Jij die reist, weet dat er geen weg is, maar door te reizen open je een weg.
Al ziet men huis en toren staan, de reis is daarmee nog niet gedaan.
Hij die alleen reist, reist het snelst.
Als u uw vooroordelen verliezen wilt, moet u reizen . Marlène Dietrich
Als de wereld rond is, hoe kan je dan naar de vier hoeken van de wereld reizen ? Wiet Van Broeckhoven
Ik reis graag, maar ik haat het om aan te komen Albert Einstein
De wereld is een boek. Wie niet reist, leest enkel één bladzijde. Augustinus van Hippo
De kunst van te leven is : thuis te zijn alsof men op reis is. Godfried Bomans
De wijze weet zonder te reizen, heeft inzicht zonder te kijken, bereikt iets zonder te handelen. Lao Tse
Het is beter één mijl te reizen dan om duizend boeken te lezen. Confucius
The time to get home depend on the number of pubs you pass
Save water bath with a friend
Always choose friends least equal to yourself
Reizen is niet meer dan een ingewikkelde manier om er achter te komen dat het nergens zo goed is als thuis. Jan de Jong
Wandelen is even alles laten lopen. Jaap de Ruiter
De ware reiziger heeft geen reden nodig om op reis te gaan. Goethe
Hij die niet reist kent de waarde der mensen niet. Noors spreekwoord
Beter tien keer vragen dan één keer verdwalen. Jiddisch spreekwoord
Niemand is gelukkiger dan iemand die vertrekt, tenzij het iemand is die terug komt. Emile Bergerat
Als je jong bent is reizen een deel van je opvoeding ; als je ouder bent is het een deel van je ervaring. Francis Bacon
Een reis is als een mens op zich ; geen twee zijn hetzelfde. John Steinbeck
De aarde is van iedereen die onderweg even stopt, om zich heen kijkt en dan weer verder gaat. Colette
Een man reist de wereld af op zoek naar wat hij nodig heeft en vindt het bij thuiskomst. J. van Geelen
Voor wie niet weet waar hij naartoe wil, zijn alle wegen goed. Chinees spreekwoord
Wandel niet als een ijlbode maar als een ontdekkingsreiziger. J.-J. Rousseau
Reizen, het is zijn hart losmaken van het anker der kleine vaart om het vlot te laten geraken op de zeeën der wereldkaart. Bertus Aafjes
Wie niet gelukkig is waar hij is, zal het ook niet zijn waar hij heen gaat. Koos van Zomeren
Reizen is geen levensvervulling meer. De moderne reis is juist een onderbreking van het zo met dagelijkse plichten gevulde leven. Bertus Aafjes
Ik ga niet op reis om de wereld te zien, doch om haar enige tijd niet te zien. J. Greshoff
Reizen zit de mens in het bloed. Er zit ongetwijfeld evenveel reislust in zijn bloed als zuurstof. De mens is per definitie een reiziger. Zijn leven is een reis. Van de wieg tot het graf. Waar de mens ook gaat en staat, hij zal nooit kunnen verloochenen dat hij in wezen een nomade is. Waar hij zich ook vestigt en voor hoe lang ook, hij blijft een vreemdeling ter plaatse. Te zijner tijd moet hij vertrekken. Goedschiks of kwaadschiks. En tenslotte : voorgoed.
Bertus Aafjes.
Chrisje op reis
Hartelijk welkom om te komen lezen en mee te genieten ! Over voorbereidingen van onze reizen en ook jullie laten meegenieten van hetgeen we hebben gezien en beleefd.
Mijn andere blog kan je vinden op http://blog.seniorennet.be/chrisje/
28-10-2008
Tenerife 9/10
Op donderdag willen we er een andere dag van maken, niet blijven in het hotel maar ons vroegere strand opzoeken. We zijn al weggetrokken van ons hotel, alleen omdat de zon er niet scheen, we maken daar gebruik van om terug naar ons vertrouwd strand te trekken, wat zonnen, wat shoppen en opnieuw naar het hotel . . . liefst met de bus.
In het hotel hadden we gezegd dat we de bus namen om 10u en die was stipt op tijd, dat was een meevaller, dan hadden we immers een hele dag aan het strand. Tenminste dat dachten we maar we wisten toen nog niet hoe ver men te voet moet gaan om aan Royal Gardens te geraken. Maar we zijn er goed geraakt, ondertussen nog wat aangekocht zoals sigaretten.
Vlak voor de middag kwamen we er aan, er was verdorie nog een ligbed vrij en we namen dat in beslag. Dadelijk keken een paar bekenden op en het nieuws verspreidde zich als een lopend vuurtje. Arthur kwam naar me toe en vroeg waarom we nu eigenlijk voor een andere bestemming hadden gekozen als voorheen ; ja, eigenlijk doodgewoon omdat we eens iets anders wilden, onze horizon verrijken. Hij nam eigenlijk mijn verklaring niet zo heel goed aan, wist niet wat hij er moest van denken maar ik zei niet veel meer, dat zijn onze zaken, als hij het niet gelooft moet hij maar eens komen kijken hé, het kan altijd.
Nog iets wat ik jullie niet wou onthouden, de mensen die het geld op het strand kwamen ontvangen waren nog steeds dezelfde als de vorige jaren, steeds even vriendelijk. Nu hadden we per toeval een parasol waaronder geen enkele nagel te vinden was waaraan we iets konden ophangen, heel vervelend. Dan hangt die hele inboedel van de strandtas steeds in de zon, we vroegen dat dus aan hem en hij gaf iemand opracht om er een nagel in te slagen maar die zag helemaal niet meer om. Toen kwam de man zelf en sloeg er met stevige hand een nagel in en klaar was kees, onze spullen genoten dus van de schaduw.
Dat de andere gasten moesten lachen kan je zo wel indenken maar je moet het maar vragen en, als ze zin hebben, krijg je dat ook.
