kHeb zonet een testje gewaagd met de foto's. The thing is: kmoet al mn foto's resizen, wat lukt via broere's wonderlijke website-kennis over jawel: foto's resizen, maaar broeder: tis een beetje klein.
Onder het moto: "klein gaat ook" komen ze er toch op
bouwvakker zijn in zo'n hitte...ze mogen het hebben!
met een beetje chance zie je deze 'busstop' zodat je op tijd kunt bellen..zo niet....
University of Malta in de verte
in Valetta (hoofdstad, werelderfgoed)
anso zwemt in de baai (zowat ons dagelijks after-work relaxmoment)
onze spot, hoewel we nu ook een zandstrandje ontdekt hebben die eigenlijk meer onze spot geworden is
zo ziet de doorsnee auto in malta eruit! in oktober ergens is er ook een rally met auto's uit de jaren '40 -'60 - '80 elk afzonderlijk in hun categorie rond de hoofdstad
plattegrond univ
sofie
overal Maltese nougat jummie jummie in my tummie
sofie + oorbellen = millemma!
Sofie voor de baai op de avond van de festas in St-Julians: overal kaarsjes, kruisen, fanfares, mensen, nougat, dronkaards.. hoewel 't heiligen-feesten zijn zag dat er wel nie zo heilig nie meer uit, er was zelfs een love-boat...! (weetje: in Malta is het verboden te scheiden!!)
idem
mojito-bar
typische vissersbootjes in de baai (Balutta bay, waar wij leven)
La Dolce Vita.. spreekt voor zich
tijdens festas: soort van parade met al heiligen (kan op't juiste woord nie komen, klinkt als 'compressie', aha processie!)
idem
Balutta bay overdag
Fie in de wine-bar, echt supergezellig ding met waterval, palmboompjes, zwoele muziek en lekkere drank..
waterval, prachtig! maar de foto is een beetje 'wannabe'
Anso-fie: voordat ze zich smijten!
wine-bar
Paceville! vooral we 's avonds niet weten wat gedaan met onze energie.. Gert-Jan, kijk eens goed in de verte: wat zie je daar?? als je't raadt krijg je er een cadeautje van!
Fie in Salsa bar op't dak: Morocco-style (trouwens: de Maltese uitspraak heeft arabisch invloeden!)
Paceville
met de veel te grappige Koreaanse girls! zuipen dat die doen, nie normaal! constant tequila en proberen om ons en de Zweden erbij te betrekken..ai ai ai toch! ze zijn dan nog minimum een kop kleiner dan ons, behalve die ene grote maar da was lik geen echte Uiteindelijk hebben we de kleinste van de hoop -die tmeeste met al wat ze had stond te shaken- half stervend op een bankje zien liggen tijdens onze terugweg
Zweed (eerder Zweet), Fie en zuid-korea
zuid-korea, zweed, anso
knights in valetta
Lino, onze vriend ook paraat voor den bingoooo
zelfs Maria-beelden in de bus!! (voor de rest zijn de bussen wel cool, altijd een andereen, tis dan ook telkens zoeken hoe dat de bel in mekaar zit )
Mater Dei Hospital, dat hypermodern ding waar Sofie nu werkt! wacht totdak een foto heb van St-Lukes hospital, shocking contrast!
Fotogenieke kat.. en ze meent't wi !!
Sliema (waar wij leven)
de baai van de andere kant gezien, waarin waterpolo doen
Tis me gelukt, om eens een woordje te placeren. Anso heeft hier al epistels neergeschreven . Hoe doe zet toch. Maja, zoals jullie wel weten ben ik geen zon internetter. Maar kdacht, 3 maanden is toch een beetje lang zonder eens een verhaaltje neer te schrijven. En nu dat de 1ste stageweek achter de rug is, ist de moment.
