tWas inderdaad een beetje een raar weekend, een rare week, eentje om snel te vergeten!
Onder het mom "je moet alles eens meegemaakt hebben in het leven" ...
We werden door vrienden van hier meegenomen naar een verjaardagsfeestje, wat was dat! Kun je't je voorstellen; sofie en ik kwamen toe in een cafeetje, al mompelend: "tzal wel hier niet zijn zeker"... jawadde! we hebben daar heel de avond gezeten. tCafe zat vol met familie(jong maar vooral oud) van Sean. De tante aan het zingen, iedereen aan het klappen in de handen van op de stoel en maar eten en drinken en commeren! Met ons bendetje waren we zowat de jonge garde. Inderdaad, zoals Sofie zei: twas hoempapa tralala 'waar zijn die handen' alom!
We hebben ons dan maar in de Martini gesmeten, tevergeefs. Dan maar in de pastizzi: wrong choice for me. kHeb me verslikt (en neen kwas niet aan't tetteren) in de marsepein die op de taart lag, neem ongeveer een vierkante centimeter stukje want kwas aan't proeven. Het snoodaardje van een stukje is op onverklaarbare wijze in de luchtpijp terecht gekomen, waarna anso dacht 'oeioei'. Seconden leken plots minuten! Rondom me zag'k in slow motion enkele blikken a la: what the f*ck is happening maar geen aanstalten tot bewegen.. Het eruit hoesten ging niet, hoe hard'k ook probeerde.. Ademen ging eerst nog n beetje, tot het maltese snoodluiaardje besloot zich daar te nestelen.
Wat er op dat moment door mn hoofd ging: je wil het niet weten! Wat er rond me gebeurde: ik weet het niet meer. kWeet enkel dat Sofie en Attya er als de kippen bij waren, me langs alle kanten schudden, klopten, aanmoedigden te hoesten....tot bloedworsthoofd anso niet meer kon happen naar lucht, waarop Sofie my hero op spectaculaire wijze haar Heimlich-manoeuvres heeft toegepast! Een eerste poging zonder effect, een tweede krachtigen alsof er een leven vanaf hangde met effect! hoest kuch kuch verschot beef traantjes alom was er toch efkes niet goed van en Sofie duidelijk ook niet!
Daarna was de avond mooi geweest! Nog meegereden met iemand die de kanten van Sliema uitging, een halve dodenrit jong, die rijden hier als anderhalve zotten!! kutavondje dus.
Moraal van het verhaal: "pluk de dag as if you were going to verslik you in 't eerste dat je mond binnenkomt!" Veel van die snoodaardstukje komen de eerste dagen mijn mond niet meer binnen en neen, ook niet mijn lievelingsanijssjieklitjes!
En by the way...voor al wie er nog aan zou twijfelen: zwemmen aan zee waar sofie redder staat > tis een aanrader!!
Heb net 5 dagen stage op de afdeling cardio erop zitten. Amai, wat was dat. Geen klop moeten doen. Ze hadden praktisch geen patiënten, dus ook geen werk. ongeveer 2 patiënten in de ochtend en 1 in de namiddag. Meestal dan nog dezelfde patiënt. En wat hield de behandeling in? Niemendalle. We stonden meestal met 4 therapeuten rond 1 patiënt. En maar babbelen int Maltees. Ergernis allom. In de namiddag lieten ze me dikwijls vroeger gaan omdat er geen werk was. Jammer dat ik telkens tot 14u moet wachten op de bus.
