Vanavond was het dus zover... Afspraak om 18u bij de gyne. Eerst thuis nog even telefoneren naar 't secretariaat van de gyne... de consultaties lopen met 'n vertraging van 30 minuten. Als we daar dus aankomen om 18u30 zijn we nog op tijd... En om 18u30 zitten we dus in de wachtzaal. Ik zit als enige vent bij 'n half dozijn dames. Vreemd gevoel om als enige vent in 'n wachtzaal te zitten, 'k voel me om de één of andere reden bekeken in de zin van "wat doet die hier???" . Op de tv in de wachtzaal 'n programma over het tekort aan spermadonoren...hmm, of die donoren uit de wachtzaal van 'n gynaecoloog zullen komen is nog maar de vraag... ah juist, ik zit daar dus ook ... Goed, wij zitten dus te wachten en blijkbaar had de secretaresse zich toch 'n half uur vergist. Mijn frezeke barst bijna uiteen van de zenuwen. Wat zullen we te zien krijgen? Zal het er ééntje zijn, of twee (met de hormonenbehandeling van de eiceldonatie in het achterhoofd)? En vooral... alles zal toch wel in orde zijn zeker??? 19u, 't is aan ons!! EINDELIJK!
Zenuwen!!!!!!!
Bij deze echo zal de gyne dus de nekplooi meten en kijken of het neusbeentje aanwezig is. Onze eerste vraag wordt meteen beantwoord. Het is 1 kindje... OEF! Stel je voor... Meteen laat de gyne ons het hartje horen! klinkt alweer als muziek in de oren!!!! Goeie hartslag. Daarna toont de gyne ons wat men bedoeld met de nekplooi. Ik kan dat nu niet meteen uitleggen maar op de beelden zag ik het wel duidelijk. De nekplooi mag niet meer dan 3mm zijn. Bij ons Joske is 't 1,1mm, wat goed is dus! Daarna even ons Joske op z'n rug leggen en meten van hoofdje tot stuit. 49,5 mm groot is onze spruit reeds! Komt goed overeen met de 11 weken die we nu dus zijn. OEF! En daarna kijkt de gyne of er 'n neusbeentje aanwezig is. Bij kindjes die het syndroom van down hebben is dit neusbeentje in dit stadium van de zwangerschap niet aanwezig blijkbaar. We leren weer bij. Bij Eef was dit nog gewoon 'n triple-test (neen, geen bier! ) op 17 weken ongeveer. Zo zie je maar dat de tijd niet stilstaat en dat men alsmaar vroeger controle heeft over wat er eventueel aan het gebeuren is, althans in 90% van de gevallen volgens de gyne. Neusbeentje van Joske is aanwezig, jiepie! Op de beelden is ook machtig te zien dat Joske zich blijkbaar goed amuseert, wat 'n bewegingskes zeg! Niet te doen! Gelukkig waren we voorzien van 'n ouderwetse videocasette en hebben we de beelden om nog 's na te genieten.
Alle resultaten worden naar het labo gefaxt en bij de resultaten van de bloedafname van vrijdag gelegd... Volgende dinsdag mogen we bellen om 't resultaat te vernemen, toch weer spannend dus!!!
Wij nog vlug bij het secretariaat de volgende 2 afspraken vastgelegd en wij ZEER TEVREDEN weer huiswaarts. Nog ne keer proficiat frezeke!
Alweer wat tijd gepasseerd en eindelijk tijd voor 'n volgend berichtje...en alweer keren we wat terug in de tijd...
Maandag 25 mei 2009... In volle voorbereiding voor het eerste-communie-feest van ons Fran. De stress begint te komen...