Een klein woordje voor de geïnteresseerde fysiotherapeuten in spe, ma natuurlijk ook voor de leken onder jullie.
s Morgens moet ik dus om 8u beginnen (zoals anso al heeft verteld), ma tegen da ze daar in gang schieten . Miljaar. Ksta daar eerst een half uur met me vingers te draaien, terwijl de kine s aant overleggen zijn, of op de computer bezig zijn, of weet ek wa nog allemaal. Gelukkig heb ek de andere 4 Maltese studenten om mee te socializen Ze zijn trouwens mega vriendelijk en voor alles kan ek hulp vragen, da zeggen ze gelik iedere dag. If you need anything, just ask. Handig hoor. Dan gaan de kines met een slakkengangetje naar hun afdeling. Ik naar Intensive Therapy Unit, een afdeling van Critical Care Unit. Dan moeten ze nog hun overleggen over hun patiënten en nog een klaptje doen natuurlijk. Al int Maltees, waar ek dus geen jota van verstaan. En dan excuseren ze zich, en vertellen ze wa ze gezegd hebben. Kben der vet mee, intussen heb ek daar wel al die tijd staan niksen en doen alsof ek geïnteresseerd sta te luisteren. Tegen da we dan naar onze eerste patiënt gaan ist 9u en rond 11u -11.30u mag ik gaan voor een break. Alst goe gegaan is hebben we 3 patiënten gezien. En als je dan bedenkt wa da je met die patiënten gedaan hebt .. nie veel alleszinds. Is de familie er net, dan wachten ze gewoon. Slaapt de patiënt dan laten ze hem slapen. En nog van die dingen.
Aja, das ook wel gek. De meesten hebben daar hun GSM bij en als die afgaat, dan nemen ze gewoon op. Da mag daar allemaal. Bizar. En een klaptje alier en adaar, ze doen nie anders. Tis gelik of da ze daar geen regels hebben.
Ben wel blij met me stagebegeleidster. Een meisje van 30 jaar en tis een zotte. Ze zegt soms van die dingen als yes my love of sunshine. Ze vertellen daar ook allemaal direct hun persoonlijke dingen aan je of vragen mij uit. Een plezante boel.
Na me break start ek terug om 13u, ma dan duurt het terug 20 min vooraleer ze in gang schieten. Kzie nog 1 patiënt in de middag en om 13.45u zit me werkdag erop.
Moe van een ganse dag te slenteren, wachten, maar ook aandachtig te luisteren naar het Engels en interessante dingen te doen. Maar dan komt het moeilijkste van de dag, de bus nemen naar huis. Das een heel avontuur op zich. Eerst zat ek op de verkeerde bus, dan kwam de bus nie af of heb ek hem gemist waardoor dak al 2 keer te voet heb mogen gaan. In die hitte en met een kaart in de hand. Nie om mee te lachen zunne. Uiteindelijk de juiste bus gevonden maar een veel te vroege afstap genomen waardoor dak de weg kwijt was en weer een bus mocht nemen. jaja, die bussen gaan mij nog ruïneren. Gelukkig ist nie te duur. Vrijdag ist me uiteindelijk gelukt!!! Grote euforie, Sofie heeft het op haren allenen gevonden! Na een week mag da wel é. In plaats van om 15u opt strand te liggen, lig ek er al om 14.30u. hihi. Ma tis nie om niks te doen hoor. Nee nee. Sofie moet haar wa documenteren in een Engels boek over cardiorespiratoir. Hard werk hoor, in de bakkende zon.
Vrijdag was wel me toppunt dag op stage. Het duurde weer veel te lang tegen da we in actie schoten en ik was me eigenlijk een beetje aant vervelen. Je kent me wel é, bij mij moet er daar tempo inzitten. Al da geslenter is niks voor mij. En toen kwam de actie, beetje te veel zelfs. Me stagebegeleidster riep me weg van bij me patiënt en liet me een reamimatie bijwonen. Jammer genoeg heeft de patiënt het niet gehaald. De familie kwam er bij en zo. Twas de eerste keer dak da meegemaakt heb. Nog zwaar hoor. En weet je wa nog, de therapeuten blijven daar zo gewoontjes bij. Tis gelik of da da de normaalste zaak van de wereld is. Er kan zelfs een lach vanaf terwijl ze bezig zijn. Ze hebben me wel goed opgevangen. Kmocht eftjes naar buiten, ma kon beter me gedachten verzetten door gewoon verder te gaan met me patiënt.
