17-11-2008 om 15:09 geschreven door anso-fie

17-11-2008 om 15:03 geschreven door anso-fie

17-11-2008 om 14:55 geschreven door anso-fie

17-11-2008 om 00:00 geschreven door anso-fie

Thunderstorms overal, hopelijk niet vannacht om 5h op zee

We zijn aan het zuchten want we hebben samen net zwaar gesprek gehad met onze childish supervisors van de laatste 3 weken. Het werd nog maar eens duidelijk dat we niet op dezelfde golflengte zitten/zaten(want anso is rrrready luckily!). Sofie noemde mijn SV een omhooggevallen kakmadam, ik vind haar SV een meningloze loser.

Die van mij is overduidelijk gefrustreerd omdat wij 2 mastertitels zullen hebben als we afstuderen en zij studeren 4jaar, hebben véél meer ervaring (en toegegeven: tsysteem zit hier duzd keer beter in elkaar en ze kunnen na 4 jaar veel meer dan wij zullen kunnen want tis ier ahw privé-les, hebben massaal veel en harde stages en iedere stageplek is een pareltje voor hen) en hebben "maar" een bachelortitel. Maar don't blame us é, kiendjes toch. Wij zijn hier om te leren en doen dat wreed wel (gezien de evaluatie van de 7 andere weken), we doen superhard ons best om op hun niveau mee te doen en ons physio-level te vermaltezen, en dan nog racistisch doen tegen ons, nederige belgische kinéstudentjes ai ai ai toch Maar goed, dit is ondertussen al gerelativeerd. Zolang wij maar geen meningloze losers of omhooggevallen kakmadams worden als zij zitten we ~safe~

We gaan een kaffietje drinken op ons weekend, sicily voorbereiden, films huren, onze zak maken, ons nestelen, chillen, wekker zetten, slapen, om 3h op, om 3h30 de taxi in en juplaaaaaaaaaa vertrokken!

Op naar de coolheid! Om onze mama's niet te ongerust te maken zal'k maar niet zeggen dat ze voor heel 't weekend thunderstorms enzo verwachten, we met een boot gaan en de wind misschien helemaal niet goed zal zitten, iedereen ons gek verklaart enneuhm...that's it hihi

Dikke piejpers!

Anso en Fie

14-11-2008 om 16:39 geschreven door anso-fie

Tis officieel: Anso-Fie vertrekken vrijdagnacht op avontuur naar Sicilia woehoeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee we gaan er genieten van alles dat er te genieten valt  

tLeven kan toch zo mooi zijn! Nu maar hopen dat MoederNatuur dit van't weekend ook beseft en ernaar handelt

12-11-2008 om 14:24 geschreven door anso-fie

'No one can possess a sunset like the one we saw that evening', he went on. 'Just as no one can possess an afternoon of rain beating against the window, or the serenity of a sleeping child, or the magical moment when the waves break on the rocks. No one can possess the beautiful things of this earth, but we can know them and love them.'

Brida touched the flower. It seemed to her that it was the first flower she had seen in months. Spring had arrived.

'People give flowers as presents because flowers contain the true meaning of Love. Anyone who tries to possess a flower will have to watch its beauty fading. But if you simply look at the flower in a field, you will keep it forever, because the flower is part of the evening and the sunset and the smell of damp earth and the clouds on the horizon.'
 
Brida was looking at the flower. The magus took it from her and returned it to the forest. Brida's eyes filled with tears. She was proud of her soulmate.

'That is what the forest taught me. That you will never be mine, and that is why I will never lose you.'

09-11-2008 om 10:48 geschreven door anso-fie

Yoooeeehooooeee!!!!

Alweer 2 weken verder. Miljaar, wat gaat die tijd toch snel. Nog minder dan 3 weken. Spannend!!!

De laatste 2 weken was een mix van van alles en nog wa. Zoals Anso al gezegd heeft, chaos in het koppeke. Gelukkig hebben we dat er deze week kunnen uitschudden. Op donderdagavond hebben we een goed dansje geplaceerd en geproven van de sambuca. Alle ja, om eerlijk te zijn, het was iets meer dan proeven. We hebben de hele fles moeten kopen. In dit café kocht je de drank per fles. Goed gezien he. De Belgen kunnen nog iets leren van de Maltesen. De volgende dag op stage was vechten tegen de slaap, maar we hebben het doorstaan. Zoals je hoort hebben we hier zware tijden te doorstaan. Maar er wordt ook veel gelachen. Mijn supervisor op stage is zo’n jonge gast van 24 jaar. Hij kan geen moment serieus zijn, maakt constant grapjes, is mega energiek, zeker ADHD. Hij hield me wel wakker. Hij leert mij physio en ik leer hem Nederlands, of beter, Oostends. Hij vraagt me dan om de “mooiste” woorden te vertalen en dan roept hij dat door de gang tegen Jan en alleman. Tis echt cool en hij stelt me zo heel op mijn gemak. De best stage plaats die ik al gehad heb. Allhoewel dat ik de eerste week plukke zot kwam van die oudjes. Een assessment afnemen was een ramp. Mijn geduld werd serieus op de proef gesteld en kheb ontdekt dat ik er nie veel heb. En ik maar vragen stellen, op 10 verschillende manieren en zij mij maar nie verstaan. Ik dacht da mijn Engels slecht was, maar die van hun is nog slechter. Het ligt natuulijk niet aan hun gebrekkig Engels alleen. Velen van hen hebben dementie of andere verwardheden. Ik dan uitleggen en voordoen met handen en voeten wat ze moeten doen. Je zou me eens bezig moeten zien… Nu soit, deze week was veel leuker en ik heb zelf behandelingen in elkaar mogen steken. Leuk hoor, beetje spelen met de bal… Begin me goed in te leven, misschien zelfs een beetje te veel. De avonden waren druk druk druk. Werken voor school en assessmenten afwerken.

