Net een internetcafe gevonden met free Wi-Fi. Dus terug eventjes de tijd om een ver babbeltje te slaan. Ik heb net mijn laatste dag erop zitten in NRH en ze hebben een afscheidsfeestje gegeven. Nu ben ik eventjes verdrietig omdat ik hen al moet verlaten. Maar ik heb een aandenken gekregen van hen dus dat is leuk. Heb ook weer zo een leuke rode bol (tika) op mijn voorhoofd die mij in mijn verdere leven moet geluk brengen. Gekregen van Sunita de directrice van NRH. We zijn deze morgen het Kanti Children Hospital gaan bezoeken, echt interessant om te zien. Brandwonden afdeling, operatiezaal, cardiologie, cancer afdeling. Het is kanti hospital is een ziekenhuis van de overheid. Het was er nog redelijk proper maar natuurlijk een eenpersoonskamers of twee persoonskamer maar wel acht of tien persoonkamers
Gisteren heb ik voor de kinderen in Snowland jassen aangekocht en een soort van leggings om onder hun schooluniform te dragen. Ik heb ook helpen meebetalen (of tenminste jullie) voor een hotwatersysteem. De kinderen moeten hen 'smorgens wassen met ijskoud water dus het wordt een stuk aangenamer voor hen wanneer ze het hotwatersysteem zullen instaleren. We hebben morgen een afspraak met hen maar daar reken je beter niet op, want afspraken of tijdstippen nakomen is toch zo moeilijk hier . Dus indien in Nepal al verlaten heb zal het meisje mij foto's doorsturen zodat ik jullie ook kan inlichten hierover. Maar je weet maar nooit en misschien komen ze toch opdagen op hun afspraak morgen. We zien dat dan wel.
Gisterenavond hebben we een afscheidsfeestje gehouden in het gastgezin samen met de andere vrijwilligers en het meisje dat voor ons kookt. We hebben haar een avond vrijgesteld om eten te maken voor ons en haar uitgenodigd op een DVD Movie avond met aan huis geleverde Pizza. Het was echt heel leuk. Alleen deze nacht niet, ik had wat last van mijn maag en darmen maar het was alweer over deze morgen. Gelukkig maar want ik wil nu niet meer ziek vallen hoor. Ben echt een gelukkige persoon dat ik tijdens mijn trip niet ziek ben geweest, want vele andere vrijwilligers hebben meestal wel 1 dag in ziek in bed gelegen. Dus we houden nog eventjes hout vast...
Deze avond moet ik mijn valies maken . Ik heb hier totaal geen zin voor maar het moet. Hopelijk krijg ik alles gepakt en gezakt. Veel kledij heb ik niet meer over om mee te nemen want ik heb de helft afgeleverd aan kind eren op straat en in Snowland. Het is veel belangrijk voor hen dan voor mij en zo heb ik ook meer plaats om mijn cadeau'tjes voor het thuisfront in te stoppen
Kga jullie dan laten. Misschien wordt dit wel het laatste tekstje of ik kan jullie nog verslag uitbrengen van mijn laatste avond. Dat wordt dikke fun. Blijven met aantal vrijwilligers overnachten in Thamel en de meeste nemen de vrijdag een dagje congé zodat we een leuk feestje kunnen bouwen. Het wordt vroeg starten met het feestje want alles zal wel weer gesloten zijn om middennacht of rond 1 , maar we kennen intussen al de plaatsjes die wat langer open zijn
vele groetjes en heel misschien tot de volgende. zal wel nog foto's opzetten. Dikke kus. xxx
Hoe gaat het daar in het koude belgenlandje? Ik kom jullie bijna terug vergezellen, want binnen een weekje ben ik al terug op Belgische bodem Kzal nog eens het een en ander vertellen over mijn werkweek hé. Op maandag zijn er 12 kinderene bijgekomen die allemaal een medische checkup gekregen hebben en een goed ontsmettend bad. Ze zagen er als nieuw uit met het propere kleerdjes aan. We hebben onze handen nu wel vol met zo een bende. Tegen dat die kleine bubbels gedaan hebben met eten is het alweer bijna tijd voor de volgende maaltijd. Tussen al het werk door moeten we ook