Jaja, het weekend begon ma de stemming bij mij zat er totaal nog nie in. Daar heb ek eens rap verandering in gebracht. Beetje genieten van de zee, sporten, een maaltijdje klaarmaken (voor zover dat da hier lukt, want da fornuis laat ook de wensen over.) en dan het uitgaansleven gaan verkennen. Op wandelafstand kwamen we terecht in wat wij zouden noemen den overpoort, ma dan wel 10 keer mooier en veel minder marginaal. Tis gelik een stadje op zich. Ze noemen het Paceville. Heel toeristisch natuurlijk. Eerst hebben we langs de weg een cocktail en wijnbar uitgeprobeerd. Een palmboompje alier, een watervalletje adaar, wa gezellige licht- en sfeermuziek. Twas de max. Dan terecht gekomen in een salsa bar. Ook heel gezellig, met lage tafeltjes en kussens op de grond. Uiteindelijk een dansje gewaagd in een bar, waar we een hele bende Koreaanse meisjes en Zweedse jongens hebben leren kennen. En die meisjes ons maar vol steken met tequila . Een gevaarlijk dranksje, ma Anso en fie zijn wel slimmer dan die Koreaanse meisjes of toch ietsje ;).
En dan nu genieten van een warme dag aan de kust. Morgen naar de grootste markt van Malta en maandag nog een extra dagje vakantie. Want . tis een public holiday. Joepie!!!
ManMan wat gaan de dagen hier snel, mn 4e werkdag zit er alweer op! kHad voor 't eerst een zotte rugpijn patiente, van tminste had ze pijn (mo twas gin trunte wi, ooooo nint!), dan een overspannen kapster (jaja de overspanning vind je ook hier), en een bouwvakker met lakse ellebogen als een vrouw (grappig eh, kwou 't bijna zelf zeggen als grapje maar kdurfde nie en dan zei Laura mn begeleidster 't , daar ging zn ego). Dus interessante assessments(dat woord is heilig op stage) allemaal..maaaar 't interessantste was de 'conference' van vandaag at the Mater Dei hospital (waar Sofie zit).
In Belgie en omstreken is borstkanker al goed 'ingeburgerd', ook de behandeling ervan: je kunt ze krijgen na de operatie in't ziekenhuis en dan sturen ze je door naar een (al dan niet gespecialiseerde) kinesist voor lymfedrainage en al de rest. Hier in Malta is dat nog steeds een probleem. In't algemeen vertellen de dokters de patienten na operatie of behandeling heel weinig, waardoor wij vaak vergevorderde gevallen binnenkrijgen in de praktijk, dus ook na het wegnemen van borstweefsel. Je hebt hier iets als 'Women's health' in de kliniek, maar dat bestaat maar uit 3 therapeuten, waaronder Laura. 1 therapeute heeft de technieken geleerd in the UK om ze aan te leren aan de rest hier. Ze willen hier een centrum uitbouwen voor die vrouwen (een echte women's health afdeling). Het probleem is dat ze binnen de kliniek geen ruimte (letterlijk en figuurlijk) krijgen om het uit te werken, ook al merkt iedereen dat het goed werkt en de patienten er beter van zijn. Dat is dus de frustratie van deze therapeuten, die ook buiten het hospitaal om praatgroepen voor borstpatienten hebben. Daarom worden ze ook actief geintegreerd in de meetings tussen dokters,radiologen, oncologen,..., wetende dat de kinesisten hun patienten later zullen behandelen. Op deze manier hopen ze dat het via de staat verdere aandacht zal krijgen. Ik was dus op zo'n "breast care conference" vandaag. Heel interessant. Ze overliepen patient per patient en dan was er overleg over de behandeling (chemo/bestraling/operatie/...). Ze vielen vooral over leeftijd, mate van aantasting irt het nut van de behandeling, esthetiek, ethiek enz. Erna was er nog een "lecture" over nieuwe onderzoeksmogelijkheden om borstkanker zo vroeg mogelijk op te sporen. Dan moesten ze beslissen of ze -rekening houdend met het budget van de patient- deze onderzoeken zouden inlassen, maar deze beslissing komt de volgende keer.
Wat 'k hiermee wil zeggen: niet iedere behandeling die je krijgt in een praktijk (van uit welke medische sector dan ook) is zo vanzelfsprekend! Beseffende dat Malta een ontwikkeld land is..moet je maar eens stilstaan bij de ontwikkelingslanden! Hier moet men precies nog overtuigd worden van het nut van kinesitherapie na borstoperaties, terwijl het bij ons zo vanzelfsprekend is..of heb'k het mis?
