De teksten op dit blog zijn geschreven door Bert en meestal nagezien en gekeurd door Mieke. Mieke is hélaas niet meer. Vroeger veel reisverslagen, nu foto's uit mijn omgeving. Tof dat u even langskomt! Kijk maar even rusti
Deze
morgen, rond de klok van negen hebben we de parking in Beaune
verlaten. Ondertussen was het terug gestopt met regenen. Kort na onze
start reden we over de Route du Grand Cru de Bourgogne.
Tientallen rookpluimen stegen op uit de wijngaarden. Een beetje
verderop wisten we wat er aan de hand was. De wijnboeren zijn
momenteel de stronken aan het snoeien. Iedere snoeier heeft een soort
vuurkorf die hij meevoert op een soort kruiwagen waarin het snoeihout
onmiddellijk verbrand word. Niets slimmer dan een mens maar hij moet
leven zeggen ze bij ons in Brakel. We reden enkele kilometers in een
grijze lucht. Toen hadden we nevel en mist. Verder op een lente zon
en later een open hemel met felle zon. Verder voorbij Clermont Ferand
lag er sneeuw. Gelukkig waren de banen sneeuwvrij. Ietsje na vieren
waren we samen met mensen uit Roeselaere, die we ontmoetten op de
parking van het viaduct van Garabit, op de camperplaats van
Campagnac. Er was nog tijd om samen een wandelingetje te maken in het
dorp. De vervangende pastoor was zo vriendelijk om de kerk te openen,
en zodoende konden wij het interieur bewonderen. En toen werd het
donker. En het is zachtjes beginnen sneeuwen. Dus vandaag hebben we
alle weertypes gezien behalve onweer.
Deze
morgen rond halfacht zijn we thuis vertrokken richting zuiden . Wij
hebben genoeg van het Belgisch weertje en we hopen binnenkort de
Spaanse zon op te zoeken. Deze keer reden we via Brussel over
Charleroi naar Philipville en dan verder over Reims. We hebben aan de
lijve mogen ondervinden hoe veel slechter de Waalse wegen zijn dan
die in Vlaanderen. Verder mochten we niet klagen. Terwijl in België
de regen met bakken uit de lucht viel hebben wij gans de rit droog
weer gehad. Maar bij onze aankomst in Beaune, na 589 km, begon het te
miezeren. Maar al vlug ging dit over tot zware regenval en dit tot
diep in de nacht.
Krokodil,
een drug die jou lichaam opeet? Hoe kan dat? Ik had er eerlijk
gezegd ook nog nooit van gehoord maar hier is de uitleg die ik erover
vond:
"Na
de eerste injectie wordt de huid grijsgroen en schilferig. Daarna
vormen zich zweren en rot het lichaam tot het vlees van het bot valt.
De drug Krokodil bereid met huis-, tuin- en
keukenmiddeltjes is aan zijn opmars bezig in Europa. Krokodil
is veel goedkoper dan heroïne, maar des te gevaarlijker. De drug
wordt bereid met codeïne, benzine, jodium en zwavel en moet worden
ingespoten. Eens verslaafd, leef je nog een jaar, hooguit twee. De
drug komt overgewaaid uit Rusland, waar hij wordt gebrouwen door arme
jongeren, en is aan zijn opmars bezig in Europa. Vooral in Duitsland
lijkt Krokodil zich snel te verspreiden, in het bijzonder in
het Ruhrgebied en in Frankfurt. In Rusland zelf zijn naar schatting
al een miljoen verslaafden, maar ontbreekt het de overheid aan
middelen en voldoende medische centra om behoorlijk te kunnen
optreden. De drug dankt zijn naam aan de gevolgen van het gebruik
ervan. Al na de eerste injectie wordt de huid schilferig en verkleurt
ze. Kort daarna duiken grote zweren op het lichaam op en teert het
vlees langzaam weg, tot op het bot, alsof een krokodil eraan heeft
gepeuzeld. Het hele proces stinkt bovendien verschrikkelijk. Het
risico is dan ook groot: als de gebruiker het eerste shot al
overleeft, treedt onmiddellijk de verslaving op. In Duitsland
worden gebruikers intussen gevrijwaard van sancties als ze komen
getuigen over waar ze het spul halen. Verslaafden komen vaak niet
naar de officiële instanties uit angst voor straffen. Onze
prioriteit is echter de drugs uit de omloop halen, zegt
politieofficier Christian Kuchner.
