Ik schitter hier in de lucht heel tevreden en kijk vol blijdschap naar beneden Want papa en mama kennen weer het geluk van de komst van een kleine ukkepuk
'n Dikke 5 maand geleden nu... 2009 is achter de rug, 2010.... een nieuw jaar... Eindelijk! Niet dat we ons meisje vergeten of willen vergeten, integendeel! Hoe ons klein sterretje 'n indruk bij onze drie kids achterliet bewijzen sommige verrassende momenten. Zo is er de avond dat we allen samen in de frituur staan. De uitbaatster geeft de opmerking dat ze niet wist dat we 3 kindjes hebben, waarop Fran, en ik citeer: "We zijn eigenlijk met 4 kindjes maar er is eentje niet mee..." Toen werd het stil...
Na een lange tijd ben ik hier even terug. Vandaag precies 2 maand geleden dat ons Fre werd geboren. En geloof me, 't is alsof het gisteren was. Met ups en downs lukt het wel. En ja, ook ik heb wel 's een down-tje... Vanavond hadden we afspraak bij de gynaecoloog en waren de resultaten binnen van het onderzoek. En 'k moet zeggen dat we toch even met onze mond vol tanden zaten bij het horen van de resultaten. Op erfelijk vlak is er geen enkel probleem, de nieren waren dus wel aanwezig. De oorzaak van alles ligt bij een te kleine en slecht functionerende placenta. Onze kleine meid kreeg onvoldoende voedingsstoffen en zuurstof door om te groeien. Ook de aanmaak van vruchtwater bleek niet voldoende waardoor het ontwikkelen van de longen onmogelijk zou zijn. Door het weinige (tot geen) vruchtwater had ons Fre ook geen plaats om te bewegen en daardoor konden de spieren ook niet ontwikkelen. Sowieso was het voor onze kleine meid HELAAS een uigemaakte zaak en had ze geen schijn van kans. Het doet nog altijd pijn, véél pijn... Nu, samen met de kids en de steun van vele vrienden slaan we er ons door! We weten nu wat er precies gebeurd is, eindelijk!...
Even een kort berichtje... Even wat kwijt... Deze avond 'n zwak momentje verbeten... Fre meisje, je schitterde vanavond zo mooi. Wat heb ik zonet even van je genoten! Liggend in de tuinstoel..., waarlijks, je knipoogde zelfs even...
Hoi... 'k Ben hier nog eens. Schrijven helpt me werkelijk 'verwerken'... We zijn net terug van 'n weekje verlof. Geloof me of niet maar 't heeft deugd gedaan en 't kwam net op tijd! M'n vorig berichtje dateert van 16/08 en sedert dan is er weer veel gebeurd...
Maandag 17/08 kreeg ons Fre een plaatsje op de begraafplaats. In de voormiddag nog even langs het gemeentehuis voor wat papieren... We zouden er langs de ene kant maar al te graag bij zijn maar langs de andere kant... als het 'n technisch verloop is, dan zijn we er liever niet bij... Men zegt ons dat het eerder 'n technische aangelegenheid is, dus besluiten we om er HELAAS niet bij te zijn. Rond 13u30 lopen we er alletwee wat nerveus bij. Ons Fre wordt om 14u begraven...jammer dat onze kleine meid zo 'alleen' moet gaan... Kort voor 14u krijgen we telefoon van de hoofdvroedvrouw die op de begraafplaats aanwezig is en verlost ons uit ons lijden. Blijkbaar krijgen we toch nog de mogelijkheid om daar afscheid te nemen. Die kans grijpen we met met beide handen!! Vlug even meiden bij schoonzussie... En dan komen we aan het kapelleke en staat ze daar...ons Fre. In dat mooie witte kistje. Wat voelt het goed om toch nog even dicht bij onze kleine meid te zijn! De hoofdvroedvrouw en de pastoraal medewerkster zijn er ook en ze hebben enkele teksten mee die we samen lezen... Het werd een enorm intens afscheid... Vanaf vandaag heeft ons Fre haar vaste plaatsje waar we voortaan heen kunnen om even dicht bij onze kleine meid te zijn. Klinkt misschien raar maar het voelt goed dat we er op dat laatste moment toch nog bij konden zijn... Iedere avond kijken we naar de sterrenhemel om even naar ons Fre te kijken, 'n knipoogje, 'n glimlach, 'n traan... DIE ster betekent nu zo veel voor ons... Ondertussen krijgen we veel steun van de mensen om ons heen en dat doe deugd, ENORM veel deugd...een kaartje, een sms, een mail, een gesprek,....
Ook vorige week in Frankrijk was deugddoend. En ons Fre was mee. We moesten niet lang zoeken... ze schitterde dan ook als geen ander... Iedere dag deed ik mijn best om de wolkjes aan de kant te schuiven en 'k moet zeggen, 't lukte me aardig! Vraag het maar aan de kids! :) Vandaag, na 'n week, terug naar ons Fre geweest...
Al hebben we je maar kort in ons midden gehad... we missen je Fre...
