Nog een goeie 2 weken!! De laatste lange duurtraingen zijn achter de rug: donderdag nog 3u gelopen en dan vrijdag eindelijk eens in de Ardennen (La Reid) geraakt! De streek van de Amblève is onwaarschijnlijk mooi om met de koersfiets te doen! Een kleine 100 km gefietst (2000 hm), zeer pittig parcours met fantastische hellingen als de Rosier, de Haute Levée, de Côte de Wanne en de verschrikkelijke Thier de Coo. Niet geforceerd en 22 moyenne: best content mee. Deze week iets rustiger want normaal gezien staat zondag de 1/2 tri van Butgenbach nog op het menu - als de kleine me wat slaap gunt tenminste!
De geboorte van Victor stond natuurlijk centraal deze maand, wat al de rest dus in de schaduw stelde. Extreem veel getraind heb ik dus niet, en ook de korte nachten dragen niet echt bij tot een goede recuperatie.
Zwemmen: Eindelijk in de Blaarmeersen kunnen zwemmen, hoera! Wat een bevrijding! Het was zelfs zo lang geleden dat ik mijn wetsuit achterstevoren aan trok de eerste keer.. Afgelopen week 2x anderhalf uur gezwommen, dus dat komt goed. Snel gaat het nog altijd niet, maar we gaan er normaal gezien toch binnen de tijdslimiet geraken..
Fietsen: Ietsje minder dan afgelopen maand, gewoon wegens tijdsgebrek. Ook geen tijd om echte cols te doen of zelfs maar naar de Ardennen te gaan. Ik kan enkel hopen dat het voldoende is..
Lopen: Idem, die marathon is er niet van gekomen..
Deze week een 'mini'-triathlon gedaan: anderhalf uur gezwommen, meer dan vijf uur gefietst en dan nog uurtje gelopen. Ging goed, maar had te weinig water mee op de fiets, wat ik het laatste uur op de fiets duidelijk voelde. Leerrijk dus..
Er resten nog 5 weken: nog enkele lange duurtrainingen en nog een deelname aan de 1/2 triathlon van Butgenbach. Het komt verdomd dichtbij..
Jawel, Arthur heeft er een flink broertje bij! Het ventje kwam op 20/05 ter wereld en bezorgt de ouders naast heel wat trots ook een chronisch slaapgebrek! Trainingen worden eventjes naar de achtergrond verschoven, maar met nog slechts 40 dagen te gaan gaan we binnenkort toch nog eens een tandje moeten bijsteken..
Uitgewaaid, - geregend en -gehageld geweest de laatste weken, niet te schatten.. Na een weekje rust na de Ronde 3 weken intensief getraind, en nu weer eventjes gas aan het terug nemen. Met het pokkeweer die april gebracht heeft was de 'fun factor' soms zeer ver te zoeken. Hagelbuien tijdens de lange loop- en fietstrainingen: niet meteen iets om bijzonder vrolijk van te worden. Maar toch goed kunnen trainen. Zwemmen blijft wel beneden het vereiste trainingspeil, maar met fietsen en lopen komt het goed denk ik.
Zwemmen: na een behoorlijke dip begin van de maand slaag ik er toch weer in om 2x per week te gaan zwemmen, jawel! De komende weken moet ik hier echt vorderingen maken (2x per week minimum 3000 m zwemmen) en hopelijk wordt het eindelijk iets warmer zodat ik eens outdoor kan zwemmen!
Fietsen: Wekelijks hoogtemeters gedaan in de Vlaamse Ardennen, voor zover dat mogelijk is natuurlijk. Zie onderstaand bericht daarvoor. 180 km heuvel op & af begin ik goed te verteren. Hopelijk raak ik deze maand eens in de Ardennen. Verder nog krachttraining gedaan: 8x4 minuten op hoogste steek, liefst tegen wind, trappen (max 60 omwentelingen / minuut) met kleine tussenpauzes: lastig!
Lopen: 1x lange duurloop per week van ca. 2u40, en 1x 1u20 vlot tempo - gaat redelijk goed. Ga misschien toch nog werk maken om eens een marathon te lopen in mei. Blijft altijd een twijfelgeval: weegt blessurerisico op tegen uithoudingstraining?