nog onze mooie schilderwerken af zien te krijgen. Op dinsdag zijn we naar Patan geweest om een chechup te doen van kinderen die het NRH al verlaten hebben, was leuk en de kinderen deden het goed. Ze waren of op hetzelfde gewicht of een klein beetje aangekomen. Gelukkig maar want wanneer ze terug afvallen moeten ze 9 op de 10 terug keren naar NRH en dat vinden de moeders niet altijd even leuk. Terwijl ik in Patan was ervan geprofiteerd om na het werk Duba Square te bezoeken. Tijdens de weekdagen is een van onze taken ook de moeders aan te sporen om hun taken uit te voeren. Indien we dit niet zouden doen zouden ze gewoon of in hun bed liggen of in de tuin zitten. Woensdag en Donderdag onze dagen gevuld met de dagdagelijkse dingen zoals wassen van kinderen, voeden, spelen, wegen...en schilderen. Op vrijdag ben ik om 6uur in de morgen beginnen werken omdat er een hele groep kinderen inspuitingen nodig hadden en natuurlijk heb ik me met plezier opgeofferd om er eens vroeg in te vliegen. Maar vroeg begonnen is vroeg gedaan met werken. Dus ging ik op vrijdag middag 13uur richting Thamel om er een relaxte middag te hebben in Dream Garden met mijn boekje en een muziekje. S'avonds heeft Nicola mijn CV gecheckt, hier en daar wat aangepast en dit dan ook doorgestuurd naar het office in the UK. En nu allemal hopen op positief nieuws mensen
De donderdagavond zijn we eventjes naar Thamel gekomen om een Moutainflight te boeken. Deze ging normaal doorgaan op Zaterdag morgen. Dus had ik de vrijdagavond een rustige avond op een terrasje. Zaterdag dus om 5u45 vertrokken richting Airport Kathmandu om de Mount Everest te gaan bezichten vanuit het vliegtuig. Toen we aankwamen was het erg bewolkt en zag het ernaar uit dat de vlucht ging gecanceld worden. Na enige tijd wachten werd mijn vermoeden dus ook bevestigd. Dan was het een hele nepaleese rompslomp om het ticket te veranderen naar Zondag. Maar het is dan toch gelukt. Ik had niet echt geen plannen om iets te gaand doen zaterdag dus heb ik me maar eens laten in de watten leggen met een manicure en pedicure en daarna een kapper bezoek. De snit valt heel goed mee hoor .
Omdat de vlucht verplaatst is naar de Zondag was het enige probleem dat ik al beloofd had om naar het bleus festival te gaan en was dus laat in bed en vroeg uit bed deze morgen Nu deze morgen terug vertrokken richting Airport en zag het weer er perfect uit en hadden we dus onze Mounten Flight op tijd. Het was een prachtige ervaring. Ik kan tenminste zeggen dat ik de Mount Everst gezien heb vanuit een mini vliegtuig. Het was een leuke vlucht maar eentje met heel veel turbulentie. Om 9u30 waren we alweer met onze beide voetjes letterlijk op de grond.
Straks gaan we nog wat rondwandelen in thamel en lekker een apertiefje drinken en daarna gaan we Dhal Bhat leren klaarmaken. Vraag me af wat dat gaat geven. Ik eet hier zo veel Dhal Bhat dat heel mijn buik opgezwollen is van de rijst. Dus noem ik het mijn Dhal Bhat Baby
Kzal jullie dan laten en zie ik jullie allemaal terug. Ik hoop dat ik een fantastische trage laatste week tegemoet ga. Bey Bey xxx
hier nogmaals een verslagje van mij! Het zal een van de laatste zijn voor dit jaar want ik zu heel graag terug komen midden januarie volgend jaar. Heb daarnet mijn CV geschreven moet het enkel nog laten controleren door Ruth en Nicola en dan kan ik het versturen richten Engeland en hopen op een job voor een jaar lang in Nepal en werken voor Projects Abroad. Zou zalig zijn!!! Maar we zien wel he. Voor het geld moet je het niet doen wi, want je verdiendt 250 euro op een maand maar wel voor de prachtige ervaring. Ik kan niet uitleggen wat mijn gevoel hier is maar het is een heel speciaal gevoel.
