Jij die reist, weet dat er geen weg is, maar door te reizen open je een weg.
Al ziet men huis en toren staan, de reis is daarmee nog niet gedaan.
Hij die alleen reist, reist het snelst.
Als u uw vooroordelen verliezen wilt, moet u reizen . Marlène Dietrich
Als de wereld rond is, hoe kan je dan naar de vier hoeken van de wereld reizen ? Wiet Van Broeckhoven
Ik reis graag, maar ik haat het om aan te komen Albert Einstein
De wereld is een boek. Wie niet reist, leest enkel één bladzijde. Augustinus van Hippo
De kunst van te leven is : thuis te zijn alsof men op reis is. Godfried Bomans
De wijze weet zonder te reizen, heeft inzicht zonder te kijken, bereikt iets zonder te handelen. Lao Tse
Het is beter één mijl te reizen dan om duizend boeken te lezen. Confucius
The time to get home depend on the number of pubs you pass
Save water bath with a friend
Always choose friends least equal to yourself
Reizen is niet meer dan een ingewikkelde manier om er achter te komen dat het nergens zo goed is als thuis. Jan de Jong
Wandelen is even alles laten lopen. Jaap de Ruiter
De ware reiziger heeft geen reden nodig om op reis te gaan. Goethe
Hij die niet reist kent de waarde der mensen niet. Noors spreekwoord
Beter tien keer vragen dan één keer verdwalen. Jiddisch spreekwoord
Niemand is gelukkiger dan iemand die vertrekt, tenzij het iemand is die terug komt. Emile Bergerat
Als je jong bent is reizen een deel van je opvoeding ; als je ouder bent is het een deel van je ervaring. Francis Bacon
Een reis is als een mens op zich ; geen twee zijn hetzelfde. John Steinbeck
De aarde is van iedereen die onderweg even stopt, om zich heen kijkt en dan weer verder gaat. Colette
Een man reist de wereld af op zoek naar wat hij nodig heeft en vindt het bij thuiskomst. J. van Geelen
Voor wie niet weet waar hij naartoe wil, zijn alle wegen goed. Chinees spreekwoord
Wandel niet als een ijlbode maar als een ontdekkingsreiziger. J.-J. Rousseau
Reizen, het is zijn hart losmaken van het anker der kleine vaart om het vlot te laten geraken op de zeeën der wereldkaart. Bertus Aafjes
Wie niet gelukkig is waar hij is, zal het ook niet zijn waar hij heen gaat. Koos van Zomeren
Reizen is geen levensvervulling meer. De moderne reis is juist een onderbreking van het zo met dagelijkse plichten gevulde leven. Bertus Aafjes
Ik ga niet op reis om de wereld te zien, doch om haar enige tijd niet te zien. J. Greshoff
Reizen zit de mens in het bloed. Er zit ongetwijfeld evenveel reislust in zijn bloed als zuurstof. De mens is per definitie een reiziger. Zijn leven is een reis. Van de wieg tot het graf. Waar de mens ook gaat en staat, hij zal nooit kunnen verloochenen dat hij in wezen een nomade is. Waar hij zich ook vestigt en voor hoe lang ook, hij blijft een vreemdeling ter plaatse. Te zijner tijd moet hij vertrekken. Goedschiks of kwaadschiks. En tenslotte : voorgoed.
Bertus Aafjes.
Chrisje op reis
Hartelijk welkom om te komen lezen en mee te genieten ! Over voorbereidingen van onze reizen en ook jullie laten meegenieten van hetgeen we hebben gezien en beleefd.
Mijn andere blog kan je vinden op http://blog.seniorennet.be/chrisje/
02-11-2008
Tenerife 14/10
Dinsdag en weeral volop zon maar we trekken erop uit.
Eerst van hier met de bus naar Gran Tinerfe, net voorbij Puerto Colon. Daar werden we gedropt en wandelden verder, richting Los Christianos.
Maar dat was onze bestemming helemaal niet, we gingen wat shoppen,"smeermiddelen" aankopen, misschien onderweg en anders zeker in de supermarkt van Santiago. Ook aanstekers zouden hier van pas komen wanneer we uit de jacuzzi komen, och we zien wel wat we vinden en waarmee we naar huis terug keren. Onderweg krijgt een mens dan dorst, een thee genomen en weer verder. Van op de plaats waar we werden gedropt zagen we Conquistador liggen en het leek vreemd. Nu kwamen we dichterbij maar onderweg wxaren vele winkels en die wilde ik echt niet voorbij gaan. Aan Conquistador zijn we de winkelstraat onder Santiago ingedoken.
