'No one can possess a sunset like the one we saw that evening', he went on. 'Just as no one can possess an afternoon of rain beating against the window, or the serenity of a sleeping child, or the magical moment when the waves break on the rocks. No one can possess the beautiful things of this earth, but we can know them and love them.'

Brida touched the flower. It seemed to her that it was the first flower she had seen in months. Spring had arrived.

'People give flowers as presents because flowers contain the true meaning of Love. Anyone who tries to possess a flower will have to watch its beauty fading. But if you simply look at the flower in a field, you will keep it forever, because the flower is part of the evening and the sunset and the smell of damp earth and the clouds on the horizon.'
 
Brida was looking at the flower. The magus took it from her and returned it to the forest. Brida's eyes filled with tears. She was proud of her soulmate.

'That is what the forest taught me. That you will never be mine, and that is why I will never lose you.'

09-11-2008 om 10:48 geschreven door anso-fie

Yoooeeehooooeee!!!!

Alweer 2 weken verder. Miljaar, wat gaat die tijd toch snel. Nog minder dan 3 weken. Spannend!!!

De laatste 2 weken was een mix van van alles en nog wa. Zoals Anso al gezegd heeft, chaos in het koppeke. Gelukkig hebben we dat er deze week kunnen uitschudden. Op donderdagavond hebben we een goed dansje geplaceerd en geproven van de sambuca. Alle ja, om eerlijk te zijn, het was iets meer dan proeven. We hebben de hele fles moeten kopen. In dit café kocht je de drank per fles. Goed gezien he. De Belgen kunnen nog iets leren van de Maltesen. De volgende dag op stage was vechten tegen de slaap, maar we hebben het doorstaan. Zoals je hoort hebben we hier zware tijden te doorstaan. Maar er wordt ook veel gelachen. Mijn supervisor op stage is zo’n jonge gast van 24 jaar. Hij kan geen moment serieus zijn, maakt constant grapjes, is mega energiek, zeker ADHD. Hij hield me wel wakker. Hij leert mij physio en ik leer hem Nederlands, of beter, Oostends. Hij vraagt me dan om de “mooiste” woorden te vertalen en dan roept hij dat door de gang tegen Jan en alleman. Tis echt cool en hij stelt me zo heel op mijn gemak. De best stage plaats die ik al gehad heb. Allhoewel dat ik de eerste week plukke zot kwam van die oudjes. Een assessment afnemen was een ramp. Mijn geduld werd serieus op de proef gesteld en kheb ontdekt dat ik er nie veel heb. En ik maar vragen stellen, op 10 verschillende manieren en zij mij maar nie verstaan. Ik dacht da mijn Engels slecht was, maar die van hun is nog slechter. Het ligt natuulijk niet aan hun gebrekkig Engels alleen. Velen van hen hebben dementie of andere verwardheden. Ik dan uitleggen en voordoen met handen en voeten wat ze moeten doen. Je zou me eens bezig moeten zien… Nu soit, deze week was veel leuker en ik heb zelf behandelingen in elkaar mogen steken. Leuk hoor, beetje spelen met de bal… Begin me goed in te leven, misschien zelfs een beetje te veel. De avonden waren druk druk druk. Werken voor school en assessmenten afwerken.

Vandaag besloten we om een goed plan uit te dokteren en een middelmaat te vinden tussen werken voor school en nog van de laatste weken te genieten van Malta. We willen nog zoveel doen en het einde begint te naderen. ’s Morgens zijn we met volle moed in de taken gevlogen en na de middag hebben we ons kunnen uitleven op de rotsen en in de winkelstraten. We wilden ons wa voorbereiden op onze thuiskomst en hebben iets gekocht om ons koppeke warm te houden. We hebben er een leuke boel van gemaakt. Twas precies een mode show.

De straatjes waren zo gezellig, vanaf 17 uur al donker en tegen 20 uur nog altijd in de blote armen. In de straten was het stilletjes en gezellig met de vele lampjes. We hadden zo’n momentje van, ooh, da gaak missen. En toch verlang ek naar het winterse sfeertje in Oostende. Gek he.

Toen we thuiskwamen, moe van het shoppen, maar zeer tevreden met onze aankopen, wou ik mij in de zetel ploffen. Jammer dat de zetel niet gemaakt is om in te ploffen, zelfs nie om in te zitten. Het zal nog 3 weken wachten en verlangen zijn. Net als zoveel andere dingen.

Morgen Poppey Village.

See you later.

