De teksten op dit blog zijn geschreven door Bert en meestal nagezien en gekeurd door Mieke. Mieke is hélaas niet meer. Vroeger veel reisverslagen, nu foto's uit mijn omgeving. Tof dat u even langskomt! Kijk maar even rusti
Na
vandaag zit de eerste maand van het jaar er weeral op. We hebben deze
morgen lang uitgeslapen. Dit deed deugd. Daarna hebben we ons in de
voormiddag goed geïnstalleerd en nu hebben we ook stroom. Daarna de
zetels buitengezet en in het zonnetje gezeten. De tijd ging zo vlug
en het was na één als we aan ons middagmaal begonnen zijn. Daarna
hebben we de fiets genomen en zijn onder een deugddoend zonnetje naar
Benicarlo gefietst. Een stoere visser met ontbloot bovenlijf houdt
een oogje in 't zeil en ziet hoe een Spaanse duif het voetpad
onderschijt terwijl Marijke een einde maakt aan een stukje
strandwandeling.
Na
de regen van de voorbije nacht hebben we rond 09:00u de camping
verlaten. Na een uur rijden lagen de wegen er droog bij. Het zonnetje
was van de partij. En alles verliep vlot. Rond Terrassa was er plots
een file ontstaan. Er stond een vrachtwagen stil die geladen was met
een 20 m lange zelfdragende betonnen balk. Die balk was gedeeltelijk
gekanteld en stond klaar om op straat te vallen. De politie heeft dan
ook wijselijk beslist geen verkeer meer door te laten en iedereen
moest van de weg af. En zo zit ge plots in een omleiding die niet
aangegeven is. En de GPS zegt voortdurend keer om. Maar op die smalle
weg kan dit niet en het heeft ook geen zin want dan komt men terug
bij die vrachtwagen uit. En we rijden verder en de GPS berekent een
nieuwe route. Om van die kleine smalle binnenwegen af te komen hebben
we meer dan 10km kronkelende bergpasjes moeten overleven. Leuk is
anders. Bij de volgende stop hebben we dan voor de tweede maal
vandaag de camping La Volta gebeld. Deze staat compleet vol maar
omdat wij daar reeds meermaals geweest zijn, zouden ze ons toch een
geïmproviseerde plaats kunnen geven. En inderdaad bij onze aankomst
mochten wij toch nog op de camping terwijl anderen gewoon moesten
doorrijden. Voor de volgende 24 uur moeten we echter wel zonder kabel
verder kunnen. Maar dat is op zich geen probleem. Voor de avond
inviel hebben we nog een wandeling gemaakt langs de groente- en
sinaasappelvelden hier in de omgeving. En nu maar wachten op een
goede staplaats.
Rond
half negen zijn we vertrokken. De bedoeling was vandaag de Spaanse
grens over te steken. Gans onze rit hebben we kunnen genieten van een
zonnetje. In de omgeving van Perpignan was het genieten van de
besneeuwde toppen wat verder op. Tussen Perpignan en Boulou gebeurde
er iets raars. Een toeterende auto stak ons voorbij, maakte tekens
alsof er iets niet pluis was. Hij reed voor ons met zijn
knipperlichten aan en met de armen zwaaiende. Lichtjes sloeg er
paniek toe maar we zouden zeker niet stoppen. Daar wij trager reden
stak er ons een andere auto voorbij maar een tegenligger gebood hem
in te voegen tussen ons en die andere. En dat feit was ons geluk want
aan het volgende rond punt namen wij een andere afslag. Daarna de
volgende straat in want hij zou kunnen terugkomen. En dan zijn we
efkens op de sukkel geweest in te smalle straatjes. Maar eind goed,
al goed. En wij die dachten dat zulks alleen voorkwam rond Barcelona.
Na dit stress-moment zijn we op een parking bij truckers gaan staan
om ons middagmaal te gebruiken. En een uurtje later zijn we dan,
onder een stralende hemel, aangekomen op camping Mas Patoxas in Pals.
Wij hebben nu toch al een beetje ervaring met campings. Maar zoals
het hier is hebben we nog niet meegemaakt. Echt een luxe camping uit
de Acsi-gids.
De
voorbije nacht heeft het gesneeuwd. De camperplaats was blank. De
kleine wegen die ons terug naar de autobaan moeten brengen waren niet
berijdbaar. Dus verwarming aan en een lekker bakje koffie zetten.
Rond elf uur zijn we dan vertrokken. De strooiwagens hadden hun werk
gedaan. En veertig kilometer verderop, in de omgeving van Millau was
er geen vlokje sneeuw gevallen. Op de viaduct zaten we in de wolken.
Voorbij het viaduct was er terug veel sneeuw. Gelukkig waren de banen
sneeuwvrij gemaakt. Het sneeuwtapijt was weg net voorbij Lodève.