Nu eventjes het een en ander vertellen over het verlengd weekend. Nadat ik de truien heb afgeleverd in CBR ben ik richting thamel vertrokken heb ik zoals eerder verteld een etentje gehad in het huis van Milan. Zijn zus had gekookt voor ons Dhal Bhat maar het was echt super lekker.
Vanaf daar zijn we dan richting Tom en Jerry geweest waar we een gezellige avond gehad hebben met andere vrijwilligers en Engelsen die op vakantie waren. De reden dat we in Thamel verbleven op donderdag avond was omdat we heel vroeg vertrokken vrijdagmorgen richting Gorka. Maar veel geslapen heb ik niet gedaan na 2 uurtjes moest ik er alweer uit. Dit deed een beetje pijn . Om 6u30 kreeg ik een lekkere chocoladetaart van vrienden hier. We hadden gelukkig een busrit van 5 uur voor de boeg waar ik een beetje slaap kon inhalen en een lekker stukje taart eten. Al was dit niet zo gemakkelijk want met al die goede wegen hier.
Eenmaal aangekomen in Gorka was het zoeken naar een hoteltje, het is een heel klein dorpje niet echt toeristisch dus vooral lokale bevolking en een guesthouse vinden was dus heel makkelijk. Daarna in een minibus richting de Tempel in Gorka. Prachtig vooral als je boven op de heuvel staat. adembenemend mooi!!! Ons plan was om eigenlijk nog een museum te gaan bezoeken van de vroegere koningen maar het was al aan het donker worden en we moesten nog stappen voor ongeveer 1 uur. Dus dit hebben we dan op Zaterdagmorgen gedaan. Na het vroege bezoek aan het museum zijn we met een lokale bus richting Bandipur gereden, eenmaal daar aangekomen moesten we nog een jeep nemen omdat het een heel moeilijk bereikbaar dorpje is met steile wegen enzo... Dat was een enorm gezellig dorpje, zalig de stilte , zonder het toeteren van de auto's, zonder gefluit van politie, gezonde lucht! Gezellig samen gegeten en iets gedronken en allemaal vroeg naar bed omdat we 's morgens de zondsopgang wilden bekijken. Zo gezegd zo gedaan maar het was jammer want we zagen niks want er was te veel mist!! Na de zondsopgang ontbeten en daarna terug de jeep naar beneden. Sommige van de volunteers zijn direct richting Kathmandu gereden en ik ben samen met 5 andere richting Manakamana gereden om via de kabel liften naar een super mooie tempel te gaan hoog in de bergen. Je kan het ook te voet doen maar het is heel steil en je doet er wel 2 volle dagen over. maar die tijd hadden we niet dus deden we het wat makkelijker en was het met de elektriciteit. Gewoon maar hopen dat ze op dat moment geen powercut hebben. Anders gang je daar te hangen. Toen we boven aankwamen moesten we nog een 30 tal minuten trappen beklimmen en toen bereikten we de tempel. prachtig uitzicht maar dat heb je hier bijna overal, en het was de moeite waard om de hoogte te overwinnen want de tempel was prachtig. Ik heb er ook een offering gezien van een kip en een geit. de kip viel nog mee maar die geit dat was zielig hoor. Ze breken eerst de poten van de geit zodat er geen enkele optie is om nog weg te lopen en daarna kop eraf.. Dan moet je in je eigen denken ' Het is het geloof' Terug met de cable car naar beneden en toen zoeken achter een bus richting Kathmandu. Natuurlijk iedere bus die voorbijreed had geen enkele zitplaats meer dus besloten we na een uur om op het dak van de bus te zitten voor 100 km dat wil zeggen 5 uur in Nepal. Kan je je inbeelden hoe mijn achterwerk voelde achter die 5 uur? En in het begin was het nog leuk tot het donker en kouder werd. Nu we hebben het overleefd en zijn heelhuids aankomen in Kathmandu.
Ik besloot omdat het al zo laat was en donker om een nachtje te blijven in Thamel dus hadden we nog eens de kans om lekker te eten. Dit dan ook gedaan. Mijn plan was om vroeg te gaan slapen heb ik ook geprobeerd maar mijn kamergenoot was super ziek ze zat constant overtegeven en al andere dingen dus heb de helft van de nacht poetsvrouw en verpleegkundige gespeeld. Midden in de nacht naar de apotheek gelopen in pyjama welgezegd om medicijnen te kopen. Normaal heb ik altijd een klein emergency kit bij mij maar dit lag natuurlijk in Bishwal Nagar ( huisfamily) Dit was zowat het weekend.