Jaarlijks 13.000 ton zwerfvuil in en rond Vlaamse waterwegen
Gemiddeld wordt elk jaar ruim 13.000 ton zwerfvuil opgehaald in en rond de Vlaamse waterwegen.
"Vooral de provincies met onze havensteden, Oost-Vlaanderen en Antwerpen, worden geconfronteerd met dit probleem", zegt Vlaams parlementslid Jan Roegiers (sp.a). Hij baseert zich op cijfers per provincie van zwerfvuil dat opgehaald wordt door de nv Waterwegen en Zeekanaal. Volgens de sp.a'er blijkt daaruit dat de provincies Oost-Vlaanderen en Antwerpen elk goed zijn voor 5.000 ton per jaar. "Zij nemen ook het gros van de opkuiskost voor hun rekening: 18 miljoen euro op een totaal van 23,3 miljoen euro voor heel Vlaanderen", aldus nog Roegiers. Hij geeft ter illustratie nog het voorbeeld van de stad Gent mee, waar meer wordt opgehaald (850 ton) dan in West-Vlaanderen en Limburg samen (600 ton). "Wat de vele gemeentediensten daarnaast langs de waterwegen op hun grondgebied ophalen is niet bekend omdat dit niet apart wordt geregistreerd. De werkelijke hoeveelheid afval en de kost voor de samenleving ligt hoogstwaarschijnlijk dus een pak hoger. "Roegiers zwaait met lof naar de inspanningen, zowel inzake ophaalprojecten als sensibiliseringscampagnes, van de Openbare Vlaamse Afvalstoffenmaatschappij (OVAM), maar voegt er in één adem aan toe dat er meer nodig is om de problematiek van zwerfvuil aan te pakken. De sp.a'er wil vooral zwaarder inzetten op het klissen en bestraffen van sluikstorters. Wie die repressieve rol op zich moet nemen, laat hij in het midden, al stelt hij wel dat bij de aanpak van deze specifieke problematiek de gemeentelijke administratieve sancties (GAS) een nuttig instrument zijn.
Het
is meer dan 10 jaar geleden dat wij geen hond(je) meer hebben. En
toen hebben we besloten om geen hond meer te nemen. Maar als ik
onderstaand filmpje bekijk dan zou ik toch nog zo een huishulpje
kunnen gebruiken.
Lang
geleden, toen wij nog jong waren, gingen wij op schoolreis naar
Nederland. Daar maakte ik kennis met mijn eerste Heineken. Tot op
vandaag heb ik nog geen passende beschrijving kunnen geven aan dit
sap. Maar vandaag tijdens het surfen vond ik wat beter dan met
woorden omschrijft wat ik al die jaren heb willen verwoorden.
U
zal het misschien niet geloven maar er zijn toch nog vele mensen die
niet weten wat een iPad is. Gisteren vroeg er mij nog iemand wat de
mogelijkheden ervan zijn. Ontdek de mogelijkheden ervan in
onderstaand filmpje. Ook de kenners zullen hier ook nog mogelijkheden
in zien.
Toen
ik vanavond mijn blog bekeek was ik enigszins verwonderd. Vandaag
liep het aantal bezoekers op naar de honderd. Bij het verder nagaan
zag ik dat de meeste bezoekers afkomstig waren uit Zuid-Oost
Vlaanderen. Dit dwong mij tot een nog verdergaand onderzoek. Op de
site van 't Brakelt! had Hugo Conderaerts een paar woorden neergepend
over mijn site.
Wie
heeft het nog niet meegemaakt? De batterij van een of ander snoerloos
toestel laadt niet meer op. De aanschaf van een nieuwe batterij is
een zeer dure kost. Maar het is mogelijk om de batterij nieuw leven
in te blazen in enkele minuten. In onderstaand filmpje ziet men hoe
dit moet.
Een
heel arm jongetje wil graag een nieuwe fiets voor Sinterklaas maar
zijn gescheiden moeder kan die niet betalen. Moeder stelt voor om een
brief aan Sinterklaas te schrijven waarin hij desnoods om geld voor
een nieuwe fiets kan vragen.
