Jaja, de Goedheilig Man maakte vandaag tijd om de mini-crèche van Ayame met een bezoekje te vereren. Zoals we al verwacht hadden, sloeg Ayame de drukte gade vanop de veilige arm van papa of mama. Enthousiast bevestigde ze dat K(l)aasje haar vriend is. Maar toen het moment eindelijk daar was dat ze bij haar vriend mocht gaan, probeerde ze haar cadeautje mee te grabbelen terwijl zich zo snel mogelijk uit de voeten probeerde te maken. Incasseren en wegwezen. Een poging om haar op de schoot van de Sint te laten plaatsnemen werd niet op prijs gesteld door ons hevig met de beentjes wriemelende spookje. Ze gunde de arme Sint zelfs geen blik meer waardig. Gelukkig was er nog Arne die wat troost kon bieden. En suikerbrood.
02-12-2007 om 00:00
geschreven door Leen
01-12-2007
De jeugd van tegenwoordig.
Eén van de dingen die ik doe tijdens de werkuren is gesprekken voeren met leerlingen die het om de één of andere reden laten afweten op school. Ze werken niet, zijn vaak niet in orde, ze komen te laat, spijbelen enzovoort.
Sommige van die leerlingen zijn schoolmoe, anderen doorstaan een knoert van een puberteit, nog anderen zijn gewoon lui of tegendraads. Maar wat ik eventjes wou zeggen: je zou ervan versteld staan hoeveel van die leerlingen eraan twijfelen of ze wel graag gezien worden door hun ouders. Of preciezer: ze weten ergens wel dat hun ouders van hen houden, maar ze voelen het niet meer zo aan. De discussies zijn zo negatief, de relaties zo verzuurd dat ze denken dat hun ouders er enkel op uit zijn hun gelijk te halen en hun kroost het leven moeilijk te maken. Of nog erger: ze denken dat het hun ouders allemaal niet zoveel kan schelen.
En ja, sommige van die jongeren doén ook heel moeilijk en ik kan mij voorstellen dat dat de ouders soms tot wanhoop drijft. Je kan maar moeilijk zeggen "oh, wat fijn dat je de tafel niet wil afruimen, je huiswerk niet gemaakt hebt en je weer schreeuwt tegen me wat een conservatief rotmens ik ben". Maar toch: heel vaak hebben jongeren nood aan meer aandacht en meer positieve interesse in wat ze wél goed doen. Het is natuurlijk lang niet zo eenvoudig als ik het hier nu neerschrijf. Een keer zeggen "Ik ben trots op je", een knuffel geven of zelfs maar zeggen "wat een mooie broek heb je gekocht" is geen wondermiddel, dat weet deze dromer ook wel. Maar 't is wel al een stap in de goede richting.
Ik vraag me dan altijd af hoe het op een tijdspanne van 10 à 15 jaar soms zo verkeerd is kunnen lopen. De overgrote meerderheid van de mensen is dolgelukkig met een positieve zwangerschapstest, toch? En bijna iedereen probeert zo goed mogelijk te zorgen voor die kleine hummeltjes. De puberteit is niet altijd gemakkelijk, voor pubers noch voor ouders. Kinderen rebelleren tegen je en snakken toch (heimelijk) nog naar je goedkeuring. Maar sommige ouders haken te snel af, vrees ik.
Ik hoop alleen maar dat Ayame nooit het gevoel heeft dat ze niet graag gezien wordt. Ik zou er kapot van zijn.
01-12-2007 om 11:23
geschreven door Leen
30-11-2007
Sterke troetelbeer.
Vanavond nog naar de dokter geweest omdat Ayame al enkele dagen kampt met een hoest. Niets ernstigs, zo dachten wij, want onze sterk beertje gedroeg zich niet ziek. Blijkt dat ze toch al serieus ontstoken luchtwegen heeft. En zo komt het dat ons kleintje voor de eerste keer aan de antibiotica moet.
Slecht nieuws dus voor Arne. Wie is Arne? Aha. Arne is Ayame's prins op het witte hobbelpaard. Liefdesinitialen AA dus, net als hun lievelingsdrank. Al de hele week bericht men ons dat deze twee tortelduifjes voortdurend kussen. In de zetel. Als ze elkaar tegenkomen in de speelhoek. En vast nog op geheime plaatsen ook. Maar nu zit het er dus dik in dat hij al een besmetting heeft opgelopen door haar. Liefde kan zeer doen.
