Jij die reist, weet dat er geen weg is, maar door te reizen open je een weg.
Al ziet men huis en toren staan, de reis is daarmee nog niet gedaan.
Hij die alleen reist, reist het snelst.
Als u uw vooroordelen verliezen wilt, moet u reizen . Marlène Dietrich
Als de wereld rond is, hoe kan je dan naar de vier hoeken van de wereld reizen ? Wiet Van Broeckhoven
Ik reis graag, maar ik haat het om aan te komen Albert Einstein
De wereld is een boek. Wie niet reist, leest enkel één bladzijde. Augustinus van Hippo
De kunst van te leven is : thuis te zijn alsof men op reis is. Godfried Bomans
De wijze weet zonder te reizen, heeft inzicht zonder te kijken, bereikt iets zonder te handelen. Lao Tse
Het is beter één mijl te reizen dan om duizend boeken te lezen. Confucius
The time to get home depend on the number of pubs you pass
Save water bath with a friend
Always choose friends least equal to yourself
Reizen is niet meer dan een ingewikkelde manier om er achter te komen dat het nergens zo goed is als thuis. Jan de Jong
Wandelen is even alles laten lopen. Jaap de Ruiter
De ware reiziger heeft geen reden nodig om op reis te gaan. Goethe
Hij die niet reist kent de waarde der mensen niet. Noors spreekwoord
Beter tien keer vragen dan één keer verdwalen. Jiddisch spreekwoord
Niemand is gelukkiger dan iemand die vertrekt, tenzij het iemand is die terug komt. Emile Bergerat
Als je jong bent is reizen een deel van je opvoeding ; als je ouder bent is het een deel van je ervaring. Francis Bacon
Een reis is als een mens op zich ; geen twee zijn hetzelfde. John Steinbeck
De aarde is van iedereen die onderweg even stopt, om zich heen kijkt en dan weer verder gaat. Colette
Een man reist de wereld af op zoek naar wat hij nodig heeft en vindt het bij thuiskomst. J. van Geelen
Voor wie niet weet waar hij naartoe wil, zijn alle wegen goed. Chinees spreekwoord
Wandel niet als een ijlbode maar als een ontdekkingsreiziger. J.-J. Rousseau
Reizen, het is zijn hart losmaken van het anker der kleine vaart om het vlot te laten geraken op de zeeën der wereldkaart. Bertus Aafjes
Wie niet gelukkig is waar hij is, zal het ook niet zijn waar hij heen gaat. Koos van Zomeren
Reizen is geen levensvervulling meer. De moderne reis is juist een onderbreking van het zo met dagelijkse plichten gevulde leven. Bertus Aafjes
Ik ga niet op reis om de wereld te zien, doch om haar enige tijd niet te zien. J. Greshoff
Reizen zit de mens in het bloed. Er zit ongetwijfeld evenveel reislust in zijn bloed als zuurstof. De mens is per definitie een reiziger. Zijn leven is een reis. Van de wieg tot het graf. Waar de mens ook gaat en staat, hij zal nooit kunnen verloochenen dat hij in wezen een nomade is. Waar hij zich ook vestigt en voor hoe lang ook, hij blijft een vreemdeling ter plaatse. Te zijner tijd moet hij vertrekken. Goedschiks of kwaadschiks. En tenslotte : voorgoed.
Bertus Aafjes.
Chrisje op reis
Hartelijk welkom om te komen lezen en mee te genieten ! Over voorbereidingen van onze reizen en ook jullie laten meegenieten van hetgeen we hebben gezien en beleefd.
Mijn andere blog kan je vinden op http://blog.seniorennet.be/chrisje/
01-06-2008
Turkse gewoonten . . .
Hier zijn de mannen aan de Turkse waterpijp aan het lurken ! We hadden het al eerder geroken dat daar duchtig gerookt werd en niet alleen een licht sigaretteke, daar verkopen ze namelijk ook tapijten, oude kilims liggen daar gewoon op de grond ten toon. Maar dat interesseerde ons niet echt, het was ons om die rokende mannen te doen . . . en we hadden geluk !