Adak: stel je voor dat iedere kinesist in Belgie 't overleg over diens patienten tussen de dokters bijwoont..chaos! das dan wel weer't voordeel van een eiland.. Heeft iemand eigenlijk ooit zoiets als eilandleer gedaan? Of valt dat onder sociologie? want achter een weekje hier kan'k wel al wat voor -en nadelen opsommen hoor!
Soit, ik doe in het 2e semester mn stage in een prive-praktijk in Gent die vooral vrouwen behandelt met allerlei vrouwelijke problemen dus kzal't zeker hier niet doen zoals'k gepland had!! Voor urologie schijnen ze wel een goeie physiotherapy-afdeling te hebben, maar waar wij dan biofeedback gebruiken, gebruiken ze hier vooral massage van de bekkenbodemspieren, hmmmm kGa waarschijnlijk ook een paar prenatale lessen bijwonen/leren/geven, kvraag me ferm af of ze hier wel aan postnatale behandelingen doen!
kHeb in die kliniek ook naar t schijnt de beste cardiochirurg van Europa gezien, maar daweetekikallemaalnieze !
Je ziet: mijn brains zijn geactiveerd en ben er helemaal aan't invliegen! Tis de eerste keer dak een stage zo interessant vind en dak voel dak bijleer en evolueer. Door de verantwoordelijkheid en het tempo en de begeleiding ben'k verplicht om mn stof goed te kennen anders ga'k daar af gelijk een gieeeeter en das goed, anders zou'k hier toch alleen maar chillen...
Weetjeen: theeft hier geregend en ze zeggen dat we er nog een beetje mogen verwachten: "moeder natuur die aankondigt dat de winter bijna voor de deur staat"
Weetjetwee: tis ier echt pokkeheet nadat t geregend heeft
Weetjedrie: tis bijna weekend en dan gaan we chillnvoedood en veel doen dat niets met de stage te maken heeft!!
er zijn festas in ons dorp (sommige dorpen bereiden dat een jaar voor omdat t zo belangrijk/heilig) er komt een goeie DJ volgens de plaatselijke jongerenscene er is een grote waterpolomatch (1 van de populairste sporten hier) je zou hier ook kunnen golfsurfen naarmate de winter komt, so maybeee MissMaes kunnen we hier toch nog de geplande surftrip doen.. er zijn plaatselijke wijnfeesten, maar we weten nog nie of we vervoer zullen vinden + we moeten het eiland nog verkennen!!
Hello! kHad net een hele tekst getypt over mn werk hier in Malta, maar de verkeerde knop op het verkeerde moment heeft alles gewist, *zucht*.
Kort en krachtig dan maar:
- veel assessments doen: onderzoek+kinesitherapeutische diagnose+behandeling opstellen
- alle interessante patienten gaan naar de studenten, vooral naar diegene die beschikbaar is dus twordt een beetje grey's anatomy christina-style
- altijd begeleiding en feedback dus -luxe-
- kben al tette van het vroege opstaan en het herhalen na het werk omdat'k deze week superveel "(lumbar) back pain" patienten moeten assessen
- uitgaan tijdens de week zit er nu nog niet in maar dit weekend verlengd weekend + leuke dingen te doen
- andere kine-student julian is cool dus das mooi meegenomen, sofie kent de andere 4 in haar kliniek ook al, waarmee we heel 't vierde jaar vandeneerste keer kennen, want de overige 10 zijn allemaal op erasmus (ook 2 in gent)
- zo'n oude kliniek heb 'k nog nooit gezien!
- kdoe't graag!
- kga nog een beetje herhalen en dan een duikje nemen+zonnetje en slapen
Beste Ooster âen vooral Westerlingen in het verre Vlaanderen, zie hier de primeur van de zuiderlingen uit Malta!
We zijn hier nu 3 volle dagen en zeg wel vòl
Het begon allemaal bij de aankondiging dat we zouden landen te Malta..deze werd vergezeld met een mini-verslaggeving over het weer, de tijd, enz. We moeten toegeven: met het weer zat het goed, maar met de tijd, jawadde!
