug volop zitten werken en dan was het eindelijk het moment dat mijn ouders en els aankwamen! Na een lange tijd er te zitten over praten was het eindelijk zo ver en het was zalig!
Dinsdag avond stond ik daar te wachten voor het raam in de Kathmandu luchthaven! Spannend!!! Wachten , wachten en nog eens wachte. Zoals je zelf waarschijnlijk wel weet kan wachten heel lang duren!! Pffff moest plassen omdat ik zo zenuwachtig was en ik durfde bijna niet gaan omdat ik bang was dat ik hen ging missen toen ze aankwamen . Maar er was geen wachten aan , ik moest gaan plassen! Dus vlug gelopen die toch echt wel vieze WC van de luchthaven zijn dan ook ontdenkt geweest en gelukkig op tijd terug! Kort daarna kwamen ze eindelijk tevoorschijn! Zalig was het! Of ze moe waren na hun lange vlucht? Dat was echt te betwijfelen want ze begonnen hier allemaal hun valiezen al te ledigen, alles wilden ze tonen wat ze bij hadden voor de kids hier in Nepal!! Toch wel schattig he!!
Na een stevige nacht slapen zijn we dan de volgende dag naar Pashupatinath en Bouddha geweest!! Heel leuk! Locaal vervoer genoemen!! een micro bus met 32 personen erin! Mijn vader wou en wou zijn record bregen maar het is hem nooit meer gelukt Op Donderdag was het Tika dag wat betekend dat je een Tika (een grote rode bol) op je voorhoofd krijgt om je te zegenen voor een goed en veilig jaar. Het is een groot feest hier!! Ik had op voorhand een kurta top (tradioneel kleed) laten maken voor Els en Mama en deze konden ze dragen voor Tika dag. We trokken samen met enkele vrijwilligers richten een weeshuis waar Els ook een beetje cadeautjes bij had voor de kinderen (ringetjes , beertjes, springballen) Ze waren er zeker heel blij mee! (zie foto's Tika dag 2011)
Enkele dagen later zijn we dan ook vertrokken richting Chitwan waar we eerst stopten in een ziekenhuis in Bharatpur omdat ze heel veel kinderkleren bij hadden voor pasgeborene. Dus zijn we in de materniteit die kleren gaan uitdelen aan de kersverse moeders. Ook hadden ze wat kleren bij voor kinderen onder 1 jaar en dan zijn we naar de pediatrie geweest waar we deze ook gegeven hebben. Het was moeilijk omdat we niet genoeg bij hadden maar genoeg heb je hier nooit! Je mag nog 20 valiezen hebben mensen blijven vragen!
In chitwan National park zijn we met de olifanten een toertje zijn gaan wandelen- we hebben met de olifanten in de rivier geweest!! Echt heel leuk om te doen! Maar super warm in Chitwan. Eenmaal het zondag was was het dan tijd om naar Pokara te vertrekken! Mama en Els samen met mijn vader en ik een eindje op het dak van de bus gezeten maar na een eindje waren de moeder het beu en zijn ze binnen in de bus gaan zitten natuurlijk wilde papa en ik blijven zitten dus hebben we een zalige frisse rooftop rit gehad naar Pokara! Eenmaal we aankwamen in Pokara waren we volledig verbrand. Kon niet anders he ! Volle zon en een beetje wind!!
In Pokara zijn we gaan paragliden, scooters gehuurd en een beetje rondgereden, lekker gaan eten, dansshow gezien, een boot tochtje op het meer in Pokara. Simpel weg Genieten!!! Daarna terug een gekke busrit richting Kathamandu... Na 7 lange uren op de bus eindelijk terug aangekomen, dan een drankje gedaan met een collega..