Wat heb ik deze week al gedaan? De verf die ik aangekocht heb voor het NRH hebben of zijn we nuttig aan het gebruiken. We zijn de muren aan het schilderen met leuke kinderprenten erop. De laptop is geleverd en op tijd ( niet normaal voor nepal maar toch), De denkens hebben we ook opgepikt. Dus mijn taak in NRH is volbracht. Vandaag geschilerd , sondevoeding toegediend, inspuitingen gegeven. Eingelijk echte verpleegkundige taken. Ik amuseer echt heel erg in NRH maar maandag voel ik me geroepen om naar Snowland school te gaan en misschien kan ik daar ook nog iets doen. We kunnen eigenlijk die misschien al weglaten want heb al het een en ander van ideeën moet die gewoon kunnen verwezelijken wat niet altijd gemakkelijk is hier in Nepal. Maar het heeft ook zijn charmes.
Nu ik ga jullie laten. vele kusjes en tot de volgende .... Ooh jaa Eddy (schat) een late maar toch een heel gelukkige verjaardag toegewenst !
Ik heb jullie heel wat te vertellen. Zoals ik vorige keer zei ging het kunnen zijn dat ik veranderde van placement. Zo dat is nu ook gebeurt. Het grappige is dat ik nu 2 verschillende placement heb. De ene heet NRH dat is Nutrition Rehabilition Home. Dat is eigenlijk een placement waar ik op een vrijdag ben meegeweest naar een outdoor camp voor ondervoede kinderen. Het is er heel leuk werken ben daar nu al gedurende de hele week en er zijn heel veel verpleegkundige taken te doen. Ik kocht vandaag ook heel wat warme dekens voor kind en moeder, en een laptop zodat ze niet alles manueel moeten schrijven. Ze waren er heel gelukkig mee!! Ik kocht gisteren verf zodat we het hele gebouw kunnen schilderen en ook wat kindertekeningen kunnen op de muur maken. Het wordt er gewoon geweldig.
De andere plaats heet Snowland. Dat is een school waar 160 kinderen verblijven.Ze zijn afkomstig vanuit de bergen zoals Colpa en vele andere. Ze verblijven er tot jahhhh ze eigenlijk gaan trouwen en het is eigenlijk niet de bedoeling dat ze nog terug gaan naar hun dorpje omdat ze daar gewoon geen mogelijkheden hebben om een deftige job te vinden. Ze zijn er 24u op 24u. en verlaten zelden de muren ronddom het complex. Enkele vrijwilligers hebben een paar jaar geleden een Live Teaching Class gemaakt om de 'kinderen' die ouder zijn dan 16 jaar mee naar buiten te nemen en hun verschillende dingen aan te leren zoals naar de supermarkt gaan, postkantoor bezoeken. Zodat ze toch iets weten waarneer ze snowland verlaten!! Ik ga daar ook proberen nog iets te regelen maar eerst moet ik kijken naar mijn bankrekening want op een gegeven moment ben je het gewend om dingen te kopen maar ik moet toch beginnen opletten hoor.
Omdat ik veranderd ben placement ben ik ook veranderd van huisfamilie. Dat is wel jammer want nu moet ik iedere morgen Dall Batt eten en dat is toch niet zo gemakkelijk op je nuchtere maag, maar ja we wennen er wel aan. Het is wel een leuke familie maar toch terug eventjes aanpassen hoor. Het is er wel wat strenger dan in de vorige maar dat kan ook geen kwaad. We moeten altijd voor 19uur thuis zijn. Maar dit maakt geen verschil uit voor mij want ik ga niet meer buiten vanaf het donker wordt en dat is heel vroeg hier. Ze zijn ook super gelovig en je wordt dus redelijk veel wakker van het rinkelen van de belletjes rond de goden hun foto's. Dit hadden we in de andere familie ook maar niet zo vaak. Maar alles is super de meid die kookt voor ons is 16 jaar dus heel jong nog en ze is wel tof. Ze verstaat een klein beetje engels dus een kleine converstatie maken is toch wel mogelijk. Dit is net hetzelfde in mijn beide placements ze praten goed engels en is dus heel handig als je het een en ander wil vragen...
