O jee,

Wat is het al lang geleden dat er hier nog eens een berichtje verschenen is! Het is misschien voor jullie geen excuus, maar we hebben het de voorbije twee weken ongelofelijk druk gehad op stage en op de universiteit. Het waren twee vermoeiende weken met zeer veel lessen, en bijgevolg lange dagen. Zelfs op zaterdagvoormiddag hadden we les. Gelukkig waren dit (op het eerste zicht) de twee drukste weken van het hele Erasmus-traject, op onze examenweek na. En gelukkig zijn ze nu dus achter de rug.

Vele avonturen hebben we dus ondertussen niet beleefd, aangezien we onze tijd vooral al lessen volgend (of al lessen gevend) doorbrachten.

Wat we wel meemaakten:

Ik ben maandag naar de Italiaanse kapper geweest. Ik kreeg last van mijn frou-frou die tussen mijn wimpers hing, dus besloot ik dat het hoog tijd was dat daar iets aan moest gebeuren.

Bij de kapper aangekomen, probeerde ik mij in te beelden hoe ik moest zeggen: ‘Alleen de puntjes alstublieft’… Diegenen die mij goed kennen, weten dat dat mijn standaardzinnetje is bij de kapper J

Maar het enige waar ik op dat moment in het Italiaans kon opkomen was: “Fa’ qualcosa, poi scegliere” ofte: “Doe maar iets, kies maar”…

Laat dat nu net een zinnetje zijn dat je niet mag uitspreken bij de kapper J Het resultaat: ik heb niet meer de helft van mijn haar meer over, het is heel wat korter en ongelofelijk uitgedund. Volgens de vrienden hier mag het resultaat er zeker wezen, maar ik ben nog niet zo zeker of ik wel blij ben met mijn nieuwe look…

Thibaut heeft later die week mijn voorbeeld gevolgd, en ook hij loopt nu rond met een zomers korte coupe…

Vorige week woensdag werden we op de universiteit verwacht bij de rector, voor een officiële welkomst-plechtigheid. Na anderhalve maand Aosta, voelen we ons hier dus eindelijk welkom J

We werden getrakteerd (met de volle 6 Erasmusstudenten) op een hapje en een drankje, en kregen ook heel wat Universiteits-gadgets mee naar huis: een gevulde rugzak met daarin een pennenzak, een lat, een notitieboekje, post-itjes, en wat folders, alles met het logo van de univda.

Sinds gisteren zijn de ouders van Thibaut aangekomen in La Bella Italia. Het was een blij weerzien!

Ze brachten (jawel, nog maar eens) voor ons beiden nog een extra (de derde al) reistas mee.

Ik moet zeggen aan mijn ouders: jullie zijn echte helden!!!!!!

Woooooow, zoveeeeeeeeeeel chocolade! Ik kan hier zelf voor Paasklok spelen voor al onze vrienden! (Want zoals Hilde, de Vlaamse hier in Aosta, het al zei: “De klokken mogen dan wel van Rome komen, in Rome weten ze van niets!”)

De firma dankt u!

Ook een bedankje aan:

·        Lars: wauw, man, jij bent echt een fantastische tekenaar! Oh ja, JOEPIE, vandaag ben jij jarig!!!!! Gefeliciteerd met je 5^e verjaardag, Lentekind!!!! Hiep hiep hoera voor onze Lars!

·        Meter: Ik vind het echt geweldig om wekelijks een brief van je te krijgen, ik lees en lees en hérlees ze vaak voor ik ga slapen J

·        Nog maar eens mijn ouders: bedankt voor de vele verrassingen, maar vooral voor de nieuwe kleren, ze zien er geweldig uit en ze zitten als gegoten, de zomer is in aantocht hier!

