Hey! Na een luidruchtige vergadering over spieren en aorta's... (hèhèhè, kon het niet laten!) is het nu rustig en heb ik nog even de tijd om 'n berichtje te posten. M'n frezeke heeft wat last van het mooie weer. We mogen natuurlijk niet klagen als de zon schijnt hé maar na 'n drukke werkdag en hoge temperaturen op 't werk moet ik zeggen dat mijn frezeke er de dag van vandaag wat versleten bijloopt... Wat zal dat brengen indien het inderdaad de warmste zomer ooit wordt?? Dit weekend heb ik me voorgenomen om het zwembad te plaatsen. 't Zou kunnen dat net dat hét toevluchtsoord van mijn vrouwke zal worden de komende maanden om wat verfrissing op te zoeken... Vorige week deed onze (nu nog) jongste spruit haar eerste communie. Temperaturen die zo'n 10 graden lager lagen dan nu én vervelende wolken die het niet konden laten hun water te lossen. En het weekend ervoor én het (komende) weekend erna schitterend weer! Maar we hebben ons niet laten kennen!!! Het was leuk en ons Eef heeft ervan genoten (en wij ook!). Gisterenochtend zéér vroeg kregen onze kids er een vriendinnetje bij... Van de Tieltskes (zo noemen wij de bende van 4 koppels waarvan de vrouwtjes alle vier in Tielt school gelopen hebben) zijn er namelijk 3 terzelfdertijd zwanger en zijn ze nu nog met 2. Manon is namelijk woensdagochtend zéér vroeg geboren! Prachtige meid die nu al aan het popelen is om eind oktober kennis te maken met ons friemeltje! Allé, de boeken toe en gaan slapen se!
wordt vervolgd!
O, ja... ben nog vol ongeduld aan het wachten op het tweede voelbare klopje, maar dat zal voor wat later zijn denk ik... Telkens ik mijn hand op 't buikje leg wordt ons friemeltje blijkbaar rustig
Hey!! Wat is het toch 'n prachtig weer geweest! Niet? Een daarnet werd het weer net dat ietsje warmer, zij het dan bij mij vanbinnen... Zonet tijdens aflevering 7 van jaargang 1 van sex and the city, het zal 'n heruitzending geweest zijn waarschijnlijk , roept mijn frezeke me dat 't waarschijnlijk dé moment is om ons friemeltje te voelen schoppen... De zoveelste keer eigenlijk, maar hoop doet leven hé! Ik spring van achter de laptop en begeef me volle hoop naar de zetel alwaar mijn frezeke uitgestrekt en volledig relaxed "zit" te relaxen . Maar deze keer is anders en tussen de "was dit nu 'n schopje of enkel 'n zenuw van mijn hand die samentrekt"-gedachte voel ik plots een klein klopje vlak onder mijn kneukels in het midden van mijn rechterhand. Dit kon geen "trekje" zijn en was dus wel degelijk 'n stampje van ons kleine friemeltje in mama's buik! Het voor mij éérst voelbare teken!! En dàt teken was zonet méér dan welgekomen! Wat verlangde ik naar dit moment! Nu zal ik mijn frezeke te pas en te onpas bestoken met de vraag of het wakker is en of ik het kan voelen!
