Drie rustdagen, de unieke gelegenheid om Machu Picchu te bezoeken. Dit is wel gemakkelijker gezegd dan gedaan. Om M P te bezoeken moet je wel een strikt programma volgen. Per dag worden 2500 toeristen gedropt.

Dag 1, om 09:00 werden we met de bus opgepikt aan het hotel in Cusco. 11:30 aankomst in Ollantaytambo, een Inca Village, toeristisch uitgebouwd met de mogelijkheid om Inca ruines te bezoeken, zeker de moeite waard.

15..37 vertrek per trein PERU RAIL naar M P/ Aguas Calientes.  17:00 aankomst Hotel Santuario.  18:30 briefing lokale gids.

Dag 2, opstaan 04:00, ontbijt 04:40, 05:00 wachten in een file van toeristen voor de bus naar de archeologische site. Meer dan één uur in de file gestaan.

Rondleiding van iets meer dan twee uur. De nodige foto' s genomen.

Daarna mogelijkheid tot de beklimming van Machu Picchu Mountain.

17:23 trein terug naar Poroy, 21:00 bus terug naar hotel in Cusco.

Aankomst hotel 21:30.

Het bezoek aan M P moet je zeker doen als je in Peru bent. De rondleiding is zeer leerzaam. De toeristen en het strakke schema moet je er maar bij nemen.

De prijs is zeker niet aan de lage kant. Misschien beter om het in één dag te doen als dit haalbaar zou zijn.

Twee dagen voelden we ons als ECHTE TOERISTEN. Morgen zitten we terug op de fiets en voelen we ons een beetje minder geleefd.

Daarna te voet terug naar beneden. Afdaling ging een stuk door de jungle, indrukwekkend.

Vier dagen gefietst nog een boel hoogtemeters verwerkt. De zwaarste rit was de rit van Abancay naar Limatambo, 118 km en meer dan 2500 hoogtemeters. Die dag was het ook bloedheet, temperaturen van 35 graden.

Ook de hoogte speelde mee, terug naar 3960 meter. Na een aantal weken ben je wel gewend aan deze hoogtes maar toch geraak je nooit volledig hersteld. Dit merken we allen aan ons lichaamsgewicht.

Na deze zware rit stond er iets heel speciaals op het menu -althans speciaal voor ons-. CUY of cavia zoals wij dit beter kennen. Vroeger werd dit enkel gegeten bij volkeren in het hoge Andes gebergte.

Sinds de zestiger jaren is het meer sociaal aanvaard als normale consumptie in Peru en Bolivie. Het wordt zelfs ook gegeten in Ecuador en Colombie. Naar schatting worden er 65 miljoen CUYS geconsumeerd

per jaar enkel in Peru.

Voor mij persoonlijk was het gewoon dat ik dit ook wel  eens wilde eten. Eerlijk gezegd het is niet slecht het smaakt een beetje naar kip en een beetje naar runds vlees en het is wel vrij vettig.

Ik heb het gegeten maar thuis zal ik het zeker niet klaarmaken.

Laat onze kinderen maar rustig spelen met onze cavia's of laat ze gewoon in hun kooitje maar leg ze niet op ons bordje.

Op het internet vind je verschillende methodes om je vetpercentage te berekenen.

Eén van deze methodes lijkt me wel vrij betrouwbaar. Aan de hand van je lichaamslengte, gewicht, omvang van je taille, omvang van je nek, en geslacht

wordt je vetpercentage berekend.

Na het invullen van deze parameters kwam ik tot de vaststelling dat mijn percentage gedaald was tot 6,7.

Dit mag zeker niet meer verlagen, maar wat doe je daar aan?

Alle dagen probeer je de nodige calorieen te verorberen maar je verbrandt er meer dan je binnen krijgt.

Komt daar nog bij dat je regelmatig spijsverteringsproblemen hebt - diaree, overgeven -, wat een negatief saldo geeft.

Tijdens de rustdagen proberen dit saldo naar de positieve kant te brengen.

Eén derde van de ritten zijn gereden, hopelijk dat mijn vetpercentage niet meer daalt.