De teksten op dit blog zijn geschreven door Bert en meestal nagezien en gekeurd door Mieke. Mieke is hélaas niet meer. Vroeger veel reisverslagen, nu foto's uit mijn omgeving. Tof dat u even langskomt! Kijk maar even rusti
Terug
een zonnige dag vandaag. Opmerkelijk was wel dat gisteren in de
namiddag plots een mist van over de zee opstak. Terstond daalde de
temperatuur met een paar graden. Gelukkig was na een half uurtje de
donkere dreiging voorbij. Deze morgen was iedereen
op pad om nog een paar boodschappen te doen voor het weekend. Deze
namiddag stond er immers een door Ludo georganiseerd jeu de boules
tornooi op het programma. Maar eerst nog een koffie op een terrasje
want de vrouwtjes moesten nog wat bijpraten. Het tornooi startte om
twee uur. Maar eerst werd er nog de nodige uitleg gegeven over het
verloop van het tornooi. De belangstelling was groot. De
samenstelling van de ploegen werd door loting bepaald. Wij vormden
samen een ploeg met Els en Leo. Er werd op zes banen tegelijk
gespeeld. En of er concentratie was. De winnaars klonken op hun
welverdiende zegen. Ondertussen ligt Marijke (uitgeput) onder een
dekentje van de ondergaande zon te genieten.
Zachte
temperaturen deze morgen. Niet zo zonnig maar ook niet koud. Maar
naargelang de dag vorderde kwam de zon regelmatig door de wolken. Op
donderdag is er geen markt in de omgeving. Dus een drukte op de
parking. Na de middag was de zon terug van de partij. Nog even gaan
fietsen. En dan de haven bezocht. Wel een beetje verwonderd dat de
haven hier een redelijke oppervlakte beslaat. Naast de vele bootjes
en jachten die hier liggen is er ook nog een vissershaven. Wij waren
juist op tijd om de vissersboten te zien binnenvaren. Het lossen van
de vangst van de dag is toch iedere keer opnieuw een belevenis. Toen
wij terug naar huis reden begon de duisternis te vallen. Dan merk je
ook het verschil in Albir. Overdag gonst het van bedrijvigheid en
tegen de avond zijn alle terrasje leeg. Binnen in de restaurantjes is
er ook weinig volk. Al de gepensioneerden zijn terug in hun cocon en
kijken TV. Het is nu na elf, en nog 17°C buiten.
Zoals voorspeld
was hebben we vandaag kunnen genieten van een zonovergoten dag. Geen
wolkje aan de lucht. Plots is de wereld zoveel mooier. De kleuren
zijn terug zichtbaar. Het blauwe zeewater ligt er spiegelglad bij. De
rots van Calp is plots veel dichter. Op het strand is hier en daar
een enkeling die toch in het water durft te gaan. De zon heeft plots
een dubbel gezicht. Op de camperplaats zijn er zonnekloppers en jeu
de boules partijtjes aan de gang. Kortom, er is terug leven in de
brouwerij.
Na het heen en
weer geschud vorigen nacht in onze camper waren wij bijna zeeziek
geworden. In de vroege morgen nam de wind af. Daarna in een diepe
slaap gevallen. U vermoedt het al, na negen zijn we pas wakker
geworden. Meerdere mensen hebben een bezoek gebracht aan de
wekelijkse markt van Altea. Het zonnetje kwam af en toe door de
wolken piepen. Maar na de middag bewolkt en nu en dan een paar
druppels. En ja, wat doet een mens dan. Binnenblijven en een puzzel
oplossen. Ook van de gelegenheid geprofiteerd om een wasje in de
machine te steken. Gelukkig is de wind deze avond uitgebleven en was
het weer zoals thuis nl. kijken naar THUIS.