We leven nu eenmaal in een behoorlijk vlak land, en vermits mijn werk- en gezinsituatie het niet toelaten om om de haverklap in de bergen of zelfs maar de Ardennen te gaan trainen, moet ik het beste van de Vlaamse Ardennen opzoeken om toch wat klimtraining te hebben. Je kan het natuurlijk niet vergelijken met het hooggebergte, maar als je voldoende hellingen doet kom je toch aan aardig wat klimkilometers, en krijg je toch ook het klimritme te pakken. Ik rij altijd zonder kilometerteller, maar van collega Vinnie toch eens zijn GPS meegekregen om nu te weten hoe ver en hoe 'hoog' mijn rondje Vlaamse Ardennen wel was. Als je de kaart een beetje goed bestudeert, kan je veel verschillende hellingen doen in een prachtig decor. De 30 hellingen bleken goed voor 180 km, met 2600 hoogtemeters. Bijna van de ene helling naar de andere dus.
Enkel voor de geïnteresseerden, dit zijn de hellingen in volgorde (start in Nederename):
Over het algemeen zeer goed weer geweest deze maand! Vooral de focus gelegd op het fietsen, met de lente in zicht begint het ieder voorjaar toch opnieuw te jeuken - die Ronde zit toch in onze genen denk ik. Enkele 'tough weeks' achter de rug, deze week neem ik een rustweek. Allerhande signalen geven immers aan dat er nu efkens beter is om te recupereren ipv keihard door te doen.
Zwemmen: als het mooi weer is kan ik me bijzonder moeilijk motiveren om het zwembad in te springen en baantjes te trekken. En in feite doe ik het gewoon niet graag, wat dan weer verklaart dat ik me ook geen echte triatleet voel.
Fietsen: serieus werk van gemaakt. Na enkele lange duurtrainingen dan op 24/3 de Omloop van Vlaanderen (had 160 km) en dit weekend de Ronde (240 km) gedaan. Zo weinig mogelijk in peleton gereden om de training toch zo efficiënt mogelijk gemaakt. De Omloop ging bijzonder goed. Van thuis uit vertrokken, de 140 km aangevat, op bepaalde hellingen (Berendries, Valkenberg, Ten Houte,..) serieus gas gegeven, maar telkens er op gelet om niet te zwaar te trappen (Armstrong viteske). Na de laatste kasseistroken nog eens doorgetrokken. Als er op het eind 20 man in het wiel hangt en niemand neemt over, dan zit het meestal goed. Na de finish ontspannen naar huis gefietst.
De Ronde: ingeschreven voor de volledige Ronde. Plan was van thuis uit te vertrekken, via de Leie in te pikken in Waregem, 160 km parcours, en dan terug fietsen van Oudenaarde. Van de eerste pedaalslag slecht gevoel in de benen: doeme toch. Was het de lange looptraining van de woensdag (2u35) of toch de wijnproefavond van de donderdag die nog in de benen zat? Was vermoeid in ieder geval en de forse wind maakte me niet echt vrolijker. Na goed 40 eenzame km's met zijwind kwam ik op het parcours, en vooral op de Haaghoek enorm afgezien. Na de Koppenberg begon het beter te gaan en naarmate de hellingen zich sneller opvolgden raapte ik meer en meer collega's op. Kwaremont en Paterberg gingen op het eind nog bijzonder vlot. De terugtocht van Oudenaarde naar huis was heel wat minder; wind pal op kop en maar foeteren tegen die rotwind. Uiteindelijk toch thuis geraakt, maar 't was toch voldoende geweest..
Lopen: lange duurtraing opgetrokken naar 2u35. Op 25/3 (daags na de Omloop) deelgenomen aan de Blaarmeersenloop: 15 km in 1u02. Niet geforceerd, inspanningen van daags voordien voelde ik wel degelijk. Gebrek aan snelheidstrainingen laat zich natuurlijk ook voelen..
Maand april: eerst weekje relatieve rust, dan weer keihard trainen!
Ondanks de omstandigheden toch behoorlijk goed getraind deze maand. Eerste 10 dagen van de maand waren echt wel extreem: in Duitsland was ik op een bepaald moment aan het fietsen bij -10°C, en met de schrale, door merg en been snijdende wind erbij was de gevoelst° nog een stuk lager. Gevoelloze vingers, bevroren drank, zelfs niet meer mogelijk te schakelen door ijsvorming in de 'haine' van de versnellingskabel, etc.. Maar dus toch volgehouden en min of meer de vooropgestelde trainingen kunnen doen. 3e week van februari dan in China gezeten, en dit was dan een rustweek. Voor zover je met een knoert van een jetlag van een rustweek kan spreken natuurlijk. Had toch nog een volledige extra week nodig om hiervan te bekomen.