·        Anneken: bedankt voor het briefje en het nieuwste boek van Do Van Ranst: ‘Moeders zijn gevaarlijk met messen’, nu heb ik eindelijk weer was leesvoer vooraleer ik ga slapen… En bedankt voor de leuke foto, ik vermoed dat die ook van jou kwam…

·        Bedankt aan al wie ik op dit moment eventjes aan het vergeten ben… J

Na het uitpakken van de reistassen zijn we met de ouders een wandeling gaan maken door Aosta. Als volleerde gidsen wisten we het een en ’t ander te vertellen over verscheidene bezienswaardigheden hier… Nadien zijn we zeer lekker gaan eten in het hotel van Thibaut z’n ouders.

Deze middag hebben we weer afgesproken met de opperhoofden van Thibaut, om samen iets te eten, en dan onze boodschappen te doen. Want aangezien zij met de auto zijn, moeten we ervan profiteren om eens boodschappen te kunnen doen zonder daarna perte-totale te zijn van het dragen van de vele zware boodschappentassen…

Nadien weet ik niet wat er op het programma staat, maar vanavond ga ik nog eens mee met juf Erminia op de berg. Op die manier hebben de ouders van Thibaut eens een avondje alleen met hun zoon… J

Morgen staat er volgens mij een trip langs de vele kastelen van de vallei op het programma, maar daarover later meer…

Ziezo, dat waren de belangrijkste avonturen van de voorbije dagen…

We zijn hier nu al anderhalve maand in Italië, nog 6 weken te gaan. Tijd om een balans op te maken?

Wist je dat…?

-        We na anderhalve maand nóg niet gewend zijn aan onze harde matrassen?

-        Onze stageperiode er bijna opzit? (Nog een paar stage-uren te gaan, al ga ik nog wat extra moeten gaan om dat muzikaal project af te werken met de kinderen)

-        We met drie van de zes Erasmusstudenten hier al ziek geweest zijn?

-        Hier al twee weekends een kermis onder ons slaapkamerraam staat en hier nog blijft tot 5 april?

-        We ondertussen al een hartsgrondige hekel hebben aan die kermis?

-        Sinds gisteren ons appartement naar chocolade ruikt?

-        Binnenkort het appartement van de Spaanse meiden naar Belgische chocolade en peperkoek zal ruiken?

-        De ‘Nonna’ van Erminia mij dood gaat knuffelen als ik haar vanavond de pralinekes van de Leonidas ga afgeven?

-        Erminia haar voorbeeld gaat volgen als ik ook aan haar pralinekes afgeef?

-        Ik problemen heb met mijn laptop? (voor de kenners: ik krijg hier heel regelmatig ‘blauwe schermen’)

-        Ik dat niet leuk vind?

-        Erminia gisteren voor mij naar de Italiaanse afdeling van Dell gebeld heeft?

-        Ze mij hiernet laat weten dat ik deze namiddag met mijn laptop tot bij haar moet gaan, en dat ze daar gaan zien wat ze eraan kunnen doen?

-        Dat ik Erminia een schat van een vrouw vind?

-        Dat ik het leuk vind om ‘wist-je-datjes’ te schrijven?

-        Ik eigenlijk niets meer weet te vertellen, maar op automatische piloot blijf verder typen?

-        Ik in plaats van blogberichten te typen, mij beter eens zou bezig houden met mijn eindstage?

-        Ik nu bijna ga afsluiten?

-        Het hier al elf uur is, en we beiden nog in pyama zitten?

-        We een weekendje plannen in Venetië?

-        We hopen dat dat weekendje nog past binnen de drie weken?

-        Binnen drie weken het de beurt is  aan mijn opperhoofden om ons een bezoekje te brengen?

-        Ik al mijn medestudenten op Artevelde een fantastische eindstage wil toewensen?

-        Ik vele leuke feestjes in België aan het missen ben?

-        Ik nu écht niet meer weet wat te typen?

-        Dit het laatste wist-je-datje is?

Arrivederci e a la prossima volta!

Xxx Katrine

21-03-2009 om 00:00 geschreven door Thibaut Cromphaut - Katrien De Jonghe