Iets na 14:30u zijn we aangekomen op de camperplaats van Gruissan.
Hier was het gelukkig droog. De temperatuur was ook zo dat een flinke
wandeling tot in het centrum tot de mogelijkheid behoorde.
Vermeldenswaard is nog dat het windstil was. En dat is hier zeer
zeldzaam.
Deze
morgen, rond de klok van negen hebben we de parking in Beaune
verlaten. Ondertussen was het terug gestopt met regenen. Kort na onze
start reden we over de Route du Grand Cru de Bourgogne.
Tientallen rookpluimen stegen op uit de wijngaarden. Een beetje
verderop wisten we wat er aan de hand was. De wijnboeren zijn
momenteel de stronken aan het snoeien. Iedere snoeier heeft een soort
vuurkorf die hij meevoert op een soort kruiwagen waarin het snoeihout
onmiddellijk verbrand word. Niets slimmer dan een mens maar hij moet
leven zeggen ze bij ons in Brakel. We reden enkele kilometers in een
grijze lucht. Toen hadden we nevel en mist. Verder op een lente zon
en later een open hemel met felle zon. Verder voorbij Clermont Ferand
lag er sneeuw. Gelukkig waren de banen sneeuwvrij. Ietsje na vieren
waren we samen met mensen uit Roeselaere, die we ontmoetten op de
parking van het viaduct van Garabit, op de camperplaats van
Campagnac. Er was nog tijd om samen een wandelingetje te maken in het
dorp. De vervangende pastoor was zo vriendelijk om de kerk te openen,
en zodoende konden wij het interieur bewonderen. En toen werd het
donker. En het is zachtjes beginnen sneeuwen. Dus vandaag hebben we
alle weertypes gezien behalve onweer.
Deze
morgen rond halfacht zijn we thuis vertrokken richting zuiden . Wij
hebben genoeg van het Belgisch weertje en we hopen binnenkort de
Spaanse zon op te zoeken. Deze keer reden we via Brussel over
Charleroi naar Philipville en dan verder over Reims. We hebben aan de
lijve mogen ondervinden hoe veel slechter de Waalse wegen zijn dan
die in Vlaanderen. Verder mochten we niet klagen. Terwijl in België
de regen met bakken uit de lucht viel hebben wij gans de rit droog
weer gehad. Maar bij onze aankomst in Beaune, na 589 km, begon het te
miezeren. Maar al vlug ging dit over tot zware regenval en dit tot
diep in de nacht.
Krokodil,
een drug die jou lichaam opeet? Hoe kan dat? Ik had er eerlijk
gezegd ook nog nooit van gehoord maar hier is de uitleg die ik erover
vond:
"Na
de eerste injectie wordt de huid grijsgroen en schilferig. Daarna
vormen zich zweren en rot het lichaam tot het vlees van het bot valt.
De drug Krokodil bereid met huis-, tuin- en
keukenmiddeltjes is aan zijn opmars bezig in Europa. Krokodil
is veel goedkoper dan heroïne, maar des te gevaarlijker. De drug
wordt bereid met codeïne, benzine, jodium en zwavel en moet worden
ingespoten. Eens verslaafd, leef je nog een jaar, hooguit twee. De
drug komt overgewaaid uit Rusland, waar hij wordt gebrouwen door arme
jongeren, en is aan zijn opmars bezig in Europa. Vooral in Duitsland
lijkt Krokodil zich snel te verspreiden, in het bijzonder in
het Ruhrgebied en in Frankfurt. In Rusland zelf zijn naar schatting
al een miljoen verslaafden, maar ontbreekt het de overheid aan
middelen en voldoende medische centra om behoorlijk te kunnen
optreden. De drug dankt zijn naam aan de gevolgen van het gebruik
ervan. Al na de eerste injectie wordt de huid schilferig en verkleurt
ze. Kort daarna duiken grote zweren op het lichaam op en teert het
vlees langzaam weg, tot op het bot, alsof een krokodil eraan heeft
gepeuzeld. Het hele proces stinkt bovendien verschrikkelijk. Het
risico is dan ook groot: als de gebruiker het eerste shot al
overleeft, treedt onmiddellijk de verslaving op. In Duitsland
worden gebruikers intussen gevrijwaard van sancties als ze komen
getuigen over waar ze het spul halen. Verslaafden komen vaak niet
naar de officiële instanties uit angst voor straffen. Onze
prioriteit is echter de drugs uit de omloop halen, zegt
politieofficier Christian Kuchner.
Jaarlijks 13.000 ton zwerfvuil in en rond Vlaamse waterwegen
Gemiddeld wordt elk jaar ruim 13.000 ton zwerfvuil opgehaald in en rond de Vlaamse waterwegen.