Zwemmen: het enige wat ik in China gedaan heb is 1x gezwommen in het zwembad van het hotel. Dan wel 4000 m (160 lengtes) gezwommen, dus zeer content dat ik die afstand eens gedaan heb.
Fietsen: Vechten tegen de weerselementen dus, maar de laatste dagen is het toch weer wat menselijker geworden. Lange duurtocht met MTB is intussen verlengd naar 4u30. Intussen ook ingeschreven voor cyclo's Omloop van Vlaanderen in Gent (24/03) en de volledige RVV (31/3). Benieuwd wat het nieuwe parcours zal geven. De MTB en de Cannondale zijn intussen op onderhoud geweest (was hoognodig), en met de Canyon heb ik een afspraak gemaakt om de ideale fietsafstelling te vinden.
Lopen: Ook in het barkoude weer blijven lopen. Lange duurloop is intussen 2u20. Voorlopige blessurevrij, dus alles ok.
Als je iet of wat van een lange duurtraining wil doen in de winter, kan je bijna niet anders dan in het donker rondpeddelen. Rijden in het donker is veel meer fun met de MTB, en als je een beetje investeert in een goed licht, wordt het echt een fantastische ervaring. Mijn licht voor 'every day use' is een Philips, het 'brede' licht op de foto. Brede lichtbundel, en in 'stand 2', best wel ver licht. Probleem is wel de beperkte duur dat de batterij meegaat zonder her op te laden (6u in Stand 1, 2u slechts in Stand 2). Als het terrein een beetje meer uitdagend wordt (lees: downhill single tracks) schaf je best iets extra aan als je tenminste niet continue met de remmen (en billen) dichtgeknepen wil afdalen. De Exposure Toro MK3 heb ik onlangs aangeschaft en werkt bijzonder goed. Compact, licht en lange levensduur van de batterij, zelfs op de hoogste stand. Lichtbundel is geconcentreerd en gaat bijzonder ver, in combinatie met de Philips kan je bijzonder hard gaan in de afdalingen! Gisteren nog uitgebreid getest in de heuvels met soms bijzonder tricky afdalingen: fantastisch en verslavend! Check ook de witte markering op de boom (onderstaande foto) waarmee de wandelpaden in Duitsland uitgestippeld zijn: reflecterend en dus uitstekend zichtbaar.
1e week: 6à7 beaufort wind; 2e week: regen, regen en nog eens regen; 3e week: enkele dagen vrieskou; 4e week: opnieuw (ijs)regen; eind van de maand: diepvrieskou met schrale noordoostenwind... Om maar te zeggen dat trainen in deze tijd van het jaar altijd wel een gevecht tegen de elementen is.. Maar toch loopt alles min of meer naar wens!
Zwemmen: 2x per week, telkens 1500 à 2000 m, wordt de komende weken meer werk van gemaakt.
Fietsen: echt wel een uitdaging met bovenvernoemde omstandigheden! Wekelijkse 'lange' duurtocht is telkens compleet anders: - 3u in stormweer, kan moeilijk als een 'rustige' training beschouwd worden - 3u MTB in de volstrekte duisternis van de bossen en heuvels in Gladenbach. Zo'n 'night ride', weliswaar met een goed licht, is een fantastische ervaring. Compleet alleen, enkel af en toe een overstekende ree of wegspurtende vos, alle zintuigen op scherp.. - 3u15 MTB in de streek - 4 u met de collega's op een tandem, lastiger dan je zou denken maar bijzonder leuk! Intussen, de dagelijkse pendeltocht buiten beschouwing gelaten, ook een 2e, iets pittiger training toegevoegd. Vb 1u30 interval met de MTB (nogmaals: de max in het donker!), of 1 u krachttraining (20' opwarmen, dan 4x4 op zwaarste steek en liefst tegen wind, 20' cool down).
Lopen: 2 à 3 x per week. Wekelijkse lange duurtraining (2u - 2u15) oa in het ijskoude Göteborg, in de donkere bossen van Gladenbach of in de uitgeregende omgeving van Gent.. afwisseling genoeg dus voorlopig. Net nog 2u in de diepvrieskou gelopen met op het eind wind pal in 't gezicht, nog steeds aan het bekomen...
Binnen 2 weken moet ik naar China, en die week zal dan een relatieve rustweek zijn. Dan wordt het opbouwen naar enkele cyclo's (L-B-L ?), wordt het zwemmen uitgebreid en zal de lange duurloop naar 2u30 verlengd worden. See ya!