30-11-2007 om 00:00
geschreven door Leen
29-11-2007
Joepie de poepie.
Laat de champagne maar knallen en de slachtoffers maar vallen (niet natuurlijk): ik ben Gebrevetteerd Eerstehulpverlener én Gebrevetteerd Eerstehulpverlener-Instructeur!
29-11-2007 om 00:00
geschreven door Leen
28-11-2007
Oeps.
Deze post draag ik graag op aan het dutske van de week, namelijk vriendin L. Zij is er namelijk in geslaagd een vliegtuig te missen. En dat vliegtuig, dat vloog dan nog naar een vakantiebestemming. Intriest, niet? 'k Zie ze daar al staan, met al hun valiezen, vol proper onderbroekskes en tandenborstels. Oei bolleke, we zijn precies wat te laat. Ook wel een hele prestatie vind ik. Zelfs ik ben daar nog nooit in geslaagd ('t heeft wel een keer niet veel gescheeld, ik herinner mij een sprint van ongeveer 1 kilometer lang door de gangen van London Heathrow, we waren toen net op tijd...).
Klein intermezzo: Ayame liet van zich horen. Ze zat als een droef boeddhaatje op haar bedje en zei halfslapend "tuutje". Nu ze dit kostbare kleinood terug in haar bezit heeft, kan ze vredig verder slapen.
Maar dus. Vliegtuig gemist. Straf he.
Ja, 't was eens nipt bij mij. En ja, wij zaten eens in La Roche in Waals Brabant terwijl we eigenlijk naar La Roche-en-Ardenne wilden (we voelden al nattigheid toen het daar verdacht vlak was, maar we overtuigden elkaar dat we op een plateau zaten). Op basis van deze wapenfeiten kon je, als het dan per se moest, mij nog zien als de ongekroonde koningin van de abuisiteiten. Maar nu zie ik mij genoodzaakt mijn troon af te staan. Koningin L., ik kniel nederig voor zoveel abuisiviteit.
28-11-2007 om 23:08
geschreven door Leen
27-11-2007
Examenstress.
Wow zeg. Giel den avond gewerkt. Flink he. En morgen moet ik blokken voor het examen van het Rode Kruis. Spannend!
27-11-2007 om 23:14
geschreven door Leen
26-11-2007
Klein snoodhoofd.
Ons kleintje, dat is een listig kleintje. Lief, maar listig. Als je haar overdag vraagt of ze misschien een ander pampertje nodig heeft, zegt ze langs haar neus weg "neuh". Onterecht meestal, zo blijkt.
Als je haar dezelfde vraag 's nachts stelt daarentegen zet ze haar Bambi-blik op en zegt ze liefjes "ja, pampe". Waarop het ding nog kurkdroog blijkt te zijn. Zo heeft ze toch een aantal minuutjes gewonnen dat ze uit bed mag.
26-11-2007 om 21:58
geschreven door Leen
25-11-2007
Heidi.
Over Tirolermutsen gesproken... Al heel lang lijd ik onder een absurde angst voor alle Tirolerkledij. Nou, wie niet, denk je misschien, maar bij mij gaat het iets verder dan dat. Het begon allemaal toen ik, naar ik schat, een jaar of zeven was. Om één of andere duistere reden was ik in het bezit van een klein pöpchen (een meisje) met Tirolerkledij aan.
Op een keer deed mijn papa opeens heel gemeen tegen mij. Daar was ik helemaal ondersteboven van, want mijn papa was nòòit gemeen, tegen niemand en dus zeker niet tegen mij. Opeens lachte hij demonisch, zijn schaduw tekende zich dreigend af op onze keukenkaskes en hij zei: "Maar Leen toch, heb je het nog niet gesnapt? Ik ben je papa helemaal niet! Ik heb je papa veranderd in dàt daar!". En hij wees naar het schaapachtig lachende Tirolerpopje. Waarop ik wakker schoot. Het popje heb ik nooit nog een blik waardig gegund. Geen enkele pop trouwens denk ik.
25-11-2007 om 10:38
geschreven door Leen
23-11-2007
Dino.
