Het begon allemaal bij de aankondiging dat we zouden landen te Malta..deze werd vergezeld met een mini-verslaggeving over het weer, de tijd, enz. We moeten toegeven: met het weer zat het goed, maar met de tijd, jawadde!

We zouden landen om 23h15. Op het vliegtuig zeiden ze ons: lokale tijd: “22h15”, waarop Sofie en ik eens raar keken naar elkaar à la “ej gie dat e twoaschn gelezen?” maar volledig bedwelmd door de aankondiging “27°C” schonken we er verder geen aandacht aan. We dachten wel dat we een uur zouden moeten wachten op ons vervoer naar de hostel, maar ze wachtten ons mooi op tijd op, tiens. Nuja, dan maar ons uur efkes teruggedraaid…

Aangekomen in onze hostel in Sliema, zagen we aan de gesloten receptie 2 enveloppes rechtstaan: Anne-Sofie Allemeersch en Sofie Demeulenaere met onze inkomkaarten en al de rest erin..’t was als op een hike in de scouts waarbij je nie weet wat te verwachten. Wel, ‘k moet zeggen: we hebben 2 grote ruimtes: 1 slaapkamer met bureaus enzo en 1 keuken met tafel en sofa en dan nog een badkamertje en een terras.. ‘Hèle binn’ maar wel wat leeg. But don’t worry, zo’n 3 dagen later is het al wat opgefleurd met al wat fleurig is en onze rommel! Waaronder heel wat foto’s van jullie, jawel!

De volgende dag zijn we direct op verkenning geweest in Sliema: kort overzichtje! We zitten op 1 minuut slenteren van een zalige baai met kleine vissersbootjes in’t midden. Er is een soort van ‘parkje’ langs het water waarin je kan liggen en dan echt aan het water zijn er mini rotsjes vanwaar je dan in het water kan jumpen (lees: braafjes langs het trapje naar beneden, benauwd dat je anders op één of andere snoodaard van een rare steen beland). We hebben ondertussen al een stekje gevonden waarvan we zagen dat’t goed was ;-) haha

Als je deze baai verder afloopt naar rechts kom je terecht aan wat ze noemen ‘the strand’ met allerlei gezellige terrasjes ’s avonds voor als de passegiata (zoiets) begint (=het dagelijkse wandelingetje van menig maltese gezinnen, paraderen eigenlijk é). Heel mooi met al die lichtjes en uitzicht enzo. Wat mij vooral al opgevallen is dat er zoveel mensen buitenkomen ’s avonds! De temperaturen zijn dan al wat dragelijker, iedereen goedgezind, terrasjes, parkjes en andere bankjes zitten vol en mensen wachten tot het vuurwerk begint. Jawel vuurwerk tot en met! Hoewel’k de oorlog niet meegemaakt heb, heb’k telkens ‘k zo’n boem hoor het gevoel dat er WOIII begonnen is. Zelfs vanavond, toen we rond 18h30 efkes aan’t water lagen en het nog klaar was buiten, begonnen ze daar plots met kanonschoten en vuurwerk, freaks!

Over klaarheid gesproken: ’t wordt hier vroeg donker, om 20h al! ’t Compenseert met de vroege dag…

Over de mensen >> supervriendelijk!! Veel glimlachen, goeiendag zeggen, heel behulpzaam (zelfs helpen wanneer je’t een keer alleen wil vinden), zuiderse mentaliteit hé..

Over de warmte >> te doen. Hoewel het 30° is, is er ook nog een zeebriesje en het water natuurlijk waardoor je wel nog buiten kunt wandelen op een deftige manier. Lopen is wat anders…

Gisteren (vrijdag) hadden we om 10h een afspraak met, Angele, een erasmuscoördinator op’t univ in Msida, en om 11h een afspraak met Stephen van de kiné in de kliniek.