Bye bye, fie

08-11-2008 om 21:47 geschreven door anso-fie

  kGing 't eerst niet vertellen wegens te stom maar nu moet't er echt wel eens uit

Op mijn stage (waar'k al 2 weken ben) is er een verpleger en die lijkt als 2 druppels water op de vermenselijking (die'k al in mn hoofd heb van in den tijd dak de zondag nog vroeg opstond om gewapend met sandwich met choco naar Gertje en zn domme hond te kijken) van ANATOOL! kwou echt dak der ongegeneerd een foto van kon trekken. Zèlfs de leeftijd klopt Vandaag merkte'k dan ook dat ie ANTOON heet ~ komaan !!!! chance dak aan zombitis leed of hij ging't geweten hebben Tis misschien nog een idee voor mn laatste stagedag (volgende week vrijdag). De physio's verwachten toch sowieso iets moois vr aan hun wall of fame: "Antoon & Anatool: the confrontation" Alhoewel het toch wel niet leuk moet zijn om te zien dat je de lookalike bent van de slechterik, vb de boze heks uit sneeuwwitje of Cruella de Vil    Stel je voor!   Om het helemaal interessant te maken moet je je maar eens voorstellen wie of wat ooit de inspiratie van de tekenaar was! ···

Haha.. Gisteren uitgeweest onder het motto "foert wi..voor die laatste weken" .. dit leek weer een te impulsieve beslissing geweest te zijn, niet gisteren maar vandaag. Iemand vroeg nog bij het bestellen van de drank: are you sure you will do this? waarop ik werd gedwongen te antwoorden: dunno, are you always so sure about everything in life? hihi Zo iedere minuut tussen 8 en 10 vanochtend zei een slecht stemmetje in mn hoofd: 'komaaaan zeg gewoon daj je nie goe voelt en ga naar huis, wat is da nu zeg' waarop het goeie stemmetje 'zeg ansofiete of zeg k beter ansomiejte nie trunten é' en dan mama haar woorden toen k nog een échte puber was 'aj wilt uutgoan lik e grote moej de gevolgen der mo van dragen, uut je nest!' 
kHeb dan ook doorgezet om tenslotte om 10h te concluderen: **van stage lopen word je écht wel hard** (en het zorgt voor zekerheid in het leven: sambuca ìs echt wel verraderlijk..................maar hoe het zit met al die andere drankjes ) ···


anne-Sofie

07-11-2008 om 18:18 geschreven door anso-fie

*BONGÙ* Vandaag had'k mn 4e huisbezoek dus moet'k nu toch wel eens iets zeggen over 't interieur é! tWas telkens bij ouwe mensen, eighties-style

Tis niet te doen! But seriously! Ofwel kun je je voeten nergens plaatsen omdat't tjokkevol ligt, ofwel kun je er niet bewegen dus geen reden om je voeten te verplaatsen, ofwel DURF je er niet te bewegen omdat het er binnen als een museum is (maar dan 't genre museum waar bijv de luster zò mooi is dat je er plastiek rondhangt ) =voor de stadhuisjes.

Maar vandaag oh vandaag!  kWas op't platteland bijna aan de andere kant van het eiland -Mgarr- en twas er zoooooo mooi, alles groen groen en rustig en geen chichi als in't stad... Van de buitenkant zag het huisje er al heel gezellig uit met een grooooooote poort als voordeur (maar geen tralala) enkel natuurlijke kleuren enzo, ewel een beetje à la la provence.. MAAR DAN, eenmaal de poort gepasseerd! kwist niet waar eerst kijken! zo ruim en zo knus tegelijk! Van deze keer waande ik mij GRiETjE in het Peperkoekenhuisje (zie foto)! Het mevrouwtje leeft er dan ook samen met haar broer, als échte Hansjes en Grietjes Gert-Jan zie je ons al bezig later whaaaaaaaaaahahahaa!?!  De huizen zijn er gemaakt met van die dikke dikke muren en die grote dikke muren zie je aan de binnenkant ook. De trap in dezelfde stenen, de grond in van dat natuursteen, overal planten in't rond, houten balken aan het plafond, fraise-tafelkleedje op de eettafel, mini-deurtje om naar toilet en douche te gaan, minimicroscopische raampjes boven het koddige keukentje(met prachtig uitzicht op de ouwe gebouwen+cathedraal op de heuvel in het historische Mdina, omgeven door groene velden)..en tmadamtje had zelfs een trapje nodig om in haar reuzebed te klimmen (twas eigenlijk gewoon een klein madamtje). Als je daar oud kunt worden...en deze 2 kunnen het...prosit haffna!
 
Om jullie niet tè veel te doen wegkwijnen: het is hier na de hittevlaag weer patataweather (patata=maltees vr poep en je vat de clue wel)! Vannacht zijn Sofie en ik een paar keer wakkergeworden door het helse lawaai van de wind en het wegwaaien van stoelen op het dak... Nog nooit zo erg meegemaakt! Overdag ook donder en grijs en regen ... maar ZO'N ZALIGE WOLKEN!! kVoelde me dan ook efkes helemaal...........................................................thuis


 §ANNE-SOFiE§

06-11-2008 om 17:19 geschreven door anso-fie