Vandaag besloten we om een goed plan uit te dokteren en een middelmaat te vinden tussen werken voor school en nog van de laatste weken te genieten van Malta. We willen nog zoveel doen en het einde begint te naderen. ’s Morgens zijn we met volle moed in de taken gevlogen en na de middag hebben we ons kunnen uitleven op de rotsen en in de winkelstraten. We wilden ons wa voorbereiden op onze thuiskomst en hebben iets gekocht om ons koppeke warm te houden. We hebben er een leuke boel van gemaakt. Twas precies een mode show.

De straatjes waren zo gezellig, vanaf 17 uur al donker en tegen 20 uur nog altijd in de blote armen. In de straten was het stilletjes en gezellig met de vele lampjes. We hadden zo’n momentje van, ooh, da gaak missen. En toch verlang ek naar het winterse sfeertje in Oostende. Gek he.

Toen we thuiskwamen, moe van het shoppen, maar zeer tevreden met onze aankopen, wou ik mij in de zetel ploffen. Jammer dat de zetel niet gemaakt is om in te ploffen, zelfs nie om in te zitten. Het zal nog 3 weken wachten en verlangen zijn. Net als zoveel andere dingen.

Morgen Poppey Village.

See you later.

Bye bye, fie

08-11-2008 om 21:47 geschreven door anso-fie

  kGing 't eerst niet vertellen wegens te stom maar nu moet't er echt wel eens uit

Op mijn stage (waar'k al 2 weken ben) is er een verpleger en die lijkt als 2 druppels water op de vermenselijking (die'k al in mn hoofd heb van in den tijd dak de zondag nog vroeg opstond om gewapend met sandwich met choco naar Gertje en zn domme hond te kijken) van ANATOOL! kwou echt dak der ongegeneerd een foto van kon trekken. Zèlfs de leeftijd klopt Vandaag merkte'k dan ook dat ie ANTOON heet ~ komaan !!!! chance dak aan zombitis leed of hij ging't geweten hebben Tis misschien nog een idee voor mn laatste stagedag (volgende week vrijdag). De physio's verwachten toch sowieso iets moois vr aan hun wall of fame: "Antoon & Anatool: the confrontation" Alhoewel het toch wel niet leuk moet zijn om te zien dat je de lookalike bent van de slechterik, vb de boze heks uit sneeuwwitje of Cruella de Vil    Stel je voor!   Om het helemaal interessant te maken moet je je maar eens voorstellen wie of wat ooit de inspiratie van de tekenaar was! ···

Haha.. Gisteren uitgeweest onder het motto "foert wi..voor die laatste weken" .. dit leek weer een te impulsieve beslissing geweest te zijn, niet gisteren maar vandaag. Iemand vroeg nog bij het bestellen van de drank: are you sure you will do this? waarop ik werd gedwongen te antwoorden: dunno, are you always so sure about everything in life? hihi Zo iedere minuut tussen 8 en 10 vanochtend zei een slecht stemmetje in mn hoofd: 'komaaaan zeg gewoon daj je nie goe voelt en ga naar huis, wat is da nu zeg' waarop het goeie stemmetje 'zeg ansofiete of zeg k beter ansomiejte nie trunten é' en dan mama haar woorden toen k nog een échte puber was 'aj wilt uutgoan lik e grote moej de gevolgen der mo van dragen, uut je nest!' 
kHeb dan ook doorgezet om tenslotte om 10h te concluderen: **van stage lopen word je écht wel hard** (en het zorgt voor zekerheid in het leven: sambuca ìs echt wel verraderlijk..................maar hoe het zit met al die andere drankjes ) ···


anne-Sofie

07-11-2008 om 18:18 geschreven door anso-fie

*BONGÙ* Vandaag had'k mn 4e huisbezoek dus moet'k nu toch wel eens iets zeggen over 't interieur é! tWas telkens bij ouwe mensen, eighties-style

Tis niet te doen! But seriously! Ofwel kun je je voeten nergens plaatsen omdat't tjokkevol ligt, ofwel kun je er niet bewegen dus geen reden om je voeten te verplaatsen, ofwel DURF je er niet te bewegen omdat het er binnen als een museum is (maar dan 't genre museum waar bijv de luster zò mooi is dat je er plastiek rondhangt ) =voor de stadhuisjes.

Maar vandaag oh vandaag!  kWas op't platteland bijna aan de andere kant van het eiland -Mgarr- en twas er zoooooo mooi, alles groen groen en rustig en geen chichi als in't stad... Van de buitenkant zag het huisje er al heel gezellig uit met een grooooooote poort als voordeur (maar geen tralala) enkel natuurlijke kleuren enzo, ewel een beetje à la la provence.. MAAR DAN, eenmaal de poort gepasseerd! kwist niet waar eerst kijken! zo ruim en zo knus tegelijk! Van deze keer waande ik mij GRiETjE in het Peperkoekenhuisje (zie foto)! Het mevrouwtje leeft er dan ook samen met haar broer, als échte Hansjes en Grietjes Gert-Jan zie je ons al bezig later whaaaaaaaaaahahahaa!?!  De huizen zijn er gemaakt met van die dikke dikke muren en die grote dikke muren zie je aan de binnenkant ook. De trap in dezelfde stenen, de grond in van dat natuursteen, overal planten in't rond, houten balken aan het plafond, fraise-tafelkleedje op de eettafel, mini-deurtje om naar toilet en douche te gaan, minimicroscopische raampjes boven het koddige keukentje(met prachtig uitzicht op de ouwe gebouwen+cathedraal op de heuvel in het historische Mdina, omgeven door groene velden)..en tmadamtje had zelfs een trapje nodig om in haar reuzebed te klimmen (twas eigenlijk gewoon een klein madamtje). Als je daar oud kunt worden...en deze 2 kunnen het...prosit haffna!
 
