De avonturen van een mama die zonder haar kindjes naar Bad Driburg vertrekt voor een buitenlandse stage
01-03-2013
Vrijdag 1 maart
Typen op een Duits toetsenbord is toch niet alles. Hoe vaak ik me al vergist heb pfff en dan op mijn eigen laptop me weer vergis omdat ik de hele dag op een Duits toetsenbord gewerkt heb..
De kippen die Frau Steker knutselde begroeten me bij het ontbijt. Vandaag mag ik een persconferentie bijwonen, het nieuwe programma van Bad Driburg wordt namelijk voorgesteld. Onderwerp: Alles wird tierisch schon. Heel de stadskern wordt vanaf 14 maart versierd met vlinders of Schmetterlinge. De bonte kleuren van de schmetterlinge moeten de stad een beetje opvrolijken en het lentegevoel aanwakkeren. Ze hebben ook een symbolische waarde. Door de bouwwerken in het centrum ziet de stadskern er minder aantrekkelijk uit. Net zoals een vlinder als rups een fase doormaakt die minder mooi is voor het oog, zo ook dus de stad.
De dooi zet zich stilaan in en de voetpaden zijn nu allemaal vrij. Ik besluit s middags toch maar naar de winkel te wandelen en wat eten aan te kopen. In LIDL koop ik zo een vreselijke kant-en-klare maaltijd die ik opwarm in de microgolfoven. Aangezien ik zeker geen paardenvlees wil eten kies ik voor kip met rijst. Wanneer ik s avonds aankom in Gästehaus Steker zit Frau Steker in de hal kippen te knutselen. De decoratie is, buiten de gastvrijheiden de zeer propere kamers, zeker een bezoek waard. Frau Steker toont me de keuken en legt me uit hoe de microgolf werkt. Wanneer ik even later weer op mijn kamer aankom klopt er iemand op de deur: Frau Steker; met de vraag of ik een gast kan helpen met het internet. Een beetje later probeer ik de man met zijn tablet tevergeefs te helpen. Frau Steker loopt plots voorbij en fluistert in mijn oor Ik heb een microgolf op je kamer gezet. Als dat geen gastvrijheid is .
Ik heb vandaag de Nederlandse brochure ontworpen voor Bad Driburg. Het is echt ongeloofelijk hoe mooi het hier is. Het is echt een pareltje! Ik verwonder me dat hier zo weinig buitenlandse toeristen zijn. Ze hebben hier een gevarieerd aanbod in een prachtige omgeving Na het werk ga ik terug naar Gästehaus Steker. Frau Steker is echt ongelofelijk aardig. Deze morgen hielp ze met het dragen van de valiezen naar mijn nieuwe kamer. Spijtig genoeg een eenpersoonskamer omdat er geen andere vrij was. Dus koken kan ik niet. Omdat mijn wagen niet hier is kan ik ook niets uithalen of gaan eten. En het gastenhuis ligt om in het donker te voet te gaan bij -4°C echt wel te ver van het centrum. Dus eten we deze avond niets. Behalve dan een Ritter witte chocoladereep. Morgenvroeg maakt Frau Steker ontbijt voor me. Wat lijkt morgenvroeg lang weg .
De eerste arbeidsdag is goed verlopen. Hier in Duitsland is het blijkbaar de gewoonte om rond 10 uur een pauze te nemen.Zij spreken over Frühstücken maar echt ontbijtenis het niet. Eerder iets klein eten en koffie drinken. Veel collegas nemen fruit mee, behalve vandaag.Frau Busch viert haar verjaardag en trakteert ons allen op een echt ontbijt. Halve broodjes met beleg en fruit, snoep, zoute stokjes en celebrations worden zorgvuldig over de tafel verspreid. Er wordt ¼ sekt uitgeschonken die dan voor ¾ aangevuld wordt met fruitsap. Aan die smaak moet ik toch nog even wennen . Ook de combinaties met snoep en van die snack stokjes doet mijn wenkbrauwen fronsen (en mijn maag). Maar ik eet van alles wat mee, behalve dan van de snoepjes, dat is teveel gevraagd. Ik mag op de eerste dag al een advertentiecampagne uitwerken dus verdiep ik me in de CIM cijfers. Mijn woning is nog steeds niet in orde waardoor ik ook vandaag weer naar Gästehaus Steker terugkeer. Morgenvroeg moet ik het appartement in Gästehaus Steker verlaten omdat het weer verhuurd is. We zien dan morgen wel weer hoe het verder gaat. Gemakkelijk is het in ieder geval niet. Alles staat nog in koffers. Frau Steker was wel zou lief om me het passwoord te geven van het Wifi netwerk zodat ik kan skypen met de kinderen. Hartverwarmend....
