Deze morgen werden we gewekt door een kudde lama's. Wel honderd dieren liepen over de weide van ons bushcamp.

Het was vandaag de bedoeling het zoutmeer - Salar de Uyuni - over te fietsen. Honderd kilometer over een zoutvlakte waar afstand en perpectief volledig verdwenen.

De nodige grappige foto's werden op deze vlakte genomen.

Halverwege fietsten we voorbij een gedenkkruis voor de onlangs overleden Belgische meisjes die met een 4 x 4 over kop gingen en hier bij het leven lieten.

Het einde van deze rit, een hotel midden op deze oneindige vlakte, opgebouwd uit enorme zoutblokken. El hotel blanca de Salar.

Dit zouthotel hadden we voor onze groep alleen, een sfeer die je niet zo vlug zal vergeten.

's Morgens om 08/00 vertrokken want dit kon wel eens een zware dag worden. Het eerste gedeelte ongeveer 20km was volledig paved. Na deze mooie gladde zwarte ondergrond begon de off-road.

Tot aan de lunch viel dit echter nog wel mee. De lunch was op een pleintje in een klein dorpje. De kinderen kwamen allen naar ons toe gerend. Voor hen was dit een gebeurtenis die ze niet alle dagen meemaakten.

Ze moesten allen eens een toertje op onze fiets maken.

De route na de lunch ging eerst grotendeels door een woestijngebied. De wegen of paden waren meestal volledig met fijn zand bedekt. Fietsen was geen optie, dan maar afstappen en te voet verder gaan.

Het woestijnlandschap maakte plaats voor een sterk heuvelachtig met doornstruiken begroeide ondergrond. Paden waren nauwelijks herkenbaar. Volledig op GPS rijden was de boodschap.

Ieder van ons fietste tegen de limiet en ontkwam niet aan deze kwellingen. Tegen 18:00 had iedereen het bushcamp bereikt, tenminste dat dachten we.

Twee Nederlandse fietsers waren nog steeds onderweg en het werd al donker.

De sfeer in de groep werd gespannen. De teamleader probeerde tevergeefs kontakt te krijgen maar de gsm' s hadden geen bereik hier. Het werd kouder en op deze hoogte - 3800 meter -

kon het tot - 10 graden vriezen. Iedereen was begaan met het  lot van deze twee verdwaalde fietsers. Een nacht doorbrengen in je fietskledij bij deze temperaturen was het laatste dat je iemand zou toewensen.

Onze teamleader kon met een lokale gids samen de bergen inrijden op zoek naar de twee vermisten. De andere truck reed met volle sirene en flikkerlichten aan de nabijliggende wegen op en neer om de

aandacht te trekken van de verdwaalden.

De gesprekken vielen stil, iedereen begon het ergste te vrezen. Tot plots de tweede truck binnenkwam samen met de uitgeputte fietsers

Over het bushcamp kwam een nooit gekende kalmte. Iedereen kon na de spannende verhalen van de twee noodlottigen, met een gerust geweten in zijn warme slaapzak kruipen.

Op deze momenten besef je maar al te goed hoe veilig en geborgen je bent in je slaapzak in een waterdicht tentje.

Afdaling van 64 kilometer. Eén van de meest gevaarlijke en spectaculaire mountainbike afdalingen in de wereld.

Met een groepje van 10 man en een begeleider werd deze road voor ons bekend gebied.

Kijk zelf maar.

HOOGTEPUNTEN : CERRO DE PASCO

                                   MACHU PICCHU

                                   CUSCO

ZIEKTE : HOOGTEZIEKTZE, VERKOUDHEID en VALPARTIJ

FIETSERS DIE VROEGER VERTREKKEN : WIM, valpartij, trochanter afgebroken, komt terug in Bariloche.

                                                                            THEO, moeder heeft beroerte gehad.

HONDEN : soms een probleem vooral als ze plots ergens opduiken.

WEGEN : asfaltbanen slecht onderhouden, vaak off-road op kapot gereden banen. Veel washboard. Geen mooie single tracs.

BEKLIMMINGEN : meer dan 10 maal boven de 4000 meter gefietst.

KOUDE : tent bevroren in Racquin ruines.

De drie laatste etappes in Peru. De afstanden werden langer, de hoogtemeters minder, maar de wind was alom aanwezig. De tweede rit van Raqchi ruins naar Pucara zal menigeen bij blijven.

Afstand 158 km en 1228 hoogtemeters, op zich niet zo enorm maar toch. De rit startte op een hoogte van 3500 meter en na 58 km bereikten we terug een hoogte boven de 4000 meter, namelijk 4338 mtr -Pass Abra del Raya-.

Daarna zou er een mooie afdaling en een lang stuk vlak komen, in totaal goed voor 100 km. Waar niemand geen rekening mee gehouden had was de WIND. Tenminste niet iedereen, ik was me namelijk bewust dat dit nog een zware 100 km

kon worden. Als er geen bergen zijn, of geen zware off-road is er wel de wind of de honden....De rappe jongens, waar ik me soms wel mag bij rekenen waren rond 15.00 binnen. Tijd genoeg om je tent op te zetten, te eten en te rusten.

