Sinds vandaag heb ik niet veel meer te zeggen. We zitten in de wijnstreek, en m'n zus is nu toch een beetje de baas geworden. Al in de ochtend was ze druk bezig met de kaart, we gingen sowieso een hoop wijnhuizen bezoeken, dat stond vast. Zo zaten we al snel in de auto, en heb ik me zonder problemen opgegeven als bob. Hier in Australië zijn ze toch streng op rijden en alcohol, en ik heb het m'n pa ook beloofd niet te drinken en te rijden (hopelijk leest hij dat ;-)), dus hebben we helemaal niets gedronken. Al gauw kwamen we aan, aan verschillende wijnhuizen. De namen kan ik u jammer genoeg niet geven, jammer genoeg geen enkele kennis van. Maar wat ik u wel kan vertellen is, dat je in de meeste wijnhuizen wel verschillende wijnen kan proeven. Soms vragen ze vijf euro ervoor, maar wanneer je dan weggaat hoef je ze nooit te betalen. De dames en Brecht lieten zich goed gaan, en ik 'genoot' van het water, wat daar ook altijd gratis te verkrijgen is. Tot vier uur, reden we van wijnhuis naar wijnhuis, in een mooi landschap. Ook de zon was helemaal van de partij, met temperaturen tot 35 graden. Ook kwamen we een 'look-out' tegen, waar je een mooi zicht had over de wijnvallei. Natuurlijk is het moeilijk voor ons om wijn te kopen, aangezien de auto echt schandalig vol zit. Toch heeft m'n zus twee flessen gekocht, om dan in de avond te kunnen opdrinken op de camping. In de avond genoten we ook op de camping van het zwembad, klein maar aanwezig. Het jammere van de dag was wel, dat m'n zus haar eten gestolen werd uit de frigo. Een jammere vaststelling op een camping, en het wekt toch ook wel wat wantrouwen. Na het avondeten namen we dan ook alles mee in de auto. Na al de wijn, was het eindelijk tijd voor m'n pintje. Het Australische bier is natuurlijk geen Duvel, maar het goot toch goed binnen. Nog altijd een bierliefhebber!!
Adelaide is niet enkel gezellig en mooi, maar staat ook bekend om z'n wijn. Die vind je in Barossa Valley, wat natuurlijk bij m'n zus hoog op het verlanglijstje staat. Eerst hadden we nog een paar zaken te regelen, namelijk onze kleine tent en de grote matras. Die waren alle twee stuk, dus gingen we naar de winkel om een nieuwe. Hier in Australië is dat ook niet zo moeilijk, zelfs zonder kas ticket. Zonder probleem kregen we terug een nieuwe, en zaten we nu aan twee tenten, en drie matrassen . Zo kwamen we via een tocht van een klein uurtje aan in Barossa Valley, waar we direct naar de toeristische dienst gingen. Daar werden we overladen met informatie, en konden we onze twee dagen hier goed plannen. In de middag trokken we naar Jacob's Creek, een streek waar vooral de duurdere wijn gemaakt wordt. Daar konden we een kleine wandeling doen, langs de wijnvelden. Na die wandeling trokken we naar het toeristisch centrum daar, waar de dames wijn konden proeven, en Brecht in ik gewoon konden luieren in een zitzak, met wifi ;-). De rust, en de stilte kon ons hier zeker wel bekoren, en de dag verliep zo heel op het gemak. De drukte van de stad achter ons, het onbekende van de woestijn voor ons.
Onze tweede dag Adelaide, waar we de
stad eens overdag wouden zien. Nu lieten we ons niet meer vangen door
het openbaar vervoer te kiezen, en gingen we met de auto naar het
centrum. Daar konden we parkeren voor ongeveer 15 euro. Gemakkelijk,
en goedkoper, toch iets anders dan bij ons in Europa.
Van de toeristische dienst kregen we
ook een kaart, met een stadswandeling van ongeveer drie uur, waarbij
je ongeveer alles moet gezien hebben. Het eerste stuk hadden we al
gisteren gedaan, dus dat ging vrij snel. Al moet ik er wel
bijvertellen dat er daar veel winkels waren, en de twee dames bleven
af en toe wel eens plakken natuurlijk. Zo kwamen we toch vrij snel
aan de botanische tuin, waar we net als gisteren werden verrast door
een oorverdovend geluid. Geen race deze keer, maar het geluid van een
straaljager. Die voerde daar gewoon een show op, op een lage hoogte,
boven het centrum van de stad, nog nooit gezien! Via de botanische tuin, gingen we dan
zo via wat musea en de bib voor Shanna, terug naar de auto. We wouden
namelijk ook nog eens naar zee, en kwamen zo terrecht in Tlenent.