Deze morgen ben ik ook terug naar mijn vorig placement geweest. Het CBR in Bakthapur om de truien op te halen die ik voor de kinderen heb aankocht. Ik had hen nooit verteld over mijn verjaardag maar ze hebben dit blijkbaar gezien op mijn papieren dat ik verjaar op 12 november. Er was dus eigenlijk een klein feestje voorzien ( slingers, speciale yoghurt, lekker kopje thee, koekjes) en het was heel ontroerend want er was een mama van een kindje dat ik medicijnen, kledij en een trui had aankocht aanwezig en ze had gewoon een cadeau'tje mee voor mij. En je weet hoeveel ik van cadeau'tjes hou hé... Ik kreeg ook enkele cadeautjes van de medewerkers zoals een klein zakje om mijn Gsm in te stoppen, een juwelenzakje, en een cadeau voor mijn moeder omdat ze zo een geweldige dochter heeft. Dus mama je mag je verwachten aan een cadeautje die je dochter niet heeft gekocht maar wel omdat je dochter zo een goeie indruk nalaat. (Ik zal maar even stoefen met mezelf)
Deze avond heb ik een afspraak met een Nepalese jongen die heeft ons (marlise en ik) uitgenodigd bij zijn familie om er samen Dall Batt te eten natuurlijk.... Ben benieuwd hoe het eraan toegaat in deze familie. Wees gerust ik heb zijn ouders al ontmoet en ze zijn supervriendelijk. Zijn moeder werkt met straatkinderen en vader is leeraar. En ga nu niet denken dat ik hier verliefd ben ofzo maar het is gewoon een hele leuke aangename jonge gast die ons al veel over nepal heeft geleerd. Morgenochtend vertrek ik heel vroeg om 6u30 richting Gorka samen met 10 andere vrijwilligers en we gaan er samen een geweldige avond hebben want ze hebben al vanalles geforceerd voor mijn verjaardag. Ruth, Nicola gaan ook mee, deze werken beide voor Project Abroad en willen mijn verjaardag niet missen. Ik vraag me af aan wat ik me mag verwachten. Alcohol is al op stok dus jahhh. t'wordt leuk maar hopelijk niet te wild
Ik zal jullie laten en probeer er nog wat foto's op te zetten van aangekochte materialen. De vorige keer lukte het niet. Een grote sorry want ik weet dat het leuk is dat jullie wat foto's zien van hier. Ik doe mijn best. !!!!
vele vele groetjes Daisy
ps : nog 2 weken te gaan, Het wordt een hard afscheid daar ben ik al zeker van.
ik kan vlug eventjes op het internet en ik moet ervan profiteren, want het is vandaag hier nieuwjaar en alles is gesloten. Het internet cafe is nu nog open voor een half uurtje... Dus vlug eventjes het een en anders vertellen.
zoals ik vertelde de vorige keer ben ik naar een dame gegaan die in het Nutrion Rehabiltion Home werk. Dit is een centrum voor ondervoede kinderen en hun moeder. Er zitten allerlei kinderen die ondervoed zijn start van de leeftijd van 0 maand tot 12 jaar. Ik kreeg er een hele rondleiding van Sunita en daarna hadden we een goed en aangenaam gesprek in verstaanbaar engels.
Ik vertelde dat ik iets wou doen voor hen omdat ik het zo prachtig vond wat we 26 Oktober gedaan hebben in het dorpje. Ze vertelde wat ze allemaal deden, wat hun doelen waren en dat ik als een geschenk uit de hemel kwam. Ik had me op voorhand voorgenomen om toch wel wat geld hierin te spenderen. Dus ik besloot om Medicatie aan te kopen zo'n 30 Menigitis inspuitingen, 30 Bof-Rubella inspuiten , kledij, speelgoed, en ik ga ook een laptop kopen voor hen. want tijdens de uitstap op vrijdag moesten ze alles met de hand schrijven en het zou veel vlugger gaan als ze een laptop hadden. Ik stelde het voor en Sunita die zei ik durf dit tegen niemand vragen maar omdat je dit zelf voorsteld ga ik graag in op je voorstel. Heel grappig eigenlijk. Het zal ongeveer rond de 1300 euro zijn voor dit alles.