Zo
gezegd zo gedaan en de brief is gepost aan 'Sinterklaas - Madrid -
Spanje'. Bij de POST komt deze brief binnen. De postmeester opent de
brief en leest hardop voor:
LIEVE
SINTERKLAAS,
Ik
ben een jongetje van 8 jaar en ik wil heel graag een nieuwe fiets.
Helaas zijn mijn ouders gescheiden en is mijn vader met de horizon
vertrokken en krijgen wij geen alimentatie van hem dus kan mijn
moeder die niet betalen. Ik ben altijd heel lief, ik verzorg mijn
zieke moeder en oma en pest nooit mijn zusje. Een nieuwe fiets kost
200 euro. Alsjeblieft, Sinterklaas, wilt u mij helpen?
Liefs,
Jongetje.
De
hele afdeling van de POST is zo ontroerd dat ze een inzamelingsactie
houden voor het jongetje om een nieuwe fiets te kunnen kopen. Ze
halen 164 euro en 50 cent op en sturen het geld precies op 5 december
op naar het jongetje. Het ventje opent de envelop en treft een brief
van Sinterklaas aan met het geld voor de nieuwe fiets.
Het
jongetje blij maar toch een beetje teleurgesteld dat het niet precies
de 200 euro is zodat hij zijn fiets nog niet kan kopen. Het ventje
schrijft opnieuw een brief aan Sinterklaas en doet 'm terug op de
post 'Sinterklaas - Madrid - Spanje'. De volgende dag komt ie aan bij
de POST Alle postmannen (en -vrouwen) gaan helemaal uit hun dak...
Mannen! Een brief van het jongetje!
Een
persoon opent de envelop en leest de brief hardop voor:
LIEVE
SINTERKLAAS,
Hartelijk
bedankt voor het geld voor mijn nieuwe fiets!! Heel lief van u maar
ik kwam 35 euro en 50 cent tekort dus ik kan nog mijn fiets niet
kopen. Ik weet zeker dat u 200 euro heeft gestuurd, dus die 35 euro
en 50 cent zullen de KLOOTZAKKEN
VAN DE POST WEL GEPIKT HEBBEN!!!
Het
is reeds een tijdje geleden dat wij nog eens een mopje op ons blog
geplaatst hebben. Laten we het nog eens proberen.
"In
het weekend, zo sprak de schooljuffrouw, "wil ik dat jullie gaan
zoeken naar voorbeelden van beleefdheid." Jantje komt thuis
en vraagt of zijn vader hem wil helpen. "Goed", zegt vader,
"dan gaan we samen de stad in".
Even
later zitten ze in een volle tram. Een zwangere dame stapt in en
beleefd staat de vader van Jantje op. "Dit is nou een voorbeeld
van beleefdheid."
Na
het weekend komt Jantje weer op school. "En Jantje?"vraagt
de juf, "heb jij een voorbeeld van beleefdheid?" "Jazeker",
antwoordt Jantje:
"Beleefd
is het, als een man een vrouw met een kind laten zitten."
Terug in ons bed thuis geslapen. Dus was het ietsje later deze morgen. En daarna de post van zes weken doornemen. Een paar uur administratie was nodig. Marijke heeft ondertussen de kamper leeggemaakt. En dan toch nog een beetje tijd nemen om eens rond het huis in den hof te lopen. Ja er is een beetje werk voor morgen. En ook genieten van de herfstkleuren rond om ons.
Na precies 42 dagen of exact 6 weken hebben we deze morgen de laatste rit huiswaarts aangevangen. De weerman op de Franse radio voorspelde regen voor de ganse dag. We zijn vertrokken met een bewolkte hemel maar toch droog weer. Het was na tien toen de eerste druppels vielen. Maar in de omgeving van Parijs was het echt goed aan het regenen. Dit maakte het, samen met het drukke verkeer op de ring, er niet gemakkelijker op. Het regenweer hield aan tot in de omgeving van Arras. Daarna werd het droog. De bewolking bleef aanhouden. En zo werden we er vlug van bewust welk een geluk wij de laatste weken gekend hebben. We gaan ze missen: De Zon!