Nog enkele dagen om wat toeristishe dingen te bezoeken en dan was het tijd om naar een weeshuis te gaan , daar een nachtje te slapen en dan de kinderen mee te nemen richting de Zoo in Patan. Het weeshuis was ongeveer 2,5 uur weg van Kathamandu en lag in het gebied genaamd Pastali. Het weeshuis had de naam Peace Home. En het was echt een omgeving om er peace van te worden hoor! Zalig. De kinderen waren super lief! Jammer genoeg waren het kinderen die een heel erg verleden hadden of ze werden fysiek misbruik, verwaarloosd.... Maar ze waren zo gelukkig op de plaats waar ze nu waren!! De directeur van het weeshuis probeerde uit te leggen dan mijn vader en moeder niet konden samen slapen maar hij vond het wat moeilijk om te zeggen, toen heb ik het maar over mijn lippen gesmeten. Heel grappig! Lekkere Dhal Bat gegeten in de avond en daarna je eigen bord gaan afwassen en je had een goedkeuring nodig of je mocht opnieuw beginnen... Vroeg in ons bed. De volgende morgen hadden we neen geen toast- eitje - of een lekkere croissant, maar we hadden wel Dhal Bat, wat voor elsen ik nog redelijk ging maar voor vader en moeder... Toch niet hoor, mama moest het doorspoelen met wat water en papa die had gewoon een beetje rijst! Maar zo lief waren ze om wel koffie te maken voor hen. En dan richting Patan Zoo... Zalige dag... de kinderen waren fantastisch en natuurlijk heel blij om in de zoo te zijn. We hadden 26 kinderen mee vanuit de zoo met natuulijk ook locale staff. Misschien 6 kinderen hadden al in de zoo geweest voor de rest was het allemaal hun eerste keer!! Zalig om de kinderen een hele dag met een glimlach op hun gezicht te zien!!! Na ze een knuffel te geven en hen uit te zwaaien was er alweer een dag weg van de vakantie... Man man man, wat ging die tijd toch snel! (Zie foto's Peace home)
Ook de straatkindeen hadden een geweldige tijd met mijn vader, petten uitdelen, balpennen uitdelen, enkele t-shirst geven. Ja hoor , ze kenden hem...
Nog enkele dingen gaan bezoeken, natuurlijk cadeautjes kopen voor de mensen thuis, een beetje genieten was het al gauw de laatste avond!Tijd om de valiezen terug te maken , nog een nachtje slapen. Nog een drankje gedaan en dan terug richting de flat. Mijn moeder en els hebben dan een lekkere spaghetti gemaakt en dan was het al vlug tijd om terug richting de luchthaven te vertrekken. Het was toch wel met een beetje pijn in het hart dat ik ze zag vertrekken. Maar ik ben super blij dat ik ze hier heb kunnen rond tonen, we hebben allesinds veel gelachen en veel gezien! En ik zie jullie vlug terug!! Op 10 November is het ook tijd voor mij om mijn vlucht te nemen en terug te komen naar mijn Belgen landje!! Zie jullie allemaal heel snel terug nu!!!
Vele vele groetjes terug en nog steeds vanuit het zonnige Nepal! xxx
Ik wil jullie gewoon eventjes laten weten dat ik oke ben na de aardbeving van zondag avond hier in Nepal. Ik was eigenlijk onderweg van Brussel naar Nepal. Ben voor een weekje en half naar huis geweest! Gelukkige is er niet te veel schade in Nepal. Natuurlijk enkele huizen die wat schade hebben en een muur van de Britse Ambassade die naar beneden gekomen is. Daar vielen dan ook 3 doden!! Er is ook nog een vrouw die in paniek sloeg en doorhaar rraam is gesprongen van de 5de verdieping en die is ook om het leven gekomen! Verder hebben we ook nog geen na schokken gehad, al zijn die er wel geweest maar die waren niet voelbaar tot in Kathmandu!!!
Een emergency rugzak staat wel naast mijn deur nu met een trui, water, noedels, beetje geld, verband, kopie van mijn pasport!!! Je weet maar nooit! Hopelijk is het gevaar geweken nu! Ze zeggen van wel maar ze hebben me toch altijd verteld dat je dit nooit kan voorspelen!!! Hopelijk is alles oke met jullie in Belgie...???
