Nachten met een ziek kindje, dat zijn niet de beste nachten. Het arme schaapje had gisteren niks kunnen binnenhouden, dus is ze bijna de hele nacht opgeweest, klaaglijk wenend "dooorst...doooorst...". Maar: what goes down, must come up... Alles wat ze dronk, kwam er bijna meteen weer uit. Om 5 uur heb ik mijn echtgenoot afgelost, zodat we toch elk een paar uurtjes geslapen hadden... en we vandaag als frisse hoentjes rondwandelen. Zombiehoentjes.
01-03-2008 om 00:00
geschreven door Leen
29-02-2008
Arm ziek kleintje.
Vandaag telefoon: de crèche. Mijn hart sloeg een tel over, want 't is de eerste keer dat dat gebeurt en mijn bezorgde moederhart vreesde natuurlijk meteen het ergste. Maar 't was dus omdat Ayame het ferm zitten heeft: buikgriep. De onthaalmoeder (die toch wel iets gewoon is, na 17 jaar haar job uit te oefenen) was danig onder de indruk van de kotscapaciteiten van Ayame: ongeveer de hele crèchevloer had ze ondergespuwd, via haar neusgaten en alles...
29-02-2008 om 00:00
geschreven door Leen
28-02-2008
Verstandig.
Vandaag ging ik soep halen, jeweetwel, zo van in een soepbar met broodjes bij. Ik had immers deze ochtend geen boterhammekes gesmeerd. Nu passeer ik daar een frietkot, jongens, welke rechtgeaarde Belg krijgt nu geen zin in frieten als ie een frietkot passeert? Maar allez, ik verstandig zijn en toch maar soep eten. En wat staat er vanavond op het menu? Juist ja. Aardappelen. In kleine reepjes. Gebakken in olie.
28-02-2008 om 16:45
geschreven door Leen
27-02-2008
Poppemieke.
Ayame lijkt op haar vader, dat wist u al. De laatste tijd begint ze erg mooi te spelen, met haar poppen: in een bedje leggen, drinken geven, toedekken... Gezien ik dat nooooit gedaan heb, met poppen spelen, kan het niet anders of ze heeft dat ook van haar vader. Of niet?
27-02-2008 om 00:00
geschreven door Leen
26-02-2008
Vroeg vogeltje.
Het is hier rustig de laatste tijd, ik zit wat achter met m'n verhaaltjes en de schuldige is alweer... Juist ja, Ayame. 't Is te zeggen, ze slaapt slecht en is vroeg wakker, en daardoor slapen wij dus ook slecht en zijn we vroeg wakker. Verder heeft zich een onverwachte gebeurtenis voorgedaan, waarover later ongetwijfeld meer.
26-02-2008 om 00:00
geschreven door Leen
25-02-2008
Onwerkloos.
Elk jaar is het zo'n beetje hetzelfde verhaal. Eerst heb ik weinig uren op school. Een maand later is alles prima. En dan blijven de uren maar komen, zoveel zelfs dat ik er bijna altijd moet weigeren. En nu is het dus weer zover; ik had een aanbieding om voltijds te werken al eens afgeslaan dit jaar, maar nu heb ik toch toegehapt. Want anders heb ik volgend jaar weer weinig uren. Lijkt het nu.
25-02-2008 om 00:00
geschreven door Leen
24-02-2008
De foor!
Deze week was De Week van de Leeghoofdige Massaconsumptie. Zalig! Woensdag zijn we voor het eerst met Ayame naar de Quick geweest. We hebben haar niet gehoord. Van begin tot einde heeft ze zich geconcentreerd gestort op het eten van frietjes (of het likken van de mayonaise van frietjes). Alweer net haar vader dus.
Vandaag zijn we naar een oord geweest van deuntjes voor randdebielen, vettige kots, excuseer, kost en gillende tieners: de kermis! En ook dat viel in de smaak bij ons meisje. Ze is op de molentjes geweest (4 keer). In het begin leek ze maar een beetje voor zich uit te staren, dus dachten we dat het niet direct een succes was. Tot het molentje stopte. Dat was niet naar wens voor de mejuffrouw in het roze Barbie-autootje. Papa probeerde ook (tegen beter weten in) een Bumba te vangen. Twee keer zelfs. Maar je kan niet in alles uitblinken, nietwaar?
Eendjes vangen, nog zo'n klassieker. Vooral het feit dat er maar eendjes bléven komen vond Ayame enorm indrukwekkend.
En we zijn ook nog in een soort autobaan gegaan, heel traag op van die railtjes. Gezien ze er nog een beetje klein voor was, had ik gevraagd of mijn man meemocht in het wagentje. Zegt die man: nou, je man weegt te veel, maar jij mag wel mee. Ahum, dacht ik zo bij mezelf, het scheelt nochtans helemaal niet veel, maar alla. Ging ik toch maar dubbelgeplooid in zo'n wagentje gaan zitten, Ayame helemaal weggedrukt in een hoekje, ocharme. We moesten wel in het eerste wagentje gaan zitten. Waarom weet ik niet, want op "den bergop" werkte de zwaartekracht flink tegen en alle kindjes achter ons botsten tegen onze auto op; ja hoor, mama veroorzaakte file. Gelukkig konden we terug wat voorsprong nemen als we naar beneden sjeesden!