18 mei 2010 Vroeg opstaan na een toch wel rustige nacht moet ik zeggen... Normaal gezien vertrekken wij altijd net op tijd om net te laat te zijn . Maar deze keer is het anders. We vertrekken ruim op tijd omdat we denken dat er op dat uur enorm veel volk op de baan is en dat er behoorlijk veel kans op aanschuiven is in die richting. Maar blijkbaar was iedereen die ochtend vroeger naar het werk vertrokken want om 8u15 liepen we reeds door de draaideur van het ziekenhuis . We wandelen de voor ons ondertussen bekende wachtzaal met telkens dezelfde 'lezinge' binnen. Behoorlijk nerveus zijn we als 'frezeke' weerklinkt. 't Is aan ons! Huh? Nu al??? Wow... 't Is de collega van onze gynaecoloog die de punctie zal uitvoeren gezien die van ons verlof heeft. Maar we voelen ons alweer meteen op ons gemak. Praktisch als ik ben denk ik eraan om maar meteen te vragen of dit op de dvd mag opgenomen worden, wat 'n positief antwoord krijgt! jiepie ! Anders als bij de punctie die we hadden bij de zwangerschap van onzen oudsten is dat de gynaecoloog alles zelf klaar moet leggen. Misschien heeft dat ook te maken met het feit dat dat toen in Leuven plaatsvond ? Een eerste echo maakt duidelijk dat ons friemeltje perfect ligt voor het uitvoeren van de punctie! Als dat geen meevaller is, meteen goed meewerken ! Niet veel later staat een naald met de lengte van een A4-blad loodrecht op de buik van mijn frezeke... in compinatie met het beeld op het scherm die precies aantoont waar de gynaecoloog met de naald aan het prikken is. Mijn vrouwtje geeft geen kik! Net iets te vroeg doet de gynae een poging om vruchtwater af te nemen, maar blijkbaar zit de naald nog niet door het vruchtzakje ("vruchtzak" klinkt zo megagroot ). Nog ietsiepietsie verder duwen. Ik zeg wel 'duwen' want dat lijkt precies of ze moet door 'n strandbal prikken. En hupsa, de naald verschijnt ook op het scherm. Ietwat in paniek zie ik hoeveel vruchtwater de gynae afneemt... "Niet te veel nemen please!" denk ik bij mezelf... Niet veel later is mijn vrouwtje alweer op de been en is de punctie succesvol verlopen!! Vrijdag om 15u mogen we bellen om de eerste resultaten van de punctie te vernemen... We moeten het afgenomen vruchtwaterstaal zelf naar het labo brengen... Beetje raar, maar blijkbaar is het belangrijk dat de oorspronkelijke eigenaar van het vruchtwater dit in hoogst eigen persoon afgeeft... tjah... Tot aan het labo heb ik het vruchtwater zorgvuldig in mijn handen gedragen, zo droeg ik ook iets van ons friemeltje hé... En nu niet schrikken , om precies 8u45 lopen we reeds terug naar de parking... Van een vlot verloop gesproken!!! De rest van de dag verloopt rustig want m'n frezeke heeft toch wat last van de punctie. Het motiveren om het rustig aan te doen loopt bijgevolg als vanzelf .
19 mei 2010 Vandaag is de spanning om de uitslag komende vrijdag duidelijk te voelen. Mijn frezeke heeft het niet zo goed op, wat ik dan weer niet gewend ben. Normaal is ze het zonnetje en de grote positiefdenker in huis! Maar als je 'n hele dag thuis bent heb je natuurlijk veel te veel tijd om na te denken hé... Dat zal wel de oorzaak zijn waarschijnlijk...
Gisteren 20 mei 2010 We lopen er alletwee wat nerveus bij... Morgen mogen we bellen... Spanning... (onnodige?)stress...
Vandaag 21 mei 2010 M'n frezeke brengt me naar het werk. Ze wil wat kleine boodschappen doen om de gedachten wat te verzetten. Iets na de middag rinkelt mijn gsm... Voicemail... Hmmm, vreemd... "u hebt 1 nieuw bericht".... En aan de andere kant hoor ik de stem van de gynae!!! " Ik heb goed nieuws voor jullie! De eerste resultaten van de punctie zijn volstrekt normaal!! Ik wou jullie dit alvast laten weten! Prettig weekend!" Opeens begint de zon nòg wat feller te schijnen dan ze al scheen, krijg ik het behoorlijk warm vanbinnen... Nog wat verweesd van het feit dat ze ons ZELF opgebeld heeft bel ik m'n frezeke op om het goeie nieuws te melden. "Huh, serieus", klinkt het ietwat verward. Hoe zou je zelf zijn als je net dan tussen de rekken in den floralux staat... Ik kan niet wachten tot m'n vrouwtje mij komt oppikken aan het werk... Eindelijk is het zover, 't is weekend!!!! Thuisgekomen trakteert mijn welgezind frezeke de kids op 'n welverdiende donut! Nèg! En ze heeft voor mij ook nog iets mee... Aha? Leuk!! I love presents!!!! Ietwat uit mijn lood geslagen haal ik enkele piepkleine hemdjes tevoorschijn... Met opdruk "ik hou van mijn papa"... Je kan wel denken wat dat met me doet...
Goeie avond! Hier ben ik nog eens... Morgen dus een spannende dag. Vorige nacht heeft mijn frezeke al bijna niet geslapen, wat zal dat vannacht dan zijn vraag ik me af. In ieder geval zal het een ietwat stressy week worden... Gelukkig is m'n frezeke de rest van de week thuis om wat te rusten. Hoe ik m'n vrouwtje zal kunnen motiveren om in die luie zetel te blijven zitten/liggen is een andere vraag...