Toen had ik al een tafeldoek in de hand, aangekocht onderweg, en ook dat schoeisel, smeerpotjes hadden we genoeg gezien maar nooit alle vier de soorten op één en dezelfde plaats.
Verder op weg naar Mare Nostrum, daar zouden we iets gaan eten, onze vertrouwde stek aan het strand, vroeger tenminste. En ja, onze Engelse vrienden waren aanwezig maar we gingen hen niet storen, we kwamen toch alleen maar eten. Voor sommigen was het een lastige zoektocht naar een tafel in de schaduw en ik stak een handje toe om een koppel met dochter in een rolwagen te helpen, we boden ze onze tafel aan.
Na het eten nog hier en daar gaan neuzen maar rustig aan op pad, naar de halte van de bus. Die liet danig op zich wachten en het was al 17.30u gepasseerd toen we vertrokken naar "ons" hotel. Daar gingen we even uitblazen op het terras en doken daarna de douche in.
Blijkt nu dat we diezelfde dag allebei weeral last hadden van rode uitslag op onze onderbenen, geen jeuk echter, toch maar voorzichtig omspringen met zonnen.
01-11-2008
Tenerife 13/10
Weer een volle-zon-dag en we hebben ervan genoten.
We hielden het graag rustig vandaag, daarom trokken we naar buiten gewapend met handoeken en onze strandtas. Iets eerder had Ivo al een paar handdoeken gelegd op 2 zetels, een asbak kortbij gehaald en ook een parasol, een deftige dachten we, maar dat was, later bekeken, helemaal verkeerd gedacht.
Het zonnetje scheen al fel van 's morgens en dat bleef ze de heel dag doen ook, zonder een wolkje aan de hemel.
Op de middag gingen we eten, aan de mooi gedekte tafels aan de zwemdok die nu, echter wegens jaarlijkse onderhoudwerken, leeg was gemaakt. De werklui waren druk in de weer met tegels afkappen en met het zuiver maken met de hogedrukreiniger.
Ivo koos voor spaghetti bolognaise en ikzelf nam een club sandwich. De schotel van Ivo was redelijk snel klaar maar dat van mij wou maar niet komen, ik werd al ongerust. De ober had immers gevraagd aan Ivo of het maar één enkele spaghetti was en zoals ik vermoedde was het uiteindelijk ook. Ik riep de ober om te vragen waar mijn eten bleef en blijkbaar had hij niks opgeschreven, excuseerde zich maar alles werd hem vergeven toen ik ook kon eten, missen is menselijk, iedereen kan een fout maken. Waarschijnlijk heeft hij gewoon niet gehoord wat ik had gevraagd maar geen nood, alles smaakte heel goed.
We gingen daarna het eten laten verteren op ons ligbed en dachten wat te slapen maar dat lukte maar niet. Ook hadden we de gewoonte om na de siësta in de jacuzzi te stappen en dat deden we dus vandaag ook. We hielden het er een hele tijd in uit en gingen daarna in de zon liggen opdrogen.
Tot iets voor 18u bleven we van de zon genieten en trokken daarna naar de kamer. Een welgekomen douche spoelde alle stof en smeermiddel van ons af, daarna trokken we naar het restaurant.
Dat ze hier ook wat kunnen doen aan de lichtvervuiling is duidelijk te zien. Onze gangen waren tussenin verbonden met een aantal kleine ruimtes waar bloemen groeien. Ook waren er op iedere verdieping openingen in de zijmuur om het daglicht door te laten maar ook het licht van de wandelgangen komt daardoor naar buiten. Tijdens de nacht worden er wel een gedeelte van de lichten gedoofd, tenminste als dat niet vergeten wordt, zo ook met de lichten op de terrassen.
Hier was dus het groot gedeelte van de zwemdok, een gedeelte bevindt zich onder het middelste gebouw, daar kan je onder de middag genieten van iets om te eten en te drinken. De plaats waar wij ons steeds nestelden was meestal ondraan rechts, vlak naast die palmbomen, daar zat men heel rustig en je kon er lekker alles opzij zetten zonder iemand te storen. Deze plaats is ook niet ver van de jacuzzi, die is onderaan te zien naar de linkerzijde toe.