Het werd een heerlijke dag genieten in de zon, wat deed dat deugd aan onze oude knoken, ze genoten ten volle van de weldoende warmte van de felle zon. De Carlos I smaakte dubbel zo goed tijdens ons avondlijk terrasje, chocoladebonbons waren ook al snel verdwenen. We hadden dus al snel onze draai gevonden in het hotel en zeker in onze kamer.
We hadden immers onze voorraad aan drinken ingeslagen, om naar huis te rijden hadden we een taxi genomen, een geluk want de uren van de bus zijn niet te vertrouwen, zo zal later blijken.
Een rots die zich in het water bevindt, even verder als het hotel.
27-10-2008
Tenerife 8/10
Zo ben ik mijn notities begonnen : Heel goed op tijd aangekomen. We werden afgehaald met limo van het hotel.
De ontvangst was vriendelijk maar we dienden te wachten tot er een kamer vrij was, dat is normaal als je vlak voor de middag of zelfs op de middag aankomt. De kamers worden pas toegekend wanneer de meeste klaar zijn en er overal onderhoud werd gedaan. En er zijn toch al mensen aan de balie die Nederlands begrijpen, dat is al veel dat een mens zich verstaanbaar kan maken in eigen spreektaal.
We gedragen ons dan ook als volleerde toeristen en hebben al plannen gemaakt, de patio is in ieder geval al aangenaam, de rest moeten we natuurlijk nog afwachten. Het is wel zo dat een eerste indruk heel veel doet, daar hangt soms het welslagen van een reis vanaf, niet helemaal maar het geeft wel een indruk van wat je nog mag of kan verwachten.
Ja hoor, ons wachten wordt bekroond, er is een kamer vrij, een mooie kamer volgens hun zeggen, we zullen eens gaan kijken, onze koffers staan in de ruimte maar die halen we er nog niet uit. Neen we gaan steeds eerst inspecteren, je weet maar nooit wat er kan schelen. Deze keer was het weeral het bed dat het hem deed : ik kan in geen tweepersoonsbed slapen ! Wij dus dat melden aan de receptie, ondertussen was het al 14u geworden, ik begon zowat moedeloos te worden, leren ze dat dan nooit ? Krijgen wij dan steeds net dat wat we niet nodig hebben, kan het voor één keer dan niet eens normaal verlopen of wat is dat dan ?
De mevrouw aan de balie die begreep wel dat het voor ons een vermoeiende dag was en gaf ons een bonnetje om beneden in het restaurant te gaan eten, dat sloegen we natuurlijk niet af. Anders hadden we zelf wel iets gezocht maar je had toch graag eerst een kamer.
Wat ons opviel dat was dat het eten hier minder verzorgd was dan in Conquistador, dat ligt meestal aan de kok of aan de gasten die het eten in de bakken zetten om warm te houden op het buffet. Het leek een echte wanorde, we vonden niet dadelijk onze weg in dat doolhof. Ook viel ons de overdaad aan decoratie op, dat hoeft in het geheel niet, wie vraagt er nu om namaak wijndruiven of plastieken bloemen en ornamenten. Dat is iets waar ze in Conquistador vanaf gestapt zijn, ze focussen zich op het eten in de bakken en de rest is bijzaak, proper maar sober en zo hoort dat dan ook.
We zien dat er overal doeken liggen, te pas en te onpas, ik weet wel, hier en daar hoort er eens iets maar een buffet is toch zo snel proper te maken als het helemaal vrij is, waarom dan al die overtollige decoratie ?
Op het eten viel vooral dit aan te merken : niks is warm genoeg en er is niet echt veel keuze. Zo hebben we gezien dat ze in Conquistador geëvolueerd zijn naar meerdere bufetten verspreid over het restaurant, dan worden de groenten en het vlees niet zo rond gezet en moet er niemand echt ver lopen. Wat je daar niet vindt in de klaar gezette bakken dat kan je dan halen aan het centrale buffet; daar is showcooking en over het algemeen is dit lekker.
Ons besluit was dan ook al : Conquistador was en is beter maar laat ons nog wat afwachten, we hebben het laatste nog niet gezien.
Hier is ook een afzonderlijk à-la-carte-restaurant. Het eerste wat ons ook opviel was dat hier verdomd veel trappen waren en brede ruime gangen. Ook de kamers zijn ruimer dan in Conquistador, het terras is volledig afgeschermd van de buur, je hebt steeds privacy.
Een overzicht van de afstand die we hebben afgelegd : het hotel helemaal rechts, met de trapjes aan de zijkant, daar ligt Conquistador. Hier zitten we dus in en geheel andere omgeving.
Zo zag de kamer eruit toen we er pas binnen waren, je kan zien dat ze ruim genoeg was, alhoewel die kasten niet zo gerieflijk zijn, de andere helft is helemaal hangkast.
Op het terras zit je steeds afgeschermd van de buur, je kan er gewoon geen ruzie tegen maken en dat is misschien nog maar het beste, wat later zal blijken.
Een zicht op het hotel van op "de rots", het rechter gedeelte is de vleugel waarin wij verbleven maar die staat niet op de foto, je mag nu ook niet alles willen. In het midden zie je het centrale gedeelte en wonder boven wonder, de receptie die ligt helemaal bovenaan, op de 3de verdieping. Omdat er een geweldig niveauverschil is hebben ze dat met het centrale gedeelte willen overbruggen, de tuin is dan ook heel laag gelegen ten opzichte van de rest, dat resulteert natuurlijk in een serie trappen, dat is onvermijdelijk.
Van op deze rots werden de foto's genomen, daar had je een mooi uitzicht over beide zijden ; de ene kant kijkt uit op Playa las Americas en de andere playa's, voorbij het hotel ligt alleen een strand, waar ze momenteel aan werken, en het vissersdorpje La Caleta.