De triathlon gaat door in Les Angles, hartje Pyreneeën, op 1600 m hoogte, in een magnifiek decor. Bijzonder kleinschalig (100 deelnemers in 2011) maar perfect georganiseerd. Gemoedelijke sfeer maar loodzwaar. De winnaar deed er in 2011 12u over (ter vgl: 8u voor een 'gewone' Ironman, 9u30 voor Embrun).
Het zwemmen begint om 5u30. Het kan bijzonder fris zijn 's morgens (6°C), en de watert° bedraagt max 18°C. 2 laps van 1900 meter te doen.
Jawel, de titel van deze blog is gewijzigd! Na rijp beraad wordt het de Altriman ipv de Embrunman! Na afstemmen met het vrouwtje (ooievaar komt op bezoek) viel de beslissing: liever geen ventje dat gans het verlof bezig is met en nerveus loopt van een triathlon. De Altriman gaat door op zaterdag 7 juli in Les Angles, gelegen temidden de Pyreneeën. Het is qua parcours echt wel één van de zwaarste triathlons die er zijn. De winnaar had vorig jaar meer dan 12 uur nodig (vs 8u in 'gewone' Ironman of 9u30 in Embrun). In een volgende blog meer details over deze fantastische wedstrijd... Betekent wel dat de 'base phase' volgende week al begint, dus dat de voorbereiding nu echt wel start!
Een bijzonder natte maand geweest, en deze week in Garmisch vertoefd voor een deugddoende short ski: niet zo eenvoudig geweest om te trainen.
Zwemmen: vooruitgang geboekt! Eerst 2000, dan 2500 en tenslotte 3000 m gezwommen. Was telkens zo blij als een kind met deze personal distance records. Echt snel gaat het nog niet, maar voor mij is dat ook niet zo belangrijk. 3000 meter in een 25-meter bad betekent 120 lengtes: behoorlijk mind killing. Maar het zal een routine moeten worden om die 3800 m te schaffen.
Fietsen: valt tegen. Behalve de dagelijkse tocht naar het werk slechts enkele ritjes kunnen doen. Voornamelijk door het pokkeweer en ook wel gebrek aan tijd. Bij die dagelijkse ritjes meermaals compleet doorweekt en verkleumd op het werk toegenomen, maar toch nog liever nat dan in de file te staan.
Lopen: Wekelijkse lange duurloop is intussen 2u15. Nu wel rustweek gehad door feestdagen en skiën. Verder fantastisch loopje gedaan in Gladenbach (D) waar ik voor het werk was. Krakende verse sneeuw op de bospaadjes, prachtige sterrenhemel, overstekend wild.. dichter bij de runners high kan je niet raken.
Kleine samenvatting van de 'trainingen' in November.. Alles moet nog beginnen, en bij gebrek aan tijd is er dan ook nog niet zodanig veel gebeurd.
Zwemmen: bedroevend weinig gezwommen, maar sinds vorige week toch terug de draad opgenomen. Voorlopig blijft het bij sessies van 4x300m of 3x500m, met voornaamste focus de beperkte techniek bij te schaven en vooral veel met de ogen te stelen van betere zwemmers.
Fietsen: naast de dagelijkse trip naar het werk (11 km enkel), toch al bijna wekelijks enkele rustige langere tochtjes kunnen doen: - 1x 3u MTB met Arthur in de fietskar - 1x 4u met de Canyon naar Blankenberge via de Scheldedijk, Breskens en Cadzand - 1x 4u MTB over de beste weggetjes die de streek te bieden heeft (oa Lembeekse bossen) Dit weekend helaas geen lange tocht kunnen doen, is verdomd moeilijk hier tijd voor te vinden.
Lopen: Alles ok, wekelijks lange duurloop en tussenin 1 à 2 pittiger korte loopjes. Lange duurlopen zijn gelukkig redelijk variabel doordat ik regelmatig in het buitenland zit voor het werk, zodoende reeds - 2 u in het lentefrisse Portugal over dichbegroeide heuvels - 2 u in het beestig koude Noorwegen, alleen in de dichte mist en het duister over bospaden Verder is mijn 'routineloop' thuis via 75% onverhard wegen. Zaterdag nog 2u05 gelopen. 1x zeer pittige en compleet overbodige training gedaan begin deze maand: 10' inlopen, dan 8x10' aan 5km-temp met telkens 2' rust, 10' uitlopen. Ging goed, maar 3 dagen mottig van geweest (spierpijn, kniepijn, vermoeid,..), dus voorlopig blijft dit soort trainingen nog even in de frigo.