Goeiemiddag! Voila, 't bezoekje bij de gynaecoloog zit er op... Om 9u45 stip waren we aanwezig, nog 4 wachtenden voor ons dus nog wel even tijd om de sis-kaart opnieuw te laten inlezen beneden bij het secretariaat. En als je zit te wachten heb je behoorlijk veel tijd om te denken en je bijgevolg op te jagen . Gelukkig waren de kids mee en hadden we zo wat afleiding. Maar ook zij waren nerveus, was te merken aan ons Franneke die buikpijn had (is nu weer over). Veel volk in de wachtkamer ondertussen... Eindelijk is het aan ons. De wachtkamer loopt behoorlijk leeg als wij vertrekken . De gynaecoloog geeft ons allen 'n stevige handdruk. Ons gezinnetje vult meteen de praktijkruimte behoorlijk op. De spanning is te snijden. Wat normaal is hé, de kindjes zijn 9 maand geleden ook nog niet vergeten... Ja, 9 maand geleden reeds... De kindjes zijn stil (hebben we hen ook gevraagd ) en geven hun ogen de kost als ze de eerste beelden zien verschijnen. Het hoofdje, een armpje, een tweede armpje, handjes, beentjes, voetjes, hartje met 4 kamers,... We kregen een serieus uitgebreide echo en enorm veel uitleg. De kids luisteren zoals ze dat (hopelijk) ook in de klas doen . Ook het maagje krijgen we te zien. En die grote zwarte vlek rond het kindje is vruchtwater, weerklinkt. OEF! VRUCHTWATER!!! jippie!!! 180 gram weegt ons friemeltje ongeveer. We zijn echt content! Als de gynaecoloog de bloeddruk van mijn frezeke meet valt meteen op dat de spanning serieus geweest moet zijn. Bloeddruk van 16/10 is nu niet meteen eentje om naar huis te schrijven... Ondanks het feit dat we zeer tevreden zijn willen we toch 100% zekerheid en vragen we of we 'n vruchtwaterpunctie zouden kunnen krijgen. Dat is zeker geen probleem, maar dat moet dan wel dinsdag reeds plaatsvinden. Wordt dus nog 'n spannende week volgende week. Dinsdag om 8u30 binnen voor de punctie en vrijdag zouden we de eerste resultaten reeds kunnen weten...
Heykes! Vóór we straks (om 9u45) naar de gynaecoloog gaan nog even 'n berichtje. Vorig weekend verliep nogal druk en mijn frezeke werd nogal vaak getrakteerd op 'n harde buik... Dat zorgde voor wat extra (nodige of onnodige??) stress. Maandagavond heb ik mijn vrouwtje dan toch kunnen overhalen om naar de dokter te gaan. Wat heeft het voor zin om nog 'n week onnodig ongerust rond te lopen? Is toch voor niks goed? Maar 'k begrijp m'n frezeke volkomen... bij 'n 5de zwangerschap wil je niet overkomen als "mietje" Bij de dokter krijgen we te horen dat er niks aan de hand is en dat die harde buiken gewoon frequenter voorkomen juist omdat het 'n vijfde zwangerschap betreft. De harttoontjes weerklonken vrolijk in de praktijkruimte en de baarmoeder zit op de juiste plaats (OEF! )... We zaten nog niet helemaal in den auto terug op weg naar huis en mijn frezeke was op slag helemaal anders! " 'k ben weer op mijn gemak" zegt ze... Terwijl 'n uurtje eerder "zie dat ik daar onnodig zit" weerklonk. Ik probeer al, elke keer friemeltje wakker is, eindeloos mijn hand op frezeke haar buik te leggen om 'eindelijk' het eerste voelbare stampje te voelen (allé, voor mij toch). Maar dat gepantserde buikje geeft nog niks prijs... En nu zijn we bijna klaar om met het hele gezin naar de gynaecoloog te trekken. De kindjes zijn nerveus, wij ook wel wat eigenlijk... Straks meer!!
Zonet, met hééééél wat vertraging, vorig berichtje geschreven... Vorige keer was ik heel enthousiast aan het typen en 't moment dat ik wou posten viel de verbinding uit. Boos was ik. Maar ik ben er nu eindelijk over !
Nu, NOG even terug in de tijd. We mochten donderdag 22 april naar onze dokter bellen voor de uitslag van de papa-test. We zouden onszelf niet zijn als we tot dan zouden wachten. Woensdagavond 21 april dus naar de dokter gebeld en de resultaten waren binnen. Alles ziet er goed uit!! OEF!! Donderdag 22 april, verjaardag van mijn frezeke én verweekdag van ons friemeltje!!! Als dat geen reden om te feesten is!!