Alles goed met jullie daar in mijn verre belgenlandje? Voor mij kort mijn verblijf hier snel in hoor, nog 2,5 maand te gaan... Zal ik blij zijn of verdrietig??? Ik kan het niet zeggen, langs de ene kant blij om iedereen en alles terug te zien, langs de andere kant verdrietig omdat ik weet dat ik hier niet snel zal terug komen en al mijn vrienden in Nepal zal moeten missen!!! Nu we hebben nog een tijdje te gaan dus we gaan er nog met volle teugen van genieten!!
Het regenseizoen komt stillaan aan zijn einde... Gelukkige maar want de laatste weken was het toch wel de moeite geweest hoor!! Letterlijk tot aan je kuiten in het water... heel grappig soms maar ook heel vies, als je begint te denken welke ziektes allemaal in dit water zitten... bah.... Nuja dat hoort erbij zeker. Kzal hout vast houden maar ben nog niet ziek geweest buiten die ene keer in januari. maar we gaan niet te luid roepen , je weet maar nooit!!!
Wat is er voor de rest allemaal gebeurt!! Het begint stillaan allemaal heel normaal te worden hoor voor mij hier... Vrijwilligers om hun gemak stellen, hen brengen naar placements, host family.... Nu begin ik wel te genieten van alles wat ik nog een laatste keer kan doen. Zo ben ik dit weekend naar Last Resort geweest. Dit is een resort , echt prachtig en heel rusthevend daar!!! De meeste mensen gaan er voor de Bungy jump, maar dit ligt niet in Daisy haar aard. Om maar eens van een brug te springen van 160meter hoog!! Dus had ik maar besloten om de high ropes te doen, dat is een parcour die je aflegt samen met een andere persoon een 8tal meter van de grond (die al hoog genoeg is voor mij) Het was wel heel leuk om te doen maar ook wel een beetje schrikken!! Vandaag overal spierpijn van me op de spannen denk ik... Dan hebben we ook wel gerelaxed. En in de middag hebben we een busje gehuurd om naar de tibet border te gaan!We gingen het eerst met het lokale vervoer doen tot dat we hoorden dat de weg daar niet zo fantastisch was en het best wel gevaarlijk kon zijn met een lokale bus. Dus huurden we maar dat busje... Lekker met z'n allen naar de border van Tibet. En inderdaad, de weg was vreselijk, allemaal land slide van de regen dus redelijk gevaarlijk. Nu veilig aangekomen moesten we nog een beetje wandelen door een lokaal dorpje en dan zagen we in de verte Chin (Tibet) Je zag meteen dat de stijl van huzen anders waren, maar geen denken aan dat we de grens makkelijk konden kruisen hoor, we vroegen aan de poitie dat controleerde de visa-passports... om 1 voet over de grens te zetten, eerst neen daarna Ja en dan 2 voeten over de grens... Nu kan ik toch zeggen dat ik 10cm in tibet ben geweest op Chinees grondgebied... HEHE iedereen was zo exited about it!! zo grappig!, op de terugweg naar het Resort zijn we gestopt aan een hele mooie natuurlijk waterval en ook aan de hotsprings. ze vertelden ons dat ze natuurlijk waren waar ik me echt al vragen bij stelde, toen we een kijkje gingen nemen was er gewoon letterlijk niks te zien gewoon een bad met warm water in... Dun NEEN niet natuurlijk!! . Daarna terug op de hobbelige weg naar het Resort en ons klaarmaken voor de rit terug richting Kathmandu. Het was zalig om er even tussenuit te zijn en de prachtige landschappen van Nepal te zien.Toch echt wel een heel mooi land hoor. Binnen een grote maand komen mijn ouders aan en dan zal ik ook met volle teugen genieten , natuurlijk van hen om hen terug te zien maar ook van Nepal want we gaan alles gaan doen, alles gaan bezoeken. Kijk er enorm naar uit!!!