Deze week was ook voor ons spookje een lastige week, doordat wij door onze bazen onverbiddelijk verplicht worden zo hard te werken (dat komt omdat wij heel erg uitblinken in wat we doen, ja). Ze was dan ook zeer blij toen ik deze middag plotsklaps de crèche binnenstapte. Ze roept dan enthousiast "mamaaaaaaaaaa" en loopt zo snel ze kan (denk: spurtende schildpad, want zo snel ze kan is bijlange niet zo snel als ze wil kunnen) naar me toe.
Kortom, ze straalt van vreugde en dat vind ik bijzonder leuk. Maar. Er is altijd die ene halve seconde waarin de emoties nog niet helemaal doordringen. Even staart ze je dan aan alsof je ET met een Tirolermuts op en tapdansschoenen aan bent. Omgekeerd geldt het ook: ze moet altijd eventjes nadenken hoe dat weer moest, huilen of een pruillip opzetten. En ja, dat vinden wij geweldig om te zien, natuurlijk.
23-11-2007 om 20:15
geschreven door Leen
Uit de oude doos.
Dit fotootje is al ongeveer een jaar oud, maar 't blijft een topper, niet?
23-11-2007 om 19:39
geschreven door Leen
22-11-2007
Dutske.
Dan wil ik eens rustig op mijn blog schrijven, word ik voortdurend gestoord door mijn huisgenoot van het andere geslacht die per se zijn oneindige liefde met mij wil delen. U begrijpt, Nicci French-gewijs heeft mijn echtgenoot het laatste stuk van de vorige zin geschreven. Want eigenlijk heeft hij gewoon nood aan aandacht, dewelke hij uiteraard ook verdient. Mijn hardwerkende, liefhebbende, lekkere brok van een echtgenoot. 'k Zal dat dan maar geven zeker, aan dat dutske?
Ik ben niet verantwoordelijk voor de delen die ik hier zelf niet geschreven heb. Dutske met weinig kleren en toch een mutske.
22-11-2007 om 23:19
geschreven door Leen
De Lijst
9. arglistig
22-11-2007 om 23:05
geschreven door Leen
21-11-2007
De Derde Dag.
De voorbije weken waren er klassenraden én oudercontact en traditioneel brengt dat een karrenvracht werk met zich mee. Immers: plots worden ouders brutaal wakker geschud door de lamentabele resultaten van dochter- of zoonlief. Oplossing? Aha. De Leerlingenbegeleiding brengt ongetwijfeld mijn kind met de 37 tekorten snel even op het rechte pad. Fijn en zo, dat vertrouwen. Maar ondanks frappante gelijkenissen ben ik Supergirl niet.
In elk geval, zo kwam het dat collega L. en ik met een minimum aan voorbereiding vandaag op de Mega-EHBO-cursus onze les moesten geven. En 't is nog gelukt ook. Move over, supergirl!
21-11-2007 om 23:12
geschreven door Leen
19-11-2007
Wieniewegis...
Het nieuwste lievelingstijdverdrijf van Ayame is een klassieker in spelletjesland: verstoppertje. In elke kamer heeft ze een vast plaatsje waar ze zich verschanst. Met blinkende oogjes gluurt ze dan naar ons, terwijl we druk in de weer zijn met uitzoeken Waar Ayame Toch Zou Kunnen Zijn.
"Is Ayame misschien in de keuken?" Stilte. Kleine glimlach. "Is Ayame onder de tafel?" Stilte. Glimlach. "Zit Ayame misschien in mijn broekzak?" Stilte. Brede glimlach. "Is Ayame soms al in haar bedje?" "Ja!" Steeds luider klinkt het gegniffel, tot ze triomfantelijk tevoorschijn komt.
Om prompt opnieuw naar de schuilplaats te rennen.
19-11-2007 om 00:00
geschreven door Leen
17-11-2007
Den draad - deel twee.
Vanmiddag waren wij met een aantal scouts- en andere vrienden uitgenodigd bij vriendin R. voor een taartpartijtje. Leuk! Aantal volwassenen: 10. Aantal kinderen: 7. Aantal huisdieren: door mij ongekend, maar toch zeker 5?
U begrijpt: Ayame was behoorlijk onder de indruk. Ze was net wakker toen we binnenkwamen (we waren eigenlijk al een uur eerder ter plaatse, maar ons liefhoofdje was natuurlijk net dàn in slaap gevallen, waardoor we nog een uur hebben rondgereden met mevrouwtje).