We zouden landen om 23h15. Op het vliegtuig zeiden ze ons: lokale tijd: 22h15, waarop Sofie en ik eens raar keken naar elkaar à la ej gie dat e twoaschn gelezen? maar volledig bedwelmd door de aankondiging 27°C schonken we er verder geen aandacht aan. We dachten wel dat we een uur zouden moeten wachten op ons vervoer naar de hostel, maar ze wachtten ons mooi op tijd op, tiens. Nuja, dan maar ons uur efkes teruggedraaid
Aangekomen in onze hostel in Sliema, zagen we aan de gesloten receptie 2 enveloppes rechtstaan: Anne-Sofie Allemeersch en Sofie Demeulenaere met onze inkomkaarten en al de rest erin..t was als op een hike in de scouts waarbij je nie weet wat te verwachten. Wel, k moet zeggen: we hebben 2 grote ruimtes: 1 slaapkamer met bureaus enzo en 1 keuken met tafel en sofa en dan nog een badkamertje en een terras.. Hèle binn maar wel wat leeg. But dont worry, zon 3 dagen later is het al wat opgefleurd met al wat fleurig is en onze rommel! Waaronder heel wat fotos van jullie, jawel!
De volgende dag zijn we direct op verkenning geweest in Sliema: kort overzichtje! We zitten op 1 minuut slenteren van een zalige baai met kleine vissersbootjes int midden. Er is een soort van parkje langs het water waarin je kan liggen en dan echt aan het water zijn er mini rotsjes vanwaar je dan in het water kan jumpen (lees: braafjes langs het trapje naar beneden, benauwd dat je anders op één of andere snoodaard van een rare steen beland). We hebben ondertussen al een stekje gevonden waarvan we zagen datt goed was ;-) haha
Als je deze baai verder afloopt naar rechts kom je terecht aan wat ze noemen the strand met allerlei gezellige terrasjes s avonds voor als de passegiata (zoiets) begint (=het dagelijkse wandelingetje van menig maltese gezinnen, paraderen eigenlijk é). Heel mooi met al die lichtjes en uitzicht enzo. Wat mij vooral al opgevallen is dat er zoveel mensen buitenkomen s avonds! De temperaturen zijn dan al wat dragelijker, iedereen goedgezind, terrasjes, parkjes en andere bankjes zitten vol en mensen wachten tot het vuurwerk begint. Jawel vuurwerk tot en met! Hoewelk de oorlog niet meegemaakt heb, hebk telkens k zon boem hoor het gevoel dat er WOIII begonnen is. Zelfs vanavond, toen we rond 18h30 efkes aant water lagen en het nog klaar was buiten, begonnen ze daar plots met kanonschoten en vuurwerk, freaks!
Over klaarheid gesproken: t wordt hier vroeg donker, om 20h al! t Compenseert met de vroege dag
Over de mensen >> supervriendelijk!! Veel glimlachen, goeiendag zeggen, heel behulpzaam (zelfs helpen wanneer jet een keer alleen wil vinden), zuiderse mentaliteit hé..
Over de warmte >> te doen. Hoewel het 30° is, is er ook nog een zeebriesje en het water natuurlijk waardoor je wel nog buiten kunt wandelen op een deftige manier. Lopen is wat anders
Gisteren (vrijdag) hadden we om 10h een afspraak met, Angele, een erasmuscoördinator opt univ in Msida, en om 11h een afspraak met Stephen van de kiné in de kliniek.
Daarom stonden we om 9h30 al klaar aan de bushalte. Véél te vroeg! We hebben er nog 3 kwartier moeten wachten, waardoor we sowieso te laat waren bij Angele. Blijkbaar komen de bussen hier ofwel te vroeg, ofwel te laat aan, maar verwacht niet dat ze op tijd zijn Als je opstapt koop je een ticketje (0,45) per persoon, per rit. Toen Sofie haar ticketje eens bekeek, merkte ze op dat het uur anders was: huh anso, er staat ier op datt al 11h15 is?!??. DAMN! Toen we het checkten op een plaatselijk horloge viel onze frank.. JetAirFlight heeft ons zooo int zak gezet, onnozelaars. En raar ook dat wij hier nergens een horloge gezien hadden!! Nu waren we niet zomaar te laat op onze eerste afspraken, maar echt gejost hé. Die eerste indruk, amai! Nu, dit was niet alles. We hadden expliciet gevraagd aan de chauffeur om te stoppen aan the university, maar hij reed straal voorbij, plots zaten we in Valetta, véél te ver hé! Toen we een ouwe man (Maltees) om raad vroegen is hij in het Maltees beginnen te schelden voor heel de bus op die chauffeur, waarop de chauffeur sebiet stopte, zelfs niet aan een halte. Deze vriendelijke man heeft ons dan een goeie halte aangetoond terug richting the university. Dus t liep die ochtend eigenlijk allemaal in t honderd (wat ik stiekem wel grappig vond voor een eerste dag ).