Morgen op Maandag 8 November ga ik richting het NRH om alles samen aan te kopen met Sunita zodat ik ook direct mijn bewijzen heb en het jullie kan tonen dat ik iets nuttig gedaan heb met het geld! Op Donderdag 11 November ga ik de 40 Truien oppikken voor het CBR center in Bhaktapur, daarna ga ik terug nar NRH om te kijken of alles nuttig gebruikt wordt! Het wordt dus een spannende week!!!
Het zou eventueel ook kunnen dat ik daar ga werken voor de volgende weken , dit zou fantastisch zijn want je kan er echt heel veel verpleegkundige handelingen uitvoeren zoals inspuitingen, sonde voeding, educatie geven over voeding en je kan zelf nachtshiften doen omdat de kinderen om de X aantal uren moeten eten om gewicht bij te komen. Dit gaat om flesvoeding en gewone voeding. Verpleegkundigen doen dit om de moeders wat te ontlasten. Dus het lijkt me echt leuk. Hopelijk kan Ruth iets regelen!!
Het is hier zo grappig vandaag, Ze vieren dus nieuwjaar en er is overal muziek op straat, prachtige afbeeldingen op de grond die ze maken met het kleurpoeder enz... Je kan het wat vergelijken met de City Parade. Een heus feest dus...! Maar anders is alles bijna dood hoor hier.
sorry ik be nog iets vergeten te zeggen... Ben gisteren naar de zoo van Patan geweest en heb er op een olifant gezeten het was echt gaaf om te doen. Foto`s volgen van alles maar moet jullie nu laten want moet naar mijn belangrijke afspraak!!
Wat gaat de tijd toch snel hier er is al weer een week voorbij en het is terug tijd om jullie enkele foto`s te tonen en een nieuw verslagje te typen.
In het weekend van zaterdag-zondag 30-31 oktober zijn we met project abroad naar het Last Resort geweest, het was er zalig genieten. Last Resort ligt op ongeveer 12 km van de Tibetanse grens. Het is een geweldig soort van natuurreservaat waar je verschillende sporten kan uitoefenen zoals bungy jump, cannyoning swing dit is beide van een brug van 160 meter. Niks voor mij dus... sommige vrijwilligers hebben het wel gedaan het zag er echt spectaculair uit!! De zaterdag heb ik gewoon lekker relaxt , een boekje gelezen, wat muziek geluisterd, lekker niks gedaan eigenlijk... Dit was echt wel nodig want na zo een hectische week op het werk deed dit echt wel deugd!! De zondag ben ik gaan cannyoning dit is van rotsen naar beneden lopen ( bevestig aan een veiligheidstouw natuurlijk) we deden er 2 van 10 meter, 2 van 9 meter, 1 van 30 meter en dan nog een van 45 meter. Echt gaaf om te doen. We moetsen over rotsen klimmen in kleine waterperkjes springen en van natuurlijke waterglijbanen afglijden en dan natuurlijk afdalen van de rotsen! Ik voelde me wel veilig want ze controleerden ons telkens wanneer we moesten afdalen. Dit duurde alles zo een uur of 4 denk ik. Kan langer zijn maar soms heb je hier gewoon geen tijdsbesef!! We kregen een speciaal pak aan tegen het koude water, een leuke pot op ons hoofd, een een broek met beveiligheids dingen. We zijn vertrokken zondag rond 16uur terug richting Kathmandu maar het was weer zo een akkelige weg en om 17 uur werd het al weer donker dus kan je het je voorstellen... `Leuke` gevaarlijke haarspeldbochten in het donker aan een snelheid van 80km per uur. Alle toeristen deden het bijna in het broek. Maar ik had weer geluk want na 3 uurtjes op de bus konden ze ons afzetten in Banepa en waren we weer Home sweet Home!
Op maandag ben ik dus weer gestart met werken. met een koffer vol volle moed!! Mijn doel was deze week om het een en ander te kunnen aankopen van noodzakelijke dingen. Op maandag een leuk dagje gehad gestart met wassen van kinderen, wondzorg gedaan, nu en dan ingesprongen bij een kind die een epileptsiche aanval deed, eten gegeven, 100 natte broeken ververst tot ze geen meer hadden en dan liepen ze rond in hun blote poep , en natuurlijk wat proberen te spelen met de kinderen.