Hier een zicht op het vissersdorpje La Caleta maar van dat dorpje is niet echt veel meer bewaard gebleven. Er rest nog wel wat authentiek en origineel is maar ze zijn volop bezig met het vol te bouwen met villa's en appartementen . . . zo gaat dat nu eenmaal overal als men in een populaire omgeving durft terecht komen . . . ze helpen alles hier gewoon om zeep.
31-10-2008
Tenerife 12/10
Vandaag zondag in de letterlijke zin van het woord ook nog.
We hebben besloten om vandaag op pad te gaan naar La Caleta, het vissersdorp. In de plaats van langs de openbare weg te gaan willen we via de werfweg trekken, we plaatsen daarvoor een afsluiting wat opzij en trekken over de weg naar de overkant, vandaag wordt immers niet gewerkt. En dat lukt nog best ook, hier en daar zie je andere koppels lopen maar wij nemen de weg die ons het beste lijkt. Zo geraken we ook aan het water en de zon brandt op ons vel, de wind geeft wat verkoeling maar niet veel, verraderlijk !
Naar boven trekken we langs de trap, wat rondlummelen, foto's maken en vooral onze ogen de kost geven. Restaurants zijn er genoeg voorhanden maar waar moeten we zijn ? Op internet had ik iets gelezen over een restaurant dat gelegen was langsheen het water, dat moest het dan wel zijn, hier konden we immers niet meer verder.
Ergens anders in een tapasbar gingen we een verfrissing drinken maar waar zouden we gaan eten, er is zoveel keuze dat ge werkelijk niet weet waar naartoe. Geen zin in tapas, dan maar terug naar het restaurant helemaal op de hoek, en ja hoor, daar waren we net op tijd, het was er geen chique bedoening maar elk tafeltje was volzet, we hadden net het laatste gekregen.
Rondom ons zaten allmaal mensen te wachten op hun eten, hoe lang zou dat duren ? We hadden onze keuze al eerder gemaakt, je kan daar gewoon in de open keuken gaan kijken naar de gerechten, ze staan in bakken klaar om te tonen. Ook de vis kan je uitzoeken, alles mooi op ijs, alsook scampi en langoustines, zelfs kreeft. Je kan het zo gek niet bedenken of ze hebben het daar, ook de wijn, allerlei soorten. Wijzelf hielden het bij water en bier, ik hou er niet van om 's middags wijn te drinken, dan word ik loom en zit er geen fut meer in mij.
We hadden inktvis en mosselen besteld als voorgerecht, gebakken vis voor Ivo en een tong voor mezelf, daarbij canarische aardappelen met mojo-saus. Bij onze bestelling vroegen we dat eigenlijk twee keer maar de ober verzekerde dat één portie meer dan voldoende was.
Ons voorgerecht kwam eraan en het smaakte heerlijk, zo ook het hoofdgerecht. Tussen de bedrijven door hielden we zowat de buren in het oog en wat die op hun bord kregen, het zag er allemaal even lekker uit. Over de paella waren ze het unaniem eens : die was goed gevuld en zo te zien heel lekker. Ook zagen we kreeft verorberen en die mensen likten hun vingers af, het waren Spanjaarden en ze lieten blijken dat het lekker was.
Na dit lekker eten trokken we weer naar ons hotel, langs de werfweg, de zon brandde fel en het zweet droop van ons gezicht. Op de kamer aangekomen hebben we ons eerst wat verfrist, trokken onze zwemspullen aan en gingen op zoek naar een vrij ligbed om uit te zonnen. Wat later trokken we weer samen de jacuzzi in om te relaxen, daarna uitrusten en opdrogen op onze zetel.
Zoals iedere dag eindigde ook deze op ons terras met een stevig glas Carlos I in de hand.
Over dit restaurant had ik wat gelezen op internet maar niet echt goed opgelet, ik wist nog wel dat het langs het water lag en dat je achteraan helemaal niet meer verder kon.
Vogels ontsnappen ook niet aan onze aandacht, deze vogel dacht wat mee te pikken van de vissers maar hij moest wel eerder gaan vliegen omdat het water te hoog stond.
Zo grillig zijn de rotsen in La Caleta, deze rotsformaties vormen natuurlijke zwembaden voor de liefhebbers, mij zouden ze daar nooit in krijgen !
Overal rondom liggen er boeien om boten aan vast te leggen, in de namiddag is het hier een druk af en aan varen van de zeilboten.