Morgen trekken we naar Playa las Americas om onze voorraad in te doen maar willen eerst een tijd van de zon genieten aan ons overbekend strand. Volgende dagen zien we wel wat we ervan maken. Als onthaal krijgen we in de kamer : 2 flesjes cola, 2 flesjes water en 2 zakken chips. Een waterkoker staat er op de kamer en 2 kopjes met tassen, daarbij thee en koffie, niet slecht. Badslippers en badmantel zijn er ook, nu nog wachten op champieter !
25-10-2008
terug naar Conquistador ?
Neen, dat zit er voor ons niet meer in.
Toen we in het hotel Conquistador in Playa las Americas, verbleven, dan zagen we de zon steeds schijnen in de richting van Adeje, meestal hadden wij dan wolken voor de zon. En dat bleef onze ogen steeds maar uitsteken, maar waarom trokken we niet eens op zoek naar een ander hotel, zo gezegd zo gedaan, vorig jaar was dat dus.
Ondertussen namen we het besluit om een ander hotel te boeken, in het begin van 2008 lieten we een verblijf boeken in het hotel Costa Adeje Palace, het laatste hotel in de rij in Adeje, een heel rustige ligging dus. Dat de ligging zo rustgevend was hebben we pas ondervonden toen we op woensdag weer hier in het land aankwamen, dan pas valt je de drukte op rondom onze woonst. Ook tegen de morgen aan wordt het hier steeds maar drukker, zeker met een spoorweg en een autostrade in de buurt, tel daarbij nog de soms overvliegende luchtschepen en je weet wel dat we hier ook niet gespaard zijn van omgevinglawaai.
Om nu terug te komen op onze keuze, wel het is bewaarheid geworden, wanneer het in Playa las Americas bewolkt is dan schijnt hier de zon nog overvloedig, wanneer het in Playa las Americas regent dan blijft het hier droog . . . , dat hebben we zelf kunnen vaststellen, toch wel een goede keuze gemaakt.
Er zijn nog meerdere voordelen aan dit hotel : steeds gratis handdoeken, geen ligstoelen te betalen, steeds nieuwe badhanddoeken wanneer je 's avonds onder de douche bent geweest. Het personeel is hier uiterst vriendelijk, ik heb geen enkel "lelijk" gezicht gezien, aan de receptie worden we al snel geholpen. Ook is onze transfert van en naar het hotel gratis én met afzonderlijk vervoer, geen gemeenschappelijke bus dus, die voordelen danken we wel aan onze "grand class"-kaart. We zijn dus niet voor niets zoveel jaren trouw gebleven aan één en dezelfde keten, voor ons verliep onze vakantie dus werkelijk prima. Een kleine attentie 's avonds, een snoepje op je bed of nachtkastje, steeds alles netjes weer opgeruimd, een droogrekje in een zijmuur van het terras, een gratis diner in het à la carte-restaurant, een fles cava op de kamer met een verjaardag, allemaal kleine dingen die hun niet veel kosten maar die wel de klant kunnen binden. En voor de zonnekloppers en zwemmers zijn er iedere dag verse handdoeken te verkrijgen, wil je er 2 of 3 dan krijg je die ook, ze geven zolang de voorraad strekt, als er geen meer zijn dan krijg je een bonnetje voor de dag erna, nooit blijf je dus met natte handdoeken zitten. Van de jacuzzi kan je binnen en buiten gebruik maken, binnen is het zwembad verwarmd, de jacuzzi is klein, buiten kan je van verschillende zwembaden gebruik maken. Eén minpuntje was er wel : er waren jaarlijkse onderhoudswerken aan het grootste zwembad, op de 13de werd daarmee aangevangen en het heeft geduurd tot de 21ste, toen werd er opnieuw water in gelaten maar het was op de 22ste nog niet helemaal gevuld.
Zelf hebben we het meeste genoten van het relaxen in de jacuzzi, zo zijn Ivo zijn zwembroeken ook weer eens nat geweest, dat op zich is al een overwinning, voor hem dan tenminste.
Over het eten in het hotel kunnen we niet zo erg veel vertellen, we vonden wel dat dit in Conquistador wat beter was en ook het restaurantgedeelte doet wat chaotisch aan, er staan te veel tafels op een te kleine plaats en dat maakt het geheel rommelig. We hadden echter meestal een tafel achteraan in de ruimte, daar was het dan rustiger, tenminste zo lang er geen grote families met kinderen aan de grote tafels kwamen zitten.
Als we dan alles eens op een rijtje zetten en het voor en tegen afwegen dan helt de balans over in het voordeel van Costa Adeje Palace.
Van iedere dag heb ik een kort verslag genoteerd in een pietluttig notaboekje, als ik ze uitgewerkt heb dan volgen de verslagen samen met enkele, of meerdere, foto's, je leest er volgende week nog wel meer over.
23-10-2008
we zijn weeral terug thuis . . .
. . . en wat deze foto wil voorstellen . . . dat vernemen jullie later wel, de uitleg volgt heel zeker.
08-10-2008
we zitten in het zonnetje !
Ja beste vrienden, wanneer je dit leest is het reeds zover, we zitten in Tenerife van het zonnetje te genieten !
Vorige zondag kreeg ik een mail, een antwoord op mijn bericht dat ik stuurde. Ik had dus eerder een mail verstuurd waarin ik hen het uur van aankomst meedeelde, ook ons kaartnummer stond daarin vermeld. Zo weten ze dus dat we een "Grand Class"-kaart hebben en dan kan je ook van een aantal voordelen genieten. Onder andere van een gratis transfert van en naar de luchthaven, daarvoor kreeg ik dus bericht van uit Tenerife met de vraag of we daar zouden gebruik van maken, ze gingen dat dan voor ons regelen. En we hebben daar bevestigend op geantwoord, je zou moeten gek zijn om geld uit te geven aan een taxi. Dat is toch al een pluspunt dat we dit krijgen, het is dan ook de allereerste keer dat we van in het begin krijgen waar we recht op hebben, als dat maar blijft duren !