Om jullie niet tè veel te doen wegkwijnen: het is hier na de hittevlaag weer patataweather (patata=maltees vr poep en je vat de clue wel)! Vannacht zijn Sofie en ik een paar keer wakkergeworden door het helse lawaai van de wind en het wegwaaien van stoelen op het dak... Nog nooit zo erg meegemaakt! Overdag ook donder en grijs en regen ... maar ZO'N ZALIGE WOLKEN!! kVoelde me dan ook efkes helemaal...........................................................thuis


 §ANNE-SOFiE§

06-11-2008 om 17:19 geschreven door anso-fie

Vanmorgen zijn we dus naar de bakker geweest, het was er een reuzegezellig feest! (er weerklinkt een Samsonhit in mn hoofd uit den tijd)

Na 9 weken in dit stadje te leven (9!!) na véél rondvraag hebben we dit weekend eindelijk instructies gekregen om de locatie van een verse warme bakker te vinden! Stoefen met under goe brood kunnen ze allemaal, maar het kunnen kopen is een ware maffia-activiteit

Tis gewoonweg achter de hoek van één blok verder dan de onze!! EN WIJ MAAR ZOEKEN!!

Nu..zo simpel was't dan ook niet te vinden! We konden het ruiken! we zagen allerlei mensen uit die richting komen met brood in hun handen! maar we konden het niet horen, voelen of proeven!

Eénmaal gearriveerd in de straat moesten we nog vragen waar het was! Toen gevraagd aan een ventje die daar liep, die wees in de richting van een huis 'aan de overkant',voilà daar ist. Wij zo eens goe kijken naar die huizen en maar NIET zien hé! er voorbij lopen... chance dat't ventje doorhad dat we 't eigenlijk nie door zouden hebben en achter ons liep om ons terug te halen en ons bijna met de neus in het deeg te duwen!!

tWas dus een underground bakker!! foto volgt zeker, maar tzit zo: je gaat gewoon een oudeoude garage binnen waar niet veel leven inzit, loopt door naar de achterkant van het huis, komt terecht bij 3 mannen die hun deeg zitten te zwieren en te bakken en te kneden en nog van die Maltese schwung, staat er tussen de rekken, vriendelijke ontvangst 'ahaaa wat mag het zijn', krijgt er een zak en de bakker zegt: pak maar, nadien zeg je hoeveel er in je zak zit, je betaalt en gaat weg.

Om helemaal in detail te treden: we hebben 12 kleine (veel te warm om vast te pakken dus levende vers) pistoletjes gekocht (à la de pannepotjes bij diemas boerenbrood) + 1 ftira voor uze Sofie en we lagen aan €1,30!! crazy! en zeggen dak nog speciaal geld had afgehaald vr de bakker... Allé de wonderen zijn Malta nog niet uit! da was mooie ontdekking 1 deze ochtend. Mooie ontdekking 2 was zelfs nog mooier maar tis een geheimpje van Anso-Fie hihi Deze hoort wel thuis in het rijtje: ontdekken na 7 weken dat onze kookplaat eigenlijk tòch goed werkt, ontdekken dat we gewoon internet op ons bed hebben op onze luie kont!
 
Tis dus duidelijk dat dat een bakker is voor locals! als je je boerenverstand gebruikt kun je toch wel een mooi besluitje vormen, isn't it?

02-11-2008 om 15:35 geschreven door anso-fie

allllllloooOoOoOOoooOOOOo

Ik heb me gretig beziggehouden met onze blog te pimpen! Ik ben echt geen computerfanaat en heb een hekel aan PC pimpen, documenten te ordenen, op het icoontje 'virusscan uitvoeren' te klikken,... maar dit begin ik stiekem toch wel te enjoyen voor het slapengaan! kProbeerde als achtergrondmuziekje nog het nummer 'I wear my sunglasses at night' erop te pimpen wegens te hilarisch maar dit was een tè ambitieuze onderneming voor mij
 
Onze laatste stage-episode is deze week ingezet! Sofie & ik staan samen (maar op aparte afdelingen) in Zammit Clapp hospital! coole naam hé! tkrioelt er van de (soms toch wel veel te schattige en grappige) geriatrische patiënten. Tis een oud maar heel gezellig gebouw om in te werken een beetje op een heuvel: mega brede gangen, hoge plafonds ... alsof je in een kasteel rondwandelt en als je buitenkijkt zie je dan het zuiderse Maltalandschap, de zon, de vogeltjes,droommmmmm en dan voel ik mij natuurlijk het kinéprinsesje

Alle andere kiné's zijn ook nog jonge prinsen en prinsessen! Een heel levendige bendige: professioneel op het werkveld maar kiekens eerste klas tijdens de pauzes Dé anti burn out strategie hé, kwestie van het positief te benaderen   

Ok, los daarvan moet'k wel besluiten dat we het enorm gigantisch druk (gehad) hebben! Chaos in ons hoofd, chaos op het werkveld, chaos met de bedoeling van onze stage, chaos met de communicatie naar univ België: één grote chaos! Ondertussen is alles allemaal veel duidelijker, terug rust gevonden in mijn hoofd na af en toe een stevige colère ( ) Zucht, stage in het buitenland is toch niet de makkelijkste manier hoor, ook al wordt het vaak als 'vakantie' gezien...

We werken aan onze opdrachten voor thuis op de stageplek, maar moeten ook aan de opdrachten van Malta voldoen: assessments doen/schrijven! Dit zijn natuurlijk geriatrische assessments dus helemaal andere benadering dan de musculoskeletal outpatients, dus de knop omdraaien was de boodschap! U-turn dus werk werk werk
OeiOeiOei! Misschien zijn we zelf wel te Maltees aan't worden zodat onze stressdrempel verlaagt?!
Neeneen no worries dit is bij mij niet zo! Als'k me dan 's avonds laat buiten zet met een goe glas wijn en goe gezelschap of als'k gewoon 2 minuten naar buiten kijk op't gemak dan besef'k: zalig.