Vorige week zijn we ook langsgeweest bij de toekomstige onthaalmama van friemeltje. Positieve ervaring, wij hadden het gevoel dat het meteen klikte. Dat is ook al geregeld se, weer 'n zorg minder!
Gisteren, 29 april, 14 weken ver! En 't moet gezegd zijn dat mijn frezeke haar zwanger buikje niet meer kàn wegsteken!! Wat ben ik trots mijn vrouwke zo te zien rondhuppelen! Onze kids raken ook meer en meer in de ban van onze zwangere status Hoeveel keer ze hun mama reeds gewezen hebben op wat mama al dan niet mag eten... schitterend!!!
Volgende week woensdag, op de vooravond van de 15de week gaat friemeltje naar een eerste concert. Concert van Mika, hopelijk wordt de muziek gesmaakt!!
12 weken en papa-test
Even terug in de
tijd…
15 april…
Vandaag dus
afspraak bij de gynaecoloog voor onderandere de befaamde “papa-test”.
Om 16u vlug even bellen naar het secretariaat en de immer vriendelijke stem aan
de andere kant van de lijn meldt me dat er ongeveer ’n half uurtje
vertraging loopt. Handig voor ons natuurlijk want dat geeft ons wat meer tijd
om ons klaar te maken…
Niet veel later, net als
m’n frezeke onder de douche staat, telefoon van ’n privé-nummer. Er heeft iemand afgebeld en dus loopt alles plots terug
redelijk op schema… Wij dus supersnel naar Izegem en niet veel later
zaten we in de wachtzaal. Blijkt dat “redelijk op schema”
behoorlijk ruim opgevat moet worden want we hebben zelfs nog de tijd om het
behangpapier van de wachtzaal grondig te bestuderen. Vraag me nu niet welk
behang er hangt, ik weet het echt niet! Als er al behangpapier hangt tenminste…
J
Eindelijk
is het onze beurt! Blij om de gynaecoloog te zien moet ik me inhouden om hem
eens goed vast te pakken en hou ik het bij ’n coole handdruk en een nog
coolere “hallo!” J hèhè… Niet veel later ben ik al
behoorlijk praktisch bezig en wijs ik de gynaecoloog op het feit dat hij de
vorige keer de dvd waarschijnlijk verkeerd in de dvd-writer gelegd moet hebben.
“Geen probleem”, zegt hij me en legt me uit dat de dvd pas leesbaar
wordt nà de laatste opname en het finaliseren van de dvd… Stuur me dan
toch nog maar even terug het tijdperk van de video in. Toen kon je tenminste
bij thuiskomst nog even genieten van de opgenomen beelden.
Nu,
wat zijn we blij ons friemeltje terug te zien op ’t scherm!! Machtig hoe
ons kleine wezentje behoorlijk ligt te bewegen en te “dansen”. De
nekplooi wordt aandachtig in beeld gebracht en nauwkeurig opgemeten. Die is 1,5
cm en is dus ’n goed resultaat. De gynaecoloog laat ons grondig alle
ledematen van friemeltje zien en bij het bewegen van het ene been naar het
andere gaat hij plots in ’n versnelling. Hij heeft goed onthouden dat wij
het geslacht echt wel als een verrassing willen houden tot bij de geboorte,
knap! J
Wordt
vervolgd!
Groetjes!
Stefaan en co…..*.
Gisteren 11 weken zwanger! "Joehoe!!", roept Fran me in de oren toe . Ja, ze was net even over mijn schouder aan het meelezen. De kapoen !
Ondertussen de kids in bed gestopt en heeft de pc 'n eindje eenzaam en alleen blijven staan...
