In tegenstelling tot het zwemmen is de mens wel gemaakt om te lopen. Niet om te sprinten, niet om 2 uur tegen de aërobe grens aan te lopen, maar wel om een ganse dag, liefst in groep, tegen een rustig tempo achter wild aan te lopen tot dat wild simpelweg van uitputting in elkaar zakt. Geen enkel landdier heeft (had) het fenomenale uithoudingsvermogen van de mens. Lees er eens het fantastische 'De Geboren Renner' van Christopher McDougall op na, en je zal 'het lopen' nooit meer van dezelfde invalshoek bekijken. Het lopen als premium overlevingsmiddel in de evolutie. Jammer genoeg zijn we afgedwaald sedert asfaltering, moderne loopschoenen en ongezonde voeding ons te beurt zijn gevallen. Met allerhande loopblessures, verzwakte voetspieren en overgewicht tot gevolg. Soit, of we er nu voor gemaakt zijn of niet, de marathon in Embrun zal bijzonder zwaar zijn. Het parcours is verre van vlak, en met een bergrit in de kuiten zal het verdomd veel pijn doen. Spijtig trouwens dat er op asfalt dient gelopen te worden.. Hoe bereid je je hier op voor? Voorlopig houd ik het op rustige duurloopjes (max 2 uur voorlopig), maar in april-mei zal ik toch wat quality training bergop moeten doen. En hopelijk blijven we van blessures gespaard!
Het fietsen zal 'nie geweune' worden in Embrun.. Gelijk welk commentaar je leest van iedere vermetele die het al opgebracht heeft om in Embrun ook maar mee te doen, iedereen schrijft hetzelfde: loodzwaar. Hierbij de link naar het profiel van het fietsparcours: http://www.mapmyride.com/s/routes/view/bike-ride-map/france/embrun/1212691 Kijk bij 'climbs' om de hoogtemeters te zien. Na nauwelijks 1 km gaat het al ongenadig bergop, en eigenlijk is het geen meter vlak. Iets voor halverwege zit dan, in een schitterend decor weliswaar, een heuse col in het parcours: de Izoard. http://www.climbbybike.com/profile.asp?Climbprofile=Col-de-lIzoard&MountainID=6051 Geen dooddoener à la Ventoux, maar toch wel zeer zwaar. Na de afdaling volgen nog wat klimmetjes, en net voor het einde heeft de parcoursbouwer het lumineuze idee gehad om nog eens een 6 km lange klim voor de wielen van de argeloze deelnemers te gooien, kwestie van de lactaatproductie op peil te houden net voor de marathon. Soit, zit toch nog met heel wat vragen omtrent het fietsen: welk tempo? welke kledij? welke drank? welke voedsel, en vooral, waar ga ik in godsnaam de tijd vinden om hiervoor te trainen?
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: zwemmen is niet mijn ding. Volgens mij is er een grondige reden waarom we zoveel miljoenen jaren geleden uit de zee zijn gekropen: een mens is gewoon niet gemaakt om te zwemmen. En dan moet je enorm veel tijd investeren om qua techniek iet of wat vooruitgang te boeken. Maar goed, it's part of the job, en soms kan ik er ook wel plezier aan beleven, vooral in open water dan. Een goede zwemmer zal ik nooit worden, maar mits veel training moet die 3.8 km wel lukken. Thank god voor die wetsuits trouwens! In februari 2010 kon ik nog geen 25 meter crawl zwemmen. Eind juli 2010 zwom ik de 1.9 km in Eupen zonder veel problemen. Heel traag wel (45 min), maar zo is het iets makkelijker om je fiets terug te vinden in T1 en is er bijna niemand die je inhaalt. Tijdens het fietsen en vooral het lopen raap je dan heel wat deelnemers op en daar krijg je telkens een mentale boost van. Soit, de komende maanden zal ik heel wat tijd in 'the pool' doorbrengen, en misschien moet iemand nog maar eens mijn techniek bijschaven.