30-10-2008
Tenerife 11/10
Vandaag een heerlijke open dag, de hele dag gelegen op onze zetels, de zon was prikkelend op onze huid.
Tijdens de middag genoten we van een doodgewone sandwich met kip, dat was eigenlijk toast met kip, sla, tomaat . . . maar wel lekker, genoeg voor een dag waarin je weinig uitricht.
Tijdens de felle zon houden we een siësta onder de parasol en Ivo opperde het voorstel om in de jacuzzi te gaan, ja, maar dan wel met zijn zwembroek aan hé. Zo gezegd zo gedaan, het was heerlijk zo wegbroebelen en massage van de weldoende stralen.
Daarna lieten we ons helemaal opdrogen in het zonnetje en genoten opnieuw van de weldoende zonnestralen, het moest maar niet zo goed zijn. Een glas wijn sloot de dag aan het water af en we gingen naar de kamer. Wonder boven wonder kregen we opnieuw ontvangst van BVN en we konden het nieuws van thuis volgen, eindelijk opnieuw in orde.
Bij het eten namen we wijn, ik weet nog heel goed wat de naam was :"Bach". Ik vroeg die aan de ober en hij draaide wat met die boekjes waarin de wijn staat en ik vreesde al dat er iets ging scheef lopen. Toen ik weer aan onze tafel kwam werd mijn vermoeden bewaarheid : er stond een andere wijn dan gekozen. De ober had die gewoon op tafel gezet, de fles was al eerder ontkurkt, hij goot zo maar onze glazen vol zonder vragen zonder iets ! Hij liet zelfs niemand proeven of de wijn wel goed was, dat vind ik gewoon niet kunnen.
Wat ik niet kan verdragen is dat ik niet krijg wat ik heb gevraagd, dit was witte wijn "Vina Sol" maar die moest ik niet hebben ! We hebben dan uiteindelijk die fles toch maar leeg gedronken, het was witte wijn en volgende keer namen we wel die welke we wilden.
Het eten smaakte uitstekend en we gingen naar ons terras om verder te genieten.
Zo ziet iemand eruit die geen bril wil dragen omdat hij niets kan lezen en als de zon in zijn ogen schijnt !
Ik zet me liever in de richting van de zon, dan kan ik tegelijkertijd nog werken aan wat bruin.
29-10-2008
Tenerife 10/10
Vandaag bleven we in eigen hotel, we waren benieuwd hoe dat ging verlopen.
De keuze van ligstoelen was echt toereikend, je kon gemakkelijk in de namiddag nog een serie lege stoelen vinden, zoveel volk was er dus blijkbaar niet in het hotel zelf. Alleen was het wel even zoeken naar ons gerief : een parasol, een stoeltje, een asbak, ge kent dat, alles bij de hand proberen te houden.
Vanaf 10u scheen de zon al volop op onze zetels, we hadden dus een goede plaats uitgezocht, dat ze dan maar even uit onze buurt blijven en ons gerust laten, we vroegen niet liever. En tijdens de middag zouden we wel wat te eten zoeken in het open restaurant aan de zwemdok, letterlijk boven een gedeelte van de zwemdok.
Maar dat eten viel danig tegen, ik noteerde dan ook : "het eten op de middag is hier beneden alle peil". We hebben ze gadegeslagen en ze warmen alles gewoon weer op in de microgolfoven, hoe kan dat dan smakelijk zijn. Meerdere keren zelfs hebben we de kok zien voelen aan stukken kip, of ze wel warm genoeg was.
Dat warm of koud is hier blijkbaar een groot probleem :de yoghurt is niet gekoeld, sapjes zijn eerder lauw, kip is koud en de frieten . . . dat weten we nog niet. Ijs is ijs en lekker, fruit is ofwel steenhard ofwel te rijp, 't zal wel altijd iets zijn. Maar op gebied van stoelen en handdoeken is er geen klagen, ook de drank is tot nu toe prima, we wachten af wat het deze avond geeft als we wijn willen drinken.
De rosado was dus prima, licht parelend en heel verfrissend en aangenaam. We kregen een ander soort glazen om uit te drinken, het eten was deze keer uitstekend in het restaurant beneden.
's Avonds was er disco en het was uitstekende muziek, niet vervelend zoals we al ergens op een andere plek hebben meegemaakt. Wanneer we op ons terras gingen zitten konden we daar evengoed van genieten, daarbij een lekkere Carlos I en de avond kon niet meer stuk.
