nog eventjes iets van mij laten horen voor de erg drukke weken beginnen hier!!! Bijne 2 weeks Specials en zal dan niet veel tijd hebben om een verhaaltje te gaan schrijven!! Maar ik maak het goed erna hoor!! We hebben 2 weeks specials tot Eind Augustus, misschien als ik ergens een gaatje vind tusse in zal ik wel wat van me laten horen! Wat is er intussen allemaal gebeurt!!
Visum: Dat is een heel erg lang verhaal. Maar om het kort te maken we werden eerst ons visum geweigerd en na 7 uur door te brengen in het immigratie office hebben we dan toch het visum gehad!! Dus ik ben safe voor een heel eind nu. Enkele dagen voordat we ons visum konden oppikken hebben we alle papieren moeten indienen. Een hele hoop (bankstatement, kopie van passport, brief van de school, toelatingsbrief van ons belgenlandje, kopie van je hoogste diploma,....) Ze vertelden ons dat we het na het weekend konden oppikken. Zogezegd zo gedaan op maandag gingen we met z'n allen richting het immigratie office, gaven we ons passport af en kregen we het na 10min. al terug. We keken heel blij in het passport maar wat bleek.... Er was niks extra in toen vertelde die Nepalese man ons al lachend dat we het geweigerd waren!!! OEPSSSS... we hebben een probleem. Toen we vroegen wat we fout hebben gedaan vertelde hij ons dat hij dat niet wist... Dan maar op zoek naar een persoon die het wel wist. Na een tijdje die gevonden en die wist ons te zeggen dat de brief van de school niet correct was. Dus gingen we met z'n allen naar de school , we legden heel beleefd uit dat we ons visum geweigerd waren door een fout in de brief. Maar om die fout recht te zetten moesten ze dus een nieuwe brief opstellen en dit moest getekend worden door het ministery van educatie. Ze verloofde ons dat de brief er ging zijn om 14uur. We gingen lunchen en gingen om 14 uur terug naar de school om de brief op te pikken en nogmaals ons visum te gaan aanvragen. Natuurlijk 14uur werd 15uur (Nepalese tijd noemen ze dit) Wat bleek dan, onze naam stond niet op die brief... Gelukkig was die vrouw heel vriendelijk en ging ze mee met ons naar het immigratie office om het uit te leggen... Ons visum werd goedgekuurd om 16uur. Dan wisten die mensen daar te vertellen dat we moesten terug keren de volgende dag om het visum op te halen... Maar ik begin Nepal al een beetje te kennen en ik vertrouwde het voor geen haar op mijn hoofd. Ik had een vriendelijk gesprekje met die man en legde hem uit dat we te ver wonen om terug te keren en dat het office nog een uur open was. Mijn volgende vraag naar hem was natuurlijk om het visum diezelfde dag nog in ons passport te hebben... Eerst een neen , dan een ja , dan terug een neen en om kwart voor 5 werd het terug een ja.... We hebben ons moeten haasten om het nog allemaal te halen want ze sluiten hier geen minuut later hoor. Maar dus om 5 voor 5 hadden we eindelijk die mooie stikker in ons passport waarop stond : Study visa untill 13th of Januari 2012. En gelukkig dat we waren... Hebben er dan toch eentje op gedronken hoor!!!!
Verder is het heel druk op vrijwilligersgebied.... Maar gelukkige zijn we met voldoende mensen en kunnen we het wel halen!!!
Medical Camp: Ben ook naar chitwan geweest om een medical camp bij te wonen die ik ook gesponserd heb van gelddie ik vanuit poperinge heb verzameld. We hebben met een aantal vrijwilligers ( verpleegkundigen-dokters) naar de chepang school geweest waar een 190 kinderen verblijven vanuit arme dorpen in de bergen van chitwan!! Je zag gewoon dat ze nog nooit een dokter hebben gezien, sommige dachten dat het heel angstig was andere dachten dat het een super ervaring was en lachten de hele tijd!!! Grappig om die verschillen te zien!!! Het was super om te doen!!! We hadden allemaal medische kaarten gemaakt waarop de informatie zullen bewaren want zouden graag terug gaan in 3 maand om de zieke kinderen nog eens te checken!!!! We hebben een paar erg zieke kinderen aangetroffen: 1 hartprobleem- 2 kinderen met oogproblemen - heel veel met huidproblemen en natuurlijk ook veel met longproblemen. Na die drukke dag van veel zweten en veel werken heb ik een lekkere ijskoude douche genomen want het is wel 40graden op dit moment in Chitwa om dan nadien naar de apotheek te gaan en de medicatie te gaan kopen!!! Die man zag me graag komen hoor! Had een bunch van medicatie mee naar het hotel waar ik verbleef om ze dan in aparte zakjes te stoppen en de kinderen hun naam erop te schrijven!! De volgende dag hebben we de medicatie gaan geven aan de kinderen. Dit was echt een hele leuke ervaring om nog eventjes verpleegster te spelen.... (zie foto's van het medisch camp)
Ik besef wel meer en meer dat ik mijn job super graag doe!! Natuurlijk doe ik hier wel nog mijn job maar in mindere mate!!! Maar het blijft nog altijd iedere dag een uitdaging om alles en iedereen tevreden te houden! En om alles te zien hoe ze hier werken in al die verschillende ziekenhuizen.