Vorig berichtje ben ik eigenlijk vergeten te zeggen dat we bij het dokterbezoek een eindje geprobeerd hebben om de harttoontjes te zoeken maar helaas niet hebben gevonden. Het was nog 'n beetje te vroeg... ... Tot gisteren! Precies 11 weken zwanger én met 't machientje van mijn schoonzussie! Even proberen om de harttoontjes te zoeken en ik moet zeggen, zonder te stoefen, dat ik in 'n mum van tijd friemeltjes harttoontjes via dat kabelke rechtstreeks uit de klankkasten van het koptelefoontje deed weerklinken!!! ZALIG gewoon!!!!!!! Echt waar, je kan niet geloven wat dat teweegbracht gisterenavond... Zo precies weer wat meer op ons gemak. Niet dat we ongerust zijn hoor, maar wel op onze hoede waarschijnlijk. Het eerste "ik laat wat van me horen"-teken... héél leuk. Niet dat het bij de dokter of de gynae niet leuk is om horen, maar zo zelf zoeken en dus zelf vinden heeft net dat ietsje meer Iedere avond zullen we nu van de gelegenheid gebruik maken om naar de harttoontjes te luisteren, véél beter dan de beste radio!! Als mijn frezeke niet te moe is hé. Want daar heeft ze serieus last van. 's Avonds gewoon kapot. Ook wat last van pijn in het been ter hoogte van de heup steekt zijn kop op... Da's wat minder...
Volgende donderdag terug naar de gynaecoloog. Die moest eens weten hoezeer we verlangen om hem te zien
We zijn reeds april!! Ondertussen heb ik de kaap van 36 lentes bereikt . Woensdagavond hadden we afspraak bij de dokter. M'n frezeke moest 2 weken nà de antibiotica-kuur bloed laten trekken om te zien of er geen besmettingen zijn opgelopen tijdens het sukkelen met neus en keel en zo... Diezelfde woensdag sms-te ik m'n frezeke nog dat de dokter ons hopelijk zou laten genieten van de harttonen. Het antwoord liet me meteen van mijn zweven afzien. Blijkbaar nog té vroeg voor de harttonen. HELAAS!!!! Nu, wij dus woensdagavond naar de dokter. Even 'n klein misverstandje want de dokter dacht dat we voor de papa-test kwamen, hèhèhè. Maar na wat kijken op dat kartonnen draaierke van de dokter zou het toch moeten lukken om de bloedafname te combineren met de papa-test. Voila se, 2 vliegen in 1 klap! Komt goed uit! Op 15 april naar de gynaecoloog, testen samenvoegen en hopelijk komen we tot 'n goed resultaat. Afwachten dus!
Donderdag 1 april. Cindy en ik trekken naar Kortrijk voor onze maandelijkse "laatste donderdag van de maand" (om praktische redenen een weekje verplaatst ) Gezellig gaan eten naar brasserie Modest in Kortrijk, leuke zaak en lekker eten! Daarna naar de paasfoor, want we willen een beertje voor ons friemeltje. Veel zatte mensen gezien, vele mensen ruzie aan het maken, vreemd... Maar we trokken er ons niks van aan en gingen naar de schuivers op de grote markt!! Als 2 verslaafden begonnen we aan ons, ondertussen jaarlijks , schuifavontuur! Hihi... En we hadden geluk. "Pakken" punten vallen van het o zo tergend traag vooruitgaand dik pak muntjes waarvan je denkt dat je met de volgende worp zeker een hele hoop doet vallen... We hebben 150 punten!!! En content dat we zijn! Bij nader inzien blijken vele zaken meer dan 150 punten te 'kosten'. Maar tussen al die "dure" zaken zagen we plots een héél leuk zacht beertje. Is nu van ons!
Vandaag zijn we even naar K in Kortrijk geweest. Toen we vertrokken passeerden we op Kuurne platse aan Bath&Birth en zagen we dat onze 3 kids MODELLEN van de maand zijn! Hun prachtige foto (die met hun t-shirts) hangt in het midden van de vitrine te bewonderen. Leuk leuk leuk!!!!! K in Kortrijk dus... Pfff... 'k weet niet goed wat ik er moet van denken. Ik kreeg echt een enorm onveilig gevoel in dat complex. M'n vrouwke van hetzelfde laken een pak... Kleine samenvatting: Blij dat ik het gezien heb, maar niet echt iets speciaals. Wel 'n leuk zwangerschapstruitje meegebracht! Bij het buitenrijden stond de file auto's die naar K kwam tot voorbij de lichten... Gekke mensen allemaal!