De bergen werden beschenen door de volle maan. Prachtig uitzicht met in de verte de verlichting van Clermont-Ferrant erbij. Bij het wakker worden stond er plots een hevige wind. Maar na een dik kwartuur was het terug windstil. De bocht om de kamperplaats te verlaten was zo kort dat we deze in driemaal hebben moeten nemen. Behalve het mooie uitzicht zullen we deze plaats vlug vergeten. Onze rit verliep verder vlotjes. Rond de klok van vier zijn we aangekomen in Bray-sur-Seine. We staan hier bij de haven, aan de oever van de Seine geparkeerd samen met nog 3 andere campers. Het dorp stelt niet veel voor. Maar als tussenstop vinden wij het prima.
Het moest er eens van komen. De trek naar het Noorden. De weersvoorspelling voor vandaag en de komende dagen is niet zo gunstig. Dus dan maar langzaam huiswaarts keren. Zo verlieten wij rond halftien de camping. En ietsje voor vier stonden wij op de kamperplek van Tourzel-Ronzières. Dit is een gemeente in het departement Puy-de-Dômein de Auvergne. Het dorp ligt op een hoogte van 940 m. Er zijn slechts 239 inwoners. Dankzij onze gps was het echt een huzarenstuk om met onze kamper deze plek te bereiken. Uiteindelijk is het ons gelukt, ook mede dankzij een plaatselijke bewoonster. Maar eenmaal ter plaatse was het uitzicht adembenemend mooi. Daarna nog een wandeling gemaakt in het dorp.
Tijdens onze rit van gisteren werd onze aandacht getrokken door een bord met het opschrift: Chapelle de Notre Dame des Auzils. Na wat opzoekingswerk zijn wij er vandaag heen gefietst. Aan de rand van het massief van La Clape, dicht bij de Méditerranée, ligt het zeemanskerkhof en de kapel van de Notre-Dame des Auzils. Langs een steenachtige weg tussen brem, parasoldennen, steeneiken en cipressen herinneren aan ontroerende lege graftombes van zeelui die nooit zijn teruggekeerd. Vanaf de kapel, die op de bergtop tussen een groepje bomen staat, heeft men een wijds uitzicht over Gruissan en La Clape. De kapel, die gewijd is aan OLV van bijstand, is gevuld met schilderijen en maquettes van boten, geschonken voor een veilige thuiskomst na grote problemen op zee: stormweer, schipbreuk Halverwege tussen de parking onder, en de kapel boven, komt men voorbij de Jardin de lErmite, de tuin van de kluizenaar. Deze tuin is ontworpen door de laatste kluizenaar die er leefde. Onder de kapel bevindt er zich ook een grot. Bij gebrek aan licht zijn we niet verder geraakt dan een 15-tal meter. De klim naar de kapel was de moeite waard.
Terug een zeer zonnige dag. Rond de middag was de temperatuur in de schaduw boven de 24°C. In de zon nog een heel stuk meer. Gelukkig was er dan de wind. Af en toe een windstoot tot 50 km/u. Dit weer weerhield ons niet om toch te gaan fietsen. Ditmaal zijn we gaan fietsen in de réserve naturel naast de étangs de Gruissan.
Overwegend bewolkt vandaag. Gelukkig stijgt de temperatuur toch nog tot 21°. Dus helemaal niet koud en best te genieten. Deze voormiddag van de gelegenheid gebruik gemaakt om de motorhome een beetje onder handen te nemen. Mieke aan de binnenkant en ik water, WC enz. Na de middag heeft Marijke nog een duik in de zee gemaakt. Volgens haar was de watertemperatuur best te verdragen.
De zon was weer van de partij. Eerst een strandwandeling. Pootje baden, in 't zand schrijven, weerspiegeling van de zon in 't water bewonderen, . Vermits Mieke de naam van Lorin in het zand kerft is dit een teken aan de wand. Dan maar de kaart ter hand nemen en de terugweg beginnen te bekijken. Op het strand vermaken de kinderen zich goed terwijl de cobb aan het pruttelen is en Mieke aan het bakken. Na een uurtje kunnen we roepen: aan tafel. In de namiddag nog een ritje met de fiets gedaan. Deze keer reden we langs de Plage du Grazel. Een stukje van Gruissan dat we nog niet aangedaan hebben. Een mooie plage maar ze ligt er verlaten bij. We kwamen uit aan de haven. We zien toch dat er meer winkeltjes en terrasjes gesloten zijn tegenover vorige week. Teken dat het seizoen nu echt op zijn einde loopt.