Gisteren geen
blogverhaal omdat er niets te vertellen viel. Alleen een grijze
regenachtige dag. Verder de motorhome klaargemaakt voor het verder
zetten van onze reis naar l'Alfaz del Pi. En deze morgen was het dan
zover. Na de regen van vorige nacht zijn we toch kunnen vertrekken
met droog weer. Naarmate onze rit vorderde stak de wind op. Bij
momenten zelfs hevige rukwinden die het noodzakelijk maakten van het
stuur stevig vast te klemmen. Een deel van onze rit verliep over de
bergen. Veel kronkelende wegen en voortdurende variërende
uitzichten. Bij onze aankomst op het camperpark was de verwelkoming
hartelijk. Na ons te hebben geïnstalleerd hebben we de TV uitgetest.
Maar de schotel moest al vlug terug dicht. Momenteel genieten wij
terug van het schommelen in onze camper door de vele windstoten.
Gedurende de voorbije nacht stond er een matige wind. Naar de ochtend toe ging die over in een sterke wind. En meteen voelde het dan ook koud aan, niettegenstaande er in de voormiddag een veertiental graden op de thermometer stond. Niet echt een weertje om er op uit te trekken. Dan maar de camper een wasbeurt geven. Eerst de linkerkant om uit de wind te staan . Bij het begin van de rechterkant is de wind plots gaan liggen. Al bij al was het nog aangenaam, met een 18° C.
Een ietsje later
dan gisteren kwam de zon te voorschijn. Er stond ook een licht
zeebriesje. Maar al vlug zagen we de zon. En door het windje was het
toch tegen de noen aan alvorens het degelijk opgewarmd was.
Ondertussen deden de techniekers op de parking verder met het
installeren van de camera's. Na de middag zijn we in Benicarlo gaan
boodschappen. Tezelfdertijd hebben we nog even de vissershaven
aangedaan. Rond vier uur komen hier dagelijks de vissersboten de
haven binnen. En wat ons vandaag opviel was dat de sportvissers met
hun lijnen tussen de aangemeerde vissersboten gaan hengelen. De
vissersboten gooien het kleine grut terug in het water. En daar komen
de grotere vissen op af. Het duurt heus niet lang vooraleer de vissen
aan de haak geslagen worden. En het zijn redelijke exemplaren.
Bij het ontwaken
waren de eerste zonnestralen reeds van de partij. Het belooft een
zonovergoten dag te worden. Eric En Imelda zijn deze morgen vroeg
vertrokken richting noorden. Wij hebben ons klaargemaakt om met de
fiets, samen met Roland en Monique, naar Peniscola te rijden. We
reden via een binnenweg en bekeken onderweg de camping Los Pinos. Het
resultaat is dat wij hier zeker goed staan. Daarna zijn we samen gaan
eten bij de gepensioneerden. Opvallend is dat er enkel toeristen
aanwezig waren terwijl het toch in de eerste plaats een voorziening
is voor de Spanjaarden. Daarna zijn we via de haven afgezakt langs de
kust naar de camping. Tijd om wat te luieren in de zon. Later hebben
we de namiddag afgesloten met een spelletje petanque. In de vooravond
kregen we nog een bezoekje van Karin, (vrouwtje van Patrick). Zij
staan op Vizmar, en deed nog een wandelingetje met haar hondje.
Winderig en
regenachtig was het de voorbije nacht. Toch droog en warmer dan
gewoonlijk, deze morgen bij het opstaan. Rustig ontbeten en daarna de
fiets op, naar de markt in Benicarlo. Daar hebben we meerdere
bekenden vanop de camping ontmoet. Marijke heeft zich nog eens laten
gaan. Na de middag kwam de zon af en toe eens van achter de wolken.
De temperatuur was hoger dan gisteren maar de wind maakte het een
beetje onaangenaam. Hier en daar een klapke gedaan en de dag was zo
weeral voorbij.
Mens
lief, wat hebben wij deze morgen lang geslapen. Pas om elf uur zaten
we aan de ontbijttafel! De zon was reeds van de partij. Verder hebben
we dan deze namiddag in onze luie zetel van de zon genoten. Rond vier
uur kwamen Eric en Imelda hier aan. Tijd om wat bij te praten. En
rond acht uur zijn we dan samen met Roland, Monique, Eric en Imelda
een dagschotel gaan eten hier op La Volta.
