Hier nog het een en ander van al mijn avonturen in Nepal. Normaal gingen we dinsdag een tempel gaan bezoeken maar dit is er niet van gekomen, we namen de bus naar Dhulikhel en wandelden daar voor een 3 tal uren omhoog. Eenmaal boven terug een prachtig uitzicht en heel rustig. Omdat dit festival (dassain) nog steeds bezig is zijn er voor de kinderen grote schommels gemaakt en toen we boven op de berg van Dhulikhel stonden was er zo een schommel dus wat deed het grote kind eens op de schommel zitten en wat het gespeeld met de kinderen die er aanwezig waren. Ze konden trouwens heel goed engels spreken ( beter dan mij denk ik ). Na een uurtje gespeeld te hebben terug op het gemak naar beneden gewandeld en de bus terug genomen en nu moetsen we wel op het dak zitten want binnenin de bus was geen plaats meer. Toch altijd een leuk avondtuur op een dak van een bus! De haren in de wind, gezicht in de zon en vasthouden maar. Want de chauffeur houdt geen rekening met toeristen die niet gewend zijn om op het dak te zitten van een snel rijdende bus...
Op woensdag 20 oktober nam onze huisvader ons (Elise, Wendy en mezelf) mee naar Namobuddha. Dit is 1u30 min rijden met de bus en weer was er geen plaats binnenin dus weer op het dak geklauterd. Ze moeten die bussen hier echt wel voorzien van meer plaats binnenin hoor. Nu goed en wel aangekomen nog wat moeten wandelen richting de tempel. Het wa een monikentempel echt heel mooi. Met goud beklede daken, hele mooie, grote beelden van boeddha`s. Ik kocht er ook een ketting die ik gebruik als armband waar de moniken mee bidden. Je kan het vergelijken met een paternoster. Ik heb deze ook laten zegenen door een monk. Dus mama, pap en alle andere mensen wees gerust nu ben ik pas in veilige boeddha handen . Er waren enorm veel vlaggen , die hangen mensen daar met al hun wensen en gebeden op in de hoop dat die zouden uitkomen.
In Banepa in mijn housefamily drink ik elke dag 2 maal thee en het is best wel lekker hoor. Het was een beetje wennen maar naar 3 weken lukt het me wel om het uit te drinken. En het smaakt steeds beter en beter... ! Deze avond heeft luk ons ook leren dall batt eten met onze handen , ze hebben hier een speciale techniek om te eten met de handen (met de rechter wel he)
Op donderdag 21 oktober ben ik samen met Santi (geadopteerde dochter van luk) zogezegd naar bhaktapur geweest . Ik ben er wel naartoe geweest maar Santi vond het een goed idee om haar vrienden in een nabijgelgen stadje op te zoeken. Ze vroeg uitdrukkelijk niks te zeggen tegen haar vader. Grappig he dat meisje is 18 jaar en moet het in het geniep doen. Nu ze vroeg dan mijn telefoonnummer en wandelde onopgemerkt terug samen het huis binnen. Tijdens mijn bezoek in Bhaktapur ben ik ook langs geweest op mijn placement waar ik werk en heb ik er een gesprek gehad met de directeur om te vragen of ik iets kon doen voor de kinderen. Vertelde dat ik wat geld had ingezameld maar dat ik van alles bewijzen nodig heb van wat ik heb aangekocht... Ik vertelde Ramesh ook dat ik geen geld wou geven en wel dingen aankopen is geen probleem. Want je weet nooit wat ze met het geld doen...! Ik wil ook aan jullie mensen bewijzen dat ik het heel nuttig gebruik. Hij vertelde dat ze geen geld hebben om voor alle kinderen medicijnen te kopen voor hun epilepsie enz... dus mijn geld zal echt nuttig besteed worden!!! Ze krijgen maar 2500 RS in 1 maand voor 14 kinderen dat komt neer op ongeveer 25 euro. Dus echt niet veel. Maar volgende week komt de dame terug met verlof die haar met het weinige financiele dat ze hebben haar bezig houdt en gaan we eens alle 3 rond de tafel zitten. Ben benieuwd Das zowat mijn verhaal van donderdag
Vandaag Vrijdag en ben heel vroeg opgestaan deze morgen om mijn eerste les Yoga te volgen het leek meer op gymnastiek en meditatie maar is wel leuk en zoals jullie me kennen had ik soms wat problemen om niet te moeten lachen. vandaag ben ik ook op mijn eentje naar bhudnath geweest want ze hebben daar een prachtige buddha stupa en het is inderdaad prachtig. Het was ook eens leuk om in mijn eentje van Banepa naar Kathmandu te reizen en daarna een tuk tuk te nemen richting Bhudnath. Heel grappig eigenlijk zo een driewieler noem ik dat. Ze proppen hier gewoon alle dingen die wielen hebben vol met lokale mensen, toeristen echt grappig maar ook heel warm ! Nu ik ben er allesinds veilig aangekomen en mijn terug weg ging ook heel vlot. Eenmaal terug aangekomen in Kathmandu kwam ik natuurlijk alle andere volenteers tegen en wisselden we terug al onze ervaringen uit van deze week! Een hectische boel hoor! maar heel leuk om je vaste vrienden van hier terug te zien.Samen gezellig iets gaan eten en nu straks nog iets gaan drinken. Maar ik maak het niet te laat want morgen vertrek ik voor 2 dagen om te gaan raften! Lijkt me tof om eens te doen!