Vorige week zat'k in het zonnetje op het dak terwijl m'n was aan het drogen was... Heerlijk moment! kHoorde *niets* voor zover een mens niets kan horen natuurlijk! geen auto's, geen kerkklokken, geen toeslaande deuren, geen Maltees temperament, geen vervelende muziek, geen getetter, geen hoorngeblaas van de schepen,...  behalve het fascinerende geluid van zwermen vogels die voor mn neus een heuse airshow aan het performen waren! f.a.s.c.i.n.e.r.e.n.d  kwou dak ook eens kon vliegen zoals die vogels! een vliegend kinéprinsesje zou'k me dan voelen, zwevend op het gewaai van de wind natuurlijk met een prachtige jurk in zijde die flappert in de wind maar tegelijk ook onzichtbaar ~ zodak de mensen kan observeren zonder tgevoel te hebben dak aan't gapen ben *hihi*

Vrijdag hadden we een hele dag "ward round" (=wekelijks): houdt in dat je met het volledige team (14 telde'k er: consultant, doctor, physio, nurse, pharmacist, speech therapist, social worker, occupational therapist,...) iedere patiënt een bezoekje brengt om erna tijdens de 'conference' iedereen te bespreken. 
Voor dat de rondes startten was er een nieuwe patiënt opgenomen die'k al onderzocht had: een fenomenaal persoonlijkheidje! kMoest constant lachen met em, ook als ie in 't Maltees begon was ie nog steeds zo grappig (vergelijk 't misschien met Firmin of oe noemt dien typ!?)!
Nu, toen dat we nog maar 30sec met iedereen in zijn kamer gearriveerd waren stond iedereen daar al met een big smile! zelfs de professionaliteit van de consultant moest eraan geloven  Op een gegeven moment stond die pt in't midden van de kamer, al de therapeuten in een cirkel errond en wij maar luisteren naar zn wilde verhalen uit de oorlog... tWas een foto waard! We moesten hem beloven dat we uitkijken naar volgende week..next episode of Joseph en his past

Iets over een avondje uit! Vrijdagavond was het Halloween en das ier blijkbaar wreed populair! We zijn in Simon's Pub beland waar het eigenlijk héél gezellig was, tzat vol, zelfs met een ondertussen al oude bekende: onze English teacher. Haar vriendinnen waren ook van de partij, ene was Zwitsers. Ze dacht zelfs dat wij Zwitsers waren gezien het 'gezang' in onze taal  nog nie op gelet!
blablabla...gezellige maltezers....Paceville...special drinks......blabla... heel verhaal waarop de logische reactie zou zijn: "haha typisch"! Eén ding is zeker: antwoorden op 'wat wil jij drinken' met "surprise me, whatever" is geen goeie strategie voor de morning after, maar wel een lekkere voor op't moment zelf én natuurlijk zeer cultureel aja! 

Zaterdag heb'k bijgevolg niet meegemaakt, terwijl het buiten zo'n goeie 27graden in de zon was!! Vanmiddag beetje zonnen ter compensatie want tis weer ideaal weer!

Om af te sluiten kan'k zeggen dak beseft heb dak zoals een hekel aan mosselen, champignons, witte bonen,... ook een hekel heb aan een einddatum! kBen nu al aan't denken: hmm kmoet en kwil nog dit en dat en dat en dat doen Leuk om zoveel te willen doen, minder leuk om bepaalde dingen te moeten doen maar tminst leuke is tfeit dat die dingen moeten gedaan worden binnen een bepaalde tijdspanne. Doordat de moetjes tijd zullen vragen en de willetjes zeker nog meer tijd, zal er dan wel nog tijd genoeg zijn om 'niets' te doen, gewoon te 'zijn'?? 'Leven' in het zuiden, maar dan echt leven: tis iets voor mij

Ondertussen leef'k gewoon verder op het ritme van m'n eigen lichaamsmuziek   

*Happy Ansjofis*

02-11-2008 om 13:37 geschreven door anso-fie

27-10-2008 om 17:06 geschreven door anso-fie

Paulo Coelho ~ Brida.


“But how will I know who my Soulmate is?"
“By taking risks. By risking failure, disappointment, disillusion, but never ceasing in your search for Love. As long as you keep looking, you will triumph in the end.”

She was on the beach with her father, and he asked her to go and see what the temperature of the water was like. She was five years old and glad to be able to help. She went to the water’s edge and dipped in a toe.
“I put my feet in and it’s cold”, she told him.
Her father picked her up and carried her down to the water again and, without any warning, threw her in. She was shocked at first, but then laughed out loud at the trick he’d played.
“How’s the water?” asked her father.
“It’s lovely”, she replied.
“Right, from now on, whenever you want to find out about something, plunge straight in.”
She had quickly forgotten this lesson. She may only have been twenty-one, but she had already abandoned as quickly as she had taken them up. She wasn’t afraid of difficulties; what frightened her was being forced to choose one particular path.
Choosing a path meant having to miss out on others. She had a whole life to live and she was always thinking that, in future, she might regret the choices she made now.

Even in that most important area of her life, love, she had failed to commit herself. After her first romantic disappointment, she had never again given herself entirely. She feared pain, loss and separation. These things were inevitable on the path of love, and the only way of avoiding them was by deciding not to take that path at all. In order not to suffer, you had to renounce love. It was like putting out your own eyes in order not to see bad things in life.
“Life is so complicated.”
You had to take risks, follow some paths and abandon others. No one could make a choice without feeling afraid. That was the law of life.

“Nothing in the world is ever completely wrong, my dear,” said her father, looking at the clock. “Even a stopped clock is right twice a day.”

26-10-2008 om 22:13 geschreven door anso-fie

Bongu! Beelden zeggen (soms) meer naar dan woorden, bij deze wil'k jullie niet meer horen klagen hé, hoewel het gene vetten geweest is de laatste tijd qua spectaculariteit. Bij deze beloven we jullie binnen een goeie week nieuwigheid. We zijn nl. onze Sicilië trip aan het plannen!

Rarara what's different?




Deze schattige dingen à volonté present...we hebben dan ook al een prachtige collectie aan zeekettingen gekocht



Op mijn (anso) vorige stageplaats was er een pracht van een kinesiste (Marcette) die zó begaan was met haar patiënten, ik keek er helemaal naar op! Patiënten voorrang op regels veel te grappig! Als iemand dan panikeerde voor iets stoms was haar slogan 'no worries no worries' wat echt veel effect had op mensen! kBen 't dan spontaan ook beginnen te gebruiken..tzijn zo'n magische woorden!

Dit lapje stof kom je dan ook af en toe tegen in souvenirwinkeltjes of op marktjes typisch voor hier hé: laid-back!