Vandaag lekker dagje niet werken, dus relaxen... Vele groetjes en tot gauw!!!! Daisy
Man, man, man, wat heeft de tijd toch snel gegaan de afgelopen maand. Mijn 2de two weeks specials zitten er ook op si!! Nu terug het normale leven in... Inductie, moving, problemen oplossen van vrijwilligers,... Maar ik hou er wel van hoor. De 2 weeks specials waren heel leuk om te doen maar ook heel vermoeiend vooral omdat het een groep was van 11vrijwilligers die 16-17 jaar zijn... Nooit uitgeput altijd vol met energie... Toen ik ze ging oppikken in de luchthaven was de eerste vraag die ik kreeg--> Hoe oud moet je hier zijn om alcohol te drinken... Ik dacht al dat beloofd maar het viel al bij al nog heel goed mee. Ik vertelde hen mijn grens en dat was: als je niet aan de ontbijt tafel zit om 8 uur dan ga je ookn iet mee naar het ziekenhuis... Was er dan 1tje die hem overslapen had en hij kwam 8.15 aan de tafel kwam hij heel ontschuldig vragen of hij nu echt in het hotel moest blijven of niet... Natuurlijk met mijn goed hart die arme jongen had zich gewoon overslapen dus mocht hij wel mee hoor!!!
In het weekend ben ik dan ook voor de eerste keer naar het National Park geweest in Chitwan. Het was er echt super!!! Jungle walk, olifanten spotten, olifanten tocht, olifanten wassen... echt super om te doen. Het saaie was dat we op zondag morgen heel vroeg moesten opstaan omdat we vogels gingen spotten... Nu ja de vrijwilligers natuurlijk allemaal te laat!! Maar jah, echt interessant was het nu wel niet hoor maar die man deed zo zijn best dat we toch wel wat intresse toonden!!
Wat heb ik voor de rest nog gedaan: eigenlijk niet zoveel hoor... deze week was het wat uitrusten van de 2 weeks specials en een paar inducties en arrivals gedaan. Het was wel terug leuk om dit te gaan doen hoor na een maand!
En het aftellen is ook begonnen. Niet het aftellen om naar huis te gaan maar het aftellen naar de maand oktober... wanneer mijn ouders op bezoek komen. Mijn collega's hadden er zitten over praten wie er vakantie wanneer moet hebben. Ik zeg geef me maar lekker veel werk op de 4de want mijn ouders komen maar s'avonds aan en zal zitten rondspringen als een zenuwpees... maar ik wil ook wel vrij de 3de oktober want dan is het tijd om mijn flat een beetje op te kuisen!!! Wat zal nodig zijn denk ik... De badkamer een deftige schrobbeurt geven, de keuken deftig opkuisen. Niet dat het vuil is hoor maar het lijkt gewoon vuil met al het stof. en de ramen die staan heel de tijd open omdat het zo warm is dus het stof kan gemakelijk binnen komen hé...
Eenmaal mijn ouders terug vertrokken zijn heb ik zelf ook niet meer zolang te gaan in nepal hoor. Ik kom terug naar huis de dag voor mijn verjaardag... Dus mensen die mij een beejte kennen weten wel wanneer dat is hé... Mijn volgende trip is ook al geboekt... Een maandje naar Australie... JOEHOEEEE .... Aussie's here i come !!!! Kerst vieren in mijn Bikini wie had dat ooit gedacht!!! Ik ga een maandje naar Australie toe... vertrek op 21 december en kom terug op 17 Januari!!!!
Ik zal jullie nu laten hoor... Nog een beetje foto's opzetten zodat jullie nog een beetje amusement hebben!! Vele groetjes!!!! xxx
Vandaag mijn eerste dagje vrij na 14 dagen hard werken. Zoals ik je vorige keer had verteld zijn we gestart met de 2 weeks specials. Mijn groepje was echt super. Klein maar super. Gurleen - Michael - Katherine. Leuke vrijwilligers die allemaal een toekomst willen in de medische sector. We gingen vele verschillende placements gaan bezoeken: Alka hospital- Chitwan Medical hospital - Kanti Childrens hosptial - Sahara care home- International friendship and childrens hospital - NRH - MSPN. Natuurlijk naast al dat vele werken heb ik ook heel veel gedaan en me super geamuseerd om terug in ziekenhuizen te gaan rond lopen!!Het voelde zo leuk!! Naast te werken in deze ziekenhuizen zijn we natuurlijk ook de toerist gaan uithangen en nu en dan eens de zotte jongeren die eentje gaan drinken!!