Wat wel heel leerrijk was, was de operatie die ik mocht bijwonen. Ik heb een hartoperatie gezien die bestond uit 3 overbruggingen (CABG). 4u heb ik op hetzelfde tegeltje gestaan, op een halve meter van het hele gebeuren. Heb dus alles goed gezien. Misschien wel iets te goed. De eerste momenten waren toch wel choquerend. Ze snijden je pols en je lies open om een stukje van je slagader (A radialis) en ader (V. femoralis) weg te snijden. Ze branden die eerst los van aders en al de rest waar het aan vasthangt en nijpen er onder andere ook nietjes in. Het bloed spatte eruit. Nie normaal. Ik dacht, amai, das hier niet voor gevoelige kijkers. Maar dan begon het pas. De borstkas werd opengesneden en gebrand. Da was pas een shock. De borstkas wordt dan opengezet en gehouden met een soort van ijzeren krik waar je aan moet draaien en tussen beide uiteinden plaatsen. Twas precies een autoband die ze aan t opkrikken waren. En toen zag je het. Het hartje, zwemmend in een vloeistof, dat later veranderde in een bloedbad. Het hartzakje werd verwijderd. Het hart werd stilgelegd en de A. radialis en V. femoralis werden net voor de vertopte hartslagaders vastgenaaid. De 3de overbrugging was met de A. subclavia. Die bevindt zich dicht bij het hart dus die overbrugging kon rechtstreeks gemaakt worden. De 3 uiteinden werden aan de aorta vastgenaaid. Het bloed kon weer stromen en het hartje klopte terug. Gelukkig! Heb nog nooit zo veel bloed zien stromen. Heel de operatie door werd er bloed weggezogen. Dit werd opgevangen in een netwerk van buisjes om dan opnieuw het bloed in het lichaam van de patiënt te brengen. Stel je voor dat al dat bloed verloren gaat. De patiënt zou er nog slechter aan toe zijn. Kwas helemaal van de kaart na de operatie. Mijn tong plakte tegen me keel en mijn benen waren aan t trillen. En dan nog de weg terug zien te vinden in dat labyrint
Om 14.30u hadden we onze Engelse les. Onze teacher was een hele toffe vrolijke madame, maar de leerstof, dat kon beter. Veel hebben we niet bijgeleerd. Gelukkig is dit achter de rug en hebben we bij deze onze studiepunten verdiend.
Het weer wist niet wat het wouw. Zon, wind, wolken of een spatje regen? Dan maar van alles een beetje?
Het was dus een raar weekje. Maar dat zijn we snel vergeten, door ons een te laten verwennen met een lekker etentje en een zot dansje. Het werd een lange, zware nacht, met een terug weg door de regen, die dan ook zijn sporen naliet de volgende dag. Het weer wist nog altijd niet wat het wouw dus dit was een goed excuus om lekker binnen te blijven en te luieren.
Zaterdagavond heeft een Maltese student ons meegenomen naar een verjaardagsfeestje van de moeder van zijn vriend. Wat was dat? Hoempapa muziek vanuit de jaren stilletjes. Ik zat precies in het rusthuis waar mama werkt. We hebben weeral gratis martini's gekregen, maar hebben ons rustig gehouden. Ook geproven van de typisch pastizzitjes en taartjes. Voor Anso een ervaring die haar altijd zal bijblijven. Vraag er maar naar.
En nu, op naar volgende week, met hopelijk iets maar patiënten en opnieuw stralende zon.
Allo! Weeral weekend wat vliegt de tijd hier!! Onze week was niet om over naar huis te schrijven, kzal het dan ook niet doen! Tis wel goed geeindigd: kheb goeie feedback gekregen over mn assessments, kmoet gewoon nog meer in detail gaan (ze flippen hier echt wi), maar kben heel content! twas dan ook superinteressant en de werksfeer wordt altijd maar leuker! Om de drukke week te vergeten: compenseren met een alles-kan-niets-moet weekend, ziehier onze start... Vanavond worden we ergens mee naartoe genomen op het eiland maar geen idee wat het zal zijn dus ben heel curieus!
Hasta la Vista! *Anne-Sofie*
Overzet Sliema-Valetta (kost 0,40euro btw, goedkoper dan de bussen!)
Na twerk op Valetta Waterfront genieten van een welverdiende cocktail na zware week! twas een goedje sante!!
haha uuuhm jah 's avonds genieten van nog een cocktailtje he ajaaaa! we krijgen praktisch alles gratis tis nie meer te doen!
Sean en Raili waren ook weer present
En Krista ook...
Ik (anso) heb mn kodak eens meegeno;en onderweg naar mn werk 's morgens. Dit ziet er als volgt uit: 6h40 opstaan, eten, snelwandelen naar bus, nog 15min wachten op bus of lopen om hem te halen, afstappen aan dit mooie tafereeltje (rond 7h45, tis dan al heel warm maar op een heerlijke manier)...
waar de bus stopt in Msida
haven Msida 's morgens
Daarna steile weg opwandelen om dit ouwe gedrocht tegen te komen aka St-Lukes' hospital
Physiotherapy department van op de binnenplaats van St-lukes. Je ziet: er staan nauwelijks auto's. Dat komt omdat enkel physiotherapy nog in deze kliniek zit, al de rest is overgeplaatst naar 't moderne Mater Dei en waarom? geen kat die het weet, vermoedelijk een politieke kwestie.
