Jeetje zeg, over twee weken hebben we alweer vakantie. Je zou het nog bijna gaan geloven, dat we in het onderwijs nauwelijks moeten werken. Het zal in elk geval een verademing zijn om Ayame eens een weekje niet naar de crèche te moeten brengen, want onze kleine dramaqueen maakt elke ochtend trouw een scène van jewelste. Al duurt het steeds korter. Deze ochtend was het huilen al opgehouden als papa nét de kamer uit was.
22-01-2008 om 00:00
geschreven door Leen
20-01-2008
Coming of age.
Gezien er bij veel van ons vrienden al één of meerdere kindjes zijn, worden de avondfeestjes af en toe vervangen door middagfeestjes. Theekransjes in plaats van wilde braspartijen dus, met flesjes melk in plaats van flesjes bier. Nee, er is geen ontkomen aan, aan het volwassen worden. Heimwee? Nee hoor. Daarvoor zijn de pannenkoeken en de taart veel te lekker.
20-01-2008 om 00:00
geschreven door Leen
19-01-2008
Geen commentaar?
Met Ayame naar TV kijken: een aanrader is dat. Tenminste, als je houdt van een voice-over die onafgebroken vinnige commentaar geeft bij de beelden. Zo is één van haar favorieten de film Garfield.
Poesje buiten. Poesje binnen. Poesje op bed. Nog een poesje. Hondje. Hondje danst. Poesje danst ook. Poesje loopt. Ayame ook lopen (ze begint rond te lopen). Hondje Elmo lijk (hondje lijkt op Elmo). ...
U ziet, de lijst van spitsvondige oneliners is eindeloos. Dus, als u een onvergetelijke filmavond wil beleven: 1 adres!
19-01-2008 om 00:00
geschreven door Leen
18-01-2008
Sterke verhalen.
Fuiven op een boot! Dat stond op het programma vanavond. De vrijdagavondvermoeidheid straal negerend spring ik op mijn fiets om vriendin M. te zien. Vaststelling 1: vriendin M. zal zich morgen mogelijks niet meer herinneren dat ik er geweest ben. Vaststelling 2: om 23 u. is het volk al ferm uitgedund. Zelfs vriendin S. en ik moeten uiteindelijk toegeven aan de Vrijdagavondvermoeidheid en de aftocht blazen. Rock 'n' roll!!
18-01-2008 om 00:00
geschreven door Leen
17-01-2008
Daniëlla Somers.
De laatste tijd wordt het steeds moeilijker om ons kleine meisje achter te laten in de crèche. Huilen, tieren, uit alle macht tegenwringen.... Blijkbaar is dit iets waar zowat elk peutertje doorheen moet. En elke ouder, want je voelt je een vreselijk onmens als je dat kleine wezentje daar zo ongelukkig achterlaat. Na vijf minuten is het dan wel altijd gedaan (zo beweren ze toch in de crèche, maar wie zegt dat de crèche niet sinds kort is overgenomen door vreselijke ruimtewezens die naar hun ware gedaante muteren van zodra je de deur dichtdoet?).
's Avonds is ze natuurlijk blij als je haar komt ophalen, maar ook die vreugde duurt niet erg lang. Als ze niet buiten mag blijven "stappen", staat ze minutenlang te huilen in de gang, ja soms zelfs met haar vuistje tegen de muur te slaan uit colère. En ja, zelfs dan is ze om op te eten.
17-01-2008 om 00:00
geschreven door Leen
16-01-2008
U toch ook?
Zwanger, dat ben je met z'n tweeën. Bij ons thuis wordt dat nogal letterlijk genomen. Ik vergeetachtig? Hij ook (hij was zomaar eventjes vergeten dat het repetitie was, voor het eerst in meer dan 10 jaar!). Ik veel ijs eten? Hij ook. Ik zwangerschapskilo's? Hij ook.
Empathie? Neenee. De préparé en de alcohol heeft hij vooralsnog niet afgezworen. Gewoon een schrandere echtgenoot die het beste uit twee werelden combineert dus.
16-01-2008 om 00:00
geschreven door Leen
15-01-2008
Tweestrijd.