Gewekt
door een telefoon kwamen we vandaag langzaam op dreef. De voormiddag
verliep nogal fris door het uitblijven van de zon. Vele
mede-kamperaars vertrokken naar de wekelijkse markt in Peniscola. Wij
hebben een beetje opgeruimd en de kamper gekuist. In de namiddag zijn
we dan naar Benicarlo gefietst. Door het koudere weer was er weinig
beweging op straat. Dan maar vlug een paar boodschappen gedaan. En in
de late middag kwam de zon te voorschijn waardoor het vlug een paar
graden warmer werd. Momenteel is de temperatuur aan het zakken. We
gaan waarschijnlijk een koude nacht te gemoed.
Vandaag
is mijn oudste broer 70 jaar geworden. Van hieruit wensen we hem een
gelukkige verjaardag en dat hij er nog 30 mag bijdoen. De ganse nacht
heeft de wind hier lelijk huisgehouden. In de voormiddag nam hij wel
wat af en tegen de middag was het zeer zonnig en windstil geworden.
Na de middag zijn we samen met Monique en Roland gaan wandelen langs
de kust. We stapten tot in Peniscola. In een van de weinige tenten
die open waren zijn we een koffie gaan drinken. Daarna de terugweg
aangevat via de houten loopbruggen in de rietbeplanting. Dit is het
waterzuiveringsstation van Peniscola. Het was na zeven, en dus al
donker toen we terug bij de camper aankwamen.
Van
een rustig en lekker ontbijt genoten. Monique en Roland uit Roeselare
zijn hier deze morgen aangekomen. Zij zullen hier waarschijnlijk een
maand verblijven. Na een leuke babbel was het dan weeral tijd voor
het middagmaal. Ondertussen kwam de zon regelmatig vanachter de
wolken. Dus hoogtijd om een ritje met de fiets te maken. Wij zijn
naar Peniscola gereden. Alle restaurants en koffiehuizen zijn hier
gesloten. Nochtans is er hier redelijk wat volk. Alle kamperplaatsen
en campings zijn druk bezet. Ook bij de meeste hotels rijden
voortdurend autocars af en aan. Op het strand staat een eenzame
zandsculptuur waarvan men vergeten heeft de kerststal af te breken.
Op de promenade moet er ook niet gedrumd worden voor een bankje in de
zon. Bij onze terugkeer op de camping werden we verrast door Peter en
Anja die ons kwamen opzoeken. Wegens plaatsgebrek hier staan zij op
Vizmar hier 300 m verderop. Bij dit weerzien hoorde ook een droogje
en een natje. Toch fijn om onze kampervrienden terug te ontmoeten en
wat bij te praten. Rond acht uur is er hier een krachtige wind
opgestoken. We hebben onze satellietschotel moeten neerleggen. Het
zal dus een avondje zonder TV worden. Gelukkig is er nog het internet
waardoor we naar de radio kunnen luisteren en de rechtstreekse
verslagen van de voetbalmatchen kunnen volgen.
Na
vandaag zit de eerste maand van het jaar er weeral op. We hebben deze
morgen lang uitgeslapen. Dit deed deugd. Daarna hebben we ons in de
voormiddag goed geïnstalleerd en nu hebben we ook stroom. Daarna de
zetels buitengezet en in het zonnetje gezeten. De tijd ging zo vlug
en het was na één als we aan ons middagmaal begonnen zijn. Daarna
hebben we de fiets genomen en zijn onder een deugddoend zonnetje naar
Benicarlo gefietst. Een stoere visser met ontbloot bovenlijf houdt
een oogje in 't zeil en ziet hoe een Spaanse duif het voetpad
onderschijt terwijl Marijke een einde maakt aan een stukje
strandwandeling.
