24/03/2009

Een blognamiddag is gauw gevuld!

Ik stond voor de onmogelijke opdracht een vorig bericht volgestouwd met kennis te evenaren.

Toen ik mijn bericht eindelijk getypt had, klikte ik op de knop “toevoegen”.

En zoef, het blogbericht opnieuw foetsjie.

Ik dacht toen even bij mezelf: beter een ezel dan tweemaal hetzelfde blogbericht te moeten typen.

Uiteindelijk begon ik voor de derde maal (door een computer defect) het verhaal te vertellen van Murphy.

Een wet die me sinds dag 1 al achtervolgt.

Ook Zaterdag 21/03/2009 bleek hij weer van de partij.

Ik denk dat ik teveel op mijn lauweren aan het rusten was toen opeens…

BOING.

Mijn persoonlijke computer was verticaal gaan staan.

Verward keek ik naar mijn laptop. Moet dat ding niet steeds horizontal liggen i.p.v. verticaal te staan? (Kan je eigenlijk wel niet-verticaal staan?)

Ook mijn laptop kon zijn verbazing niet meer verbergen en had dan ook een half uur nodig om op te starten. Even later bleek dat hij nooit meer dezelfde zou zijn…

Ik besloot dan maar al mijn frustraties naar een dell-medewerker te sturen.

Zondag 22/03/2009

Dit was een erg leuke dag met veel “wauw” en “oh das mooi”.

Elke kasteel had wel iets aangenaams.

Het ene was historisch erg waardevol (zoals chateau de Bard), het andere mooi zoals dat van Issogne.

Bijna omgekomen van de honger vonden we een pizzeria in Vèrres.

Toen bleek dat er werkelijk niemand anders hier kwam eten zag ik een aantal bedenkelijke blikken.

Al bij al was het eten lekker, alleen de huisgemaakte taart bleek de slokdarm problemen te geven.

Na nog een lekkere Marrokaanse koffie van de vrouw des huizes (jaja, de module diversiteit werpt ook hier zijn vruchten af) gingen we snel naar het kasteen van Vèrres.

We bleven maar heel kort in dit kasteel aangezien we nog het kasteel van Fenis wouden bezoeken.

Dit is met voorsprong het mooiste kasteel van de streek.

Maar één persoon kon nog een poging ondernemen de waarde van dit kasteel naar beneden te halen.

Hij bracht zijn uiteenzetting met het enthousiasme van een dike goudvis in een shotglas (met water).

Jou wou maar één ding: dat hij ook maar even zijn mond sloot.

Het enige dat hij dicht wou doen waren zijn ogen. Die sloten zich om de 2 minuten voor een evenlange tijd.

Na een kwartiertje hield hij het dan toch voor bekeken.

Het was we een prachtig kasteel. Merlijn en Arthur hadden meneer de gids wel een lesje geleerd, als ze hiervoor tijd hadden gehad natuurlijk.

Dinsdag 24/03/2009

Vandaag is een heugelijke dag.

Mijn lieve ouders zijn 37 jaar getrouwd.

Om dat te vieren kregen ze gisteren al een reuze groot cadeau.

Vandaag gaan we met hen iets gaan eten met uitzicht op het mooie kasteel van Fenis.

Ciao

24-03-2009 om 16:00 geschreven door Thibaut Cromphaut - Katrien De Jonghe