Vandaag dus precies 9 weken... Nog altijd in het prille begin, maar toch. Buikje begint werkelijk al beetje vorm aan te nemen. Misschien komt het ook omdat datzelfde buikje sedert kort ook elke avond verwend wordt met een oliemassage Vorige week maakte ons friemeltje voor het eerst kennis met de trillingen van muziek op novarock! We amuseerden ons te pletter en de goede vibes werden meteen doorgestuurd naar ons friemeltje !! Wel 'n geluk dat mama 'n tijdje aan de bonnetjes kon zitten want anders zou het behoorlijk lang rechtstaan geweest zijn en dat valt momenteel wel wat zwaar. Op tijd 'n zitplaats zoeken is de boodschap. Precies vandaag, op 9 weken, vroeg Jels bij het slapengaan spontaan om 'n zoen te geven op mama's buik. Smelt!!! Ook Fran verwendde friemeltje met 'n zoen en 'n knuffel!! SMELT² !! Tof dat ze zo plots en spontaan aan zo'n zaken denken, niet te doen hé!? Ik las onlangs dat ze de warmste zomer ooit uitgeven... ocharme mijn frezeke... 'k zal dus redelijk vroeg werk mogen maken van 't zwembad zodat mama en friemeltje, samen met de kids en de papa uiteraard ook ad en toe 'n frisse duik kunnen nemen...
Heykes! Hier ben ik terug se! en hoe? Contenter kan niet hé!!!!! Vandaag vertrokken de kids naar school met 'n héél speciaal t-shirt aan. En fier dat ze waren, niet te doen!! Er staat een leuk tekstje op, foto te zien bij dit berichtje. Deze namiddag zijn de meisjes naar het jeugdatelier geweest mét diezelfde t-shirt aan en Jels naar de muziekschool. Ook daar konden de t-shirts rekenen op heel wat aandacht. Eindelijk mogen ze nu ook hun mondje voorbij praten, want dat deden mama en papa al langer !! Hierbij ook de eerste pasfoto van ons friemeltje. En zoals je kan zien.... 14,3mm om precies te zijn!
Jepla! Hier ben ik weer. Net terug van ons bezoekje aan de gynaecoloog. Na nóg maar eens n half uur in de wachtzaal mogen we eindelijk binnen! Hoe voel je je? Vraagt de gynae, en ik wil meteen antwoorden nerveus maar de vraag werd niet aan mij gesteld Raar, maar t is alsof de rust die de gynaecoloog uitstraalt mij meteen op mn gemak stelt... We naderen het moment dat we ons kleine friemeltje zullen mogen bewonderen maar stuiten nog op n praktisch probleempje Wij hebben een dvd+ mee en blijkbaar moet het een dvd- zijn . Als het maar zon probleempje is hé! ;-) Bij het eerste beeld zie ik meteen 2 donkere plekken op de echo maar dat was waarschijnlijk toch nog n beetje door mijn persoonlijk té hoge hcg-waarden hihi . 1 (ja één ) vruchtje van 14mm groot doet zijn wonderbaarlijke verschijning op het scherm!!! Prachtig beeld, maar ooooooo zooooo klein! Het geluid van het kloppend hartje klinkt stukken beter dan H. Lotti met symfonisch orkest, niet te doen (sorry voor de fans )!!! Je kan je dus wel inbeelden dat we overgelukkig de praktijk verlaten. We vergaten zelfs bijna n briefje voor t werk te vragen... Nog vlug even op t secretariaat geregeld. Volgende afspraak op precies 12 weken, 15 april om precies te zijn! En ja, we kijken er weeral naar uit!!! Morgen probeer ik n fotootje van ons friemeltje op het wereldwijde web te posten
Tot later!
Stefaan en co.....*.
P.S.: Zonet even de dvd proberen te bekijken... Helaas staat er niks op. Laat de gynaecoloog gynaecoloog zijn, ik had beter 't schijfje in de lader gelegd, dan had het er wel goed ingelegen
Ja lap… De
gynaecoloog heeft efkes een vertraging van 60 minuten! Inderdaad, 1 vol uur!
Pfff…
Ik vrees dat die
60 minuten wel eens als 120 zouden kunnen aanvoelen. Eigenlijk weet ik zelf
niet goed waarom ik zo nerveus rondloop… Misschien ben ik bang om slecht
nieuws te krijgen, al doe ik mijn best om superpositief te blijven!!! Of
misschien zit die hcg-waarde (41.000, moa gow zeg! J)
er ook wel voor iets tussen? J
M’n frezeke is
ook aardig van de stress-microbe bekropen… Sedert dit weekend is daar nog
’n serieuze verkoudheid bijgekomen met vandaag antibiotica als gevolg L,
thuis tot en met woensdag! En dat uur vertraging zorgt voor ’n extra stress-boost…
En ’t klokje
tikt…
Tot straks!
Stefaan en co…..*.