"Vooral de provincies met onze havensteden, Oost-Vlaanderen en Antwerpen, worden geconfronteerd met dit probleem", zegt Vlaams parlementslid Jan Roegiers (sp.a). Hij baseert zich op cijfers per provincie van zwerfvuil dat opgehaald wordt door de nv Waterwegen en Zeekanaal. Volgens de sp.a'er blijkt daaruit dat de provincies Oost-Vlaanderen en Antwerpen elk goed zijn voor 5.000 ton per jaar. "Zij nemen ook het gros van de opkuiskost voor hun rekening: 18 miljoen euro op een totaal van 23,3 miljoen euro voor heel Vlaanderen", aldus nog Roegiers. Hij geeft ter illustratie nog het voorbeeld van de stad Gent mee, waar meer wordt opgehaald (850 ton) dan in West-Vlaanderen en Limburg samen (600 ton). "Wat de vele gemeentediensten daarnaast langs de waterwegen op hun grondgebied ophalen is niet bekend omdat dit niet apart wordt geregistreerd. De werkelijke hoeveelheid afval en de kost voor de samenleving ligt hoogstwaarschijnlijk dus een pak hoger. "Roegiers zwaait met lof naar de inspanningen, zowel inzake ophaalprojecten als sensibiliseringscampagnes, van de Openbare Vlaamse Afvalstoffenmaatschappij (OVAM), maar voegt er in één adem aan toe dat er meer nodig is om de problematiek van zwerfvuil aan te pakken. De sp.a'er wil vooral zwaarder inzetten op het klissen en bestraffen van sluikstorters. Wie die repressieve rol op zich moet nemen, laat hij in het midden, al stelt hij wel dat bij de aanpak van deze specifieke problematiek de gemeentelijke administratieve sancties (GAS) een nuttig instrument zijn.
Het
is meer dan 10 jaar geleden dat wij geen hond(je) meer hebben. En
toen hebben we besloten om geen hond meer te nemen. Maar als ik
onderstaand filmpje bekijk dan zou ik toch nog zo een huishulpje
kunnen gebruiken.
Lang
geleden, toen wij nog jong waren, gingen wij op schoolreis naar
Nederland. Daar maakte ik kennis met mijn eerste Heineken. Tot op
vandaag heb ik nog geen passende beschrijving kunnen geven aan dit
sap. Maar vandaag tijdens het surfen vond ik wat beter dan met
woorden omschrijft wat ik al die jaren heb willen verwoorden.
U
zal het misschien niet geloven maar er zijn toch nog vele mensen die
niet weten wat een iPad is. Gisteren vroeg er mij nog iemand wat de
mogelijkheden ervan zijn. Ontdek de mogelijkheden ervan in
onderstaand filmpje. Ook de kenners zullen hier ook nog mogelijkheden
in zien.
Toen
ik vanavond mijn blog bekeek was ik enigszins verwonderd. Vandaag
liep het aantal bezoekers op naar de honderd. Bij het verder nagaan
zag ik dat de meeste bezoekers afkomstig waren uit Zuid-Oost
Vlaanderen. Dit dwong mij tot een nog verdergaand onderzoek. Op de
site van 't Brakelt! had Hugo Conderaerts een paar woorden neergepend
over mijn site.
Wie
heeft het nog niet meegemaakt? De batterij van een of ander snoerloos
toestel laadt niet meer op. De aanschaf van een nieuwe batterij is
een zeer dure kost. Maar het is mogelijk om de batterij nieuw leven
in te blazen in enkele minuten. In onderstaand filmpje ziet men hoe
dit moet.
Een
heel arm jongetje wil graag een nieuwe fiets voor Sinterklaas maar
zijn gescheiden moeder kan die niet betalen. Moeder stelt voor om een
brief aan Sinterklaas te schrijven waarin hij desnoods om geld voor
een nieuwe fiets kan vragen.
Zo
gezegd zo gedaan en de brief is gepost aan 'Sinterklaas - Madrid -
Spanje'. Bij de POST komt deze brief binnen. De postmeester opent de
brief en leest hardop voor:
LIEVE
SINTERKLAAS,
Ik
ben een jongetje van 8 jaar en ik wil heel graag een nieuwe fiets.
Helaas zijn mijn ouders gescheiden en is mijn vader met de horizon
vertrokken en krijgen wij geen alimentatie van hem dus kan mijn
moeder die niet betalen. Ik ben altijd heel lief, ik verzorg mijn
zieke moeder en oma en pest nooit mijn zusje. Een nieuwe fiets kost
200 euro. Alsjeblieft, Sinterklaas, wilt u mij helpen?
Liefs,
Jongetje.