Daar is het ook heel gezellig, maar het is er ook bekend voor de
mooie zonsondergang, in zee. Dus na daar even rond te lopen, was het
tijd voor de zonsondergang. De fototoestellen werden snel manueel
gezet, wat ook mooie foto's opleverden. Zo konden we Adelaide op een
mooie manier afsluiten, en besluiten dat de stad meer te bieden had,
dan op voorhand gedacht.
Het was onze tweede grote 'rijdag'
vandaag, met een tocht van ongeveer 550 kilometer. Normaal zouden we
eens stoppen in Mount Gambier, er was daar een heel mooi meer en ook
wel een vulkanisch landschap. Maar de weerkaarten hebben ons
overtuigd om rechtstreeks naar Adelaide te rijden, naar temperaturen
van minstens 30 graden!!
Na de orde van de morgen zaten we dan
ook snel in de auto, waar we al direct drie uur reden. Tijd voor
lunch, in een godvergeten dorp langs de 'highway'. Zo reden we dan
direct door naar Adelaide. Daar kwamen we inderdaad toe in prachtig
weer. Ook de eerste indruk was heel positief, een mooi verzorgde
stad, statische gebouwen, echt een leuk gevoel! Op de kamping werden we ook aangenaam
verrast, wat was dit een prachtige kamping. Met een mooi aangelegde
tuin, gezellige bankjes enzovoort. Gelukkig hadden we nog plaats, de
laatste, net groot genoeg voor onze tent. Het feit dat er terug
zoveel volk zat op de kamping, deed ons vermoeden dat er weer iets te
doen was in de stad, net als wij er waren. En ja, weer waren we op de
goede moment daar, net als in Melbourne. Er was namelijk een festival
te doen, een jaarlijks festival van drie weken. Dus trokken we onze
'propere' kleren aan, en trokken direct de stad in. Wel hielden we
geen rekening met het dure openbaar vervoer hier, en betaalden we
vijf dollar voor een enkele rit met de bus. Wat dus ook de laatste
keer zou zijn dat we die namen. Eens we in de stad aankwamen werden we
eerst verrast door een oorverdovend geluid. Er was namelijk een race
aan de hand, in het grote park daar. Wat ons ook direct opviel, was
de gezellige Europese sfeer die er hing, met verschillende café's,
terrasjes enzovoort. Ook was er een heel gezellig park met
verschillende eet- en drankstandjes, theater en zo veel meer. Zo
kregen we onverwachts nog een heel gezellige avond, het mooie aan
deze reis!!
Een kleine wijziging in de planning. In plaats van Mount Gambier te bezichtigen, bleven we vandaag in Portland. Een klein havenstadje, een beetje voor Mount Gambier. We moesten dus de tent niet afbreken, en plots leek de dag veel langer, zonder die dagelijkse verhuis. Zo kwamen we al tegen half tien aan in de Blow Holes, een natuurfenomeen waar je uzelf een beetje op de maan waant. Het is er best wel speciaal, het ruige maanlandschap, met de nog steeds ruige zee. Daar maakten we een kleine wandeling langs een paar look-out's. Erna was het tijd om het stadje wat te verkennen. Via een paar boekenwinkels (Shanna wou wat boeken wisselen), werd de zoektocht gestart naar de lunch. Daar kon je goeie slagen doen, en een grote pizza eten voor nog geen zes dollar. Goed gezind, na de lekkere pizza, vertrokken Brecht en ik nog voor een wandeling, terwijl de dames wat zouden shoppen. De eerste wandeling was een nature cliff walk, op een kwartiertje rijden. We zijn misschien te verwend geweest, de voorbije weken, maar die wandeling gaf ons zeker geen 'waauw' gevoel. Het was zeker mooi, maar we hadden al veel mooiere dingen gezien. Na een klein uur waren we dan ook blij dat we aan de auto waren. Zo kwamen we via twee look-out's (die ook niet echt de moeite waren), aan de tweede wandeling van de dag. Ook een wandeling van een klein uur, door het regenwoud. Het was zeker niet ons eerste regenwoud, maar het blijft steeds wonderlijk mooi, zeker aan zee. Die wandeling kon ons zeker meer bekoren. De avond was zeker een rustige avond, de dames waren goed gezind na het shoppen, en wij hielden ons wat bezig op de wifi. Iedereen heeft wel het gevoel dat we hier alles gezien hebben, dus morgen rijden we in één stuk door naar Adeleide...