28-10-2008
Tenerife 9/10
Op donderdag willen we er een andere dag van maken, niet blijven in het hotel maar ons vroegere strand opzoeken. We zijn al weggetrokken van ons hotel, alleen omdat de zon er niet scheen, we maken daar gebruik van om terug naar ons vertrouwd strand te trekken, wat zonnen, wat shoppen en opnieuw naar het hotel . . . liefst met de bus.
In het hotel hadden we gezegd dat we de bus namen om 10u en die was stipt op tijd, dat was een meevaller, dan hadden we immers een hele dag aan het strand. Tenminste dat dachten we maar we wisten toen nog niet hoe ver men te voet moet gaan om aan Royal Gardens te geraken. Maar we zijn er goed geraakt, ondertussen nog wat aangekocht zoals sigaretten.
Vlak voor de middag kwamen we er aan, er was verdorie nog een ligbed vrij en we namen dat in beslag. Dadelijk keken een paar bekenden op en het nieuws verspreidde zich als een lopend vuurtje. Arthur kwam naar me toe en vroeg waarom we nu eigenlijk voor een andere bestemming hadden gekozen als voorheen ; ja, eigenlijk doodgewoon omdat we eens iets anders wilden, onze horizon verrijken. Hij nam eigenlijk mijn verklaring niet zo heel goed aan, wist niet wat hij er moest van denken maar ik zei niet veel meer, dat zijn onze zaken, als hij het niet gelooft moet hij maar eens komen kijken hé, het kan altijd.
Nog iets wat ik jullie niet wou onthouden, de mensen die het geld op het strand kwamen ontvangen waren nog steeds dezelfde als de vorige jaren, steeds even vriendelijk. Nu hadden we per toeval een parasol waaronder geen enkele nagel te vinden was waaraan we iets konden ophangen, heel vervelend. Dan hangt die hele inboedel van de strandtas steeds in de zon, we vroegen dat dus aan hem en hij gaf iemand opracht om er een nagel in te slagen maar die zag helemaal niet meer om. Toen kwam de man zelf en sloeg er met stevige hand een nagel in en klaar was kees, onze spullen genoten dus van de schaduw.
Dat de andere gasten moesten lachen kan je zo wel indenken maar je moet het maar vragen en, als ze zin hebben, krijg je dat ook.
Het werd een heerlijke dag genieten in de zon, wat deed dat deugd aan onze oude knoken, ze genoten ten volle van de weldoende warmte van de felle zon. De Carlos I smaakte dubbel zo goed tijdens ons avondlijk terrasje, chocoladebonbons waren ook al snel verdwenen. We hadden dus al snel onze draai gevonden in het hotel en zeker in onze kamer.
We hadden immers onze voorraad aan drinken ingeslagen, om naar huis te rijden hadden we een taxi genomen, een geluk want de uren van de bus zijn niet te vertrouwen, zo zal later blijken.
Een rots die zich in het water bevindt, even verder als het hotel.
27-10-2008
Tenerife 8/10
Zo ben ik mijn notities begonnen : Heel goed op tijd aangekomen. We werden afgehaald met limo van het hotel.
De ontvangst was vriendelijk maar we dienden te wachten tot er een kamer vrij was, dat is normaal als je vlak voor de middag of zelfs op de middag aankomt. De kamers worden pas toegekend wanneer de meeste klaar zijn en er overal onderhoud werd gedaan. En er zijn toch al mensen aan de balie die Nederlands begrijpen, dat is al veel dat een mens zich verstaanbaar kan maken in eigen spreektaal.
We gedragen ons dan ook als volleerde toeristen en hebben al plannen gemaakt, de patio is in ieder geval al aangenaam, de rest moeten we natuurlijk nog afwachten. Het is wel zo dat een eerste indruk heel veel doet, daar hangt soms het welslagen van een reis vanaf, niet helemaal maar het geeft wel een indruk van wat je nog mag of kan verwachten.
