Ik heb eindelijk nog eens wat tijd gevonden om verder te werken aan mijn blog, ik heb het namelijk de laatste 2 weken heel druk gehad met mijn bandje, we waren bezig aan een nieuw nummer dat ik zelf geschreven heb. De naam van dit liedje is 'Someone like you'. Mijn bandleden zijn er helemaal weg van maar wat ze niet weten is dat het liedje voor mij verder gaat dan een paar zinnen op een goede melodie. Het lied gaat namelijk over een meisje waar ik al een tijdje een crush op heb. Ze zit bij ons op school en heeft lange, bruine haren, oceaanblauwe ogen en een mooi bruin tintje. Kortom: een godsgeschenk en ze luistert naar de naam Lynn. Zij maakt mijn dagen op school aangenamer. Zoals ik in mijn vorige blogpost al schreef, voelde ik me niet thuis in mijn klas, of beter nog: in mijn school, maar nu dat Lynn daar nu ook een deel van uitmaakt, vliegen de dagen werkelijk voorbij. Ik heb al liggen denken om haar te vragen of ze met mij is wou afspreken, maar daar ben ik veel te verlegen voor en zelfs al moest ik dat niet zijn, was ze nog steeds onbereikbaar. Ze krijgt namelijk veel aandacht van andere jongens want iedereen noemt haar "de poes van 't school". Maar verder hierover vertel ik je later wel want ik wordt geroepen om te komen eten!
Al vaak heb ik op deze website blogs gelezen, en vaak dacht ik dat het ridicuul
was om zoiets zelf te doen, maar goed. Mijn naam is Barry. Ik ben een jongen
van 17 jaar en enig kind.
Thuis geloven ze dat alles goed gaat op school. Ze denken dat ik een model-leerling
ben die altijd met goede punten naar huis komt. Dat klopt, maar ze denken ook
dat ik erg sociaal ben.
Maar eigenlijk is de waarheid dat ik niet veel vrienden heb. Het liep al mis
vanaf de eerste dag op deze school. Niemand deed moeite om me te leren kennen,
en ikzelf was te verlegen om anderen aan te spreken. OLVI is al mijn vierde
school in vijf jaar. De eerste dag kon dus ook niet anders dan uitdraaien op
een ramp. Ik kende nog niemand en vreesde het ergste.
Ik kwam in een klas terecht waar iedereen al een jaar bij elkaar zat. Alle
vriendengroepjes waren al samengesteld en het leek wel of er geen plaats meer
was voor iemand anders. Al een geluk dat we maar een tweetal uurtjes op school
moesten blijven. Moest 3 september een volledige schooldag zijn dan had ik het
nooit uitgehouden tot het laatste lesuur.
Ik spendeer veel tijd op mijn kamer. Niet enkel om mijn huiswerk te maken, school
interesseert me immers toch niet, maar vooral om naar muziek te luisteren.Mijn muziek, mijn band zijn muziek, is
eigenlijk het enige waarin ik me volledig kan uitleven. Ik ben de drummer van
een band die jullie waarschijnlijk allemaal wel kennen, maar daar vertel ik
later wel eens wat meer over.