Mijn ingang. tLigt daar vol met de duivenscheten! ben altijd content dak er geen op mn hoofd krijg, want tis al gebeurd hoor!!
Waar mijn locker zich bevindt. Nu weten jullie ook wat ik bedoelde met 'oud'
Toevallig lag dit boekje op de tafel, dit gebouw heeft half de oorlog doorstaan!
vanuit sliema valetta in de verte
Valetta
De klokketoren
Entree haven
Over de klokke
Grand harbour Valetta
Je moet maar een onnozelaar zijn om dit toch te doen
Plots kwamen we weer in een onverwachts volksfeestje terecht. Deze kerel was Maltese blues aan't zingen: zoooo lachwekkend! Deze bedoening leek meer op een plaatselijke kermis eigenlijk! We zijn er ook nie echt gebleven.
mmmmm mn lekkere anijs likeur
Een kannetje voor anso en fie (jullie willen niet weten wat erin zat-maar kan wel zeggen dat't lekker was )
Mooi gepoetste tandjes
Anso-Fie de twee engeltjes
Onze avond eindigde met een immeeeeense regenbui! niet enkel zonneschijn dus in Malta....maar meestal wel hoor want de regen valt 's nachts!!
Ik ben terug wakker! jawadde gisteren en eergisteren had'k het wel wat moeilijk om wakker te blijven maar nu gaat't weer veel beter!
Maandag en dinsdag mocht 'k een dag in de pool doorbrengen: een groep fibromyalgie dames, een deel obesen, een deel backproblems, een schouderprobleem alier, een bleter aldaar Howja, kvond 't eigenlijk een beetje saai! Mn begeleider ginder was Owen, een gemotiveerde jonge kine die nogal heel zeker is van zichzelf..allez kun je't je voorstellen: hij gaat doctoreren over iets ivm hydrotherapie en hij heeft enkel nog maar tzwembad in St-Lukes gezien...dat ie een keer abroad gaat eh, hij zal zich een ongeluk verschieten! Dat zwembad hier(enige therapeutische in Malta) trekt bijna op niets! Het is gewoon helemaal nog niet 'ingeburgerd', er wordt door de overheid totaal niet geinvesteerd erin en tziet er uiteindelijk maar schamel uit. Toen dak vertelde over tBZIO in Oostende alleen al was ie al verbaasd over wat er daarin gedaan wordt, de voorzieningen die er zijn, het personeel, het systeem dat ze gebruiken,... Wat me wel opviel in't zwembad waren de verschillende huidstypes van al die maltezen: je ziet de blanke britten, de italiaanse types, de halve arabieren,... interesting!
Omdat't zo saai was heb'k dus heel wat gebabbeld met die kerel en veel gediscussieerd, zalig
Een paar weetjes op een rijtje: - abortus plegen=verboden (net als't scheiden he) - sommige mensen gaan met kleren en al in't zwembad wegens preutsheid - veel 'vermoeidheid' en 'depressie' voor tmoment door de weersveranderingen. Dit laatste is echt verbazingwekkend. Om te leven staat Malta zeer hoog in de rangschikking van 'gelukkigste plaatsen ter wereld' (stond ooit op nummer 1 volgens een studie). Er is meestal mooi weer, vriendelijke mensen, familie is superbelangrijk voor hen, ze hebben al hun heiligen die hen helpen,... Hier moet je niet veel geld hebben om gelukkig te zijn uiteindelijk. Deze mensen zijn dan ook heeeeeel relaxed, genieten van iedere seconde, trekken zich vanalles niet te veel aan. Maar als er een kleine (weers-)verandering is als nu (nog steeds lekker warm maar met een lekker windje erdoor) vinden ze alles al snel te lastig enzo.. lage stressdrempel dus! kheb al veel moeten lachen (in mezelf) om de stress-redenen die ze geven wi, amai! te belachelijk om op te sommen! - de meeste vrouwen zijn nog huisvrouwen en krijgen iedere week zoveel geld van de partner om vanalles te doen - een vrouw wordt meestal in de praktijk vergezeld door haar man, die dan soms nog durft te praten in haar naam (kprobeer die mannen dan buiten te kegelen op subtiele wijze ) - ...