Het was al donker en er moesten nog 7 rijders binnen komen. De hoofdverantwoordelijke besliste, dat dit te gevaarlijk werd en besloot de laatste rijders met de truck op te halen.

De truck reed terug het bushcamp op, de sfeer van de fietsers was gelaten. Er was iets gebeurd.....

Wim één van onze betere  Belgische rijders was zwaar ten val gekomen. Tijdens de laatste 10 km werd hij verrast door 4 half wilde honden. Hij probeerde met zijn ultrasoon toestel de honden te verjagen, wat wel lukte, maar hierdoor verloor hij

zijn evenwicht en viel recht op zijn heup.

In het bushcamp werd meteen het nodige gedaan om de pijn te bestrijden, een morfine injectie en de nodige warme dekens .

's Anderendaags werd na een korte opname in het ziekenhuis vast gesteld dat een stuk van de trochanter was afgebrokkeld. Gevolg 6 weken rust. Wim denkt nu nog na om in La Paz naar huis terug te keren en eventueel 6 weken later terug te keren.

The Andes Trail goes on and will not stop for anything.

Drie rustdagen, de unieke gelegenheid om Machu Picchu te bezoeken. Dit is wel gemakkelijker gezegd dan gedaan. Om M P te bezoeken moet je wel een strikt programma volgen. Per dag worden 2500 toeristen gedropt.

Dag 1, om 09:00 werden we met de bus opgepikt aan het hotel in Cusco. 11:30 aankomst in Ollantaytambo, een Inca Village, toeristisch uitgebouwd met de mogelijkheid om Inca ruines te bezoeken, zeker de moeite waard.

15..37 vertrek per trein PERU RAIL naar M P/ Aguas Calientes.  17:00 aankomst Hotel Santuario.  18:30 briefing lokale gids.

Dag 2, opstaan 04:00, ontbijt 04:40, 05:00 wachten in een file van toeristen voor de bus naar de archeologische site. Meer dan één uur in de file gestaan.

Rondleiding van iets meer dan twee uur. De nodige foto' s genomen.

Daarna mogelijkheid tot de beklimming van Machu Picchu Mountain.

17:23 trein terug naar Poroy, 21:00 bus terug naar hotel in Cusco.

Aankomst hotel 21:30.

Het bezoek aan M P moet je zeker doen als je in Peru bent. De rondleiding is zeer leerzaam. De toeristen en het strakke schema moet je er maar bij nemen.

De prijs is zeker niet aan de lage kant. Misschien beter om het in één dag te doen als dit haalbaar zou zijn.

Twee dagen voelden we ons als ECHTE TOERISTEN. Morgen zitten we terug op de fiets en voelen we ons een beetje minder geleefd.

Daarna te voet terug naar beneden. Afdaling ging een stuk door de jungle, indrukwekkend.

Vier dagen gefietst nog een boel hoogtemeters verwerkt. De zwaarste rit was de rit van Abancay naar Limatambo, 118 km en meer dan 2500 hoogtemeters. Die dag was het ook bloedheet, temperaturen van 35 graden.

Ook de hoogte speelde mee, terug naar 3960 meter. Na een aantal weken ben je wel gewend aan deze hoogtes maar toch geraak je nooit volledig hersteld. Dit merken we allen aan ons lichaamsgewicht.

Na deze zware rit stond er iets heel speciaals op het menu -althans speciaal voor ons-. CUY of cavia zoals wij dit beter kennen. Vroeger werd dit enkel gegeten bij volkeren in het hoge Andes gebergte.

Sinds de zestiger jaren is het meer sociaal aanvaard als normale consumptie in Peru en Bolivie. Het wordt zelfs ook gegeten in Ecuador en Colombie. Naar schatting worden er 65 miljoen CUYS geconsumeerd

per jaar enkel in Peru.

Voor mij persoonlijk was het gewoon dat ik dit ook wel  eens wilde eten. Eerlijk gezegd het is niet slecht het smaakt een beetje naar kip en een beetje naar runds vlees en het is wel vrij vettig.

Ik heb het gegeten maar thuis zal ik het zeker niet klaarmaken.

Laat onze kinderen maar rustig spelen met onze cavia's of laat ze gewoon in hun kooitje maar leg ze niet op ons bordje.

Op het internet vind je verschillende methodes om je vetpercentage te berekenen.

Eén van deze methodes lijkt me wel vrij betrouwbaar. Aan de hand van je lichaamslengte, gewicht, omvang van je taille, omvang van je nek, en geslacht

wordt je vetpercentage berekend.

Na het invullen van deze parameters kwam ik tot de vaststelling dat mijn percentage gedaald was tot 6,7.

Dit mag zeker niet meer verlagen, maar wat doe je daar aan?

Alle dagen probeer je de nodige calorieen te verorberen maar je verbrandt er meer dan je binnen krijgt.

Komt daar nog bij dat je regelmatig spijsverteringsproblemen hebt - diaree, overgeven -, wat een negatief saldo geeft.

Tijdens de rustdagen proberen dit saldo naar de positieve kant te brengen.

Eén derde van de ritten zijn gereden, hopelijk dat mijn vetpercentage niet meer daalt.