Maar of dit zo verder ging tijdens ons verblijf aldaar dat kan je later pas vernemen wanneer we terug thuis zijn, zo tegen het einde van deze maand. Van de temperatuur zijn we toch al zeker, die gaat meevallen en of de zon van de partij zal zijn dat moeten we ook nog afwachten, we maken er in ieder geval het beste van.
02-10-2008
volgende week is het zover . . .
. . . dan zijn we vertrokken naar warmere oorden. Tenminste, dat hopen we, 'k ben eigenlijk nog niet gaan kijken naar de temperaturen die ze daar geven maar meestal vallen die heel goed mee. Zeker als je het wisselvallige weer van ons landje kent, we zijn dan ook in de hersfst aangekomen en iedereen weet dat het al frisjes kan worden als de maand oktober is begonnen.
Dus "ons" vliegtuig vertrekt om 7.30u en vlak voor de middag zijn we dan ter plaatse, je zit wel met een uurverschil maar dat is te verwaarlozen, een uurtje dat voel je echt niet. Als alles goed verloopt dan zouden we onze kamer reeds kunnen betrekken bij de aankomst maar dat is steeds af te wachten, ze stellen dat meestal uit tot rond 14u, dat geeft hen de tijd om het nodige onderhoud in de kamers te doen.
En we kunnen dan aanvangen door iets te gaan eten op de middag, tenslotte zijn we al een hele tijd uit ons bed gelicht, het is steeds een lange dag en uiteindelijk is een mens daar toch wat vermoeider van dan van een gewone dag. Omdat het een nieuw hotel is zullen we deze keer wel iets meer moeten zoeken, we hebben alles al wel eens gezien tijdens ons bezoek vorig jaar maar het is toch een beetje aanpassen.
Wanneer alles naar onze zin is kan het zijn dat we daar steeds blijven naartoe gaan maar het ventje heeft al de volgende woorden geopperd "ik denk dat we snel weer naar ons oude vertrouwde Conquistador zullen gaan", of dat waar is laat ik jullie wel weten wanneer we terug thuis zijn.
Toch nog even de temperaturen :
Donderdag
Min: 16 °C Max: 28 °C
Weerbericht Tenerife Vrij zonnig.
Vrijdag
Min: 17 °C Max: 26 °C
Het weer Tenerife Vrij zonnig.
Zaterdag
Min: 16 °C Max: 23 °C
Weerbericht Tenerife Vrij zonnig.
Zondag
Min: 14 °C Max: 26 °C
Het weer Tenerife Zonnig.
Maandag
Min: 15 °C Max: 28 °C
Weerbericht Tenerife Vrij zonnig.
Dinsdag
Min:°C Max:°C
Het weer Tenerife .
11-09-2008
en neen . . . deze keer niet over mezelf !
Gisteren kwam het ventje naar huis met nieuws, allez, naar huis komen is wel veel gezegd : hij kwam uit de garage, had het afval buiten gezet.
En hij had een buurvrouw gesproken, ze was speciaal naar hem toegekomen om dat te zeggen. Haar neef lag in het ziekenhuis, gesprongen apendix, moest daarna wel 3 weken rusten. Niet zo speciaal dus maar wel als je weet dat hij en zijn maat een restaurant open houden, wat nu natuurlijk gesloten is omdat ze met vakantie zijn tot de zeventiende van deze maand.
Wij dachten dan een etentje voor de familie te organiseren voor onze verjaardag maar dat zou dan wel eens in het water kunnen vallen. De man in kwestie was dus met vakantie en kreeg buikpijn, vroeg iets om dat te verhelpen maar in het hotel waren ze daar niet zo happig op, hun antwoord was dan ook : daar moet een dokter bij komen, we doen dat niet zo maar. Gelukkig was er een dokter voorhanden en die besliste om hem met de ambulance naar het ziekenhuis te voeren, daar ging dus zijn vakantie. Maar als het dan echt dringend is dan moet het maar, ook in het buitenland, je zal maar met vakantie gaan en dan in het ziekenhuis belanden !
Van vakantie is natuurlijk niet echt sprake meer als je dit aan de hand krijgt, zijn maat mag hem iedere dag gaan bezoeken met de taxi en verblijft dus in het hotel. Nu is maar de vraag of hij wel degelijk naar huis kan gaan op de vooraf bepaalde datum dat zijn vakantie afloopt.
Peter, we duimen voor je, spoedig herstel en kom veilig weer naar huis.
02-09-2008
in het najaar trekken we er terug op uit !
Vandaag net de rekening betaald om binnen een dikke maand met vakantie te vertrekken. Ja, dat moet ook gebeuren hé, we hebben de rekening goed nagekeken maar natuurlijk niks fout gevonden . . . alhoewel die fueltoeslag er wel wat te veel aan is ! Ze rekenen verdorie ongeveer 110 per koppel bij om te mogen vertrekken met het vliegtuig, ze weten niet dat ze te doen hebben met een gewone sterveling zeker.
Maar alles bij mekaar genomen zijn we tevreden dat we nog eens samen kunnen vertrekken naar de zon. Als ze ons dat ook nog eens gaan afnemen dan hebben we helemaal niks meer, wat hebben we immers gehad van onze zomer, och, klagen doen we toch steeds, we bereiden ons al voor op de zonnevakantie die gaat komen.
01-09-2008
grote rotsen !
Toen we een andere weg ontdekten in de omgeving van Zell waren we verwonderd over de grote rotsblokken die we daar te zien kregen. Om jullie een idee te geven hoe groot ze zijn werden er foto's genomen met iemand van ons erbij.
Een fiere krijger bij het grote rotsblok. Wat hij toen aan het vertellen was dat is mij een raadsel !
Ik moest toch ook eens op de foto bij een grote rots, hier was ook nog een bank en tafel voorzien. Een week later troffen we hier een koppel aan dat genoot van wat lekkers dat ze hadden meegebracht.
