Ze kennen het wel, ze vieren het ook, de betere klasse dan toch, maar er is geen verlof voor.

Als mijn nieuw vrijwilligerswerk heb ik mezelf opgegeven om de kerstman te zijn. Eerst wat moed indrinken...



gaan verkleden (in het veel te klein op een chinees gemaakte maat kostuum) en intreden.



Dit was voor de klas van Zoë-Li, het was één chaos. Iedereen tegelijkertijd naar mij en vooral naar de kadootjes.



Nog snel wat fototjes met de kerstman en ik kon terug verkleden en verder drinken, eeuh vieren.



Dan de school van Huilo. In de laatste kleuterklas werd de kerstman verwacht, ik met mijn enorme ervaring als kerstman te spelen () deed het dan nog maar eens. Dik kostuumpje was al iets beter (lees: groter) en er was een zak met kadootjes bij en de baard bedekte mijn volledige gezicht.



Jaja, ik heb min roeping gevonden.



Hup naar de grote zaal waar een 80 tal kleuters EN ouders mij stonden op te wachten. 

Hier was het wel beter georganiseerd en geen chaos. Daarna nog lekker mee gaan eten van de kalkoen, maar met een baard en veel te lange nepsnor is dat zo goed als onmogelijk.

Bij Zoë-Li hadden ze mij wel herkent en nu niet.. .. ik wordt beter. Toch na het aparte klasbezoek had Zoë-Li mij herkent aan mijn oorbel, Hulio zijn "euro" vil pas toen we terug thuis waren en naar mijn botten keek. Vanaf nu is elke kerst man papa denk ik.