Overal zie je van die stalletjes staan met gepofte kastanjes, ook met maïskolven die geroosterd zijn, ik vraag me steeds af wat ze daarin zien, ieder zijn smaak denk ik dan maar. Eigenlijk hebben we dat nooit geprobeerd, ook niet de pistachenoten waar ze overal mee staan en de andere noten, ik vond dat we zo al genoeg noten op onze zang hadden en deze konden alleen maar zorgen voor een overladen maag, ik was immers met een virus vertrokken op vakantie.
En op deze wiebelende boten wordt dan de makreel geroosterd, we waren daar net op een weekend aangekomen en het zag er zwart van het volk. Waar zoveel volk bij mekaar komt moet ge dan toch ook eens gaan kijken en wat bleek, ze paceerden zich allemaal op kleine stoeltjes en aten gretig van het halve broodje met sla en geroosterde makreel. Het was letterlijk een kleurrijk schouwspel, je kon je daar laten fotograferen met kledij en tulband en wat weet ik nog allemaal, in een sjieke troon, niks voor ons, veel te warm in die dikke kledij. Maar we waren wel benieuwd hoe die makreel dan wel mocht smaken en de dag erna zijn we er ook naartoe getrokken. Deze taferelen speelden zich allemaal af aan de Galatabrug, een brug waarrond heel veel commercie te doen was, onder de brug, op de brug, naast de brug, aan de overkant van de brug, je kon het zo gek niet voorstellen of je vond het er wel. Ook moet je hier in onze steden vaak zoeken naar een toilet, ginder geen gebrek eraan, je moet wel een kwartier op voorhand weten dat je moet gaan want wachten is er steeds bij. Je kent die Franse toiletten, wel zo zijn de Turkse ook maar er zijn ook een hele hoop anderen . . . en als ze zien dat je geen Turkse bent dan laten ze je toe op degene die wij gewoon zijn.
In de Dolmabahçemoskee deed ik net zoals de andere vrouwen, een hoofddoek om en naar de vrouwenafdeling van de moskee. Het was meer uit nieuwsgierigheid dat ik daar wou binnen gaan, het was ook de eerste moskee waar ik wél een hoofddoek moest dragen, ik heb me gedragen als één van hen. Je moet je dat eens voorstellen dat in een stad als Istanbul op een gegeven moment van alle minaretten het gebed weerklinkt, dat is een enorm lawaai dat galmt over de stad, er zijn dan ook wel duizend moskeeën. Maar echt mensen die neerknielen ter plekke hebben we niet gezien, ze zijn ook wat moderner en hebben zich aangepast aan het modernere leven, degenen die wij gezien hebben tenminste. Dat was iets wat we een 30-tal jaren geleden in Tunesië wel hebben meegemaakt, daar rolden ze hun matje open en knielden voor het gebed, misschien maar goed ook dat ze zich wat hebben aangepast aan het huidige leven.
Deze gesluierde vrouwen mochten niet ontbreken bij Ivo zijn foto's, ik ben eraan voorbij gegaan, ik ben niet zo vrank om deze mensen te storen in hun rust. Je ziet dat er zelfs eentje bij is die het niet kan hebben dat ze gefotografeerd wordt, laat die mensen dan toch gerust. Deze foto werd genomen in het Topkapipaleis op zondag, daar was het een echter overrompeling, wij waren er echter redelijk vroeg bij en hadden een rustige voormiddag, in de namiddag waren de rijen wachtenden dan ook ellenlang !
31-05-2008
met de taxi, met de boot, te voet, met de tram . . . !