We hebben overlaast een vrijwilligster dokter gehad die een opleiding heeft gegeven aan medische mensen in een ziekenhuis waar ze BLS gaf. Ze heeft er zelf mee in de Nepalese krant gestaan!!
Voor de rest hebben we nog een trip gedaan met de snowland school eigenlijk vanddag. Ik heb al eerder verteld over die school, ook toen ik vrijwilliger was. Ze hebben een trip gedaan naar een tempel en speelden voor gids voor onze vrijwilligers... Het was dan de bedoeling dat de vrijwilligers wat betaalden natuurlijk niet veel maar iets zodat ze konden Momo's (tradioneel eten) maken in de avond en een klein Snowland feestje geven! Ze hebben toch wel een mooi bedrag bij een gezameld ongeveer een 1500rs. Die een groot bedrag is hier.... ze zijn nu waarschijnlijk hard aan het feesten die kinderen
We hebben ook enkele hele leuke vrijwilligers gehad die vertrokken zijn dus nu en dan hebben we ook een feestje aan de gang! Soms in mijn 'vrije' dagen ga ik ervan profiteren om wat te gaan rondwandelen of dingen te gaan bezoeken!! zo ben ik overlaatst gaan wandelen in een heel arm dorpje... Jammer genoeg mijn camera niet bij maar ik ging me ook niet op mijn gemak gevoeld hebben met dat ding omdat alle mensen me ook zo aanstaarden, kinderen kwamen naast me lopen en wilden aan mijn haar en mijn huid komen!!! Heel grappig maar soms ook wel schokkend!!! Maar dat is nu eenmaal het leven hier... Sommige hebben genoeg om te leven andere hebben heel veel tekort... Het doet je alleen maar beseffen hoe gelukkig je bent in je eigen landje thuis en je krijgt zoveel meer respect voor alles!!! Dat is toch wel 1 heel goed ding die ik hier al heb geleerd en dat is heb respect voor iedereen en alles om je heen!! Het gaat er niet om alles te hebben maar wel om gelukkig te zijn!! Als ik hier soms zie hoe mensen leven en toch met een lach op hun gezicht rondlopen !!! ongelofelijk!!!!!!
Na 5maanden hier te zijn begin ik toch deftig te wennen aan het Nepalese leventje maar hier en daar begin ik jullie ook erg te missen hoor!!! Vooral wanneer ik praat met familie of vrienden op skype (grote luxe) die beginnen vertellen dat ze gaan een lekkere bbq eten!!! Hmmm maar ja dan ga ik maar een lekere dhal bath gaan eten !!!
Ik zal jullie nu laten en ik probeer je regelmatig op de hoogte te houden van al mijn avonturen hier!!! Vele groetjes Daisy!!!!!
toen vertelde die Nepalese man ons al lachend dat we het geweigerd waren!!! OEPSSSS... we hebben een probleem. Toen we vroegen wat we fout hebben gedaan vertelde hij ons dat hij dat niet wist... Dan maar op zoek naar een persoon die het wel wist. Na een tijdje die gevonden en die wist ons te zeggen dat de brief van de school niet correct was. Dus gingen we met z'n allen naar de school , we legden heel beleefd uit dat we ons visum geweigerd waren door een fout in de brief. Maar om die fout recht te zetten moesten ze dus een nieuwe brief opstellen en dit moest getekend worden door het ministery van educatie. Ze verloofde ons dat de brief er ging zijn om 14uur. We gingen lunchen en gingen om 14 uur terug naar de school om de brief op te pikken en nogmaals ons visum te gaan aanvragen. Natuurlijk 14uur werd 15uur (Nepalese tijd noemen ze dit) Wat bleek dan, onze naam stond niet op die brief... Gelukkig was die vrouw heel vriendelijk en ging ze mee met ons naar het immigratie office om het uit te leggen... Ons visum werd goedgekuurd om 16uur. Dan wisten die mensen daar te vertellen dat we moesten terug keren de volgende dag om het visum op te halen... Maar ik begin Nepal al een beetje te kennen en ik vertrouwde het voor geen haar op mijn hoofd. Ik had een vriendelijk gesprekje met die man en legde hem uit dat we te ver wonen om terug te keren en dat het office nog een uur open was. Mijn volgende vraag naar hem was natuurlijk om het visum diezelfde dag nog in ons passport te hebben... Eerst een neen , dan een ja , dan terug een neen en om kwart voor 5 werd het terug een ja.... We hebben ons moeten haasten om het nog allemaal te halen want ze sluiten hier geen minuut later hoor. Maar dus om 5 voor 5 hadden we eindelijk die mooie stikker in ons passport waarop stond : Study visa untill 13th of Januari 2012. En gelukkig dat we waren... Hebben er dan toch eentje op gedronken hoor!!!! 