Vorige donderdag 7 weken... Momenteel moet ik zeggen dat we 'n behoorlijk "vals" effect hebben van het vliegen van de tijd. Aan de ene kant "reeds" 7 weken, aan de andere kant kunnen we bijna niet wachten tot morgenavond. En het lijkt nu reeds alsof we al zoooooo lang aan het wachten zijn op morgenavond. Vorige week werd het humeur van m'n frezeke 'n beetje van de ene kant naar de andere kant geslingerd. De S-factor (stress-factor) was in zéér hoge mate aanwezig... Sedert gisteren wat aan het sukkelen met keel- en hoofdpijn, koorts Gisteren dus naar de dokter geweest en wat medicatie gekregen om de keelpijn te bestrijden en de koorts te doen zakken... Vandaag niet overdreven veel beterschap te merken, koorts blijft helaas wat aanhouden... 'n laat wintergriepje blijkbaar. Jels, Fran en Eef zijn ook behoorlijk benieuwd wat morgen zal brengen. Ze hoorden ons uiteraard ook al praten over het feit "tweeling"... En dinsdag hebben ze groen licht om op school voluit te praten over het grote nieuws. Voorlopig moesten ze 't nog 'n klein beetje geheim houden De papa en de mama kunnen het niet stilhouden, de kindjes lukt het behoorlijk om 't niet rond te vertellen. Maar het zwijgen wordt almaar moeilijker, de dutskes. Eef heeft het gisteren maar 'n klein beetje in ksj verteld...
Nog één keer slapen... net of morgen sinterklaas komt , en we kunnen EINDELIJK ons friemeltje (s???) bewonderen!!!! Goh, morgen "al"
Goeiemiddag! Zondag 7 maart, aperitieftijd... Frezeke is met sjakossen gaan gooien! Vrijdag mochten we dus bellen voor de uitslag van het tweede bloedonderzoek. Om 16u15 kunnen we niet meer wachten (16u30 is nog zoooo lang! ;-)) en belt m'n frezeke naar de dokter. De waarden zijn goed gestegen! OEF!! En "goed" is eigenlijk maar zachtjes uitgedrukt vinden wij... De hcg-waarde (humaan choriongonadotrofine) staat momenteel op 41.000!!! Dus dat zit zeker goed. En het internet is voor alles goed. Voor alle zekerheid eens opzoeken of dit terug te vinden is op het wereldwijde web. Blijkt dat 41.000 toch behoorlijk hoog is en gelinkt wordt aan tweelingen... slik... ja, tweelingen... Nu is mijn schoonmoeder ook van 'n tweeling en speelt de familiale aankeg ook mee... Gisteren, onderweg op boodschappen tijdens de vormselcatechese, krijg ik 'n sms-ke van m'n frezeke. Ze zit er toch behoorlijk mee in of de waarde wel normaal is en of ik, jaja ikke, eens wil informeren bij de gynaecoloog. Meteen bel ik naar de praktijk, 't nummer heb ik ondertussen in m'n contacten bewaard . De gynae zegt me dat we écht de echo moeten afwachten om dat effectief te zien. Een hogere hcg-waarde kàn op 'n meerling duiden maar dat hoeft daarom niet zo te zijn. Hangt blijkbaar ook af van de techniek die gebruikt wordt om het bloed te ontleden. Je kan je nu waarschijnlijk wel inbeelden dat we momenteel méér dan ooit uitkijken naar 15 maart! "Maandag-en-acht-dagen" klinkt nog zo ver nu... Maar raar maar waar, ofwel beelden we het ons in, maar alles wat we tegenkomen de laatste tijd wijst naar tweelingen! 15 maart wordt dus behoorlijk spannend!! Woeha!!!!!
De buggy die al 'n tijdje in de winkel was blijven staan zijn we ondurtussen ook gaan halen. Even testen en goed bevonden. Straks moeten we die buggy nog vervangen door 'n dubbele... stel je voor... Goh, ik kan eigenlijk niet meer wachten tot we 15 maart zijn... Zal toch wel met 'n "bang" hartje zijn hoor... Ik weet eerlijk gezegd nog niet goed hoe ik zou reageren indien we effectief zwanger zouden zijn van 'n meerling...... 'k heb nog tijd om me al 'n beetje voor te bereiden op zo'n nieuws, zal ik gretig gebruik van maken!