Dat we het meeste te voet hebben gedaan, dat zult ge wel begrijpen als ge weet dat in Istanbul meer dan inwoners zijn dan we in ons hele eigen landje hebben, het komt daar dagelijks tot een verkeersinfarct maar dat is niet te verwonderen. Er zijn wagens die hun eigen sirène hebben, ze rijden met 6 naast mekaar, zelfs als er maar 3 rijvakken zijn ! Dan ziet ge op een bepaalde plaats dat de weg ingedeeld is in drieën, het eerste vak duidt 30 aan, het tweede geeft 50 aan en het derde daar staat 70 op . . . maar zich daaraan houden dat is steeds een probleem, wij dachten dat de 1 eraf gevallen was, zo'n snelheid halen ze soms ! Waag het dus niet om in Istanbul zelf met de wagen te rijden, steeds traffic jam !
Met de boot zijn we ook de Bosphorus op gevaren, niet op eigen kracht, wel met een deftige grote boot die een stevige snelheid erop na hield. Het was dan ook ongeveer anderhalf uur later wanneer we opnieuw aan land gingen en het was een echt mooie trip, we hadden alle zijkanten van het water gezien, maar één enkele keer gestopt onderweg maar dat was het dan ook. We vonden het ook moeilijk om in al die regelingen wijs te geraken, waar gaat die boot naartoe en hoe laat vertrekt die opnieuw, we kregen een regeling maar wat is wat daarop . . . och we zijn deftig en op tijd weer aan wal geraakt. Zo namen we de overzet naar Besiktas, ja, van de voetbalploeg, naar het Dolmabahçepaleis, daar kregen we alleen de uitleg in het Engels of in het Turks, er is daar zoveel te zien !
Na onze omzwervingen in de stand gingen we in het eigen hotel weer tot rust komen, boven op het dakterras, ge ziet het, er is niet veel nodig om de moede zwerver tevreden te stellen, alleen zien jullie de grote pint bier niet die voor mij op het tafeltje staat !
En het nostalgische trammetje rijdt steeds hetzelfde traject : Istiklal Cadessi, van aan de Tünel tot aan Taksim, dit bevindt zich aan de andere kant van de Gouden Hoorn in Beyoglu. Maar wij hebben dit gedaan van uit Kabatas, het eindstation van de tram, daar het kabeltrammetje genomen tot Taksim en dan naar beneden met dit trammetje. Het wordt immers door iedereen gebruikt en veel kost het niet, daar moet je het niet voor laten. Om de gewone tram te nemen is het ook heel eenvoudig, je schaft u een jeton aan, steekt die in een automaat, je drukt op de knop en kan door tot op het perron, iedereen die daar staat heeft dus normaal betaald om de tram te nemen zo ver je maar kan rijden. Een heel gemakkelijk systeem, daar zouden ze hier nog wat kunnen van leren, och ja, ook nog zoiets, als er al mensen over de sporen lopen dan houdt de tram halt en laat u over steken, dat zouden ze hier ook doen !
Zo ziet het trammetje er langs buiten uit, hier is het keerpunt rond het standbeeld dat in de linkerzijde staat, steeds maar van boven, hier dus, naar beneden, doe het liever niet te voet want je hebt gegarandeerd pijnlijke spieren. Het rijdt wel door de grote winkelstraat maar ik vermoed dat er op andere plaatsen ook nog kan gewinkeld worden, hoeveel haltes er tussendoor zijn weet ik niet precies, wij rijden steeds maar tot op het eindpunt, daar moesten we immers zijn !
Van daaruit zijn we weer de Gouden Hoorn over gestoken, te voet wel te verstaan, we wilden de vissers op de Galatabrug niet missen, we moesten toch ook hun vangst kunnen controleren, wat een toerist al niet over heeft om alles te zien in zijn vakantie. Sommige vissers hangen zelfs kleine garnalen aan hun haken, zeker om op grotere vissen te angelen.
En wat aten we dan wanneer we over de brug waren : een half stokbrood, met sla er tussen en daar een geroosterde makreel bij, en lekker dat dat is als je honger hebt !
Je krijgt de boot waarop die makreel gegrilld werd wel te zien in een volgende aflevering.
29-05-2008
sorry !
Geplaagd door allerlei tegenslagen is het niet mogelijk om iets deftig op mijn blog te zetten, kom morgen nog maar eens kijken !
