Om 14uur maken Kobe en de kinderen zich klaar om weer huiswaarts te keren. Quinlan houdt zich sterk maar Aeren kan zijn traantjes niet bedwingen. “Maar mama, ik wil bij jou blijven” snikt hij. Het valt me zwaar maar ik probeer me sterk te houden. Als ook de vriend bij het wegrijden traantjes in zijn ogen heeft moet ik wel heel hard op mijn lip bijten. Pas als de wagen uit het zicht verdwenen is rollen ook bij mij dikke tranen over mijn wangen. 

Hier zit ik nu zonder wagen, zonder kindjes, zonder vriend, zonder gsm, zonder internet, helemaal afgesloten van de wereld.  Ach, drie maanden zijn snel voorbij.

Gelukkig vult de televisie de leegte wat, al verliest Bratt Pitt wel erg veel van zijn sexappeal gedubd in het Duits.
Het journaal bericht over 120 ongevallen in de regio dit weekend wegens het winterweer. Ik hoop echt dat mijn ventje en kindjes goed aangekomen zijn. Het heeft iets middeleeuws zo zonder moderne communicatiemiddelen.....

24-02-2013 om 00:00 geschreven door Bad Driburger  

Met veel vertraging vangen we de reis naar Bad Driburg aan. Kobe zijn auto moest eerst nog naar de garage gebracht worden. Die dingen gaan ook altijd stuk op de slechts denkbare momenten. Het positieve is dat ik niet alleen naar Bad Driburg moet rijden  Alleen spijtig dat Kobe ook weer huiswaarts rijdt met mijn auto. Om alles nog erger te maken is ook mijn telefoon in herstelling. Ik zal  dus een heel tijdje zonder auto, zonder gsm, zonder kinderen en zonder vriend doorbrengen.  Zou de vakantiewoning die ik voor drie maanden gehuurd heb internetverbinding hebben? Anders worden het ook nog een drie maanden zonder mijn beste vriend Google. 

Wanneer we Duitsland binnenrijden zie ik drie reeën grazen op de uitgestrekte weide langs de autostrade. Zover ik kan kijken zie ik niets dan vlakte bedekt door een dun laagje sneeuw. Hoe verder we van thuis verwijderd raken des te dikker wordt het sneeuwtapijt. Gelukkig  is mijn wagen voorzien van een paar uitstekende sneeuwbanden  en beschik ik over een prima chauffeur.

Wanneer we ter hoogte van Paderborn zijn bel ik Frau Tormann op. Zij zal ons opwachten aan de toeristische dienst van Bad Driburg om ons vervolgens naar “mijn huisje” te begeleiden. Als we elkaar twintig minuten later op de parking treffen krijg ik te horen dat mijn woning niet beschikbaar is. Door een stoompanne in de woning is er geen elektriciteit en geen verwarming. Met deze temperaturen echt geen aanrader.

Gelukkig heeft ze ervoor gezorgd dat ik tijdelijk een ander onderkomen heb in Gästehaus Steker.  Maar doordat Kobe de auto weer meeneemt naar België zal ik wel zelf mijn pakken moeten sleuren eens de woning weer klaar is. Je kan je vast wel voorstellen dat het hier niet om één valies gaat. Zucht…..

23-02-2013 om 00:00 geschreven door Bad Driburger  

Kampen voor tijdens de paasvakantie voor de kinderen worden vastgelegd. Voor Kobe komt er een extra poetsvrouw. De oma wordt ingeschakeld als kok en de buren als stand-by babysitters. Ook mijn mama zal een handje toesteken en de kinderen kunnen af en toe bij haar terecht om te overnachten.  Er komt heel wat planning bij kijken. Voor Quinlan ligt er een gedetailleerd lijstje klaar waarop het verloop van elke dag staat. Ik hoop dat hij zich zal kunnen aanpassen aan de nieuwe situaties.

20-02-2013 om 00:00 geschreven door Bad Driburger