31-08-2008
toch ook even vermelden . . .
Er waren dus ook dagen dat het voortdurend regende en we hebben geprobeerd om daar het beste van te maken. Na een dag van regen stegen de rivieren en beekjes dan ook heel fel, het water stond op sommige plaatsen tot aan de oever, klaar om uit de bedding te treden . . . maar dat is gelukkig niet gebeurd . . . later scheen de zon weer . . . en toen zagen we dat het goed was geweest.
Hier verbleven we dus in Hotel 3 Könige in Oberwolfach. Met die regendagen was het maar triest, we hebben echter steeds van alles genoten, dus ook van die regenachtig dagen.
En zo zag de overkant eruit, daar loop dus een rivier en die bleek serieus gezwollen te zijn door al dat water dat zo maar uit de lucht viel. Je kan het misschien niet geloven maar het heeft toen de hele nacht én de hele dag geregend, zonder ophouden. De dag erna zag het water zo ros als wat, je kon er helemaal niks door zien, het was al wat beter op de dag daarna, toen leek het water nog wel donker en gekleurd maar het was opnieuw doorzichtig geworden.
Weet je dat we eerder nog tegen mekaar gezegd hadden dat er bijzonder weinig water in de beken en riviertjes stond maar dat hadden we beter voor onszelf gehouden. Want een week later waren deze beken en riviertjes weer zoals enkele jaren geleden, toen stond het water hen letterlijk tot aan de lippen. Er zijn nog huizen in de stad Wolfach die de sporen dragen van de hoogte die het overstromende water daar heeft bereikt. Om dit te gedenken hebben ze op een paar gevels ook aangeduid hoever het water toen wel heeft gestaan, je kan je ogen niet geloven wanneer je dit ziet.
30-08-2008
we zijn naar Schaffhausen geweest !
Ge kent dat, op een dag komt er iemand af met het idee om toch maar samen ergens naartoe te rijden. Ik had eerder al geopperd dat ik daar naartoe wou en ja, dat zouden we dan wel eens doen. Maar wel met vieren in één wagen, dat zou wel lukken, we vertrokken dus.
Onderweg verliep alles vlot, alhoewel . . . er werd wel even verkeerd gereden maar dat was geen erg . . . tussendoor werd er wel erg hard gereden . . . als dat maar goed afloopt. En na, we waren op onze bestemming, het deed deugd om er eens ontspannen tussenuit te gaan, alleen de chauffeur die diende allert te blijven . . . de anderen die waren heel snel ergens ver weg met hun gedachten.
Hier zijn we dus op Zwitsers grondgebied, daar waren we nu echt nog niet geweest. Neen, het is de eerste keer dat ik deze watervallen zie en eigenlijk is het maar één kolkende massa waar je echt niet wil in belanden ! Het donderend geraas van de waterval komt je al snel tegemoet, het is er dan ook vochtig maar dat is normaal met het opstuivende water door al dat geweld.
Van waar je dit ook bekijkt het is indrukwekkend, let ook eens op de hoogste rots met de Zwitserse vlag, daar staan mensen op ! Hoe ze daarop zijn geraakt is me een raadsel maar vermoedelijk wel door één van de plezierboten die beneden een rondvaart doen. Wij hadden ervoor gekozen om geen rondvaart te doen omdat één van ons er niet voor te vinden was.
Dit is het water beneden aan de waterval, daar varen dus de boten in maar het bruist en kolkt langs overal. Als je goed kijkt dan zie je in het midden van de foto, tegen de bomen aan, een boot op het water. Niet te verwonderen dat er mensen zijn die niet houden van een boottocht, we zagen dat de boot meedreef met het water en dat gaf ons niet dadelijk een geruststellend gevoel.
Om jullie wat meer uitleg te geven over deze waterval, wel ze bevindt zich op de Rijn, dat verklaart wel het vele water dat er met een stevige snelheid doorheen stroomt. Het geheel ligt volledig op het grondgebied van Zwitserland, je mag je dus wel aan een passencontrole verwachten wanneer je er naartoe rijdt.
29-08-2008
op naar Staufenberg !
Soms zit je daar alleen maar niet dit jaar ! Eerst waren de Britten daar, ik zag ze al van beneden op het terras zitten, helemaal opgetut om te drinken van de lekkere wijn, of ze nog iets anders hebben gebruikt dat weten we niet, ze zaten te ver van ons af.
Wij gingen op het grote terras zitten en dronken van een soort wijn dat we dachten mee naar huis te nemen, toch steeds eens proeven en de wijn werd goed bevonden.
Oei, nu zijn die ook weer op Staufenberg, ze eten een lekkere vleesschotel, drinken uiteraard een flinke karaf met wijn en genieten van het uitzicht.
En in deze omgeving zitten de Belgen dus, hier geniet ik van een lekker wijntje nadat we een flammenkuchen hebben soldaat gemaakt.
Zoals je ziet wat het weer toen niet echt klaar, neen, het zicht was vertroebeld door al het vocht in de lucht, koud was het niet maar later viel er wel regen, jammer, we hadden daar graag nog wat langer verbleven.
Het wijnslot Staufenberg bevindt zich in Dürbach, niet alleen dit maar wij bezoeken alleen dit. In deze omgeving bevinden zich een hoop huizen die wijn verbouwen en die ook wijn verkopen. Staufenberg is het bekendste voor ons en wij voelen ons daar thuis, degene die instaat voor de verkoop ziet ons graag komen. We kochten onze kartons aan, laadden ze in de auto, kregen nog een fles Sauvignon blanc mee naar huis als geschenk en vertrokken voldaan. Jullie zien ons volgend jaar heel zeker terug !
28-08-2008
een schuilhut zoeken
Wat is dat nu hier, dat gaan we eens nader bekijken hé, een liegewiese, ja een ligweide, zo maar in het bos. En ook nog stoelen te bespeuren, wie had dat gedacht, kan dat zo maar zonder meer ?