Na
de regen van de voorbije nacht hebben we rond 09:00u de camping
verlaten. Na een uur rijden lagen de wegen er droog bij. Het zonnetje
was van de partij. En alles verliep vlot. Rond Terrassa was er plots
een file ontstaan. Er stond een vrachtwagen stil die geladen was met
een 20 m lange zelfdragende betonnen balk. Die balk was gedeeltelijk
gekanteld en stond klaar om op straat te vallen. De politie heeft dan
ook wijselijk beslist geen verkeer meer door te laten en iedereen
moest van de weg af. En zo zit ge plots in een omleiding die niet
aangegeven is. En de GPS zegt voortdurend keer om. Maar op die smalle
weg kan dit niet en het heeft ook geen zin want dan komt men terug
bij die vrachtwagen uit. En we rijden verder en de GPS berekent een
nieuwe route. Om van die kleine smalle binnenwegen af te komen hebben
we meer dan 10km kronkelende bergpasjes moeten overleven. Leuk is
anders. Bij de volgende stop hebben we dan voor de tweede maal
vandaag de camping La Volta gebeld. Deze staat compleet vol maar
omdat wij daar reeds meermaals geweest zijn, zouden ze ons toch een
geïmproviseerde plaats kunnen geven. En inderdaad bij onze aankomst
mochten wij toch nog op de camping terwijl anderen gewoon moesten
doorrijden. Voor de volgende 24 uur moeten we echter wel zonder kabel
verder kunnen. Maar dat is op zich geen probleem. Voor de avond
inviel hebben we nog een wandeling gemaakt langs de groente- en
sinaasappelvelden hier in de omgeving. En nu maar wachten op een
goede staplaats.
Rond
half negen zijn we vertrokken. De bedoeling was vandaag de Spaanse
grens over te steken. Gans onze rit hebben we kunnen genieten van een
zonnetje. In de omgeving van Perpignan was het genieten van de
besneeuwde toppen wat verder op. Tussen Perpignan en Boulou gebeurde
er iets raars. Een toeterende auto stak ons voorbij, maakte tekens
alsof er iets niet pluis was. Hij reed voor ons met zijn
knipperlichten aan en met de armen zwaaiende. Lichtjes sloeg er
paniek toe maar we zouden zeker niet stoppen. Daar wij trager reden
stak er ons een andere auto voorbij maar een tegenligger gebood hem
in te voegen tussen ons en die andere. En dat feit was ons geluk want
aan het volgende rond punt namen wij een andere afslag. Daarna de
volgende straat in want hij zou kunnen terugkomen. En dan zijn we
efkens op de sukkel geweest in te smalle straatjes. Maar eind goed,
al goed. En wij die dachten dat zulks alleen voorkwam rond Barcelona.
Na dit stress-moment zijn we op een parking bij truckers gaan staan
om ons middagmaal te gebruiken. En een uurtje later zijn we dan,
onder een stralende hemel, aangekomen op camping Mas Patoxas in Pals.
Wij hebben nu toch al een beetje ervaring met campings. Maar zoals
het hier is hebben we nog niet meegemaakt. Echt een luxe camping uit
de Acsi-gids.
De
voorbije nacht heeft het gesneeuwd. De camperplaats was blank. De
kleine wegen die ons terug naar de autobaan moeten brengen waren niet
berijdbaar. Dus verwarming aan en een lekker bakje koffie zetten.
Rond elf uur zijn we dan vertrokken. De strooiwagens hadden hun werk
gedaan. En veertig kilometer verderop, in de omgeving van Millau was
er geen vlokje sneeuw gevallen. Op de viaduct zaten we in de wolken.
Voorbij het viaduct was er terug veel sneeuw. Gelukkig waren de banen
sneeuwvrij gemaakt. Het sneeuwtapijt was weg net voorbij Lodève.
Iets na 14:30u zijn we aangekomen op de camperplaats van Gruissan.
Hier was het gelukkig droog. De temperatuur was ook zo dat een flinke
wandeling tot in het centrum tot de mogelijkheid behoorde.
Vermeldenswaard is nog dat het windstil was. En dat is hier zeer
zeldzaam.
Deze
morgen, rond de klok van negen hebben we de parking in Beaune
verlaten. Ondertussen was het terug gestopt met regenen. Kort na onze
start reden we over de Route du Grand Cru de Bourgogne.