En in de namiddag kwamen ook nog eens opa en meter op bezoek: waren alle dagen maar zo, moet Ayame gedacht hebben.
24-02-2008 om 00:00
geschreven door Leen
23-02-2008
Fel prinsesje.
Als Ayame op onbekend terrein komt, heeft ze wel eens de neiging om plots te veranderen in een verlegen kneusje. Lief hoor, dan komt ze bij mama hangen, schootje zitten en braaf zijn. Ze doet dat nog altijd, maar het ijs breekt steeds sneller. Haar ware deugnietenaard laat zich niet meer langer dan tien minuten onderdrukken. U weze gewaarschuwd.
23-02-2008 om 19:40
geschreven door Leen
22-02-2008
Datumloze dagen.
Vandaag helemaal naar Antwerpen voor een studiedag waar we hoop en al 3,5 uur geëntertained werden en waar ik dan eigenlijk nog eens helemaal niets van bijgeleerd heb ook. En da's heus niet alleen te wijten aan mijn onmetelijke intelligentie. Jammer he. Goed dat ik op de trein heb kunnen genieten van een heerlijk boek (volgens Ayame geschreven door haar opa, Jeroen Brouwers. Vol verrassingen zit hij, mijn vader). De overheid wil besparen? Ik heb wel enkele ideetjes.
22-02-2008 om 00:00
geschreven door Leen
18-02-2008
Mutsje.
De voorbije nacht heb ik alleen in ons echtelijk bed geslapen. Niet dat we in onmin leven. Onze dochter was er alweer in geslaagd papa in haar kamer te doen slapen. En ja hoor, ze heeft een dik half uur langer geslapen dan anders. Nochtans is haar papa eigenlijk altijd bij haar in de kamer. De beruchte foto van in de kindertijd van haar vader ("papa mutsje aan" - het mutsje in kwestie is zijn kapsel van in die tijd) is zelfs een belangrijk element in het gaan-slapen-ritueeltje van dochterlief. En gezien wij de eerste keer natuurlijk erg moesten lachen met haar opmerking (allez, vooral ik dan) maakt ze elke keer luid lachend hetzelfde mopje. Ook midden op de dag maakt ze regelmatig hetzelfde mopje. F.C. de kampioenen dus, alleen maar veel grappiger.
18-02-2008 om 22:32
geschreven door Leen
16-02-2008
Njam.
Joepie!!! Vanavond mag ik gaan tafelen met fijn gezelschap (mensen die ik natuurlijk veel te weinig zie). En dat is het fijnste wat er is! Zeker als de gastvrouw Nigella, Jamie en Piet makkelijk naar de kroon steekt.
16-02-2008 om 00:00
geschreven door Leen
15-02-2008
Trop is teveel... maar niet altijd.
Mijn schoonzus, die had een tijdje terug geen TV meer. Dus hadden wij voor haar verjaardag een klein TV'tje cadeau te geven. Wat bleek? Het is ondertussen reeds het *derde* toestel in haar huis. "Ideaal voor in de slaapkamer!" zo zei ze vrolijk. Dus heeft u een TV teveel: ik weet een prima adres waar uw dierbare elektrotoestel vast een mooi plaatsje krijgt in het toilet.
15-02-2008 om 00:00
geschreven door Leen
14-02-2008
Oh my sweet Valentine.
Ja hoor, hij heeft het gedaan! Al jaar en dag geef ik niet zo subtiele hints dat mijn favoriete cadeau zelfgeplukte bloemen is. Genre: "Weet je wat ik nu echt het perfecte moederdagcadeau vind? Zelfgeplukte bloemen." En gisteren heb ik er gekregen! Vier narcissen van ergens tussen Ninove en onze woonstee!
't Is lang geleden, we moeten onze camera eigenlijk ook wat meer in de aanslag houden. Maar hier dan toch... ons fotomodel.
13-02-2008 om 20:46
geschreven door Leen
11-02-2008
Selectief doof.
Een zwangere vrouw, daar sol je niet mee. Vandaar dat ik vandaag mijn streng gezicht heb moeten opzetten. Mijn leerlingen waren naar een toneelstuk gaan kijken, waardoor ik opeens een klas zesdejaars onder mijn hoede kreeg. 1. De leerlingen vragen in het leerlingensecretariaat waar ze heen moeten. Antwoord: lokaal 212, deze leerkracht (op mij doelend) zal meegaan. 2. Leerlingen blijken spoorloos verdwenen. Of nee, ik zie er nog nét eentje buitenglippen. 3. Ik roep (voor de hele straat, vrees ik): leerlingen, hier komen! 4. Ze komen mee. 5. Onderweg vraagt een leerling van een andere klas mij iets (en ik antwoord hem natuurlijk, beleefd als ik ben). 6. Ondertussen blijken mijn zesdejaars foetsie. 7. Ik, doortastend, weer naar buiten. Ik ken alle truken (ge weet wel, stropers en boswachters). 8. Kwaad en streng spreek ik de leerlingen toe. 9. En luisteren dat ze deden! Allez, na wat protest toch.
