|
Vandaag is het eindelijk zo ver, we gaan naar dokter Biedermann in Keulen. Volgens de gps moeten we anderhalf uur rijden, voor de zekerheid tellen we op 2u rijden. Gepakt en gezakt vertrekken we. We zijn nog maar pas vertrokken en Gerben ligt al te slapen in zijn autostoel, gelukkig maar, hij zou zich anders nogal vervelen. De rit verloopt vlot, tot we aan de afrit zijn, vanaf daar is het file rijden! Vermits er werken zijn aan een eerdere afrit dan de onze, moet al het verkeer onze afrit nemen. We komen aan in de ondergrondse parking dicht bij de praktijk van Biederman om 16u15, te laat want we hadden een afspraak om 15u50... Haastig zetten we Gerben in de buggy en crossen we door Keulen centrum. Bij het binnenkomen bieden we dadelijk onze excuses aan bij de secretaresse voor het te laat komen, maar dat is blijkbaar geen enkel probleem. We hadden ons echt niet moeten haasten want de wachtzaal zit behoorlijk vol! Allemaal kinderen met hun mama en soms ook papa. Het jongste kind was +/- enkele maanden en de oudste een jaar of 12. Na het invullen van de vragenlijst mag ik met de secretaresse mee voor nog wat vragen te beantwoorden, de vragen gaan over de zwangerschap, geboorte, gewicht, slaapgedrag, houding, ... Nadien mag ik terug naar de wachtzaal, dan komen ze ons halen voor de röntgen fotos. Gerben ligt op de tafel, ik hou zijn hoofdje vast en zijn mond moet een stukje open. Het is op enkele seconden gedaan, dus Gerben heeft er weinig last van. Dan is het eindelijk aan ons om bij de dokter te komen. Het is een héél sympathieke man. Het valt meteen op dat zijn Nederlands uitstekend is, maar dat is niet moeilijk, hij is namelijk gehuwd met een Antwerpse en nog ongelooflijker is het feit dat hij met zijn gezin reeds 15 jaar in Apen woont!!! (moeten wij naar Keulen komen terwijl jij in Apen woont denk ik meteen) Hij wil in België niet werken omdat hetgeen hij doet niet als geloofwaardig wordt aangenomen bij de klassieke geneeskunde. Hij legt uit dat er op de röntgenfotos te zien is dat er aan de rechterzijde van Gerben zijn nek nog een verspringing zit en dat hij deze er vermoedelijk wel zal uit krijgen met 1 behandeling. Daarna neemt hij Gerben van mijn schoot, drukt hem stevig tegen zich aan en zegt heel lief kom kleine schat, we zullen je eens kijken wat we kunnen doen. Gerben is meteen heel ontspannen. De dokter gaat op de behandeltafel zitten met Gerben, hij test de beweeglijkheid, reflexen en houding. Na een tijdje neemt hij Gerben stevig vast en doet de behandeling van de nek. Even moest Gerben huilen, maar door de vertroeteling van de lieve dokter is hij het snel vergeten. Even later is de manipulatie voorbij en brengt Gerben terug naar mij hier mama, ik heb hier een kleine Limburger voor u J Tevreden en vertederd over de fijne manier van werken stappen we terug buiten. Normaal is een tweede behandeling niet nodig, de dokter vraagt om over een maand via mail of telefoon te laten weten hoe het is, en dan verdere afspraken te maken over hoe we Gerben verder moeten opvolgen. Bij de secretaresse krijgen we de rekening en nodige papieren voor het ziekenfonds. We moesten 105 betalen. Normaal krijg je dit terug van het ziekenfonds, maar dat weten we niet zeker. Maakt ook niet uit, als ons pruts er maar beter door is!!! Op naar de auto en terug naar huis. Gerben heeft flink honger, en net voor we vertrekken krijgt hij nog een flesje. Op de terugweg is hij wel wat onrustig, vermoedelijk van de verveling. Maar eens we thuis zijn is het weer ok met hem. Het was een lange en vermoeiende dag. Nu maar hopen dat het stilletjes aan beter gaat met Gerben.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|
