Ik kon het niet laten om toch zaterdag enkele "treinbeelden" te gaan nemen, omduur ga ik liever in bundels en stations gaan fotograferen, op afstelplaatsen van locomotieven dan langs de lijn, ik heb echt wel gezien voor een deel eerlijk gezegd... buiten op de AM Combineren is de boodschap, 25% lijn en 75% sfeer... In Dunkerque Grande Synthe kon ik in de afstelbundel deze uitemate vriendelijke "zandman" fotograferen tijdens zijn werkzaamheden.
Zaterdag moest ik er even uit,even weg en eens uitwaaien, het was nodig en waar is het beter om dat te doen...Frankrijk, men favoriet land! Van De La Panne ging het naar het strand om daar de grens over te steken naar een wereld van verschil, geen flatgebouwen meer of een uitgebuite kustlijn maar puur duinen zoals het jaren geleden bij ons ook was, de mensen die je tegenkwam zegden allemaal "bonjour", ik voelde dat ik "thuis" was, niet bereikbaar, gsm lag af, ging het langs de kustlijn verder richting Dunkerque met veel halten om beelden te maken, alles is nog zoals vroeger, de boten van de ontscheping in 1940 na de inval van de Duitsers liggen er nog nadat ze kapot geschoten waren, als de zee volledig afgetrokken is kan je er gewoon oplopen... wat een gevoel... geen massa toerisme maar enkele mensen die juist hetzelfde deden als ik, genieten, puur genieten! Hierbij enkele beelden van zaterdag...
Onze Camiel was in volle actie met zijn nieuwe bril, hij is eigenlijk van iemand anders maar hij vind het wijs om hem een te dragen en ik kon het niet laten om hem te fotograferen, zo fier als een gieter keek hij in men lens, een mens kan gelukkig zijn, met een bril...die zelfs niet van hem is Dat is het fijne aan men werk, men mensen, men oudjes, ik hou van hem stuk per stuk mensen die ik warm in men hart draag...
Wie denkt er af en toe nog eens aan je kindertijd, een tijd van spelen, ontdekken en een zorgeloos leven voor de meeste onder ons, niet gaan werken, geen facturen,geen verplichtingen allerhande... Gisteren maakte ik een paar beelden van de kinderen van men collega's Met mega dank aan Bi
Onlangs kwam ik deze gast tegen op straat die met zijn filmcamera het stadsleven aan het vastleggen was, ik herkende er mij in maar dan wel op fotogebied... Ik kon het niet laten om hem te fotograferen en weet dat hij er niets van gemerkt heeft, hij was zodanig opgeslorpt door zijn film camera, ik stond pal bij hem en niets zag hij, een die hard in hart en nieren!
Waarom steeds achter treinen jagen als je zoveel andere dingen kan fotograferen op spoorweggebied...die vraag stel ik mij meer en meer. Als treinspotter wil ik allersinds niet bestempeld worden want ik spot totaal geen treinen meer, fotograferen wel maar de laatste tijd hou ik mij meer en meer bezig met de spoorwegmannen te fotograferen, portretten, als ze aan het werk zijn, hun gewoon dagdaagelijkse leven in en rond de spoorweg en eerlijk gezegd, ik beleef nu nog meer en meer plezier aan men hobby bij het maken van deze beelden, beelden die dagenlang, maandenlang en sommige men levenlang zullen bijblijven... De chef van Gent Zeehaven portretterde ik verleden week, met dank aan heml voor het vele fotoplezier dat ik daar al mocht beleven!
Art ofwel kunst en iets wat iedereen voor zchzelf moet gaan uitmaken wat hij kunst vind... Deze affiches vallen mij op in het straatbeeld hier in Gent, kunst als duidelijke boodschap?? Ik vind het allersinds heel geslaagd, vraag mij nog steeds af wie deze gaat gaan plakken!
Zalig, dat ronddwalen in men stad en dan samen men camera, overal kom je wel iets tegen dat je wil op beeld vastleggen zoals deze jongedame die in haar GSM opgesloten zit terwijl ik opgesloten zin in de zoeker van men camera... Ze heeft er nooit iets van gemerkt of geweten en dat zijn de beelden zonder schroom zonder te veranderen omdat een camera op jou gericht is. Daar hou ik wel van... Het is een zeer minimaal beeld geworden, een muur, een deur, een tag en een persoon en dit te middag van een grootstad...ik zou dat meer moeten gaan doen maar de tijd...
Stilstaan bij het feit...Bomen, een vorm van leven welke ons zuiver lucht schenkt, welke ons schaduw bied als het snitheet is in de zomer, welke ik soms minuten lang naartoe kan staren als ik ergens ten velde lig in het gras op een warme dag... Toch kom ik er niet aan toe om ze te fotograferen of toch niet helemaal ook al kan ik zo genieten van de momenten dat je gans alleen door een bos loopt waar geen paden zijn, de wildernis en de rust, heb je dan het gevoel dat je bekeken word langs alle kanten door iets welke de mens bijna nooit bij stilstaan...een dood simpele boom... De onderstaande bomen heb ik onlangs in beeld gebracht in Kwatrecht toen ik in een plas water keek zag ik dit motief, een weerspiegeling van iets groots...