Emancipatie mn voetjes! Ook al is het hier heerlijk vertoeven als erasmusstudent: kben content dak niet in zo'n land opgegroeid ben en kzou hier later ook niet kunnen leven, daarvoor is het zooooo conservatief! Heb veel respect voor alles en kversta ook helemaal het hoe en waarom het nu zo is, logisch, maar mn maag keert soms van wat ik zie en hoor...en dan is het een kunst om te zwijgen of afhankelijk van de persoon waarmee je te doen hebt heel subtiel je mening te uiten (hihi).. dus wie mij een beetje kent kan zich wel voorstellen wat ik daarnet bedoelde met 'zalige' gesprekken!
Alli, dit gezegd zijnde moet'k dringend gaan eten en assessment schrijven over een schouder want morgen grote controle van de chef brrrrr
Iuew da was kiezig! ze verkochten daar allerlei beesten gewoon op de markt, stinken!!!! zelfs kiekens
typische bootjes
mmmm da was lekker, die jenevertjes! we wilden wel een keer proeven...maar we wisten nie da ze ons echt van alle soorten zouden lieten proeven.. GEEN PROBLEEM! tralalalaaaaa
Vandaag zou het een regendag moeten zijn, maar er is nog geen 1 regendruppel gevallen. Niet dat we dat erg vinden hoor. Wel bewolkt en winderig (een halve storm ja!). Maar een fris windje na zulke warme dagen, daar rouwen we niet om. We kunnen wel leven met een dagje slecht weer. Dit betekent niet dat je je koppeke es niet kan buiten steken. Zeker niet, want het is nog altijd warm(iejt). Maar we vonden het een goeie gelegenheid om eens wat tijd binnen door te brengen. Wat dingen doen die je anders niet doet. Zoals beetje in ons kamertje rondfladderen, fotos bekijken, en we hebben er al een pak. Ook beetje de tijd nemen om wat te koken, want hiervoor moet je echt wel je tijd nemen. Een siestake nemen behoort ook wel tot onze dagbesteding.
Straks verdiepen we ons in onze cursussen. How ja, verdiepen, het klinkt zwaarder dan het werkelijk zal zijn. Waarschijnlijk zal het gewoon wat bladeren worden. Sofie wordt morgen overgeplaatst naar de cardio afdeling. Alles omtrent het hart. Ze zal een 6 uur durende bypass operatie mogen bijwonen en nog een paar andere ingrepen. Ze moet er dus wel voor zorgen dat ze opnieuw weet hoe ons hartje precies klopt. Hmm, ze kijkt er wel naar uit. AnSo mag alweer een heel deel assessmenten uitschrijven. Ochere het kind. (typte Sofie deze middag voor de verwarden onder ons )
Vanmorgen zijn we naar de bekendste en grootste markt geweest hier in Malta. Het gezellig vissersstadje heet Marsaxlokk. Allé, kzal jullie helpen. Je spreekt het uit als Marsasjlok. Het is niet enkel toeristisch, want ook de Maltesertjes doen er hun inkopen. Twas er t ideaal weer voor! Geen blakende zon, maar toch nog een zonnetje. Warm genoeg dus, en maar zweten.
De rit ernaartoe was alweer de hel. Een busje vol toeristen met allemaal hetzelfde doel, inkopen gaan doen op de markt. Na al een lange rit en veel gestop bleek dat de buschauffeur de weg kwijt was. Hij heeft moeten stoppen om aan een andere buschauffeur de weg te vragen. Allé, komt dat tegen. Een buschauffeur die de weg niet weet. We zijn een uur onderweg geweest. En wij maar vol verwachtingen uitkijken naar die markt.
Toen we er uiteindelijk waren was het echt wel de moeite. Levende verse vis, met kop en al. Iejoeuw. En alle soorten die je je maar kan bedenken. Er lag daar zelfs een octopus. Alle, daar leek het toch op (anso bevestigt: tuurlijk wast een octopus).
De groenten en fruit waren spotgoedkoop. Tomaatjes, aubergines, paprikas allemaal 1 euro de kilo. Ook het fruit, nectarines, pruimen, druiven 2 euro de kilo. Het zal een gezonde week worden..