Wel verdorie, zijn die nu ook al hier geweest, en dat voor onze neus, neen hé. Nu waren we eens gerust hier boven Freudenstad maar je komt ze ook overal tegen !
Eigenlijk is deze weg de benaming van het soort hoge bomen dat hier staat, ik heb vernomen in Schiltach dat men bomen met een bepaalde lengte en waarschijnlijk ook van een bepaalde soort, "Holländer" noemt. Ieder land had zo zijn eigen eisen gesteld als het bomen kocht in het Zwarte Woud, dat kan misschien heden ten dage ook nog zo zijn, wat je al niet leert in een museum hé.
Zijn die nu ook hier ? Die mannen van de Middeleeuwen . . . en dat jongentje speel zijn rol heel goed mee. In Wolfach was het een middeleeuwse markt, niet veel van een markt te bespeuren, het was eigenlijk een soort van kampement waarbij de middeleeuwse ambachten werden tentoon gesteld. Echt origineel was het niet maar wel aantrekkelijk voor kinderen, een aangenaam verpozen op de zaterdag en zondag.
Boompjes op een oude boomstronk, je kan het zo gek niet bedenken of je ziet het wel in het woud, alleen mag je je ogen niet sluiten voor de natuur om je heen.
Zulke gekke bomen kom je ook al eens tegen, een mannetje met een hoed erop, fijn voor kinderen en toch wel leuk om te zien.
27-08-2008
over eten gesproken !
Eten moeten we allemaal vroeg of laat wel doen, wij doen dat dus ook wanneer we met vakantie zijn. Er zijn de vorige weken wel vele grapjes gemaakt over het aantal koekjes bij de koffie, of helemaal geen, of over de koekjes bij het ijsje, kortom, het was een echte koekjesvakantie . . . of toch niet ? ? ? ! ! !
Dit is dus een eenvoudige knakworst met mosterd en brood, als drinken daarbij was een fles colamix of een fles water.
Bij een "bachfest" zagen we deze barbecue, het vlees was heel lekker gekruid en smaakte bij een flinke pint bier. Hier wil ik toch wel even opmerken dat het vuur niet te kort bij het vlees mag komen zodat het niet verbrandt.
Je vraagt je misschien af wat we daar deden op dat bachfest, wel, dat is in de buurt van het hotel en vorig jaar zijn we daar ook even naartoe geweest om iets te drinken, daarom dachten we dit jaar op de middag iets te gaan eten.
En dat hebben we ook gedaan, alleen de taarten die staken onze ogen uit, die hebben we tot nu toe nog altijd niet geproefd maar daar gaan we volgend jaar eens verandering in brengen !
Dat we niks te kort kwamen kan ik u bevestigen, deze tafel stond helemaal vol met eten, in zoverre zelfs dat we met 4 personen aan 2 tafels moesten plaats nemen.
Ieder jaar nemen we in stijl afscheid met fondue, dat de avond nog lang zou duren daar waren we al heel zeker van !
De koekjesoorlog was aan de gang en het was dus zaak om minstens 2 koekjes te krijgen, zowel bij de koffie als bij de ijsjes ! Maar eerst en vooral lieten we het ons smaken, wat we allemaal gegeten hebben weet ik niet meer precies maar dat het lekker was daar zijn we van overtuigd.
Jaja, 2 koekjes, heel zeker, we zien het goed, toch weer maar eens gelukt om er twee vast te krijgen !
26-08-2008
vandaag volgt de uitleg
Dit artikel stond in de Schwarzwälder Bote te lezen, hier vindt je de uitleg over hetgeen we gisteren hebben gezien.
En dit is dan de uitleg, het vertalen laat ik aan anderen over maar ik kan wel zeggen wat de inhoud is.
Het gaat er dus over dat de ondergrond, waarop de bomen groeien, helemaal verzuurd is. Om dat tegen te gaan wordt er gemalen kalksteen geblazen tussen de bomen door gespecialiseerde vrachtwagens. Op plaatsen waar dat niet zo kan gebeuren, langs hellingen dus, wordt een helikopter ingezet.
Een eenvoudig uitleg voor hetgeen we daar te zien kregen. We hadden dat ook kunnen vragen aan de mensen die op de grond de hele operatie begeleiden maar dat was bijna onmogelijk door het helse lawaai dat de schroeven van de heli maakten en het stof dat steeds opstoof bij het laden van de bak aan de heli. Wat ik nog vergat te vermelden was dat op een bepaald moment nog 2 vrachtwagens arriveerden met kalksteenpoeder, of ze dat nog dezelfde dag verwerkt kregen is mij een raadsel. Het dreigde toen immers te regenen, wanneer het avond was begon het effectief ook te regenen en waarschijnlijk was dit ook wel heel goed om de kalksteen te laten opnemen door de ondergrond.
Het was iets heel anders dat we te zien kregen dan we gewend waren, we werden er echter ook wat slimmer door. Dat het woud aan het verzuren was op vele plaatsen, dat hadden we al eerder gehoord maar nooit gedacht dat ze er ook zo snel een oplossing hadden voor gevonden.
25-08-2008
rare snuiters in het bos !
Een helikopter kwam onze veilige plek wat onveiliger maken, we mochten er geeneens meer staan op die parking ! Wat eigenlijk niet te verwonderen was wanneer je de ware toedracht weet.
En stof dat die konden doen opwarrelen, of dat allemaal zo gezond is vraag ik me toch af. Wij bleven echter niet lang ter plekke schilderen, we lieten dit over aan de "bevoegden"
En iets verder werd dus de lading gelost, wat het was dat vernamen we pas veel later.
Dit alles vraagt toch wel enige uitleg meen ikzelf, we waren dus zoals iedere dag op wandel, in Zell, boven op de heuvel, de Löcherberg meen ik dat het was. Daar staat een hut die uitgebaat wordt en daar kan je lekkere worst eten met brood en mosterd, een welgekomen versnapering wanneer je een wandeling hebt gedaan.