Na een tocht over de Joux Plane deze zomer had ik toch wel het gevoel dat ik met een betere fiets iets vlotter over de bergen zou kunnen sjezen dan met mijn huidige Cannondale Caad 9. Met een TT-bike kan je in Embrun niets gaan doen, een 'light' koersfiets heb je daar vandoen. Dan maar de 'Sparbuchwochen' van Canyon afgewacht, en voor de Ultimate CF SLX 9.0 SL gegaan: - 'Test Sieger' carbon frame - Sram Red afgemonteerd - Mavic R-Sys velgen Had eigenlijk een zwarte gewild, maar deze bleek uitverkocht. Dan maar voor de 'white version' gegaan, en die vind ik er eigenlijk wel fantastisch uitzien. Als het in Embrun niet lukt, zal het zeker niet aan de fiets gelegen hebben. De eerste ritjes overtuigden me al van het potentieel, maar leerden me ook dat ik nog veel werk heb om de ideale afstelling te vinden.
Voor veel trainingsritjes deze winter zal ik met de vertrouwde MTB Canyon AL 9.0, of indien te doen, met de Cannondale buitenkomen. Rollen heb ik immers niet: fietsen staat voor mij gelijk met vrij zijn in de natuur, zelfs al is het -5°C! Nu nog checken hoe we volgend jaar al die traingen gaan inlassen, en toch nog het vrouwtje en de werkgever tevreden gaan houden (in die volgorde)...
3.8 km zwemmen, 188 km fietsen in de Franse Alpen, 42 km lopen: dat is de volledige triathlon van Embrun (check www.embrunman.com). Het unieke van de proef ligt het vooral in het fietsen: 3800 hm, veel klimmen en halverwege vooral de beklimming van de Izoard. En dan nog een marathon lopen natuurlijk, en die is ook verre van vlak. Via de blog van Jef Hermans ben ik enorm veel te weten gekomen, en via her en der surfen heb ik ook veel opgestoken over de Embrunman. Dat het ongelooflijk zwaar zal worden bijvoorbeeld en dat het zwemmen start in het duister. Laat zwemmen nu net het punt zijn waar ik nog héél veel werk heb.. Enfin, alea jacta est: we gaan ervoor, het vrouwtje weet er van en ik heb nog wat tijd tot D-Day 15/08/2012 om te trainen!
"En ge zijt gij nie goe zeker??", is de meest gehoorde reactie van de weinige mensen waarmee ik over mijn nieuwe 'stunt' gesproken heb.. Kort even voorstellen; Christophe Derez, 34j, (gelukkig) gehuwd met Sofie, trotse vader van Arthur, uit Wondelgem, W-Vl roots.
Iedere 5 jaar moet ik iets speciaals doen: in 2002 was dat zonder enige voorbereiding de Ventoux oprijden (toen was dat nog een stunt) samen met copains Benny & Bert. In 2007 was het als simpele amateur de uiterst moeilijke Manx rally betwisten met ons eigen BMW'tje. En in 2012 dus een volledige triathlon, en dan nog wel één van de zwaarste die er zijn.
Als triathleet ben ik nog een behoorlijk groentje. Gedebuteerd in de 1/4 van Wachtebeke in 2010, en meteen daarna de 1/2 van Eupen gedaan. Dit zonder veel voorbereiding eigenlijk. In beide wedstrijden wel gemerkt dat het wel iets voor mij was. Vooral in Eupen had ik de indruk dat ik bij de frissere van het pak was aan de meet. Zwemmen is wel heel matig, fietsen behoorlijk, en lopen toch wel goed.
De gedachte om een volledige triathlon te doen speelde al een tijdje. Eerst een uitstekend boek gekocht ('Ultimate Triathlon' van Paul Moore). Restte dan enkel nog de keuze welke. Roth, Kopenhagen of Nice leek me wel iets, maar door volgende factoren ging ik toch voor Embrun: - Door mijn lichaamsbouw (70 kg voor 1m90) ben ik meer gebaat bij zwaardere fietsproeven - Heb een hekel aan de vraag "en voor welke tijd ga je?", wat in Embrun totaal niet aan de orde is - de fantastische natuur van de Franse Alpen natuurlijk - 3000 deelnemers zoals in Roth of Nice lijkt me net iets te veel
Embrun dus, in de volgende blog meer over de wedstrijd zelf!
Triathlon Altriman 2012