We waren vandaag al vroeg bij de pinken. Shanna had het prachtige idee de zonsopgang te trekken, s' morgens om zes uur. Jammer genoeg kwam de zon niet op, vanuit de zee. Dus dat leverde nu niet zo een mooie foto's op. Het weer zag er gelukkig wel goed uit, en dit was heel belangrijk vandaag. Het was namens de mooiste dag van de Great Ocean Road, met de 12 ( eigenlijk 11) apostels, de London Bridge, enzovoort op het menu. Al gauw zaten we in de auto, richting Warrambool, de eindbestemming van de Great Ocean Road. Na niet zo lang rijden kwamen we al langs de eerste look-out, twee massieve rotsblokken in de zee, de eerste twee van de 12 apostels. Daar konden we ook langs de klif naar beneden, naar het strand. Daar had je een spectaculair zicht op deze prachtige rotsen, waar de golven steeds opnieuw op insloegen. Toen we een klein beetje verder reden kwamen we aan de 12 apostels info, waar de wandeling begon naar dit prachtige natuurfenomeen. Daar had je ook de mogelijkheid om met een helicopter er naar toe te vliegen, al leek me dat net iets te duur. Na een korte wandeling kwamen we dan ook op verschillende look- out's, waar je steeds versteld stond van dit prachtig natuurfenomeen. Dat wordt echt de mooiste dag van de Great Ocean Road. Het schema was heel druk vandaag, dus reden we vrij snel verder naar het volgende. Via nog een paar andere Look-out's, die steeds bleven verbazen, kwamen we dan aan in Port Cambell. Daar was het hoog tijd voor de lunch, en vonden we goedkoop fish and ships, wat echt een Australisch gerecht kan genoemd worden. Daar besloten we ook, om vanavond door te rijden tot Portland, aangezien dit echt een gezellig stadje bleek te zijn. Natuurlijk hadden we nog verschillende dingen te zien, dus speelden we nog wat 'supertoerist'!! Zo kwamen we aan in Cave Beach , een prachtig strand, verborgen tussen de kliffen. Daar zag je ook achteraan, tegen de kliffen stalagmieten, ze hadden nu niet direct de mooiste kleuren, maar het was toch heel bijzonder dat te zien op het strand. Na daar even rond te lopen, reden we verder naar de Londen Bridge. Een rotsformatie, die tot 15 januari 1990 in verbinding stond met het vaste land. Dan is hij een stuk ingestort, zodanig dat het nu een klein eilandje is. Na nog een beetje te rijden kwamen we dan aan de Cave, een soort grot aan het strand. Wat me opviel is dat de zee er steeds heel wild is, maar eens je beneden bent aan het strand, dan hoor je ze niet meer. Echt een prachtige plaats!! Zo kom je nog via verschillende kleine rotseilandjes aan Warrembool, het eindpunt van de Great Ocean Road. Een prachtige tocht, met als hoogtepunt de laatste dag. Via de Hungry Jack's, belandden we dan in Portland, net voor zonsondergang. Snel werd de tent opgezet, en wat bleek, er was wifi!! Dus de blog kan even bijgewerkt worden!!
Het was er duidelijk aan te zien dat we
wat kampten met slaap tekort. Om half negen werden we maar wakker,
wat hier echt laat is. De tent werd snel afgebroken, en we reden
terug een stuk naar beneden, naar de kust voor het ontbijt. Daar werd
ik een beetje gek gemaakt door een koppel met kinderen van West
Australië, de westkust is nu officieel op m'n verlanglijstje
gekomen!!
Na het ontbijt trokken we direct naar
Grey River Road, waar je koala's kan spotten in de bomen. Wanneer we
er aankwamen, was het duidelijk dat we juist waren. Verschillende
mensen stonden al in de bomen te staren, met fototoestellen en
verrekijkers. Al gauw zagen we ook verschillende koala's, al houden
ze niet altijd even veel van foto's. Verschillende kropen snel naar
boven, naar veiligere oorden. Zo werd onze aandacht al snel afgeleid
door de papegaaien, die er ook aanwezig waren. Shanna kreeg al snel
het idee wat nootjes in onze handen te leggen, en direct kwamen ze
allemaal uit de hand eten. Natuurlijk werden we direct gekopieerd
door de chinezen, die net toegekomen waren met een hele bus. Zo werd
het al gauw wat te druk, en reden we verder. We kwamen dan aan in
Appolo Bay, waar we gingen lunchen. Een heel stokbrood met een dikke
worst, de plaatselijke bevolking verschoot toch wel even van m'n
eetgewoonte ;-). In de middag kwamen we aan in een
regenwoud, voor een wandeling van een klein uurtje. Het is zeker niet
het eerste regenwoud dat we hier zien, maar het blijft toch altijd
wonderlijk mooi wanneer je er door loopt!! Dan begon het lichtjes te
regenen, en besloten we door te rijden naar onze derde gratis kamping
op een rij. Die lag vlak aan het strand, en wanneer de zon er terug
wat doorkwam, maakten we nog een wandeling op het strand. De zee was
er ongelooflijk wild, en echt niet aan te raden om er te zwemmen. We
hielden het dus bij een wandeling. Hier op de Great Ocean Road, zien we
heel veel, maar het is op een rustige manier. We hebben meer dan tijd
genoeg om de 280 kilometer af te leggen. Dus sloten we onze dag af
met zelfgemaakte pasta ( allé, de dames hebben dat toch gemaakt).