Sofie aan de anisette! drinken zou ze! daar ging mn geliefkoosd flesje in 1-2-3 maar no worries! kheb ondertussen al het goedkoopste drankwinkeltje gevonden hoor 

AnSo aan de anisette

Nà al die anisette



Met Attya ~ komt van Libië



Sofie & Sean op haar bday ~ beetje coco



Sterren kijken?



een typische mama-foto



Isn't this cute? kheb nu natuurlijk geen foto van't café zelf mr twas wel cosy! straatkatten niet te doen (moest mn mémé hier zijn..ze zou slechtkomen! al die arme dutsen!)



's middags schieten de kanons hun ding! zicht op de three cities vanuit Valletta



11 oktober! lag anso in haar bikini aan deze zalige rotsjes..van chillen gesproken! Komiek! want we hebben zo'n maand geleden 2 weken echt af en toe heel slecht weer gehad (het meeste sinds zoveel jaren), en nu ist zo plots weer 24graden, moeten we de blazer af en toe weer aanzetten, crrrrrazy! maar wel leuk!



CoCoFie



CocoFie gaat ervoor! btw, ze was er NIET slecht van! heeft er ier eentje leren drinken?
kZal maar niet zeggen dat ze de volgende dag op't werk ipv op de stoel NAAST de stoel ging zitten
Haha.. wat een dag was dat! bij deze weten we waarom de doorsnee werkmens in de week geen verzetje doet.. Mijn begeleiders gingen er wel heel cool mee om: alles weglachen Had echt chance met mn begeleiders en alle mensen rond me in StLukes! Leuke tijden gehad daar!



Ben in de kelders van het oude ziekenhuis in Valletta geweest..heel interessant, over behandelingen en medische aanpak in de oorlogen



Spreekt voor zich   (voor de nietweters: papa=Renaat)



Ooooh wat een zalige dag! van zaligheid gesproken! met deze boot hele dag rondgevaren: chillen op't dek met een wijntje in de ene hand een hapje in de andere, in een inham aanleggen voor nog meer wijn en hapjes en een snorkeltje in het helderblauwe water en grotten om te eindigen in de blue lagoon.. Had ik maar een boot en hadden wij maar zo'n mooie waters
Btw: zoek anso.



Staaltje voorlopige begroeiing.



Kelders oude hospitaal.



Cactussen à volonté op dit eiland! lekker likeur!



Iuew! ook al lagen er daar geen lijken: het leek zo echt, brrr ! er was daar niemand toen'k die foto nam!  ben dan maar snel teruggekeerd naar mama wi 



4 malti MADAMS op de wandel! twas de moeite



Mama en papa aan de speed



Schaduw wolk in water!



Wat ik zag toen'k op de boot lag.... mmmmm



Moeder & dochter  wat een grappig momentje!



Sliema ~ waar wij leven



Vader & dochter   dat was nog grappiger!



Marsaxlokk! luzzi 



oooh de bootman was gewoonweg onze Sander zijn lookalike! ..én toch n tikkeltje talkalike ook waaaant toen'k hem vertelde dat ie 2 druppels een maat van mij was zei hij: "jamaar, geef toe, mijn krulletjes zijn toch wel mooier zeker?!" met een big smile op zn face! Mooi!



Lampuki! hèt typische visje van malta..vóór we het opaten!



na bereiding.. LEKKER! al die vieskes seg lynn



onze nederige keuze aan drank



marktje in Valletta, een mini haagse markt



CocoFie en Sean ook nie meer al te nuchter



Mowawasdadde! een 'thick hot chocolat' kvroeg nog: 'kun je't drinken?' allemaal geen probleem...TARARA! blijkbaar houden maltezen dervan .. ik niet!
 


Beetje de plaatselijke jeugd steunen met hun initiatieven é ajaaaaa! ze vroegen aan alle talen om iets te doen/maken/schrijven over klimaat om dan 1 lange ketting in't stad te maken met die doekjes. Jaja tzien al diengn é



Ah zietekiriere! uze sofie en eur moat





twas e goedje!



maar wat een MOOIE ketting!!



honingproefsessie grappig feit: deze jongen kan zo maar gebrekkig engels hé (howja je moet gewoon geduld hebben als ie babbelt) maar hij kan zich soms zo opwinden in kleine dingen, wat een grappig resultaat oplevert Moet eigenlijk altijd zo lachen met em als ie babbelt! soms klopt 't totaal nie maar toch ist gewoon grappig. Hier wou hij me iets vertellen over honing en verschillende bloemen peisk



CocoFie duikt ook overal op é



Neen tis niet wat je denkt! vroeg me gewoon af wierook rookbaar is

26-10-2008 om 21:49 geschreven door anso-fie

26-10-2008 om 00:00 geschreven door anso-fie

Hi over there

Lang geleden he. Jaja, onze Sofie had het druk de laatste 2 weken, druk in het bezoeken van dit eiland, en het is maar een schete groot. Kheb veel tijd doorgebracht met mijn bezoekers, (alle ja, eigenlijk al mijn tijd), maar je hoort me niet klagen. Ik deed het met plezier. Mijn taak bestond vooral in gids spelen en de weg wijzen. En zelfs daar slaagde ik niet in. 1 ding staat vast, op mij moet je niet rekenen voor de weg. Je komt alleen maar terecht in straatjes waar je niet in mag of je krijgt te maken met situaties als deze “euh, kweet het nie”. En dan denk ik de weg te weten, maar zit er weeral naast. Vrouwen en oriëntatie. Ik ben het grootste bewijs dat da niet samen gaat. Maar het is niet allen mijn schuld hoor. Die Maltesen hebben nog nooit gehoord van wegwijzers. De weg moet je hier maar ruiken. En met de auto rond tgolen is geen zo’n goed plan. Frustraties alom op de wegen.Kheb in deze 2 weken weer een stukje meer van Malta gezien. En nog meer van de Maltese keuken. We hebben op de bekende vismarkt een octopusje gekocht. Levende vers en dus zelf moeten bereiden. Gelukkig zag het er daarna veel beter uit. Anders ging ik dat achtpotig ding niet in mijn kelegat krijgen. Kheb gesnorkeld, voor de eerste maal. Had zodanig de smaak te pakken van de onderwaterwereld dat ik dan maar gegaan ben voor een echte diving, met alles erop en eraan. Drie kwartier onder water, zonder naar adem te snakken. Aja, want die heb je mee op je rug (flauwe mop, kweet het, ben wa moetjes). Gek hoor, en zo concentreren da je je moet doen. Da spel mag niet uit je mond want anders ben je de klojo. Twas wel de moeite en zeker voor herhaling vatbaar. We hebben ook nog historische stadje en meer bezocht, maar de cultuur zal ik jullie besparen. Het zal toch maar Chinees zijn. Kort samengevat. We hebben veel gedaan, gezien, gegeten en gedronken. Natuurlijk ook veel gelachen en genoten. Zoals het spreekwoord zegt, “aan alle goede dingen komt een eind” ;), of beter nog ‘Mooie dingen duren niet lang”.
Maaaar….. zoals het ander spreekwoord zegt, “na regen komt zonneschijn” ;) ;).

