Wat een rotdag! Wat een vreselijke, kloterige schijtdag! Sorry, voor het vloeken maar dit was echt nog een propere manier om het te omschrijven. Ik zal beginnen bij het begin. Het is dus krokusvakantie, het is woensdag en ik wordt wakker (tot zo ver dus het spannende stuk van mijn verhaal) opeens besef ik wauw het is eigenlijk vandaag mijn 18e verjaardag! Vol verwachtingen sta ik op , neem ik eerst snel nog een douchke en ga ik dan naar beneden in de hoop een enorm cadeau te zien wachten op mij.
Maar nee niets te zien, geen zagende moeder, geen tamme vader me zijn krant, en geen duivel van een zus. Alleen 1 stom briefke. Wij zijn voor twee daagjes naar Parijs, geld ligt in het spaarpotje Ik wist niet wat ik moest denken, alle emoties die ge u maar kunt voorstelle gingen toen door mijn hoofd, hoe kan het dat zij met drie weg zijn naar Parijs en ik thuis zit terwijl het toch wel MIJN 18e verjaardag is! Ik was razendgewoon. Na een paar uur bokken in de zetel, besefte ik oké iedereen is twee dagen weg, twee dagen alleen thuis, en geld van mijn ouders, dit kan echt nog wel leuk worde! Ik stond meteen recht ging naar het spaarpotje, ik probeerde vol spanning het dekseltje eraf te krijgen, maar ge kent da als ge u haast ga alles net nog trager. Na veel sukkelen slaag ik erin het dekseltje eraf te krijgen ik kijk vol spanning en ongeduld in het spaarpotje en voelde mij voor even weer helemaal gelukkig, tot ik er opnieuw een briefje in tegenkwam, Goe geprobeerd, bier kan je zelf betalen, we hebben geen geld achtergelaten omdat we niet weten aan wat je ermee gaat doen kusjes mama!
Ik denk dat iedereen zich nu wel kan inbeelden hoe ik mij voelde na het lezen van dat stom briefje! Ik was zo razend kwaad! Ik ging naar boven naar mijn kamer, en ja ik weet het, het is gay maar ik ging gewoon op mijn bed liggen en en ben beginne wenen, deze dag kon gewoon niet slechter gaan. Na een paar uurtjes extra slaap hoor ik de telefoon gaan, dik tege mijn goesting strompel ik de trap af, en neem ik de telefoon op, op de meest onbeschofte manier mogelijk: ja wa ist? Het was mijn moeder die mij er efkes ging inwrijven over hoe zalig Parijs was, meteen begin ik mijn moeder uit te schelden voor het vuil vant straat, ik smeet de telefoon in de zetel pakte mijn gerief en ging naar buiten. Ik haastte mij al vloeken en stampend tege elk steentje dat ik maar tegen kwam naar het zaaltje waar ik over een minuut ging beginnen repeteren met mijn band. Ik deed de deur open en opeens zag ik iedereen daar staan, mijn ouders, die rotte appel van een zus, mijn familie, mijn vrienden en ja zelfs LYNN!