Vrijdag 29 mei 2009... De laatste hand leggen aan het feest voor dit weekend. 's Avonds vlug nog eens het terras met de hoge-druk-spuit proper maken en dan zouden we er bijna klaar voor moeten zijn. Frezeke is nog even de baan op om wat glazen te halen bij kenissen. Bij thuiskomst is mijn vrouwke 'n klein beetje over haar toeren... (en dat is héél braafkes uitgedrukt!). Ze was namelijk net getuige van hoe snelheid en bochten niet samengaan. 't wordt dus op 't onverwachts nog een lange avond en van vast slapen is er niet meteen sprake. En blijkbaar heeft 't voorval 'n enorme invloed op mijn zwanger madammeke want niet alleen 't slapen is 'n probleem, ook in de auto heeft 't zijn gevolgen en zelfs als er 'n auto passeert die ietwat te veel lawaai maakt schrikt ze... wat normaal is hé... 1 ding is nu wel zeker... Joske zal net als de papa héél weinig haar hebben. Zo wil het gezegde het toch hé...
Zaterdag 30 mei 2009... Deze namiddag is 't de eerste communieviering van ons Fran... Even checken of we nog in de kleren kunnen die we reeds 'n tijdje eerder kochten en of er nog geen buikje, los van het mijn dan , zichtbaar wordt dat ons geheimpje vervroegd zou kunnen 'verklappen'... Het valt geweldig mee. Al moeten we eerlijk zijn dat het eigenlijk wel al 'n beetje zichtbaar wordt nu... En nu GENIETEN van dit eerste-communieweekend!!!
Zondag 31 mei 2009... Vandaag is er om 17u30 de receptie in onze tuin ter gelegenheid van de eerste communie van ons Fran. Deze middag eerst nog even de beentjes onder tafel schuiven voor het eerste-communie-feest van Baud. We hebben er enorm van genoten! Daarna vlug naar ons huisje om 't tuinfeestje te starten. Al bij al gezien toch 'n aantal zwangere vrouwtjes in onze tuin aanwezig die het opkomend buikje van m'n Frezeke toch aan de aandacht onttrekken. En dan nu 'n frappante gebeurtenis... In 'n gesprekje met Tante G. en Cindy komt het onderwerp van 'n eventueel 4de kindje ter sprake... Cindy antwoordt diplomatisch met 'n "hoh jah..." waarop Tante G spontaan reageert "'t is al van dattem hé???" .... Ze had het al door van 't eerste moment dat ze Cindy zag zei ze.... tjah... zo zie je maar.... MOE, maar voldaan kruipen we om 1u00 in ons beddeke.... Donderdag mogen we naar de dokter!!!!!!!!!
Dinsdag 2 juni... happytone-day! Jieha, we hebben 't machientje van Sofie kunnen bemachtigen.... Direct maar even 'n poging ondernemen om de harttonen te horen. 't is wel nog te vroeg, maar we zijn ervoor gekend... Helaas horen we nog niks... Maar niet getreurd... vrijdag bij de dokter hopelijk meer succes.... By the way... Ondertussen lopen ze bij ons (schoon)zusje ook op hete kolen want de harde buiken beginnen alsmaar meer toe te nemen....
Vrijdag 5 juni... 't is zover, Om 17u15 afspraak bij de dokter... heel nerveus stappen we de praktijk binnen. 't is raar, maar deze keer voelen we ons precies véél nerveuzer dan de vorige keren.... En dan is 't moment daar dat we de eerste keer ons joske horen!!! 'n stevige snelle hartslag weerklinkt als muziek in de oren!!! HEMELS is dit!!! NIET TE DOEN dat dit kleine wezentje al op die manier van zich laat horen! ECHT genieten was het van dit moment! De dokter neemt ook nog ne keer bloed af...
Dinsdag, dat is morgen, afspraak bij de gyne... voor de eerste fotoshoot! Ik kijk er al helemaal naar uit! 'k kan bijna niet meer wachten!