Inderdaad, je leest het goed... reeds 6 weken!!! De tijd vliegt, nietwaar? Vanavond dus naar de dokter geweest voor 'n tweede bloedprik. Bij het meten van de bloeddruk blijkt m'n frezeke uiterst rustig, klein beetje té rustig zelfs 11/6... Morgen mogen we bellen voor het resultaat van de bloedafname. En 'k voel het, mijn frezeke zal morgen pas weer op haar gemak zijn als ze de resultaten hoort. Maar dat zal wel allemaal okidoki zijn... Morgen om 17u30 mogen we bellen. Klein beetje ontgoocheling bij m'n frezeke, ze zou graag morgenvroeg reeds de resultaten weten... geduld frezeke, geduld Vermoeidheid doet zijn intrede, precies of m'n vrouwke raakt niet meer uitgeslapen. Maar dat ligt natuurlijk aan het feit dat ons prutske reeds veel energie vraagt hé. En ons prutske begint raar maar waar reeds zichtbaar te worden. Of ligt dat aan het feit dat wij het wíllen zien?? Straks mogen we weer olie halen om 't bollend buikje weer mee in te wrijven (en dat komt dan ook mijn handen te goed ) ik kijk er al naar uit!
Hey! Gisteren "reeds" 5 weken! "Nog 35 te gaan" lacht mijn frezeke me toe! De test was uitermate positief en de bloeduitslag bevestigde meer dan ooit dat we terug zwanger zijn!!! Wie ons 'n beetje kent wist wel dat we niet bij de pakken zouden blijven zitten. Zo zitten wij niet in elkaar, en dat blijkt! ;-) Fre* zijn we absoluut niet vergeten, integendeel! Er wordt hier nog dagelijks over haar gesproken, ook door de kids. En we willen ook niet dat deze zwangerschap gezien zou worden als 'n vervanging voor Fre* want niks kan haar vervangen. Fre* is en blijft 'n deel van ons gezin! Deze avond nog, toen Jels en ikzelf naar huis aan het wandelen waren (de meiden zijn vanavond vertrokken op weekend met ksj en mijn frezeke is gezellig uit gaan eten met een aantal vriendinnen, die ondertussen ook op de hoogte zijn... ) ...merkte Jels op dat het 'n mooie sterrenhemel was... "Gaan we nog eens Fre* zoeken als we thuis zijn?" vroeg Jels me... We moesten niet lang zoeken en weldra waren onze blikken gezamelijk op Fre* gericht... Even stil worden, aangrijpend momentje deze avond...
Ondertussen volop genieten van het zwanger zijn en de verschijnselen die ermee samengaan. Mijn frezeke loopt er soms wat vermoeider bij dan anders, wat na een dag werken niet meer dan normaal is maar toch... nét ietsiepietsie vermoeider... Iets nieuws (voor ons) is last van avondmisselijkheid...waarschijnlijk heb je nu zoiets van "wat is me dat nu???" maar als je even googeld zul je rap merken dat niet alleen mijn frezeke daar last van heeft... Volgende week donderdag opnieuw bloed laten nemen om te zien of alles gunstig evolueert en 15 maart ligt onze eerste afspraak met de gynaecoloog vast. Je kunt je niet voorstellen hoe we naar de eerste beelden verlangen... Dat het maar vlug 15 maart is...
is het nu rustig en heb ik nog even de tijd om 'n berichtje te posten.
Wat zal dat brengen indien het inderdaad de warmste zomer ooit wordt??
Dit weekend heb ik me voorgenomen om het zwembad te plaatsen. 't Zou kunnen dat net dat hét toevluchtsoord van mijn vrouwke zal worden de komende maanden om wat verfrissing op te zoeken...
, roept mijn frezeke me dat 't waarschijnlijk dé moment is om ons friemeltje te voelen schoppen...
? Een eerste echo maakt duidelijk dat ons friemeltje perfect ligt voor het uitvoeren van de punctie! Als dat geen meevaller is, meteen goed meewerken 
! Niet veel later staat een naald met de lengte van een A4-blad loodrecht op de buik van mijn frezeke... in compinatie met het beeld op het scherm die precies aantoont waar de gynaecoloog met de naald aan het prikken is. Mijn vrouwtje geeft geen kik! Net iets te vroeg doet de gynae een poging om vruchtwater af te nemen, maar blijkbaar zit de naald nog niet door het vruchtzakje ("vruchtzak" klinkt zo megagroot 
, om precies 8u45 lopen we reeds terug naar de parking... Van een vlot verloop gesproken!!!
.
... 
!! Tof dat ze zo plots en spontaan aan zo'n zaken denken, niet te doen hé!?