Op dinsdag had ik een gesprek met Ramesh, de directeur van het CBR en een dame die een klein beetje engels sprak Ik wou hen duidelijk maken dat ik het een en ander wou aankopen. Het duurde 2 uur voor ik eindelijk wist wat en hoe. Ik kochte voor 5 kinderen gedurende 4 maanden lang medicatie voor hun epilepsie. Ik wou dit langer doen maar kreeg geen voorschriften meer en de medicatie ging eigenlijk ook over datum zijn dan. maar dit is nog het minste! Nu ik heb allesinds de kinderen kunnen helpen aan medicatie voor 4 maand. Daarna hebben we ook 2 huisbezoeken gedaan waar ik de medicatie persoonlijk heb kunnen afgeven. Het was soms schrijnend om te zien. De mensen leven in 1 kleine ruimte; ze slapen er , maken eten, wassen hen... 1 moeder was echt super gelukkig met de medicatie en begon direct met koffie te maken en ging ze koekjes kopen zo dankbaar was ze. Haar man had enkele jaren geleden een ongeluk tegengekomen met zijn tractor en was daardoor verlamd aan onderste ledematen en was dus niet meer bekwaam om te werken, de moeder zelf moest dus zorgen voor haar man en haar zieke moeder en haar kind. Ze deed thuis wat werk om het dan te verkopen op straat zodat ze toch wat geld hadden op het einde van de maand. Echt hard om te zien maar langs de andere kant is het het werkelijke leven hier!
Woensdag hebben we terug gaan shoppen in de voormiddag achter kledij voor de kinderen. Ik heb 40 paar broeken gekocht voor alle kinderen 2 die incontinent zijn. Daarna kocht ik nog een groot plastiek die ze op hun matten kunnen leggen en dit heel makkelijk kunnnen afkuisen achteraf wanneer een kindje een ongelukje gehad heeft!
De mensen daar waren heel erg dankbaar. Dus ik wil jullie allemaal nog eens in de naam van de mensen in het CBR en alle 5 de kinderen voor jullie steun die jullie mij geboden hebben op de benefiet.
De rest van de week heb ik een aangename week gehad, maar ik heb het een klein beetje moeilijk in het CBR. Ik heb erover gepraat met iemand van projects abroad en het zou eventueel kunnen dat ik zal veranderen van placement. Dan kan ik daar ook uitzoeken wat ik voor hen kan doen.
Gisteren had ik hier een geweldige avond, we denen mijn vroege verjaardagsparty... iedereen los gelaten van de werkweek. Het was dikke fun!!!
Vandaag zijn we zaterdag en straks ga ik een gesprek hebben met de dame waarmee we samen naar dat kleine dorpje zijn geweest. Ik zal haar vragen wat ik kan doen voor hen want ik had echt super veel respect voor hetgene dat die mensen verwezelijken.
. Dus indien in Nepal al verlaten heb zal het meisje mij foto's doorsturen zodat ik jullie ook kan inlichten hierover. Maar je weet maar nooit en misschien komen ze toch opdagen op hun afspraak morgen. We zien dat dan wel.
. Ik heb hier totaal geen zin voor maar het moet. Hopelijk krijg ik alles gepakt en gezakt. Veel kledij heb ik niet meer over om mee te nemen want ik heb de helft afgeleverd aan kind 
eren op straat en in Snowland. 
Dat wordt dikke fun. Blijven met aantal vrijwilligers overnachten in Thamel en de meeste nemen de vrijdag een dagje congé zodat we een leuk feestje kunnen bouwen. Het wordt vroeg starten met het feestje want alles zal wel weer gesloten zijn om middennacht of rond 1 , maar we kennen intussen al de plaatsjes die wat langer open zijn
. Om 6u30 kreeg ik een lekkere chocoladetaart van vrienden hier. We hadden gelukkig een busrit van 5 uur voor de boeg waar ik een beetje slaap kon inhalen en een lekker stukje taart eten. Al was dit niet zo gemakkelijk want met al die goede wegen hier. 
En in het begin was het nog leuk tot het donker en kouder werd. 