... even vlug 'n boodschap achterlaten... Lange tijd tussen terug.... We hebben dan ook niks te doen... hihi... We gaan nooit ergens.... Ondertussen is er weer heel wat gebeurd en staat de tijd dus niet stil. Over 't algemeen kun je stellen dat mijn vrouwke behoorlijk met misselijkheid te kampen heeft. Ook de gemoedstoestand is behoorlijk wisselend, maar dat weet ze zelf maar al te goed... hé ? Ik ben goed voorbereid op 'n eventuele draaing van de gemoedstoestand... Rustig blijven is de boodschap... (lees: valt eigenlijk goed mee hoor. 'k Denk dat mijn vrouwke er soms méér last van heeft dan haar omgeving... ) Ook 't lichaam vraagt behoorlijk zijn aandacht tegenwoordig... Aan de kassa in de winkel staan, voelen dat de stevigheid in de benen wat verzwakt en dan vlug 'n (onbetaald!!) pakske koeken opentrekken en opsmullen om toch tijdig wat suiker binnen te hebben en het flauwvallen te vermijden. Ter info, dat pakske koeken is dan wel betaald geraakt hoor...
Emotioneel is er ook wel 't één en 't ander "onder invloed" van de zwangerschap. Tijdens de vormselviering behoorlijk moeten nijpen om de tranen in bedwang te houden... zéér moeilijk!! Naar 'n programme kijken op tv (over bevallingen... ) en tranen met tuiten wenen... ZOOOO lief!!
Even was er wel "paniek" toen Cindy minder misselijk was dan anders... alles zal toch nog wel in orde zijn zeker? Is 'n vraag die dan wel naar boven komt. Op dat moment hebben we dan ook alle afspraken gemaakt voor de volgende controle.... 5 juni naar de dokter en 9 juni naar de gyne... nog 3 weken... NOG 3 dus.. Wel even bij Sofie polsen of we even haar toestelleke mogen gebruiken om naar de harttonen te luisteren.. snel dus 'n leugentje om bestwil uit onze mouw schudden daarvoor... hihihi... bij deze, onze excuses Sofie!!
Ondertussen is de misselijkheid er terug... en huh... raar om te zeggen, maar we zijn weer wat meer op ons gemak... Al verlangen we ENORM om de eerste beelden te zien te krijgen!!
Inderdaad, even weggeweest dus. Laten we even terugkeren in de tijd, naar 22 april bijvoorbeeld...
22 april 2009: Den 33sten verjaardag van mijn allerliefste! En ja hoor, ik heb 'n heus programma in elkaar gebokst (lees: ik heb gezorgd voor wat eten en wat vertier...). Cindy weet van niks, en zo heb ik (en mijn frezeke ook) het graag! Eerst nem ik haar mee naar 't parkhotel om 's lekker te gaan tafelen. Gezien mijn perfecte timing hebben we na 't eten nog 'n zee van ruimte om nog 's op 't gemakske de Kortrijkse paasfoor onveilig te maken. We gaan ouderwets ne keer naar de schuivers. Wie deed dit nog nooit? Hopen dat tonnen muntjes vallen maar die lijken met lijm vastgekleefd aan elkaar. We hebben geluk! Bij aankoop van 10 jetons krijg je er zomaar voor hetzelfde bedrag gratis... of zou dat gedurende de paasfoor de hele tijd zo geweest zijn? Who cares? Wij leven in de waan dat we een koopje doen! Wij dus met ons doosjes naar zo'n schuiver... Op 't eerste zicht lijkt het maar magertjes te worden. Maar nu wil het lot dat op de machine naast ons, waar net andere mensen gestopt waren met spelen, een hele "fak" naar beneden dondert. Mijn fijn gehoor heeft dit meteen opgemerkt en stante pede zeg ik Cindy dat ze meten daarheen moet (miete die ik ben ) . Met een verhoogde hartslag gaat ze daarheen en begint zeer onschuldig te spelen, de gevallen "fak" waar redelijk wat punten zijn meegevallen direct incasserend... . Nu, na een tijdje raken onze muntjes toch uitgeput en moeten we het onderspit delven. Vlug onze punten tellen... 11.500 punten!!! Jieha! Wij gaan hier naar huis gaan met 'n reus van 'n beer, zeker weten!!! Bij nader inzien stellen we vast dat de grote beren echt wel voor de verslaafde spelers zijn, waar wij gelukkig geen deel van uitmaken! Even kijken naar de kleinere beerkes dus. En daar hangt hij, dé beer die we moesten hebben! Gezien we uitgerekend zijn voor 26 december 2009, zou het wel leuk zijn om iets 'tastbaar' te hebben die ons verwijst naar het onbekende wat komen zal. Dat tastbare hebben we dus op de paasfoor gevonden in de vorm van een leuk beerke met 'n sjaalke en 'n mutske (want dat hebben we normaal gezien nodig de periode ons 4de wonder ter wereld zal komen). Wij noemen 't beerke "JOSKE"! En JOSKE verwijst dan weer naar 't stuk dat we eind november zullen spelen met 't Kuurns Theater. Dus, als we praten over Joske, dan wil dat absoluut niet zeggen dat wij weten of dat wij hopen dat 't eventueel 'n jongen zal worden. Na de paasfoor zijn we nog naar de cinema geweest. Ik ging bijna zeggen "een ouderwetse filmavond", maar tegenwoordig gaat dat ouderwetse niet echt meer op. Is eigenlijk meer 'n HI-TECH avond aan het worden. Miljaarde wat is de cinema veranderd! Niet te doen!!