De voorbije maanden, dat waren dus wel niet de gemakkelijkste maanden eh. Misselijk, vermoeid. En erover moeten zwijgen (ja, ook in blogtaal). Terwijl ik zoveel kleurrijke verhalen had kunnen vertellen! Over de Verschrikkelijke Spaghetti Bolognaise bijvoorbeeld. Toch goed van ons dat we het zo lang stil hebben kunnen houden, vind ik. Maar nu komt de volgende beproeving reeds om het hoekje loeren. Over twee-weken-en-een-beetje kunnen wij het geslacht van onze baby te weten komen. Probleempje: ik wil het niet weten, maar manlief wél. En ik ben natuurlijk tegelijk ook verschrikkelijk nieuwsgierig. Toch gaan we flink zijn en het niet vragen. Denk ik.
15-01-2008 om 00:00
geschreven door Leen
14-01-2008
De Onthulling.
Vorige week hield ik u nog in spanning over onze activiteiten op maandagmiddag. Vandaag: de Grote Onthulling. Vorige week maandag hebben wij een bezoekje gebracht aan... de gynaecoloog. Zo hebben we voor de tweede keer ons kindje kunnen bewonderen. Waar we vorige keer enkel nog een vage vlek konden ontwaren, was er nu al een volledig bewegend mensje zichtbaar. Druk zwaaiend met de armpjes leek ons tweede kleintje wel te langlaufen. Deze keer is 't een blondje met blauwe ogen, zeg ik u.
14-01-2008 om 00:00
geschreven door Leen
11-01-2008
De ideale schoonzoon.
Hij schijnt het wel te menen, Ayame's prins. Als wij haar gaan ophalen in de crèche is hij er als de kippen bij om Ayame een laatste afscheidszoen te geven (tenminste, als hij niet stiekem de keuken is ingeslopen). Maar voor hij dat doet, kijkt hij parmantig omhoog en tovert een innemende glimlach op zijn gezicht. Mij heeft hij al overtuigd, maar om Ayame's papa te overreden zal hij nog een tandje moeten bijsteken, vrees ik.
11-01-2008 om 00:00
geschreven door Leen
10-01-2008
Jajo, jajo.
Ze heeft het natuurlijk van haar vader, die eigenzinnigheid. Eén van de favoriete spelletjes van ons spookje is ronddraaien en zingen "jajo, jajo, jajo". Ik als stimelerende moeder verbeter haar niet, maar zing wel de woorden juist mee: "draaien, draaien, draaien".
Abrupt stopt de rondedans. Verwijtende blik naar mama. Nadrukkelijk verbod: "nee".
Pas als ik me gewonnen geef en meezing "jajo, jajo, jajo" verschijnt er direct een brede glimlach en kan er verder gedanst worden.
10-01-2008 om 00:00
geschreven door Leen
09-01-2008
Nieuwjaarswens (dan toch).
09-01-2008 om 22:33
geschreven door Leen
08-01-2008
Een geheim.
Mijn vingers jeuken om te schrijven over iets dat we gisteren hebben gedaan, maar het moet nog even geheim blijven. Ha! Zo verzeker ik mij ervan dat u regelmatig blijft lezen. Trucs van de stationsromannekes, ik ken ze allemaal. Maar allez, ge moogt wel weten dat er nieuwjaarsreceptie op mijn werk was. En de soep was lekker. En mijn leerlingen waren nog in vakantiestemming. Ik hen direct om de oren slaan met sarcofagen en sjabti's uit het Nieuwe Rijk en al natuurlijk. 't Was rap gedaan (ahum).
08-01-2008 om 23:10
geschreven door Leen
07-01-2008
De kleine prins.
Vandaag de eerste dag crèche van dit jaar. Ineens behoort Ayame bij de groten (want een heel aantal dreumesjes had vandaag de eerste schooldag). Dus ze moet verstandig zijn en al, net nu haar peuterpuberteit begonnen is. Tot overmaat van ramp liet haar prins vreeeselijk lang op zich wachten. De hele ochtend heeft ons arme schaapje vertwijfeld "Arne komen eh?" gevraagd aan Marleen. Men heeft daar zelfs gebeld om te verifiëren of hij wel zeker kwam, en wanneer. Ja dus, en zo werd het toch nog een goeie start.
07-01-2008 om 00:00
geschreven door Leen
05-01-2008
Freddy De Kerpel tegengekomen.
Gisteren een uitje afgebeld wegens... echt volledig knock out couch potatoe. Gevegeteerd in de zetel en zelfs dat was lastig. Tja, vakantie.
05-01-2008 om 00:00
geschreven door Leen
04-01-2008
Bijna- Nieuwjaarswens.
Eigenlijk zou ik hier onze nieuwjaarswens willen posten, maar ik heb geen idee hoe het moet. Zelfs mijn liefje (wiens nerd-factor beduidend hoger ligt, geef toe) slaagt er vooralsnog niet in. U moet dus nog even wachten!