December kondigt zich helaas nat aan, maar mag ons niet tegen houden om buiten te blijven sporten!
In tegenstelling tot het zwemmen is de mens wel gemaakt om te lopen. Niet om te sprinten, niet om 2 uur tegen de aërobe grens aan te lopen, maar wel om een ganse dag, liefst in groep, tegen een rustig tempo achter wild aan te lopen tot dat wild simpelweg van uitputting in elkaar zakt. Geen enkel landdier heeft (had) het fenomenale uithoudingsvermogen van de mens. Lees er eens het fantastische 'De Geboren Renner' van Christopher McDougall op na, en je zal 'het lopen' nooit meer van dezelfde invalshoek bekijken. Het lopen als premium overlevingsmiddel in de evolutie. Jammer genoeg zijn we afgedwaald sedert asfaltering, moderne loopschoenen en ongezonde voeding ons te beurt zijn gevallen. Met allerhande loopblessures, verzwakte voetspieren en overgewicht tot gevolg. Soit, of we er nu voor gemaakt zijn of niet, de marathon in Embrun zal bijzonder zwaar zijn. Het parcours is verre van vlak, en met een bergrit in de kuiten zal het verdomd veel pijn doen. Spijtig trouwens dat er op asfalt dient gelopen te worden.. Hoe bereid je je hier op voor? Voorlopig houd ik het op rustige duurloopjes (max 2 uur voorlopig), maar in april-mei zal ik toch wat quality training bergop moeten doen. En hopelijk blijven we van blessures gespaard!
Het fietsen zal 'nie geweune' worden in Embrun.. Gelijk welk commentaar je leest van iedere vermetele die het al opgebracht heeft om in Embrun ook maar mee te doen, iedereen schrijft hetzelfde: loodzwaar. Hierbij de link naar het profiel van het fietsparcours: http://www.mapmyride.com/s/routes/view/bike-ride-map/france/embrun/1212691 Kijk bij 'climbs' om de hoogtemeters te zien. Na nauwelijks 1 km gaat het al ongenadig bergop, en eigenlijk is het geen meter vlak. Iets voor halverwege zit dan, in een schitterend decor weliswaar, een heuse col in het parcours: de Izoard. http://www.climbbybike.com/profile.asp?Climbprofile=Col-de-lIzoard&MountainID=6051 Geen dooddoener à la Ventoux, maar toch wel zeer zwaar. Na de afdaling volgen nog wat klimmetjes, en net voor het einde heeft de parcoursbouwer het lumineuze idee gehad om nog eens een 6 km lange klim voor de wielen van de argeloze deelnemers te gooien, kwestie van de lactaatproductie op peil te houden net voor de marathon. Soit, zit toch nog met heel wat vragen omtrent het fietsen: welk tempo? welke kledij? welke drank? welke voedsel, en vooral, waar ga ik in godsnaam de tijd vinden om hiervoor te trainen?
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: zwemmen is niet mijn ding. Volgens mij is er een grondige reden waarom we zoveel miljoenen jaren geleden uit de zee zijn gekropen: een mens is gewoon niet gemaakt om te zwemmen. En dan moet je enorm veel tijd investeren om qua techniek iet of wat vooruitgang te boeken. Maar goed, it's part of the job, en soms kan ik er ook wel plezier aan beleven, vooral in open water dan. Een goede zwemmer zal ik nooit worden, maar mits veel training moet die 3.8 km wel lukken. Thank god voor die wetsuits trouwens! In februari 2010 kon ik nog geen 25 meter crawl zwemmen. Eind juli 2010 zwom ik de 1.9 km in Eupen zonder veel problemen. Heel traag wel (45 min), maar zo is het iets makkelijker om je fiets terug te vinden in T1 en is er bijna niemand die je inhaalt. Tijdens het fietsen en vooral het lopen raap je dan heel wat deelnemers op en daar krijg je telkens een mentale boost van. Soit, de komende maanden zal ik heel wat tijd in 'the pool' doorbrengen, en misschien moet iemand nog maar eens mijn techniek bijschaven.