Ja hoor, ons wachten wordt bekroond, er is een kamer vrij, een mooie kamer volgens hun zeggen, we zullen eens gaan kijken, onze koffers staan in de ruimte maar die halen we er nog niet uit. Neen we gaan steeds eerst inspecteren, je weet maar nooit wat er kan schelen. Deze keer was het weeral het bed dat het hem deed : ik kan in geen tweepersoonsbed slapen ! Wij dus dat melden aan de receptie, ondertussen was het al 14u geworden, ik begon zowat moedeloos te worden, leren ze dat dan nooit ? Krijgen wij dan steeds net dat wat we niet nodig hebben, kan het voor één keer dan niet eens normaal verlopen of wat is dat dan ?
De mevrouw aan de balie die begreep wel dat het voor ons een vermoeiende dag was en gaf ons een bonnetje om beneden in het restaurant te gaan eten, dat sloegen we natuurlijk niet af. Anders hadden we zelf wel iets gezocht maar je had toch graag eerst een kamer.
Wat ons opviel dat was dat het eten hier minder verzorgd was dan in Conquistador, dat ligt meestal aan de kok of aan de gasten die het eten in de bakken zetten om warm te houden op het buffet. Het leek een echte wanorde, we vonden niet dadelijk onze weg in dat doolhof. Ook viel ons de overdaad aan decoratie op, dat hoeft in het geheel niet, wie vraagt er nu om namaak wijndruiven of plastieken bloemen en ornamenten. Dat is iets waar ze in Conquistador vanaf gestapt zijn, ze focussen zich op het eten in de bakken en de rest is bijzaak, proper maar sober en zo hoort dat dan ook.
We zien dat er overal doeken liggen, te pas en te onpas, ik weet wel, hier en daar hoort er eens iets maar een buffet is toch zo snel proper te maken als het helemaal vrij is, waarom dan al die overtollige decoratie ?
Op het eten viel vooral dit aan te merken : niks is warm genoeg en er is niet echt veel keuze. Zo hebben we gezien dat ze in Conquistador geëvolueerd zijn naar meerdere bufetten verspreid over het restaurant, dan worden de groenten en het vlees niet zo rond gezet en moet er niemand echt ver lopen. Wat je daar niet vindt in de klaar gezette bakken dat kan je dan halen aan het centrale buffet; daar is showcooking en over het algemeen is dit lekker.
Ons besluit was dan ook al : Conquistador was en is beter maar laat ons nog wat afwachten, we hebben het laatste nog niet gezien.
Hier is ook een afzonderlijk à-la-carte-restaurant. Het eerste wat ons ook opviel was dat hier verdomd veel trappen waren en brede ruime gangen. Ook de kamers zijn ruimer dan in Conquistador, het terras is volledig afgeschermd van de buur, je hebt steeds privacy.
Een overzicht van de afstand die we hebben afgelegd : het hotel helemaal rechts, met de trapjes aan de zijkant, daar ligt Conquistador. Hier zitten we dus in en geheel andere omgeving.
Zo zag de kamer eruit toen we er pas binnen waren, je kan zien dat ze ruim genoeg was, alhoewel die kasten niet zo gerieflijk zijn, de andere helft is helemaal hangkast.
Op het terras zit je steeds afgeschermd van de buur, je kan er gewoon geen ruzie tegen maken en dat is misschien nog maar het beste, wat later zal blijken.
Een zicht op het hotel van op "de rots", het rechter gedeelte is de vleugel waarin wij verbleven maar die staat niet op de foto, je mag nu ook niet alles willen. In het midden zie je het centrale gedeelte en wonder boven wonder, de receptie die ligt helemaal bovenaan, op de 3de verdieping. Omdat er een geweldig niveauverschil is hebben ze dat met het centrale gedeelte willen overbruggen, de tuin is dan ook heel laag gelegen ten opzichte van de rest, dat resulteert natuurlijk in een serie trappen, dat is onvermijdelijk.
Van op deze rots werden de foto's genomen, daar had je een mooi uitzicht over beide zijden ; de ene kant kijkt uit op Playa las Americas en de andere playa's, voorbij het hotel ligt alleen een strand, waar ze momenteel aan werken, en het vissersdorpje La Caleta.
Morgen trekken we naar Playa las Americas om onze voorraad in te doen maar willen eerst een tijd van de zon genieten aan ons overbekend strand. Volgende dagen zien we wel wat we ervan maken. Als onthaal krijgen we in de kamer : 2 flesjes cola, 2 flesjes water en 2 zakken chips. Een waterkoker staat er op de kamer en 2 kopjes met tassen, daarbij thee en koffie, niet slecht. Badslippers en badmantel zijn er ook, nu nog wachten op champieter !