We hadden een vervelende nacht achter
de rug, de dames hun dubbele luchtmatras was lek geslagen in de
nacht. Dus liepen we er allemaal verschrikkelijk moe bij. Zo besloten
we een extra rustdag in te lassen. De dames konden dan wat bekomen op
het strand van al de nachtproblemen. En Brecht en ik, ja wij kunnen
iets moeilijker stil liggen. We trokken dan maar op zoektocht naar
een duikbril en een snorkel (tot onze grote verbazing hadden we die
alle twee vergeten!!). Er was gelukkig één winkel die ons dat
verkocht, en we zochten dan maar een mooie plaats om te gaan
snorkelen, tenslotte zijn we duikers nu é ;-). Wel het snorkelen was
toch een ontgoocheling, met een zichtbaarheid van enkele meters, en
helemaal niets te zien. Goed, we houden ons altijd bezig, dus we
mogen niet klagen. We gingen dan maar terug naar de dames, en vielen
dan zelf in slaap op het strand. Na onze 'schoonheidslaap', reden we
via Teddy's Lookout (waar je een prachtig zicht hebt over de zee),
verder naar onze volgende gratis kamping. Best goed voor het budget,
die gratis kamping's. Daar waren we maar al te blij wanneer we in ons
bed lagen. Na nog een uurtje wakker te hebben gelegen (vreemde
beesten daar), viel ik dan eindelijk in slaap!!
Dag 41 ⦠Van Melbourne naar The Great Ocean Road
We moesten vandaag uit-chekken om 10u,
daar hebben we dan ook gebruik van gemaakt om ons eens goed uit te
slapen. We hadden ook niet de grootste tocht voor de boeg, een tocht
van maar ongeveer 120 kilometer. Het ontbijd van de jeugdherberg
hebben we toch nog eens over geslaan. Van 7u tot 9u, was toch wel een
beetje vroeg, en het ontbijt was nu ook niet echt groot. Dus trokken
we na het uit-chekken naar onze favoriete winkel, the Coles.
Helemaal voldaan vertrokken we dan naar
The Great Ocean Road. Een weg van ongeveer 280 kilometer, langs de
zuidkust van Australië. Langs die baan vind je ook verschillende
kamping's, nationale parken, prachtige stranden en zoveel meer. Wanneer we van de toeristische dienst
kwamen, aan de start van de trip (dat wordt een dagelijkse gewoonte,
die toeristische diensten), werden we terug overladen door
verschillende dingen die we zeker moesten zien. Zo kwamen we eerst aan Bell's Beach,
een paradijs voor surfers. Je zag het ook onmiddellijk wanneer we er
aan kwamen. Verschillende mensen waren aan het leren surfen, de
golven waren er ook ideaal voor. Daar had je ook een mooie 'lookout',
die je een perfect beeld gaf van de woeste kustlijn, vol met kliffen.
Zo reden we verder naar White Lady Lighthouse, een vuurtoren, op de
kliffen aan de kust. Er waren daar ook prachtige stranden, en er lag
terug een meer vlak aan de kust. Via een kleine wandeling geraakten
we aan de vuurtoren, met de zee als achtergrond. Zo werd het al snel avond, en reden we
door naar Lorne. Een stadje langs de Great Ocean Road. Daar hadden we
de mogelijkheid om gratis te kamperen, op een kamping een beetje
hoger in de bossen. Via een aardeweg geraakten we daar, en de tent
werd snel opgezet. We zaten daar echt helemaal afgelegen, wat toch
een speciaal gevoel gaf. Van dieren hadden we daar wel niet veel
last, al waren we misschien allemaal wat vermoeid. Best lastig die
roadtrip... en de rest van de rum-cola ;-).
.