30 april 2009: Vanavond gaat mijn vrouwke, vóór de tupperware demonstratie hier uit z'n voegen barst, een tweede keer naar de dokter om bloed te laten afnemen! Alleen moeten we nog wat geduld oefenen vooraleer we de resultaten van het bloedonderzoek gaan weten. Met dienen eerste mei ertussen... pffff. En geduld is nu net iets wat wij tekort komen... Zaterdag mogen we bellen voor den uitslag! Maar eerst is er vanavond ook nog 'n tupperware-avond! 'n tupperware culinair... De eerste twee tupperware-fans die binnenkomen zijn 'toeval of niet(?) ' zwanger en nemen plaats aan één kant van de keuken. Mijn opmerking "ah, zitten alle zwangere vrouwen aan die kant van de keuken" doet mijn vrouwtje lief blozend glimlachen. Grappig... Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat zo'n demonstratie héél wat decibels met zich meebrengt. Volgende keer voorzie ik me van 'n koptelefoon...
2 mei 2009: 8u30, ik neem de telefoon ter hand en bel naar de dokter, JIEHA, ik mag weer bellen!!! Maar de eersten mei zit dwars. De resultaten zijn nog niet binnen! Ik mag om 11u30 nog eens terugbellen... 't vrouwke lief natuurlijk ietwat teleurgesteld, want er hangt toch wat stress in de lucht moet ik zeggen... Hopelijk is alles in orde! 11u30, tweede poging... maar helaas, nog niks binnen. Om 17u nog eens bellen... Ondertussen zijn we druk bezig met de voorbereidingen van 't middagmaal. Er komen vrienden eten. 2 koppels, en ja hoor, wat dacht je? Beide koppels zijn zwanger!!!! Deze middag dus met 3 zwangere vrouwen aan tafel! Als dat geen leuke gedachte is! 17u00, kop op de minuut waag ik de derde poging! Nu is 't resultaat binnen. Is de HCG-waarde voldoende gestegen? Zouden er andere zaken aan het licht komen??? Maar we hoeven ons voorlopig geen zorgen te maken. Alles is okidoki! HCG-waarde staat aan 16000, en dat is zeker in orde!
Vandaag 4 mei 2009: Blijkbaar krijgt mijn vrouwke toch wat kwaaltjes te verwerken. Eten wordt een moeilijke kwestie. De geur van eten zegt haar blijkbaar niet veel en den trek is er ook niet... en bij dit komt nog dat mijn vrouwkes lichaam zich blijkbaar reeds opmerkelijk aan het voorbereiden is op de borstboeding. Met wat pijnlijke steken tot gevolg... Nu even kijken naar TV se... programma op vitaya over koppels die gevolgd worden tijdens hun zwangerschap...
. Op de tv in de wachtzaal 'n programma over het tekort aan spermadonoren...hmm, of die donoren uit de wachtzaal van 'n gynaecoloog zullen komen is nog maar de vraag... ah juist, ik zit daar dus ook 
Stel je voor... 
Who cares? Wij leven in de waan dat we een koopje doen! 