Zoals beloofd nog een paar sfeerbeelden van de polders in Zwankendamme, Lissewege. Het eerste staat op de helling omdat de NMBS het dorp wil ombouwen tot een heus nieuw rangeerstation, Doel 2! Ik hoop dat later onze kinderen nog gaan weten wat polders zijn want het is erfgoed dat op de helling staat door nieuwe wijken, nieuwe industrie en ga zo maar door, echt jammer, jammer vind ik ook dat zo weinig tijd heb om deze te gaan vastleggen... misschien moet ik er wat meer tijd voor vrijmaken... want anders zou ik er echt wel spijt kunnen van hebben later...
neen, witte grond en witte bomen, dat waren men twee dagen in de Ardennen die ik daar doorgebracht heb! Ik hou van sneeuw, gewoon zo fantastisch mooi! Hier enkele impressies van de afgelopen twee dagen aan de kanten van Gedinne in onze Ardennen, veel mensen weten niet echt goed hoe mooi ons eigen land wel is,men spreekt altijd over het zuiden, over wallonie als luizakken en dommerikken, ze zijn er vriendelijke en leven een heel stuk rurstiger dan ons, die hebben geen nood aan 3 auto's en 5 huizen, ze leven in een stuk onbekend paradijs voor vele onder ons...
men trouwe vriend die mij steeds naar huis brengt, door modder en slijk loodst, die het hard te verduren krijgt als ik heb weer eens laat vallen of tegen de grond laat pletsen omdat ik rap een foto moet pakken Als we samen gaan gaan crossen is het nog stukken erger, dan baad hij in het slijk...en ik ook, de modderklonters vallen er af per kilo als ik terug naar huis rijd over de Graslei spetten de laatste resten modder in het rond hopend om één af andere toerist te treffen die de brug voor de 100.000 maal aan het fotograferen is, men trouwe vriend, ik hoop dat je nooit gestolen word
Hoelang bestaat het al, de Rizla blaadjes, zelfgerolde sigaretten, ik kan er niet genoeg van krijgen Steeds heb ik ze op zak of liggen ze binnen handbereik, het is een levenstijl, geen gezonde maar wel een lekkere... Geen dag zonder Rizla, "the art of rolling"
Een paar weken geleden ging het naar zee, de fiets op de trein om vanuit Heist naar Zeebrugge te rijden, dorp en haven, Zwankendamme, Lissewege en Dudzele werden met de fiets aangedaan om s'avonds terug naar Heist te rijden...een heuse trip die mij stijve benen gegeven heeft de dag nadien Het weer was uitermate schitterend, zeer koud maar daar kleed je je naar en als je fietst voel je je dat toch niet meer dus werd er hevig gefotografeerd, ik begon aan het strand in Heist die op beplaalde plekken nog een mooi laagje rijm vertoonde. Men oog viel op de douche op het strand die er nu verlaten en gans alleen staat en die voor mij iets had als een venster, een venster naar de horizon van de zee, gewoon zalig en ik kreeg er kippevel van toen ik dit beeld maakte! De eenvoud zelver en toch zo indrukwekkend voor mij persoonlijk. Hierbij de eerste serie beelden, er volgen er nog van die dag...
Het gaat er niet altijd even ernstig aantoe op school, het word wat losser met dat we elkaar al wat beter leren kennen en dat is goed! Dit beeld levert het bewijs...
Zelf sta ik net zo graag op foto, ik maak ze liever zelf! Vorige vrijdag was ik bijna thuis als ik dit beeld maakte, het was een zalig licht in de spiegel van de Wezze zijn camionette...
Nog eens een zeer speciaal beroep...de WC man! Normaal zijn het steeds vrouwen die dit beroep uitoefenen, in de Vooruit hier in Gent zijn het steeds vader en zoon die dit doen, de vader is 70jaar die nog steeds meedraaid als een jongeling van 21 jaar oud, die ook de nachten doorsteekt, veel snotneuzen van nog geen 20 jaar klagen steeds over moe zijn en deze man draaid nog steeds mee in de uitgangswereld, 1000 maal Respect voor vader en zoon! Ga de volgende keer een portret nemen van deze twee samen!
Neen, ik kijk niet naar de serie, al die domme soap series kunnen voor mijn part de boom in , zoals Luc Janssen het zo goed verwoorde (zoals steeds, we missen hem op Mish Mash, het scheefste radioprogramma dat er is! ) " je hebt de smaak van de keizer...en je hebt goede smaak" op het einde van zijn programma LUX op Canvas... Dit maal geen portret van een stalen reus maar deze maal "van vlees en bloed" gisterenavond op onze school! Met dank aan Isabelle voor het poseren , ja ik weet het duurt steeds een tijdje voor ik afdruk!