Maandag kan ik dan eindelijk echt starten met werken! EINDELIJK !!! verlang echt om me te kunnen inzetten voor de kinderen!
Eventjes vertellen wat ik allemaal gedaan heb tijdens de tika dag in het G`n K house. Dit is een weeshuis maar zoals eerder verteld proberen ze voor al de kindjes een soort van `pleeggezin` te vinden zodat ze samen met het gezin het grote 15 dagen durende festival kunnen vieren.
We zijn dus met een groep vrijwilligers daar langs gegaan want al deze kindjes vonden geen pleeggezin en verblijven nu daar gedurende het festival er zaten ook 2 a 3 kinderen in van bij mijn weeshuis. Het was eigenlijk wel leuk hoor, met lokale mensen en kinderen de tika dag meevieren. De kindjes dansten voor ons, we speelden samen spelletjes, we kregen allemaal onze tika op ons hoofd. Dat is een grote rode plakkerige boel eigenlijk gemaakt uit rode kleurstofm rijst en yoghurt. Tijdens ze ditop je hoofd doen ramelen ze een hele rij af die ik totaal niet verstond maar het kwam er op neer dat ze ons eren aan alle goden enz... Tijdens het plaatsen van de tika geven zo ook cadeau`tjes, voor de kinderen gaven ze wat RS (geld) en wij kregen het ook maar iederen gaf het weg aan de kindjes . het wa dan alles samen maar 1,50 euro, wat hier eigenlijk wel veel geld is. Nu nadat we samen ons bordje leeggegeten hadden, gespeeld en gedanst hadden wa het al weer tijdom te vertrekken De kindjes zwaaiden ons wel 1min uit en riepen de hele tijd danjebath , wat bedankt wil zeggen ( Weet niet of het juist geschrevenis hoor )
Eenmaal terug in Thamel ( drukke straatjes in kathmandu) op zoek naar ons hotel. Eens gevonden pikten we ons gerief op om een bus te nemen richting Bandepa. Maar jah, daar had je weer een opstakel , omdat het de belangrijkste dag wa reden er geen bussen enkel taxi`s en die profiteerden er natuurlijk van om extra veel geld te vragen. Dus besloten we maar terug te wandelen naar Thamel en nog een nachtje te slapen en dan maandag morgen te vertrekken.
Maandag morgen zoals gezegd vroeg opgestaan om optijd te kunnen vertrekken want het is toch een busrit van 1u45min en als het tegenvalt 2uur en meer... (wat meestal het geval is ) Terug gearriveerd in Banepa wat fruit gekocht en dan ja hoor de was gedaan met de handen, hetis properder maar natuurlijk niet hetzelfde als met een machine. Vraag mij zelf af of mijn witte was op het einde van de twee maanden wel nog wit zal zijn. Nu tot daaraantoe. Ik kan nieuwe kledij kopen vele hier niet!! Nadat ik de was had opgehangen wat gechild op het dakterras, appeltje gegeten en tegen 6u kwam luk zeggen dat onze Dal bath (eten) klaarwas. Lekker gegeten en vroeg gaan slapen. Het leven stopt hier rond 20u en begint `s morgens vroeg terug om 5 uur. Dus je wordt ook vroeg wakker van het lawaai
Vandaag zijn we al dinsdag en net berichtje gekregen van Nicola ( iemand die werkt voor project abroad) dat we dit dit weekend kunnen gaan raften! Ik denk dat ik wel ga meegaan want in Thamel is het ook ierder weekend hetzelfde. Deze middag nemen we een bus om ergens mooie tempels te gaan bezoeken. moeten nu nog en beetje profiteren want we zijn nog een hele week vrij. We hebben al het een en ander gepland om nog te gaan doen. Maar het begint toch erg te kietelen om te gaan werken hoor.
eens op de schommel zitten en wat het gespeeld met de kinderen die er aanwezig waren. Ze konden trouwens heel goed engels spreken ( beter dan mij denk ik 
).
. Er waren enorm veel vlaggen , die hangen mensen daar met al hun wensen en gebeden op in de hoop dat die zouden uitkomen.
)