04-01-2008 om 00:00
geschreven door Leen
02-01-2008
Seeeesamstraat.
De rust keert langzaamaan terug. Er liggen nog een aantal feestjes in het verschiet, maar nu doet een pauze wel efkes deugd, vind je niet? Ayame heeft gisteren geslapen vanaf halfvijf (enkel wakker geweest om nog wat melk te scoren) tot 6u10 deze morgen; ook zij heeft zwaar gefeest de voorbije dagen.
Maar natuurlijk ligt het feesten niet helemaal stil. Een oude liefde heb ik deze vakantie herontdekt: Sesamstraat. Mijn oude CD wordt nu volop afgespeeld. Grover, Pino, Bert en Ernie: het knalt door de boxen. Zo probeert mama (die tot nog toe de grootste fan is) dochterlief te indoctrineren. Niet dat dat zo makkelijk gaat: ons meisje weet al heel goed wat ze wil en houdt het voorlopig bij Bumba, Nijntje en Musti.
Wacht maar.
02-01-2008 om 00:00
geschreven door Leen
01-01-2008
De wens.
Aan ieder die dit leest: een fantastisch 2008 gewenst vol avontuur, warmte, durf, gekheid, poëzie, ijsjes en klaprozen!
01-01-2008 om 00:00
geschreven door Leen
31-12-2007
Oogjes open en snaveltje op taterstand.
Als u er niet tegenkan dat mensen hun kinderen bestoefen: gelieve het volgende niet te lezen en dit met de mantel der liefde te bedekken.
Het zal vast aan mijn stimulerende aanwezigheid liggen, maar Ayame praat als nooit tevoren deze vakantie. Ze maakt zinnetjes, begint werkwoorden te vervoegen, begint lidwoorden te gebruiken en praat 3 talen (oké, dat laatste is niet waar, maar de rest toch een beetje). "Yame ook e broek" bijvoorbeeld. "Mama ook zot". "Ijsje Bumba evallen". "Elmo ook boekje tonen".
En: ze zingt haar eerste liedjes! "Appelsien, laat u zien!" En de "Wiedewiedewiet" in Zwarte Piet.
Dat is natuurlijk geweldig om te zien allemaal. Maar: zo slaagt onze kleine dictator er nòg beter in haar wensen kenbaar te maken. En dus breekt ook de peuterpuberteit aan. Want laat het duidelijk zijn: het meest uitgesproken woordje is ongetwijfeld "nee", gepaard gaande met uitdagende blik. In de winkel zet ze de boel op stelten door alle koekjesdozen op de grond te strooien, recht te staan op het zitje in de kar en ondeugend weg te lopen opdat mama achter haar zou crossen.
Dus ja, vakantie is inderdaad geen rustpauze meer, maar een intense avonturentocht. Nee, het woordje "saai" kent Ayame nog niet.
31-12-2007 om 00:00
geschreven door Leen
30-12-2007
De Grote Invasie.
Alles rustig aan het klaarmaken voor De Dag... De dag dat ons huis zal bestormd worden door 6 hongerige volwassenen (buiten onszelf) en 9 kinderen die zwaar willen feesten. Living herarrangeren, de laatste boodschappen doen, glazen en servies samenzoeken... Word ongetwijfeld vervolgd!
30-12-2007 om 00:00
geschreven door Leen
28-12-2007
O denneboom/wat zijn uw takken/wonderschoon.
Jep, we hebben een kerstboom buitgemaakt. In promotie! Normaalgezien een heel dure soort (ze hebben hem in de winkel zelf gebruikt), dus ik kon er écht niet onderuit: de Strybolgenen namen de overhand en de boom werd aangekocht. Probleempje: hij is nogal groot uitgevallen. De winkeljuffrouw samen met mij die boom in de auto proberen pleuren. Ze beweerde dat ze altijd de pot vanachter staken (wat ik wel wat raar vond, maja, mijn brein was nog wat beneveld door de euforie van mijn vondst). Ik dus met open koffer en een loodzware pot aarde er half uitbengelend aanzetten. Na twee meter: kloink, boom uit auto. Weer naar binnen, nu eerst de pot, boom vastgebonden en voorzichtig met open koffer naar huis. Boom eruit sleuren, stoep en gang vol aarde. Maar allez, we zijn er geraakt. Nu nog ons huis binnenkrijgen. Volgend jaar misschien toch op tijd een boom kiezen: een tafelmodelleke.
Beastiegirl