Tientallen rookpluimen stegen op uit de wijngaarden. Een beetje
verderop wisten we wat er aan de hand was. De wijnboeren zijn
momenteel de stronken aan het snoeien. Iedere snoeier heeft een soort
vuurkorf die hij meevoert op een soort kruiwagen waarin het snoeihout
onmiddellijk verbrand word. Niets slimmer dan een mens maar hij moet
leven zeggen ze bij ons in Brakel. We reden enkele kilometers in een
grijze lucht. Toen hadden we nevel en mist. Verder op een lente zon
en later een open hemel met felle zon. Verder voorbij Clermont Ferand
lag er sneeuw. Gelukkig waren de banen sneeuwvrij. Ietsje na vieren
waren we samen met mensen uit Roeselaere, die we ontmoetten op de
parking van het viaduct van Garabit, op de camperplaats van
Campagnac. Er was nog tijd om samen een wandelingetje te maken in het
dorp. De vervangende pastoor was zo vriendelijk om de kerk te openen,
en zodoende konden wij het interieur bewonderen. En toen werd het
donker. En het is zachtjes beginnen sneeuwen. Dus vandaag hebben we
alle weertypes gezien behalve onweer.
Deze
morgen rond halfacht zijn we thuis vertrokken richting zuiden . Wij
hebben genoeg van het Belgisch weertje en we hopen binnenkort de
Spaanse zon op te zoeken. Deze keer reden we via Brussel over
Charleroi naar Philipville en dan verder over Reims. We hebben aan de
lijve mogen ondervinden hoe veel slechter de Waalse wegen zijn dan
die in Vlaanderen. Verder mochten we niet klagen. Terwijl in België
de regen met bakken uit de lucht viel hebben wij gans de rit droog
weer gehad. Maar bij onze aankomst in Beaune, na 589 km, begon het te
miezeren. Maar al vlug ging dit over tot zware regenval en dit tot
diep in de nacht.
Krokodil,
een drug die jou lichaam opeet? Hoe kan dat? Ik had er eerlijk
gezegd ook nog nooit van gehoord maar hier is de uitleg die ik erover
vond:
"Na
de eerste injectie wordt de huid grijsgroen en schilferig. Daarna
vormen zich zweren en rot het lichaam tot het vlees van het bot valt.
De drug Krokodil bereid met huis-, tuin- en
keukenmiddeltjes is aan zijn opmars bezig in Europa. Krokodil
is veel goedkoper dan heroïne, maar des te gevaarlijker. De drug
wordt bereid met codeïne, benzine, jodium en zwavel en moet worden
ingespoten. Eens verslaafd, leef je nog een jaar, hooguit twee. De
drug komt overgewaaid uit Rusland, waar hij wordt gebrouwen door arme
jongeren, en is aan zijn opmars bezig in Europa. Vooral in Duitsland
lijkt Krokodil zich snel te verspreiden, in het bijzonder in
het Ruhrgebied en in Frankfurt. In Rusland zelf zijn naar schatting
al een miljoen verslaafden, maar ontbreekt het de overheid aan
middelen en voldoende medische centra om behoorlijk te kunnen
optreden. De drug dankt zijn naam aan de gevolgen van het gebruik
ervan. Al na de eerste injectie wordt de huid schilferig en verkleurt
ze. Kort daarna duiken grote zweren op het lichaam op en teert het
vlees langzaam weg, tot op het bot, alsof een krokodil eraan heeft
gepeuzeld. Het hele proces stinkt bovendien verschrikkelijk. Het
risico is dan ook groot: als de gebruiker het eerste shot al
overleeft, treedt onmiddellijk de verslaving op. In Duitsland
worden gebruikers intussen gevrijwaard van sancties als ze komen
getuigen over waar ze het spul halen. Verslaafden komen vaak niet
naar de officiële instanties uit angst voor straffen. Onze
prioriteit is echter de drugs uit de omloop halen, zegt
politieofficier Christian Kuchner.