De
hele afdeling van de POST is zo ontroerd dat ze een inzamelingsactie
houden voor het jongetje om een nieuwe fiets te kunnen kopen. Ze
halen 164 euro en 50 cent op en sturen het geld precies op 5 december
op naar het jongetje. Het ventje opent de envelop en treft een brief
van Sinterklaas aan met het geld voor de nieuwe fiets.
Het
jongetje blij maar toch een beetje teleurgesteld dat het niet precies
de 200 euro is zodat hij zijn fiets nog niet kan kopen. Het ventje
schrijft opnieuw een brief aan Sinterklaas en doet 'm terug op de
post 'Sinterklaas - Madrid - Spanje'. De volgende dag komt ie aan bij
de POST Alle postmannen (en -vrouwen) gaan helemaal uit hun dak...
Mannen! Een brief van het jongetje!
Een
persoon opent de envelop en leest de brief hardop voor:
LIEVE
SINTERKLAAS,
Hartelijk
bedankt voor het geld voor mijn nieuwe fiets!! Heel lief van u maar
ik kwam 35 euro en 50 cent tekort dus ik kan nog mijn fiets niet
kopen. Ik weet zeker dat u 200 euro heeft gestuurd, dus die 35 euro
en 50 cent zullen de KLOOTZAKKEN
VAN DE POST WEL GEPIKT HEBBEN!!!
Het
is reeds een tijdje geleden dat wij nog eens een mopje op ons blog
geplaatst hebben. Laten we het nog eens proberen.
"In
het weekend, zo sprak de schooljuffrouw, "wil ik dat jullie gaan
zoeken naar voorbeelden van beleefdheid." Jantje komt thuis
en vraagt of zijn vader hem wil helpen. "Goed", zegt vader,
"dan gaan we samen de stad in".
Even
later zitten ze in een volle tram. Een zwangere dame stapt in en
beleefd staat de vader van Jantje op. "Dit is nou een voorbeeld
van beleefdheid."
Na
het weekend komt Jantje weer op school. "En Jantje?"vraagt
de juf, "heb jij een voorbeeld van beleefdheid?" "Jazeker",
antwoordt Jantje:
"Beleefd
is het, als een man een vrouw met een kind laten zitten."
Terug in ons bed thuis geslapen. Dus was het ietsje later deze morgen. En daarna de post van zes weken doornemen. Een paar uur administratie was nodig. Marijke heeft ondertussen de kamper leeggemaakt. En dan toch nog een beetje tijd nemen om eens rond het huis in den hof te lopen. Ja er is een beetje werk voor morgen. En ook genieten van de herfstkleuren rond om ons.
Na precies 42 dagen of exact 6 weken hebben we deze morgen de laatste rit huiswaarts aangevangen. De weerman op de Franse radio voorspelde regen voor de ganse dag. We zijn vertrokken met een bewolkte hemel maar toch droog weer. Het was na tien toen de eerste druppels vielen. Maar in de omgeving van Parijs was het echt goed aan het regenen. Dit maakte het, samen met het drukke verkeer op de ring, er niet gemakkelijker op. Het regenweer hield aan tot in de omgeving van Arras. Daarna werd het droog. De bewolking bleef aanhouden. En zo werden we er vlug van bewust welk een geluk wij de laatste weken gekend hebben. We gaan ze missen: De Zon!
De bergen werden beschenen door de volle maan. Prachtig uitzicht met in de verte de verlichting van Clermont-Ferrant erbij. Bij het wakker worden stond er plots een hevige wind. Maar na een dik kwartuur was het terug windstil. De bocht om de kamperplaats te verlaten was zo kort dat we deze in driemaal hebben moeten nemen. Behalve het mooie uitzicht zullen we deze plaats vlug vergeten. Onze rit verliep verder vlotjes. Rond de klok van vier zijn we aangekomen in Bray-sur-Seine. We staan hier bij de haven, aan de oever van de Seine geparkeerd samen met nog 3 andere campers. Het dorp stelt niet veel voor. Maar als tussenstop vinden wij het prima.
Het moest er eens van komen. De trek naar het Noorden. De weersvoorspelling voor vandaag en de komende dagen is niet zo gunstig. Dus dan maar langzaam huiswaarts keren. Zo verlieten wij rond halftien de camping. En ietsje voor vier stonden wij op de kamperplek van Tourzel-Ronzières. Dit is een gemeente in het departement Puy-de-Dômein de Auvergne. Het dorp ligt op een hoogte van 940 m. Er zijn slechts 239 inwoners. Dankzij onze gps was het echt een huzarenstuk om met onze kamper deze plek te bereiken. Uiteindelijk is het ons gelukt, ook mede dankzij een plaatselijke bewoonster. Maar eenmaal ter plaatse was het uitzicht adembenemend mooi. Daarna nog een wandeling gemaakt in het dorp.