Ook nog mooie kramen vol verse olijven, dadels, noten, geitenkaas, gedroogde tomaten lekkere dingen die Sofie heel graag lust. Heb een keuze moeten maken en het is geitenkaas en gedroogde tomaten geworden. Volgende keer worden het dadels en olijven. Mmmm, Sofie kijkt er nu al naar uit (Sofie houdt van schrijven over zichzelf in de 3e persoon ).(beneen, tmocht nie geweten zijn wie het geschreven heeft. Nu heb je het natuurlijk verpest)
Souvenierskraampjes en klerenkraampjes (wel gene te vetten) hadden ze daar ook. Echt alles (voor de kenners: een mini-haagse markt).
We hebben zelfs de perfecte onderbroeken gevonden voor zeer weinig geld. Hmmm, misschien kopen we ze wel de volgende keer (ok Sofie, deze info gaat te ver).
Ze hebben ons laten proeven van de typische Maltese liquerdrankjes in vele smaken, die je hier in elk winkeltje vindt. Wij natuurlijk volop profiteren en alle smaken eens uitproberen om dan uiteindelijk 1 klein flesje te kopen. Typisch.
Maar het was de moeite waard (hihi gniffel gniffel anso heeft er anisette gekocht! Met iets speciaal van Gozo derin, suuuuuperlekker!).
Toen we de terug wilden keren met de bus en deze laatste dus opstapten, zag anso uurplannetjes van alle Malta-bussen en dacht sebiet meenemen die handel.. ja goeienoewne! De buschauffeur megavies bromgrommel you can only take ONE (you bastard), snakte een plannetje uit haar handen en kwakte het op zn dashboard. Waarop AnSo verbijsterd toekeek, ietsje begon te blozen (aja twas voor heel de bus) en van verbazing efkes geen woord kon zeggen, geen vriendelijke blik kon die vent nog krijgen van ons! Achteraf kreeg anso dan nog onder haar voeten omdat ze een cashewnootje in haar mond stak: no food on this bus Das ne keer een onvriendelijken in Malta! verzekerst because of the weather, tkan nie anders ;-) Maar allé, je moet van soorten hebben zeggen wieder é ajaaaa! Ze kunnen nie al zo vriendelijk zijn gelik wij he, zegt Sofie. (ier si, moe je lezen, AnSo spreekt ook in de 3de persoon over zichzelf.)
Een dikke pieper en tot de volgende, de Ansofietjes
hello! vandaag was vermoeiend zeg! al dat wakker zijn! deze week hebben we na onze stage nog 2 uren priveles taalcursus.. Onze teacher is een megacoole madam en drbovenop een van onze buurvrouwen, dik in de sjakos(aja ze heeft een auto!)! Ik (anso) heb vandaag een stagedag gehad in de pool. Er was niet veel volk dus heb'k eigenlijk 3uur ofzo zitten kletsen met de kinesist. Ben weer vanalles te weten gekomen over tvolk hier..soms keihard moeten lachen soms half shocked maar kben te moe om 't nu te vertellen! Een welgemeende slaapwel!! x
niet meer kon happen naar lucht, waarop Sofie my hero op spectaculaire wijze haar Heimlich-manoeuvres heeft toegepast! Een eerste poging zonder effect, een tweede krachtigen alsof er een leven vanaf hangde 
met effect! hoest kuch kuch verschot beef traantjes alom 
was er toch efkes niet goed van en Sofie duidelijk ook niet! 
)
want de regen valt 's nachts!!
Howja, kvond 't eigenlijk een beetje saai! Mn begeleider ginder was Owen, een gemotiveerde jonge kine die nogal heel zeker is van zichzelf..allez kun je't je voorstellen: hij gaat doctoreren over iets ivm hydrotherapie en hij heeft enkel nog maar tzwembad in St-Lukes gezien...dat ie een keer abroad gaat eh, hij zal zich een ongeluk verschieten! Dat zwembad hier(enige therapeutische in Malta) trekt bijna op niets! Het is gewoon helemaal nog niet 'ingeburgerd', er wordt door de overheid totaal niet geinvesteerd erin en tziet er uiteindelijk maar schamel uit. Toen dak vertelde over tBZIO in Oostende alleen al was ie al verbaasd over wat er daarin gedaan wordt, de voorzieningen die er zijn, het personeel, het systeem dat ze gebruiken,...