Maar wij hadden onze eigen picknick meegenomen en genoten daar dan ook van, we zetten ons aan de overkant van de baan op een bank neer, ja, daar staan enkele banken, meestal in de schaduw van enkele imposante bomen. Wat niet iedereen weet is dat je daar ook het beste kan parkeren omdat de wagen daar de hele tijd uit de zon staat en dat is mooi meegenomen op een warme dag.
Nadat we van ons eten hadden genoten besloten we nog de andere zijde van de heuvel op te zoeken, daar wisten we immers nog een grote parking. Van daaruit kan je dan ook gemakkelijk wandelingen maken, dat hadden we vorige jaren al gedaan en wisten dus waarover we spraken. Tot we daar arriveerden natuurlijk, wij doodgemoedereerd onze wagen parkeren langs de kant, toch nog een andere zijde opgezocht . . . maar wat hoorden wij daar ?
Ja dit was natuurlijk die helikopter, met een ronkend geluid kwam die aangevlogen en liet een bak naar beneden zakken, die werd gevuld met de machine, er lag een hele hoop "zand" in de hoek van de parking. Dit spelletje duurde echter niet lang of er kwam een wagen aangereden en die vroeg of we Duits verstonden, ja natuurlijk, hij vroeg ons om de wagen te verplaatsen want ze gingen die parkeerplaats afluiten omdat het een landingsbaan was voor de helicopter.
Hadden wij dan toch zo slecht gekeken ? Wij zijn immers gewoon om daar te parkeren en hadden eerder niks in de gaten. Ja, op de boom langs de kant van de rijbaan, daar was een groot papier geplakt, in het rood nog wel, daarop stond dat het gevaarlijk was en dat het een landingsplaats was voor de helicopter. Om een lang verhaal kort te maken, het perceel werd daar afgesloten met een roodwit lint en de helikopter die vloog maar af en aan . . . of waren het er twee ?
Wij zetten onze wagen 100m verderop op een andere parking, toch een geluk dat we daar wat de weg kennen hé ! En wij te voet naar het schouwspel kijken, wat zou dat toch te betekenen hebben ? We zagen dat die helikopter niet ver vloog, hij liet zijn lading los boven het woud en was in enkele seconden weer terug om te laden. Ja, wat was dat eigenlijk wat hij uitstrooide, was het zand of was het iets anders ? Geen idee, dat zouden we wel eens aan iemand vragen die van deze zaken op de hoogte was, het intrigeerde ons wel erg maar we keken onze ogen uit.
Toen we wat van het zonnetje gingen genieten . . . was ze achter dreigende wolken verdwenen . . . het begon zowaar te donderen. Bliksem zagen we niet maar als men in het bos zit, tussen de bomen, op een hoogte, is het dan niet veiliger om daar te vertrekken. Ik meen te weten dat je dan best niet op een hoogte kan verblijven en wij zochten dan ook veiliger oorden op met steeds nog het gebeuren van daarvoor in ons hoofd.
24-08-2008
het weer was niet iedere dag even mooi
Dit was één van de mindere dagen dus, je kan dat zien aan de fleecevest die om mijn middel is geknoopt. Het had de vorige dagen geregend, alles was al wat opgedroogd maar er bleef een venijnige wind waaien. Dan kan je best wat warms voorzien want in de bossen is het meestal iets frisser dan in de volle zon.
Als je goed kijkt zie je echter ook de lichtere vlekken op het wandelpad, de zon was er ondertussen wel degelijk doorgekomen maar die kon de vochtigheid van de vorige dagen niet dadelijk wegwerken.
Hier waren we toen naar op zoek, die mooie blinkende bladeren van de varens, eens dat je er eentje hebt gevonden dan zie je er natuurlijk een hele hoop staan.
23-08-2008
'k heb het toch wel een beetje onderschat . . .
Belofte maakt schuld, ik weet het wel, het was echter moeilijk om mijn belofte na te komen, daarom mijn excuses dus voor het laat publiceren van mijn foto's, jammer maar helaas . . . er was te weinig tijd.
Maar niet getreurd, ze staan op de computer en dienden nog wat aangepast te worden, ja verwacht geen stadszichten of van die echt touristische plekken te zien op de foto's, neen, die hou ik in mijn geheugen geprent. Omdat we reeds bijna 25 jaren in dezelfde streek met vakantie gaan, waarvan volgend jaar reeds 20 keren bij dezelfde familie, wil ik jullie niet vervelen met de foto's die je overal kan bekijken.
Ikzelf hou het meer bij het bestuderen van de natuur, niet steeds met goed gevolg, niet altijd even scherp, niet altijd door mezelf gemaakt maar toch met het inzicht om jullie mee te laten genieten.
Voordat we vertrokken met vakantie stelde me iemand de volgende vraag : wat vind je nu zo mooi aan het Zwarte Woud om daar ieder jaar weer naartoe te trekken ? en waarom noemen ze dat eigenlijk het Zwarte Woud ?
Ja, dat is ieder zijn voorkeur natuurlijk maar eerst en vooral was het ons om de gezonde lucht te doen, in de bossen kan je veel gemakkelijker adem halen, je longen gaan open, je kan het vergelijken met onze Belgische kust, daar gaat alles ook veel beter dan gewoon thuis. Ook ben je daar dan in vakantiestemming, je gaat wandelen, bekijkt alles met andere ogen, het leven verloopt er in een ander tempo, dat van je eigen, niks moet.