Sofie heeft hier onlangs 2 vette ontdekkingen gedaan.Vette ontdekking nummer 1: Anso en Fie zijn toch 2 kiekens hoor. Wij maar klagen over ons kookfornuis die zo traag is en dat het uren duurt voor ons potje klaar is. Ja natuurlijk, als je het vuur op het laagste zet…. Wij dachten, helemaal doordraaien die knop, want het zal wel van laag naar hoog gaan. Logisch toch? Maar nee, we zaten er ferm naast. En dat ontdekken we pas in de helft van ons verblijf. Beter laat dan nooit. Nu kunnen we koken als de besten!!!Vette ontdekking nummer 2. Anso en Fie hebben gratis internet in ons bedje. En dit is dan ook de enige plaats. We mogen onze laptop geen halve meter verplaatsen of we zijn onze verbinding kwijt. Lekker gezellig dus, om ’s avonds, als er bijvoorbeeld een onweer is losgebarsten, te chatten met het thuisfront.

Deze week was zowat een alles en niks week op stage. Aangezien ik maar 1 week in St Luke’s sta kunnen ze mij geen patiënten geven en wordt het een weekje van observeren. In mijn termen, een weekje van niets doen dus. En zo is het ook. Ik heb zowel veel als niet veel gezien. Met 2 verschillende kine’s mee gevolgd, mastectomie patiënten gezien ( vrouwen na een borstamputatie), handrevalidatie en een dagje in the pool mee gevolgd. Veel verschillende patiënten, maar niet veel kine. Ultrason en nogmaal ultrason. Vanaf volgende week staan AnSo en ik in een ander ziekenhuis, Zammit Clapp genaamd. Klinkt sjiek he. We moeten daar werken aan interdisciplinaire projecten. We kijken er naar uit. Eindelijk werk om handen.

Ik was het bijna vergeten, my birthday party. Met zijn 6en hebben we een (of meerdere) aperitiefje(s) gedronken, met een pastizzitje, een chiptje en een nutje. AnSo heeft voor een mooi ingekleed flesje cava gezorgd. Mmmm lekker. Daarna zijn we afgezakt naar wat sterkers, shotjes Anisette liqueur. Sofie wou het wat rustig houden, want je weet nooit wat de drank doet met je ;). Maar het mocht niet wezen. “Zuppen goaje”. “Je wordt maar 1 maal 21 op de 21^ste in Malta. En dat op een nuchtere maag. Tijd dus om deze te vullen. We hebben het Italiaans restaurant piccolo padre bezocht. Met deze hebben we de avond moeten afsluiten, want de volgende morgen 6.45u, onze allergrootste vijand, de wekker. AnSo en Fie, met kleine oogjes, ons bed uit, met nog de nawerking van de vorige avond.En wat staat er op mijn keukentafel te wachten als Sofie thuiskomt na een “zware” stage dag? Een pakje!!! Kviel nogal niet redelijk uit de lucht. Mijn allerliefste vriendinnen hebben mij een verjaardagscadeautje opgestuurd. En niet zomaar een cadeau, een mega cool cadeau. Meisje, bij deze nogmaals een dikke vette merci.

Sicily, here we come!!!Een boottocht naar Sicily, een weekend Sicily en de beklimming van de Etna. Hier hebben ze nog nooit gehoord van een herfstvakantie, maar wij wel. Daarom gunnen we onszelf een weekendje Sicilië. We nemen de vrijdag congé, en misschien ook wel de maandag. Zouden we durven? Mmmm, valt nog af te wachten…..

Dikke zoenen Fie.
(by the way, pics komen eraan)

23-10-2008 om 21:23 geschreven door anso-fie

Bongu!

Er is een weekje van niets doen gepasseerd! Geen stage – niet vroeg opstaan – geen verplichtingen … of toch?  M’n ouders wilden natuurlijk een beetje een gids in Malta dus heb’k dat braafjes gedaan..véél cultuur opgedaan in combinatie met zon en regen! Veel bijgebabbeld, soms op de verkeerde plekken en momenten.

Korte anecdote: dag 1 zat’k met mama achter de buschauffeur geplaceerd. Na zo’n 30à45min op de bus eindelijk gearriveerd op destination. Toen wij zoals iedere andere passagier wilden uitstappen riep de chauffeur ons na: “meiskes, aaaal goed en wel daj zoveel te zeggen hebt, maar houd er rekening mee dat niet iedere chauffeur al dat getetter apprecieert é, chance dat ’t ik was, maar ik kreeg er op den duur bijna zoooo’n (maakt veel tralala gebaren) hoofd van”. HAHAHAHA! Inderdaad er zitten soms vieze chauffeurs bij maarja, foert. Deze was een jonge gast en moest er nog mee lachen. kZat vandaag trouwens weer met hem op de bus, in werkkledij dus lekker incognito, maar kheb wel m’n mond gehouden

Wat hebben we zoal gedaan? Apero, gegeten, cappucino, stadje, apero, gegeten, gegeten, apero, apero, slaapmutsje, dag boottocht in prachtige zon op ouwe houten boot met Sander lookalike als dienaar  met duikje in baai fooood wineee blue lagoon snorkeltje, gegeten, apero, wandeling langs kliffen, bussen zitten, shoppen, gegeten, apero, uuuuhm chillen en nog zo van die cultuur dingen.