In chitwan heb ik heb ook een korte cursus gegeven over Basic Live Support - over beter reanimatie! Rice planting hebben we ook gedaan. Het is nu het moment om de rijst te gaan planten (begin monsoon) maar ik kan je verzekeren het is geen lachtertje hoor. Amai die dames die dat een hele dag doen - een hele week doen!! Ze voelen waarschijnlijk hun rug niet meer op het einde van die week! pffff echt zwaar. Geslapen als een roosje die nacht!!! Na de middag hebben we nog een beetje rijst geplant maar is het volledig uitgedraaid op een modder gevecht!!! Super - alle vrijwilligers - staff member tegen de country director.. Hehe... Foto's volgen!! De 2 weken zijn voorbij gevlogen!!!
Intussen heb ook wat aan mijn sociale contacten gewerkt hier in Nepal en heb ik een meisje ontmoet die geadopteerd werd toen ze 7 maanden was. Ze woont nu in America maar kwam naar Nepal om toch wat te weten te komen van haar achtergrond!! Ze had geen behoefte om haar ouders te vinden maar wel om het weeshuis terug te vinden waar ze de eerste levensmaanden heeft doorgebracht!!! Ze vertelde mij toen ze 'haar' weeshuis zag , had ze meteen door dat ze iets moest doen. Want de dag van vandaag is het nog heel moeilijk om een kindje van Nepal te gaan adopteren. Arune is haar naam en ze begon een funraising te doen in Amerika. Ze heeft super veel gedaan voor dat weeshuis tot ze zelf maar genoeg geld meer had om haar ticket te betalen!! In de conversatie dat ik had met haar begreep ik dat ze nog enkele kindjes naar school moest sturen maar dat ze het geld niet had!! Toen ik haar vertelde dat ik haar wel wilde helpen was ze dol gelukkig!!! Ze vloog me rond mijn nek en zei contant thank you thank you.... Alles is een versneld tempo gegaan omdat ze enkele dagen later al vertrok!! De dag dat ze vertrok kwam ze me alle bewijzen brengen van de schoolbetalingen enzo!!! Super toch hé... Foto's stuurt ze me nog op en een hele uitleg van het weeshuis!!!!
Een ander verhaal is dat ik ook mijn telefoon ben verloren en een lieve nepalees heeft contact opgenomen met iemand en mij die telefoon terug bezorgt!!! Dit bewijst nogmaals hoe 'eerlijk' en lief die mensen hier zijn!!!! Een vrijwilliger had vorige week haar rugzak in de taxi laten liggen met natuurlijk haar pasport erin!!! Niet erg slim maar het gebeurt! we hadden al heel de procedure in gang gezet om een travel pasport te verkrijgen want ze vloog enkele dagen later naar huis. Kwam ze aan op haar ambassade en wat stond er daar... Haar rugzak met alles erin. Pasport, Ipod , Geld... letterlijk alles... Nogmaals een bewijs!!!
Hopelijk gaat alles goed daar in mijn Belgenlandje en hebben ze vlug een goverment. Want alle vrijwilligers die aankomevragen van waar ik ben dan antwoord ik toch een beetje trots België. Dan is hun antwoord is dat niet het land die al zo lang geen goverment heeft?
Ook is de Monsoon hier volop aan de gang!! Iedere dag volle bak regen!! Niet normaal, straten lopen onder door gebrek aan riolering, voeten worden nat in Taxi's door gaten in het onderstel.... Het is niet alleen regen maar het is ook zo warm!! Soms doet het eens deugd dat het een klein beetje afkoeld... maar jah... als het begint regenen dan gaat het door voor enkele uren!! Maar dat is monsoon zeggen ze Dat het ik dan ook eens mee gemaakt he!!!