Na een tocht over de Joux Plane deze zomer had ik toch wel het gevoel dat ik met een betere fiets iets vlotter over de bergen zou kunnen sjezen dan met mijn huidige Cannondale Caad 9. Met een TT-bike kan je in Embrun niets gaan doen, een 'light' koersfiets heb je daar vandoen. Dan maar de 'Sparbuchwochen' van Canyon afgewacht, en voor de Ultimate CF SLX 9.0 SL gegaan: - 'Test Sieger' carbon frame - Sram Red afgemonteerd - Mavic R-Sys velgen Had eigenlijk een zwarte gewild, maar deze bleek uitverkocht. Dan maar voor de 'white version' gegaan, en die vind ik er eigenlijk wel fantastisch uitzien. Als het in Embrun niet lukt, zal het zeker niet aan de fiets gelegen hebben. De eerste ritjes overtuigden me al van het potentieel, maar leerden me ook dat ik nog veel werk heb om de ideale afstelling te vinden.
Voor veel trainingsritjes deze winter zal ik met de vertrouwde MTB Canyon AL 9.0, of indien te doen, met de Cannondale buitenkomen. Rollen heb ik immers niet: fietsen staat voor mij gelijk met vrij zijn in de natuur, zelfs al is het -5°C! Nu nog checken hoe we volgend jaar al die traingen gaan inlassen, en toch nog het vrouwtje en de werkgever tevreden gaan houden (in die volgorde)...
3.8 km zwemmen, 188 km fietsen in de Franse Alpen, 42 km lopen: dat is de volledige triathlon van Embrun (check www.embrunman.com). Het unieke van de proef ligt het vooral in het fietsen: 3800 hm, veel klimmen en halverwege vooral de beklimming van de Izoard. En dan nog een marathon lopen natuurlijk, en die is ook verre van vlak. Via de blog van Jef Hermans ben ik enorm veel te weten gekomen, en via her en der surfen heb ik ook veel opgestoken over de Embrunman. Dat het ongelooflijk zwaar zal worden bijvoorbeeld en dat het zwemmen start in het duister. Laat zwemmen nu net het punt zijn waar ik nog héél veel werk heb.. Enfin, alea jacta est: we gaan ervoor, het vrouwtje weet er van en ik heb nog wat tijd tot D-Day 15/08/2012 om te trainen!
"En ge zijt gij nie goe zeker??", is de meest gehoorde reactie van de weinige mensen waarmee ik over mijn nieuwe 'stunt' gesproken heb.. Kort even voorstellen; Christophe Derez, 34j, (gelukkig) gehuwd met Sofie, trotse vader van Arthur, uit Wondelgem, W-Vl roots.
Iedere 5 jaar moet ik iets speciaals doen: in 2002 was dat zonder enige voorbereiding de Ventoux oprijden (toen was dat nog een stunt) samen met copains Benny & Bert. In 2007 was het als simpele amateur de uiterst moeilijke Manx rally betwisten met ons eigen BMW'tje. En in 2012 dus een volledige triathlon, en dan nog wel één van de zwaarste die er zijn.
Als triathleet ben ik nog een behoorlijk groentje. Gedebuteerd in de 1/4 van Wachtebeke in 2010, en meteen daarna de 1/2 van Eupen gedaan. Dit zonder veel voorbereiding eigenlijk. In beide wedstrijden wel gemerkt dat het wel iets voor mij was. Vooral in Eupen had ik de indruk dat ik bij de frissere van het pak was aan de meet. Zwemmen is wel heel matig, fietsen behoorlijk, en lopen toch wel goed.
De gedachte om een volledige triathlon te doen speelde al een tijdje. Eerst een uitstekend boek gekocht ('Ultimate Triathlon' van Paul Moore). Restte dan enkel nog de keuze welke. Roth, Kopenhagen of Nice leek me wel iets, maar door volgende factoren ging ik toch voor Embrun: - Door mijn lichaamsbouw (70 kg voor 1m90) ben ik meer gebaat bij zwaardere fietsproeven - Heb een hekel aan de vraag "en voor welke tijd ga je?", wat in Embrun totaal niet aan de orde is - de fantastische natuur van de Franse Alpen natuurlijk - 3000 deelnemers zoals in Roth of Nice lijkt me net iets te veel
Embrun dus, in de volgende blog meer over de wedstrijd zelf!
Triathlon Altriman 2012
We leven nu eenmaal in een behoorlijk vlak land, en vermits mijn werk- en gezinsituatie het niet toelaten om om de haverklap in de bergen of zelfs maar de Ardennen te gaan trainen, moet ik het beste van de Vlaamse Ardennen opzoeken om toch wat klimtraining te hebben. Je kan het natuurlijk niet vergelijken met het hooggebergte, maar als je voldoende hellingen doet kom je toch aan aardig wat klimkilometers, en krijg je toch ook het klimritme te pakken.