Eenmaal aangekomen int univ (rond 11h45) hadden we chance dat Angele er nog was. Ze moest lachen om ons avontuurtje: now youve got already something to tell about Malta. tWas ook allemaal geen probleem. Ze heeft voor ons dan nog vanalles geregeld, zèlfs nog een afspraak met Stephen. Na nog een tiental minuutjes rondgetjoold te hebben in die übermoderne kliniek, vonden we hem eindelijk: een zeer kalme goedgezinde man. Hij zei: the first thing you have to know about our culture is that people are verrrrry laid-back! So dont worry about it, even if youre late on your first working day... Die man heeft ons heel erg gerustgesteld. I am totally IN !
Ik begin maandag te werken in St-Lukes hospital (het oude), musculo-skeletale, Sofie zal beginnen met cardio-respiratoire in Mater Dei hospital (het moderne). Stephen heeft ons een rondleiding gegeven in Mater Dei, waar alle kinéstudenten ook les krijgen. Het zijn heel moderne leslokalen, 10x beter uitgerust dan bij ons en heel mooi! Daar hebben ze bijvoorbeeld ook een speciaal uitgerust lokaal voor als men met elektrische toestellen werkt: geen hoog-laag metalen tafels, maar houten tafels om zo minimaal mogelijk interactie te creëren met de apparatuur, gek hé ;-) Men werkt hier wel met toelatingsexamens om kiné te mogen studeren: een grote selectie gevolgd door interviews, waaruit ze dan de 15 besten kiezen. Dus per jaar 15 man!! Das zoiets als privé-les en dat kun je je bij ons in Gent niet eens voorstellen! Dit is een logisch gevolg van het feit dat Malta een eiland is en er dan ook maar beperkte werkaangelegenheid is. kBen dan ook blij datk op mn stage samen sta bij een 4e jaars kiné, ben heel erg benieuwd!!! We mogen ook allerlei operaties, lessen meevolgen en wat we ook maar willen zien: just ask it and Ill see what I can do for you! Wat ons hier ook opvalt zijn de werkuren in de ziekenhuizen: van 8h tot 13h30 (studenten tot 14h), pauze inbegrepen! Dan denk je: huh? Daarna geen kiné meer? Toch wel, voor de mensen die het zeker nodig hebben zijn er speciale shifts na 13h30 en in de weekends, das nog eens een programmapunt voor België!
We moeten hier echt alles zelf regelen als Erasmusstudent, van hot naar her lopen, anders krijg je het niet behalve aant univ- maar er zijn wel veel voorzieningen in de buurt. We weten enkel nog niet zo goed voor wat we waar moeten zijn maar dat komt nog wel. We zijn ook al blij dat we internet hebben, dus das een stap in de goeie richting. Nu volgt nog een lazy day, waarna we beginnen te werken en stilletjes aan kunnen wennen aan het gewone leven hier. We hebben ook nog 3 weken verlof tussendoor, wat mooi meegenomen is
*U, westerling hoort nog van ons, zuiderlingen in wording!*
)
, daar ging zn ego). Dus interessante assessments(dat woord is heilig op stage) allemaal..maaaar 't interessantste was de 'conference' van vandaag at the Mater Dei hospital (waar Sofie zit). 
kGa waarschijnlijk ook een paar prenatale lessen bijwonen/leren/geven, kvraag me ferm af of ze hier wel aan postnatale behandelingen doen! 
er zijn festas in ons dorp (sommige dorpen bereiden dat een jaar voor omdat t zo belangrijk/heilig)
maar dit weekend verlengd weekend + leuke dingen te doen