27-05-2008
de Blauwe Moskee, Haghia Sophia en Basilicacisterne
We beginnen onze tocht in de Blauwe Moskee, die ligt gewoon het kortste bij als we vertrekken vanuit het hotel. Imposant is het geheel wel, dat zie je aan de respectabele hoogte van de ruimte. Mooie foto's kan je echter niet nemen omdat de belichting van de camera niet ver genoeg draagt. Wel vind ikzelf dit wel een geslaagde foto om een overzicht te laten zien van de minbar, midden in beeld, en van de mihrab, langs de linkerzijde, dat is een nis die de richting van Mekka aangeeft.
Een grote marmeren vaas staat daar ten toon, waar ze voor dient of gediend heeft is me tot nu toe nog altijd een raadsel gebleven, 'k heb er geen enkele uitleg voor gevonden.
Een mooie nis, deze foto weet ik echt niet meer waar die genomen is maar ik vermoed in de Aya Sofia, eigenlijk zou een mens een notaboekje moeten bij zich hebben om alles te noteren. Dat is iets, waar ik volgende keer dat er een nieuwe camera wordt aangeschaft, nog wel eens aan moet denken !
En naar boven kijken moet een mens ook steeds doen, er zijn wel enkele renovaties aan de gang maar sommige koepels zijn echt mooi versierd. Hier heb ik zelf wel een handje toegestoken om alles mooi tot zijn recht te laten komen.
Dat het een kerk is geweest dat zie je zo aan het fraaie retabel dat zich op de muur bevindt. Met een beetje geduld lukt het wel om er een degelijk beeld van te vormen, je ziet het goud dan ook mooi glanzen, het helpt in ieder geval om alles tot zijn recht te laten komen.
In het ondergrondse zie je deze "auwenveren" op een zuil in de cisterne, en groen ziet het ook allemaal, of het van het vocht is of van nature weet ik niet zo precies. Ook vindt je een paar (stenen) hoofden onder een paar zuilen, die krijg je later nog wel te zien.
En dit is gewoon om een indruk te geven van het geheel, het licht is wat povertjes om alles te laten zien. Wat er allemaal te zien is dan, water waarin vissen zwemmen, natte donkere en glibberige looppaden, een druppel water hier en daar die naar beneden komt. Gewoon een ondergrondse vergaarbak dus . . . die nu gebruikt wordt om toeristen te lokken . . . , lag vroeger vol met stenen en stukken van afbraak.
26-05-2008
en we zijn terug in het land !
Dit is de eerste foto die ik nam na onze aankomst in Istanbul. We zitten hier boven op het hotelterras te genieten van een ferme pint bier, zoals elke rechtgeaarde Belg zou doen in het buitenland ! De eerste moskee lag dus al vast op beeld . . . maar er zullen er nog vele volgen . . . of wat hadden jullie gedacht ?
Degene die zichtbaar was van op het terras, en eigenlijk niet zo erg ver daar vanaf lag, was de Blauwe Moskee. Het is de moskee met de 6 minaretten, normaal hebben de moskeeën er hoogstens 4, dit was dus een uitzondering. Deze moskee wordt de Blauwe Moskee genoemd omdat er binnenin vele tegels werden gebruikt, "Iznik-tegels" genaamd, ze zijn meestal wit-blauw,met hier en daar enkele andere kleuren . . . vandaar dus "Blauwe" Moskee.
En dit zijn de zuilen : de Egyptische Obelisk en de Slangenzuil in het Hippodroom. Zoals de foto laat uitschijnen loopt daar verschrikkelijk veel volk rond. We hebben er dan ook geen foto's meer aan vuil gemaakt, er viel nog meer dan genoeg te bezoeken en bezichtigen, dit lieten we verder aan ons dus voorbij gaan.
Omdat we toch ook alles wat wilden verdelen over de verschillende dagen van ons verblijf, hebben we ons plan opgemaakt en op zaterdag alleen deze omgeving verkend, het Topkapi-paleis lieten we dus tot zondag wachten.