Als kinderen van de natuur houden we er dan ook van om te gaan wandelen, iedere dag gaan we dus op stap, zo ook deze keer, alleen de dagen dat er "dauerregen" was werd de riem er wat afgelegd. Maar dan zoeken we wel een andere manier om rond te lopen, naar de stad trekken bijvoorbeeld, maar dan liefst wel te voet hé ! Zo kan het op het einde van de dag de kilometers optellen, we hebben er genoeg gedaan om er een jaar mee verder te doen. Wat niet wegneemt dat we er hier ook nog wel enkele zullen doen, al is dat dan maar in eigen omgeving . . . waar het ook mooi is !
En waarom noemen ze dat het Zwarte Woud, wel omdat de donkere dennenwouden echt zwart lijken van op een afstand. Wanneer je op een hoogte staat en je kan zo een aantal heuvels overschouwen dan lijkt alles zo donker en zwart, het woud heeft zijn naam niet gestolen. In Wolfach en omgeving, Oberwolfach dus meegerekend, zit je eigenlijk in het midden van het Zwarte Woud met een lichte neiging naar het zuiden van de staat Baden-Wurtemberg.
Als we aan de grens de eerste Duitse nummerplaten tegen komen met de beginletters OG dan weet je dat we in de omgeving van Offenburg zitten, we komen dus op bekend terrein. Dit jaar zijn we zonder kleerscheuren overal door geraakt, dat wil zeggen dat we geen enkele boete hebben betaald bij het doorkruisen van Luxemburg en Frankrijk, dat was vorig jaar wel anders.
20-08-2008
. . . en we zijn weer terug in het land !
Na enkele weldoende weken verblijf in de bossen en de natuur, zijn we er weer, terug in eigen land.
Als alles hier normaal verloopt, er kan al eens iets mislopen natuurlijk, dan zet ik morgen de foto's op de computer en na een grondig nazicht laat ik jullie van een deel ervan mee genieten. Je mag niet verwachten dat ik alle foto's openbaar maak, 'k hou nog een klein beetje voor mezelf en voor de familie, de nodige commentaar zal er ook wel bij zijn.
Maar toch wil ik eerst nog kwijt dat we een paraplu meekregen in het hotel, welgemeende groeten en een stevige handdruk van de drie regerende vrouwen van het hotel : oma, de cheffin en dochter Manuela.
Onderweg naar huis hebben we alle soorten van temperaturen en weer gehad die er maar zijn behalve onweer, dat net niet. Bij ons vertrek was het 22°, in de loop van de voormiddag werden het er 27°, later in Frankrijk werd het donker weer, regen en koud, amper 16°, in Luxemburg was het zacht en warm, zelfs de zon scheen. In eigen land was het een normaal Belgisch weer met zon en wolken maar toch een aangename temperatuur van 22°, we waren weer thuis.
Na een weldoend maal van mosselen met de Belgische frieten, begeleid door een frisse pint of een witte wijn, keerden we naar huis en zagen dat het goed was geweest.
Er blijft nu nog alleen de was en de plas te doen zodat alle kledij en andere spullen opnieuw hun plaats krijgen in de kasten, we vertrekken steeds graag, zien er zelfs naar uit maar telkens is het fijn om weer op de eigen plek terug te keren . . . daarvan getuigt het lange slapen in de voormiddag . . . ja, eigen haard is goud waard.
27-07-2008
binnekort zijn we weer op weg !
Als de maand augustus eraan komt dan zijn de plannen werkelijkheid, we vertrekken dan voor onze jaarlijkse vakantie naar Duitsland.
Het Zwarte Woud trekt ons aan en samen met ons verblijven er nog landgenoten in dezelfde omgeving. Daarom niet dadelijk op hotel zoals wij maar ook in een "Ferienwonung" of gewoon "Zimmer Frei", alhoewel dat tegenwoordig daar ter plaatse niet zoveel meer gedaan wordt. En met daar ter plaatse wil ik zeggen in Oberwolfach, daar zijn wij een 20 jaren geleden ook eens aanbeland. Dat was onze eerste ervaring met vertrekken op goed geluk af en we zien wel waar we terecht komen !
Het was druilerig weer en ginder aangekomen zag het er niet beter uit ; regenen, drukkend weer, onweer, zonneschijn tussendoor, een typisch Belgisch vakantieweertje, dat hadden we meegenomen naar Duitsland. Zo begon de zoektocht naar een verblijfplaats, we hadden minstens 3 slaapkamers nodig, 2 koppels en een jongeman, tel daarbij nog een badkamer of tenminste douche en we waren gesteld. Dat liep natuurlijk niet van een leien dakje, dat kan je zo wel voorstellen, 1 kamer hier en een andere daar, ja dat was wat te veel van het goede, we wilden samen blijven, samen aankomen en samen vertrekken. Omdat ook alles met dezelfde wagen te doen was reden we van hier naar daar om aan te kloppen en ja, bij Schoch in de Rosenstrasse waren er nog kamers beschikbaar, we controleerden ze en besloten om daar te verblijven, een betere keuze konden we niet maken.
Jan en José betrokken de ene kamer, daarnaast was nog een tweede kamer en daar kon Marc dan slapen, er was alles voorhanden, een douche en een wasbak met spiegel om hen op te frissen, dat zou wel lukken. Wijzelf namen de andere kamer met aangrenzende badkamer, dat was handig, zo liepen we mekaar niet in de weg wanneer we ons toilet maakten.
Ons verblijf van een week was snel voorbij, we beleefden allerlei avonturen, we lachten wat af en we waren tussendoor ook al eens ziek, nietwaar Marc, het was een prettig verblijf en we besloten om daar nog eens naartoe te trekken.
Het jaar daarop trokken we als koppel solo op vakantie, ja, naar Oberwolfach, het werd het begin van een lange relatie . . . die gaat tot nu toe nog altijd voort . . . wanneer ze zal eindigen weten we niet, vermoedelijk wanneer er aan één van ons iets gebeurt wat niet terug te draaien is . . . hopelijk is dit nog heel ver af !
Dus als je ons in augustus wil treffen moet je ook naar Oberwolfach komen, in hotel "3 Könige", steeds welkom dus.