Nu ben’k weer half op de hoogte van het wel en wee thuis. Sommige dingen had’k liever niet geweten, andere dingen liever wel maar die weet’k dus nog niet 

Het gemis zit er wel wat in hoor heelheel eerlijk gezegd..maar dan het gemis van vriendjes en vriendinnetjes, de topfeestjes, lekker bier (hier zit’k aan de anijslikeur en lekkere wijntjes maar ze zijn verdacht leep hoor!), de ellenlange bruine kroeg avonden, Gent city en al haar facetten, terrasjes, mn velo!, vrij denken en spreken, de onverwachtse marginale feestjes (hoewel’k daarvoor nie ver moet lopen hier) en de supertripjes naar onze noorderburen natuurlijk

Wat mis’k niet? Het weer, sommige mentaliteiten, Belgische stage+verslagen+paperassen, de drukte, TV, trein, onnozelaars, de stressy people,…

De dingen die’k mis gecombineerd met de dingen die’k hier de max vind, daar zou wel nog eens zaligheid uit voort kunnen komen!

Nu ben’k weer op een andere stageplek beland, mijn voorbereiding op “kine’s zonder grenzen” of Vietnam ofzo! J De amputees! Jawel! Mensen zijn hier zo sliekevet dat er een enorm hoge prevalentie van diabetes en dergelijke is…waardoor ze wel eens een lichaamsdeel verliezen! Wees gewaarschuwd! Een geamputeerde teen, been, arm, bilaterale amputaties…. Ze passeren allemaal de revue! De behandelruimte is behoorlijk oud en klein, maar het materiaal mag er wel zijn. De begeleiders zijn opnieuw toftoftof: een zotte, een klein grappig grut, een stoerebinkmaareigenlijknietzostoeralshijlijkt en een lieveke. Al in dat klein kotje gecombineerd met een lading patiënten: de sfeer mag er wel wezen. Die mensen voelen zich echt van de eerste minuut als lotgenoten..aparte humor wel

But seriously…dat klein kotje drijft me wel crazy! kHeb ook geen enkel excuus om ’t te verlaten of tis om te pissen of te eten.. Gevolg? Mn eetpauze wordt mooi verlengd en mn waterverbruik stijgt ook weer wat, aja!

Malta-amputee-weetje: je kunt hier maar beter geen lichaamsdeel verliezen want de prothesen worden maar om de 2 maanden aangevoerd vanuit Engeland! Nadeel van eiland hé… Wel zielig voor de patiënten die heel gemotiveerd zijn en dus snel vorderen en beseffen dat ze misschien al lang hadden kunnen lopen. Ook zielig voor de minder gemotiveerden wegens nog minder motivatie en verslechtering van algemene conditie! Ook zielig voor de therapeut uiteindelijk, willen en niet kunnen.

Zielige zaak zou je zo zeggen zzzzzzz

Wat hier bizar aanvoelt is’t feit dat het ‘ongekend zijn’ weggevallen is. ’t Is niet meer zo dak op straat kan rondlopen en dingen doen met ‘t gedacht: “ze kennen me hier toch niet”. Niet dak zukke zotte toestanden in’t openbaar uitsteek natuurlijk en dat me dat überhaupt veel kan schelen, maar toch! Ben vandaag 3x geschrokken omdak mensen tegenkwam die’k kende op plaatsen waardak’t echt niet verwachtte. Wees gerust, het was gewoon op straat hoor   ’t Voelt hier wel allemaal vertrouwd, maar geef me toch maar ergens tussen Nieuwpoort, Gent en Amsterdam

Sofie heeft de kamer ondertussen ook weer vergezeld dus getetter aan 100/u!

CiaoCiao Xx AnSo


Of nog eentje van op de bus vanochtend!
Ik zat op een overvolle bus, temidden van de posh ladies. Op de rand van de bank vóór mij zat er een ZOTkiezige sprinkhaan, met van die veel te lange en te dikke poten, precies die van een kikker (haha tuurlijk nie maar tkwam aardig in de buurt n daarbij: kikkers zijn kiezig)!! Efkes geschrokken maar 'niets laten merken en het hoofd koel houden' was mn moto.. kHad't beest natuurlijk constant in de gaten en vreesde een oogsprong toen hij zn kiezige kop met veeltegrote kijkers naar mij draaide, maar kbleef rustig..
EN DAN! toen de bus stopte aan een halte en mensen de rayon in 't midden passeerden, nam er plots een kind met zn hand de bank voor mij vast, nèt naast die sprinkhaan........kzag 't natuurlijk aankomen....... da beest begon zn kiezige poten te verplaatsen, wat the ladies rondom me niet koud liet, waarop ze begonnen te panikeren en te gillen, show tot en met!!! ik kon nie meer van't lachen, maar da beest pakken: no way! toen een held van 70 het beest wilde pakken en buiten zetten , miste hij hem waarop het beest begon rond te springen.... hahahaha! wat een paniek wat een paniek! ik lag kreupel tegen dan! onze hero heeft em dan toch knn pakken en buitenzwieren uiteindelijk, en die vrouwtjes zijn er met de schrik vanaf gekomen, de seuten!

15-10-2008 om 23:12 geschreven door anso-fie

04-10-2008 om 14:32 geschreven door anso-fie

Anne-Sofie spreekt u toe.

Een nieuwe week is aangebroken, ondertussen week 6.

Maandagochtend was er een welkomsthappening voor de Erasmussers op’t univ. We waren echt met superveel, een groot auditorium vol (je weet dak niet kan schatten, maar pakt toch 200man). Met vóór mij Antwerpenaars, heel toevallig en achter mij een Leuvense die btw les krijgt van Gilbert in Leuven, komiek é, ze doet godsdienstwetenschappen, dus zit ier zéker op de goeie plek. tWas een goeie ontvangst maar veel blablabla dat wij al wisten aangezien we hier al 75% geïntegreerd zijn. kHeb wel weer mn ogen opengetrokken: op’t laatste kwamen er 2 ‘broeders’ (één heette broeder Jacob) de kapel enzo promoten, en over peace en a place for everyone, even if you do not believe, you should come once, blablablabla we want to give everyone a chance to believe. Die waren er lichtjes over maarja, dat zijn we al gewoon hé.