En als het volgende keer niet lukt, stuur ik gewoon commandant Ayame erop af.
11-02-2008 om 20:55
geschreven door Leen
10-02-2008
Spice up your life.
Liedjes zingen? Leuk! Maar de meeste kinderliedjes zijn braaf en saai. Daarom maakt Ayame er haar eigen spannende versie van. Neem nu Broeder Jacob. Luidende klokken? Gaaaaaap. Tuurlijk slaapt die broeder altijd maar verder. Ayame's wekmethode is vast efficiënter: Broeder Jacob, broeder Jacob, slaapt gij nog, slaapt gij nog? Hoor de krokodillen, hoor de krokodillen, bimbambom. Bimbambom.
Uitgeput ben ik. Dat ene eenentwintigmaandertje slaagt erin me meer te vermoeien dan 400 pubers. Ze sleurt je van hot naar her. Zondag bijvoorbeeld, toen we gezellig een speeltuin bezochten, heeft ze papa àlle hoekjes van de speeltuin laten zien. Ze slaapt nauwelijks. Is het omdat ze voluit wil genieten van de (nu nog) exclusieve aandacht? Ze slaapt maximaal een uur 's middags en eigenlijk is ze nog moe als ze wakker wordt, maar dat zou ze nog niet voor alle Nijntjes, koekjes en haarspeldjes van de wereld toegeven. Ze praat ononderbroken en als je één nanoseconde niet meebent of haar niet begrijpt krijg je meteen een streng standje. Ze is een strengere juf dan ik, dat in ieder geval. Ze commandeert een hele dag door en als ze merkt dat dat bij mama niet zo goed schijnt te lukken, richt ze haar pijlen op die arme Elmo, die nu eens subito presto moet verschijnen als ze roept en zich wilens nillens moet laten aaien, en dan weer niet snel genoeg buiten kan zijn (als Elmo koekjes probeert te stelen).
Maar boven alles is ze natuurlijk zo innemend en schattig dat je niks anders wil dan een hele dag met haar spelen en... je laten uitputten.
08-02-2008 om 19:44
geschreven door Leen
06-02-2008
Van de hak op de tak.
Nu Ayame het Nederlands steeds beter onder de knie heeft, kunnen wij meer en meer haar hersenspinsels volgen. Zo heeft ze het met de regelmaat van de klok doch telkens geheel onverwacht over die keer dat papa op straat een omgevallen kerstboom rechtgezet heeft. Of die keer dat papa met Nieuwjaar op tafel stond om onze spots te draaien. Of ze herinnert ons even aan het feit dat vriendinnetje O. een meisje is en baby F. een jongen. Of als we de trap oplopen en ze ziet onze afbeelding van Jezus staan, dan onderbreekt ze àlle activiteiten (ja, ook een hysterische huilbui) om Jezus te begroeten.
Het leukste is dat we ook meer en meer haar redeneringen kunnen volgen. Over een foto van papa-als-hij-klein-was met een "coupe castrol" zegt ze dat het papa met een mutsje op is. Of als ze de telefoon van moemoe opneemt, dan zegt ze niet zoals gewoonlijk "Hallo, ja...ja...", maar wel "Met M.", precies zoals moemoe dat bij die specifieke telefoon doet.
Leuk om te zien, die evolutie. Iedereen vraagt zich af van z'n baby wat er allemaal in dat hoofdje omgaat en dat mysterie wordt nu steeds meer onthuld.
06-02-2008 om 22:06
geschreven door Leen
04-02-2008
Mijnheer doktoor.
Onze beste vriend is hij momenteel, mijnheer den doktoor. Want bij hem kunnen we ons kleintje in volle actie zien. Hij/zij zwaaide naar ons. Wij blij natuurlijk! Verder alles dik in orde met ons, nu enkel nog het bloedonderzoek afwachten.
04-02-2008 om 22:02
geschreven door Leen
02-02-2008
Van den vos...
Ayame is een sluw vosje, dat wist u al. Haar trukendoos wordt daarenboven steeds uitgebreider. Zo probeert ze 's nachts of 's ochtends ons zo snel mogelijk naar haar bedje te lokken. Binnen de minuut kan ze dan met gemak vier redenen-om-mij-te-komen-halen opdreunen: tutje gevallen - Ayame overgeven - kaka gedaan - pijn gedaan. Maar zelfs ik, de weekhartigheid zelve, laat me niet meer zó makkelijk vermurwen. Of toch niet altijd. Want ja, als ze zich nu eens echt pijn gedaan heeft? Nog goed dat mijn grote vermoeidheid mij nog enigszins aan het bed gekluisterd houdt... en mijn echtgenoot dus meestal degene is die de kastanjes uit het vuur gaat halen.
Beastiegirl
