Eveneens hoger gelegen en er was een mogelijkheid om een berg te bestijgen. Ze noemen het de eeuwige sneeuw, want zelfs nu op het warmste moment van het jaar (juni) ligt er sneeuw op. Je ziet de berg al, als je het treinstation uitkomt.De sneeuw is wel verstopt in de wolken. :-)



Weeral meer dan een uurtje rijden om aan de beklimming te kunnen beginnen. Maar ook hier is het zicht van de dorpjes mooi, authentiek.



We komen hoger en de sneeuw wordt meer zichtbaar.



Het hoogste punt = 5596m, bij zo'n hoogte wordt de lucht ijler.



Eerste stop, nog met de bus/wagen. 3356m. Er worden jassen en O2 maskers voorzien.



Met de kabelbaan naar het laatste punt om daarna zelf de beklimming aan te gaan zonder hulpmiddelen.





Eens boven, zijn we slechts 300m lager dan de Mont Blanc. 4506m



En de sneeuw is aanwezig, doch, het voelt niet koud aan. Het was nog zo'n 6°, maar geen wind en dat doet veel.



Hulio zijn lippen werden blauw, daardoor bleef Guizhou en de kinderen op de 4605m, maar ik wilde weten wat ijlheid juist is, dus nog hoger, met mijn O2 fles in de hand maar niet gebruikend tot ik wist wat ijlheid was.



Tot 4680m en ijlheid riek je niet, voel je niet maar bij inspanningen word je draaierig. Effe O2 inhaleren en het gevoel is weg.

Spijtig juist een grote wolk aan de top, maar iets lager het zicht. Ook een kleine gletsjer en veel rotsen en sneeuw.



Waar sneeuw is, is ook water.

Volgend bezoek is aan de "blue lagoon" de blauwe meren. De kleur hetzelfde als in Venetie in februari-maart, als de alpen smelten.



Ze praten steeds over de opwarming van de aarde.....ja, de koudste zomer sinds 40jaar, maar hier zichtbaar. 

6 jaar geleden waren deze terassen nog vol water, liepen over en vormden een waterval. Is verdwenen, ook de berg, de sneeuw is fors afgenomen de laatste jaren. Misschien hebben ze dan toch gelijk. 





Enkele lokals



En deze had ik al eens geost op face-book. Hoe minder toeristen, hoe meer aandacht voor mijn kinderen.:-)