Grappig hoe je je eigen kind als de standaard beschouwt. We hebben echter gemerkt dat Ayame op het vlak "braaf bij papa en mama blijven" vol-le-dig atypisch te noemen is. Ayame probeert geen DVD's te molesteren, probeert niet met haar vingers in een stopcontact te poken, probeert niet achter den bureau te sluipen en probeert niet op een barkruk te klauteren tegen alle zwaartekrachtwetten in. Ayame heeft wél na één nanoseconde in de gaten dat mama een ander kindje op schoot heeft en probeert vervolgens dat kindje subtiel weg te werken.
Wreed wijs natuurlijk, al dat leven in de brouwerij, maar sommige van die boefjes mag je écht geen twee minuten uit het oog verliezen. En ik ben ervan overtuigd dat het slechts een kwestie van tijd is voordat Ayame haar actieveld voor deugnieterijen van thuis naar de rest van de wereld uitbreidt. U weze gewaarschuwd.
17-11-2007 om 23:06
geschreven door Leen
16-11-2007
Den draad.
Ayame en ik, soms gaan we eens zomaar op stap samen. Zo ook vanmiddag, toen we bij vriendin De Chocoladekoningin onverwachts op visite gingen. Aanvankelijk zette Ayame haar beruchte Donkere Blik op. Dankzij koekjes en fruitsap wist De Chocoladekoninging dan toch snel ons klein spookje voor zich te winnen, en ook de zachte poezen wisten haar wel te intrigeren (tenminste: tot die vileine beesten haar koekje probeerden te stelen). Ze waagde zich zelfs aan gekke dansjes, kriebelpartijtjes en andere showstelerij. Maar: verder dan één meter week ze niet van mijn zijde. Tja, den draad eh.
16-11-2007 om 21:45
geschreven door Leen
Met dank aan m'n andere broertje en zijn alter ego.
8. Isidoor: de struise Isidoor de Struise: tautologie De struise Isidoor: pleonasme
Don't ask.
.
16-11-2007 om 20:28
geschreven door Leen
15-11-2007
Gekraakt.
Tot voor kort waren de naaste buren van Ayame's mini-crèche krakers. Als dàt niet de coolste crèche van Giel Gent was! Nu, na vele protesten van de onthaalmoeder (die het niet zag zitten dat een torenhoog flatgebouw alle zon uit haar tuintje zou wegnemen), zijn de afbraakwerken begonnen en start binnenkort dan toch de bouw van een niet al te hoog Luxe Appartementsgebouw, met zeer hoge saaiheidsfactor. Tja, zal men gedacht hebben, er zijn toch écht te weinig karakterloze flatgebouwen in dit land. Vroeger daarentegen was het grote raam van het kraakpand een lust voor het oog, met alle gekke oude popjes, grappige LP-hoezen, mooie oude reclames en andere ongelooflijk nutteloze rariteiten die men maar had kunnen vinden erin uitgestald. Dus: moto's, vogels, poezen, bussen, kindjes, fietsers: aan jullie nu om de straat een boeiende plek te houden voor onze kleine meid!
15-11-2007 om 22:20
geschreven door Leen
14-11-2007
Uit de biecht geklapt.
Wij hebben zeer veel appels dit jaar. Dat komt door de twee kleine maar dappere appelboompjes die onzen hof rijk is (ja, allicht, 't zullen perenbomen zijn hoor ik de grapjesmakers onder u al sarcastisch zeggen). Alle appels die nog niet half opgegeten zijn door bolo's hebben we nu verzameld en ik ga die subiet eens tot moes koken zie. Ik hoop dat het lukt, want (en nu komt het ): ik heb nog noooit zelf appelmoes gemaakt. Hoewel wij al jaren bijna dagelijks flink zelf ons potje koken, hebben wij onze appelmoes al altijd uit bokallekes gehaald, of van moemoe, of één keer van mijn papa (ik verschoot mij een bult dat mijn papa dat kon, al wil ik hier zijn keukenprinses-gehalte niet in twijfel trekken). Het einde van een tijdperk dus. Misschien zal ons madammeke nu wél appelmoes lusten, wie weet.
14-11-2007 om 23:02
geschreven door Leen
13-11-2007
Met dank aan m'n broer.
Nog een wijs woordje:
7. Vormheer (priester die de plechtige communies begeleidt).
Beastiegirl
