Weer zo'n ellenlange dag, ook al is het maar 1 uurtje meer, het lijkt een eeuwigheid langer te duren. En morgen is het weer van dat, wel de late deze keer. Hoewel het lang duurde, was het verre van saai. Om 4uur kwam Jan even langs en bleef even tijdens m'n pauze. Voor de ene of andere reden besloten de mensen vanaf 7uur niet meer te komen, ik denk dat ik heel dat uur 5 mensen heb gezien. De baas rijdt door de winkel op één of ander apparaat om normaliter paletten mee te vervoeren terwijl wij een inventieve manier hebben gevonden om de vervallen producten uit de winkel te verwijderen. Van aan de ene kant van de winkel naar de andere schuiven/gooien. Werken, het kan toch ook leuk zijn soms. Die avond naar Toy Story 3 gaan kijken voor de verjaardag van Tom. Prachtige film met zeker wat betekenis die sommigen ontgaat. Veel verwijzingen naar de vorige Toy Story's. Het leek me, in tegenstelling tot de vorige, veel meer voor de oudere kijker gemaakt. Om 7 uur werken morgen, ik wil eens een dagje niets doen.
Om 3u ben ik weer thuis na een dagje werken. Rustige dag in het algemeen en ik ga vroeg slapen, morgen weer werken.
Tell me what I'm supposed to do,
With all these left over feelings of you;
'Cause I don't know.
Het is enkele dagen geleden dat ik nog eens de nood heb gehad om iets te schrijven. Dinsdag de dertiende, net niet zo angstaanjagend als vrijdag. Weer een zonnige dag, om de onweders af te wisselen. Mensen klagen weer over het warme weer en wanneer het dan regent is dat ook niet goed. Ik kan er niet veel om geven, ik sta in de airco op mijn werkplek, laisser faire, laisser passer.
Ik zie de mensen, ik zie ze allemaal. Ze oordelen allemaal. Ze kijken neerbuigend neer naar de vrouw die haar geld niet kan vinden. De wereld kan niet snel genoeg gaan. Ik zeg niet dat ik niet oordeel. Wij zijn allemaal mensen, wij hebben hokjes nodig. Mooi, lelijk, dom,... Er is één man, geen idee waarom, maar zijn manier van doen vertelt dat hij niet is zoals de modale man. Hij loopt trager, ietwat voorover gebogen en lijkt van de wereld verdwenen. Zijn uiterlijk doet me denken aan een of andere onbekende dictator uit de 20e eeuw. De man is introvert en zegt niet veel. En net zoals ik, oordeelt de hele wereld over hem. Daarom is hij alleen... Mijn vader heeft de man nog gekend, samen met hem op school gezeten. Vroeger was hij niet zo. Zijn beste vriend is, wanneer hij twaalf was, verongelukt. De man loopt rond met de pijn van de hele wereld op zijn schouders. Ik oordeel niet meer en ga de wereld voorbij.
Woensdag uitslapen, om half 12 uit m'n bed. 's Avonds vertrek ik naar m'n nicht. Een avond in de tuin, met een glaasje wijn in de hand de zon zien ondergaan. Een kaartje leggen en een ijsje eten. Rond 1uur vertrek ik weer. Wandelen door de regen doet goed. Een wandeling die me tijd geeft om aan alles te denken.
Het is nu 9 dagen geleden, dat ik jou nog heb gezien. Nee ik maak me nog geen zorgen, want ik ben jou nog niet vergeten.
Ik weet dat ik je gauw weer zie en alle problemen zijn vergeten. Geen wolkje aan de lucht, verdwenen na één, twee, drie....
We zijn nu negen maanden verder en die dag die komt heel gauw, dat ik jou niet meer herinner maar nog zoveel van je hou.
Maar ik denk nog elke dag aan hoe leuk het toch was heel'der uren praten en staren naar je lach.
Het is nu negen jaar geleden en ik denk niet meer aan jou... Het is negen jaar geleden en ik hou nog steeds van jou.
Om acht uur weer op, snel douchen en werken.
Waer bestu bleven, mi lanct na di, ghesellin mijn.
Het is zondag. De laatste dag van de week, ook de laatste werkdag van de week. De sfeer van de WK-finale hing overal. Veel mensen kwamen kratjes/bakken bier halen om de avond mee door te brengen. Meer Nederlanders dan Spanjaarden, onwetend over wat hen te wachten stond.
Met Jim en Willem zoek ik een cafeetje op om de voetbal te kijken. Zoveel gele kaarten in een wedstrijd dat er meer geklapt is geweest wanneer de scheidsrechter (wéér) een kaart trok dan bij het doelpunt. 1-0 voor Spanje en de wedstrijd is voorbij. Nederland druipt verslagen af en Spanje schrijft geschiedenis. Gejuich klinkt door de straten en ergens roept er een verdwaalde Marokkaan, 'Marokko!'.
Vanmorgen om 7uur op, tijdens de vakantie dan nog. Om 9 stond ik weer op het werk. De dakloze man was er nog niet, die kwam pas rond 11uur weer op zijn vertrouwde plek zitten. Rond half 10 werd het opeens donker buiten, er weerklonk een stevige donder en geplons van dikke regendruppels tegen de ramen en op de grond. Vast en zeker God die zegt:''Laat er licht zijn.'', want enkele minuten later zijn de wolken weggetrokken, de mens kan weer zien. Mensen maken zich druk in onbenullige dingen, ik laat begaan en werp een lach toe.
Laten we liegen liefste, laten we liegen, over dit uitgelezen boek. Laten we liegen. - Youp van't Hek.