Tis nu ook “Freshers week” op’t univ, voor de eerste jaartjes en erasmussers. Aan den entrée hangt er nu een heel groot spandoek: ‘warm welcome to all the international students’. Op’t univ zelf krioelt het van allerlei standjes met vanalles en nog wat, ballonnetjes e.a. versieringen overal in’t rond..kortom: een gezellige boel daar!

Maandagavond was er een welkomstparty –en drink voor de Erasmussers. Spijtiggenoeg iets te ver om maar een paar uurtjes te kunnen gaan aangezien we moesten werken ’s morgensvroeg + op een nieuwe dienst, dus that would have been rrrrisky. Anyway, vrijdag is er nog een welkomstparty op’t univ zelf met afterparty in Paceville OE YEAH I’m in!!  

Ik sta nu op 1 van de 3 orthopaedic wards in Mater Dei, eindelijk moderniteit om me heen! Wat was dat die eerste dag, na een zware St-Lukes periode. Stel dat er 10 patiënten lagen (allemaal post-op met nieuwe heupen, knieën en van die zukke). kMoest nu gewoon observeren, mee graptjes maken want tis daar een heel leutige boel en af en toe eens een patiënt begeleiden. Mn begeleider is een jonge gast, naar mijn mening de schoonsten van de hoop, maar hij is wel serieus…soms. Hij daagt me echt uit met interessante vragen, de prothesen worden heel uit de doeken gedaan en kmoet zelf aan de hand van de radiografie uitzoeken wat er met de patiënt aan de hand is. kHoud wel van raadseltjes dus tis gèèstig é. Tegen 10h30 waren we ongeveer klaar met onze patiënten. Daarna kwam er zelfs nog een physio van een andere ward ons helpen, maarja we waren al klaar. Dan maar tijd voor koffie en taart J en loaaaaads of gezever! kHeb heel tvroegere liefdesleven van mn supervisors moeten aanhoren, welke seksgoden de Maltese mannen wel niet zijn, zelfs als dien enen zn vrouw er dan kwam bijstaan nog een graptje: ‘look anso, that’s my wife, my first one ;-)”  Daarna zijn we met ons 3en naar de laatste ward geweest waar er wèl nog werk was. Wel gezellig uiteindelijk want iedereen (physio’s) helpt elkaar daar totdat alle ptn gedaan zijn, zodat ze samen kunnen breaken. Alsof ‘k nog niet genoeg over liefde had gehoord, was de volgende patiënte ene die op psychiatrie thuishoorde. kGing er met Franco (mijn supervisor) binnen om haar te behandelen, maar ze wou niet uit haar bed komen. Dan geen behandeling. Nadien vroeg ze dan aan een andere physio wanneer Franco zou terugkomen want ze wou hem wel eens binnendraaien in haar bed…

AiAIAi. Daarna pauze van 11h20 tot 12h45, tegen 13h15 waren we terug bij de ptn die nota bene allemaal sliepen want twas siesta. Alle lichten zijn dan ook uit op de afdeling behalve aan de balie. Dan maar een assessment samen met Sean gedaan (ttz: ik keek) en jupla naar huis.

Tis dus een groot verschil met St-Lukes out patients, zowel qua ritme – teamwork – sfeer – equipment - … tLigt ook vlak aan’t univ waardoor het mogelijk is om over de middag van t sfeertje in ’t univ te genieten, vooral met deze freshersweek, coolcool!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ondertussen is mn 2^e dag daar ook gepasseerd. Het bestond uit: te laat komen, als straf een total knee replacement zien, pauze tot 13h, 2 patiënten gedaan in orthopaedic ward, nog een unieftje geplaceerd en tòch helemaal tette richting huis.

De totale knieprothese was interessant, maar kheb ’t ondertussen wel gehad met die dingen. ’t Idee achter die operaties is uiteindelijk simpel, de uitvoering lijkt ook simpel en de iedere chirurg zei’t ook al: “I’m just a carpenter”. kWas eerlijkgezegd nie in the mood voor dit want kwas nog half aan’t slapen en khad honger.. daarmee weet je’t ook allemaal hé ;-)

Wat me wel is opgevallen, is de beweging van mn mond onder het maskertje tijdens al die operaties tot nu toe. Zet daar een cameratje en je lacht je kapot! Chance dat die maskertjes nog redelijk groot zijn en het voor de mensen rondom je niet zo opvalt..of toch? J

De sfeer ginder is echt de max é! Als je daar nie graag werkt..dan weet’k het ook nie meer hoor Ze leggen je goed op de rooster als’t op patiënten aankomt, maar na die 10minuten op de grill ben je weer gewoon collega’s onder elkaar. Voeg daar het feit dat daar 2 studentencollega’s rondlopen ook nog eens aan toe, en je begrijpt dat ’t soms een lachwekkende boel kan zijn.

Om deze verkeerde redenen ben’k ook aan’t twijfelen om na mn week off terug naar de orthopaedic wards te gaan.. We’ll see!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dag 3 ook achter de rug, twas hectisch jong! Heb ook een misverstandje gehad.. kZei "GoodMorning" tegen een patiënt, waarop deze begon te huilen. Oooooink. kHeb blijkbaar tverkeerde accent gebruikt want die patiënt begreep een kwetsend Maltees woord, kweet ook niet wat. Chance dat iemand anders het kon rechtzetten want mn Maltees is nu ook dadde nie (pakt 0,5%).

Voor de rest: tweekend komt eraan, vakantie komt eraan, ik kijk ernaar uit!

Efkes over 't weer: tis hier warm, soms heet, niet meer zo vochtig als in den beginne, af en toe een spetter maar overdag is dit nog altijd geen reden om een lang gemouwd truitje aan te doen. 's Avonds daarentegen kan dat wel handig zijn!

Hasta la vista! X!

02-10-2008 om 18:30 geschreven door anso-fie