Daarom stonden we om 9h30 al klaar aan de bushalte. Véél te vroeg! We hebben er nog 3 kwartier moeten wachten, waardoor we sowieso te laat waren bij Angele. Blijkbaar komen de bussen hier ofwel te vroeg, ofwel te laat aan, maar verwacht niet dat ze op tijd zijn  Als je opstapt koop je een ticketje (€0,45) per persoon, per rit. Toen Sofie haar ticketje eens bekeek, merkte ze op dat het uur anders was: “huh anso, er staat ier op dat’t al 11h15 is?!??”. DAMN! Toen we het checkten op een plaatselijk horloge viel onze frank.. JetAirFlight heeft ons zooo in’t zak gezet, onnozelaars. En raar ook dat wij hier nergens een horloge gezien hadden!! Nu waren we niet zomaar ‘te laat’ op onze eerste afspraken, maar echt gejost hé. Die eerste indruk, amai! Nu, dit was niet alles. We hadden expliciet gevraagd aan de chauffeur om te stoppen aan the university, maar hij reed straal voorbij, plots zaten we in Valetta, véél te ver hé! Toen we een ouwe man (Maltees) om raad vroegen is hij in het Maltees beginnen te schelden voor heel de bus op die chauffeur, waarop de chauffeur sebiet stopte, zelfs niet aan een halte. Deze vriendelijke man heeft ons dan een goeie halte aangetoond terug richting the university. Dus ’t liep die ochtend eigenlijk allemaal in ’t honderd (wat ik stiekem wel grappig vond voor een eerste dag ).

Eenmaal aangekomen in’t univ (rond 11h45) hadden we chance dat Angele er nog was. Ze moest lachen om ons avontuurtje: “now you’ve got already something to tell about Malta”. tWas ook allemaal geen probleem. Ze heeft voor ons dan nog vanalles geregeld, zèlfs nog een afspraak met Stephen. Na nog een tiental minuutjes rondgetjoold te hebben in die übermoderne kliniek, vonden we hem eindelijk: een zeer kalme goedgezinde man. Hij zei: “the first thing you have to know about our culture is that people are verrrrry laid-back! So don’t worry about it, even if you’re late on your first working day..”.  Die man heeft ons heel erg gerustgesteld. I am totally IN !

Ik begin maandag te werken in St-Lukes’ hospital (het oude), musculo-skeletale, Sofie zal beginnen met cardio-respiratoire in Mater Dei hospital (het moderne). Stephen heeft ons een rondleiding gegeven in Mater Dei, waar alle kinéstudenten ook les krijgen. Het zijn heel moderne leslokalen, 10x beter uitgerust dan bij ons en heel mooi! Daar hebben ze bijvoorbeeld ook een speciaal uitgerust lokaal voor als men met elektrische toestellen werkt: geen hoog-laag metalen tafels, maar houten tafels om zo minimaal mogelijk interactie te creëren met de apparatuur, gek hé ;-) Men werkt hier wel met toelatingsexamens om kiné te mogen studeren: een grote selectie gevolgd door interviews, waaruit ze dan de 15 besten kiezen. Dus per jaar 15 man!! Das zoiets als privé-les en dat kun je je bij ons in Gent niet eens voorstellen! Dit is een logisch gevolg van het feit dat Malta een eiland is en er dan ook maar beperkte werkaangelegenheid is. kBen dan ook blij dat’k op mn stage samen sta bij een 4^e jaars kiné, ben heel erg benieuwd!!! We mogen ook allerlei operaties, lessen meevolgen en wat we ook maar willen zien: just ask it and I’ll see what I can do for you! Wat ons hier ook opvalt zijn de werkuren in de ziekenhuizen: van 8h tot 13h30 (studenten tot 14h), pauze inbegrepen! Dan denk je: huh? Daarna geen kiné meer? Toch wel, voor de mensen die het zeker nodig hebben zijn er speciale shifts na 13h30 en in de weekends, das nog eens een programmapunt voor België!

We moeten hier echt alles zelf regelen als Erasmusstudent, van hot naar her lopen, anders krijg je het niet –behalve aan’t univ- maar er zijn wel veel voorzieningen in de buurt. We weten enkel nog niet zo goed voor wat we waar moeten zijn maar dat komt nog wel. We zijn ook al blij dat we internet hebben, dus das een stap in de goeie richting. Nu volgt nog een lazy day, waarna we beginnen te werken en stilletjes aan kunnen wennen aan het ‘gewone leven’ hier. We hebben ook nog 3 weken verlof tussendoor, wat mooi meegenomen is…

*U, westerling hoort nog van ons, zuiderlingen in wording!*

30-08-2008 om 22:35 geschreven door anso-fie