|
allllllloooOoOoOOoooOOOOo
Ik heb me gretig beziggehouden met onze blog te pimpen! Ik ben echt geen computerfanaat en heb een hekel aan PC pimpen, documenten te ordenen, op het icoontje 'virusscan uitvoeren' te klikken,... maar dit begin ik stiekem toch wel te enjoyen voor het slapengaan! kProbeerde als achtergrondmuziekje nog het nummer 'I wear my sunglasses at night' erop te pimpen wegens te hilarisch maar dit was een tè ambitieuze onderneming voor mij 
Onze laatste stage-episode is deze week ingezet! Sofie & ik staan samen (maar op aparte afdelingen) in Zammit Clapp hospital! coole naam hé! tkrioelt er van de (soms toch wel veel te schattige en grappige) geriatrische patiënten. Tis een oud maar heel gezellig gebouw om in te werken een beetje op een heuvel: mega brede gangen, hoge plafonds ... alsof je in een kasteel rondwandelt en als je buitenkijkt zie je dan het zuiderse Maltalandschap, de zon, de vogeltjes,droommmmmm en dan voel ik mij natuurlijk het kinéprinsesje
Alle andere kiné's zijn ook nog jonge prinsen en prinsessen! Een heel levendige bendige: professioneel op het werkveld maar kiekens eerste klas tijdens de pauzes  Dé anti burn out strategie hé, kwestie van het positief te benaderen 
Ok, los daarvan moet'k wel besluiten dat we het enorm gigantisch druk (gehad) hebben! Chaos in ons hoofd, chaos op het werkveld, chaos met de bedoeling van onze stage, chaos met de communicatie naar univ België: één grote chaos! Ondertussen is alles allemaal veel duidelijker, terug rust gevonden in mijn hoofd na af en toe een stevige colère ( ) Zucht, stage in het buitenland is toch niet de makkelijkste manier hoor, ook al wordt het vaak als 'vakantie' gezien...
We werken aan onze opdrachten voor thuis op de stageplek, maar moeten ook aan de opdrachten van Malta voldoen: assessments doen/schrijven! Dit zijn natuurlijk geriatrische assessments dus helemaal andere benadering dan de musculoskeletal outpatients, dus de knop omdraaien was de boodschap! U-turn  dus werk werk werk
OeiOeiOei! Misschien zijn we zelf wel te Maltees aan't worden zodat onze stressdrempel verlaagt?!
Neeneen no worries dit is bij mij niet zo! Als'k me dan 's avonds laat buiten zet met een goe glas wijn en goe gezelschap of als'k gewoon 2 minuten naar buiten kijk op't gemak dan besef'k: zalig.
Vorige week zat'k in het zonnetje op het dak terwijl m'n was aan het drogen was... Heerlijk moment! kHoorde *niets* voor zover een mens niets kan horen natuurlijk! geen auto's, geen kerkklokken, geen toeslaande deuren, geen Maltees temperament, geen vervelende muziek, geen getetter, geen hoorngeblaas van de schepen,... behalve het fascinerende geluid van zwermen vogels die voor mn neus een heuse airshow aan het performen waren! f.a.s.c.i.n.e.r.e.n.d kwou dak ook eens kon vliegen zoals die vogels! een vliegend kinéprinsesje zou'k me dan voelen, zwevend op het gewaai van de wind natuurlijk met een prachtige jurk in zijde die flappert in de wind maar tegelijk ook onzichtbaar ~ zodak de mensen kan observeren zonder tgevoel te hebben dak aan't gapen ben *hihi*
Vrijdag hadden we een hele dag "ward round" (=wekelijks): houdt in dat je met het volledige team (14 telde'k er: consultant, doctor, physio, nurse, pharmacist, speech therapist, social worker, occupational therapist,...) iedere patiënt een bezoekje brengt om erna tijdens de 'conference' iedereen te bespreken.
Voor dat de rondes startten was er een nieuwe patiënt opgenomen die'k al onderzocht had: een fenomenaal persoonlijkheidje! kMoest constant lachen met em, ook als ie in 't Maltees begon was ie nog steeds zo grappig (vergelijk 't misschien met Firmin of oe noemt dien typ!?)!
Nu, toen dat we nog maar 30sec met iedereen in zijn kamer gearriveerd waren stond iedereen daar al met een big smile! zelfs de professionaliteit van de consultant moest eraan geloven Op een gegeven moment stond die pt in't midden van de kamer, al de therapeuten in een cirkel errond en wij maar luisteren naar zn wilde verhalen uit de oorlog... tWas een foto waard! We moesten hem beloven dat we uitkijken naar volgende week..next episode of Joseph en his past
Iets over een avondje uit! Vrijdagavond was het Halloween en das ier blijkbaar wreed populair! We zijn in Simon's Pub beland waar het eigenlijk héél gezellig was, tzat vol, zelfs met een ondertussen al oude bekende: onze English teacher. Haar vriendinnen waren ook van de partij, ene was Zwitsers. Ze dacht zelfs dat wij Zwitsers waren gezien het 'gezang' in onze taal nog nie op gelet!
blablabla...gezellige maltezers....Paceville...special drinks......blabla... heel verhaal waarop de logische reactie zou zijn: "haha typisch"! Eén ding is zeker: antwoorden op 'wat wil jij drinken' met "surprise me, whatever" is geen goeie strategie voor de morning after, maar wel een lekkere voor op't moment zelf én natuurlijk zeer cultureel aja!
Zaterdag heb'k bijgevolg niet meegemaakt, terwijl het buiten zo'n goeie 27graden in de zon was!! Vanmiddag beetje zonnen ter compensatie want tis weer ideaal weer!
Om af te sluiten kan'k zeggen dak beseft heb dak zoals een hekel aan mosselen, champignons, witte bonen,... ook een hekel heb aan een einddatum! kBen nu al aan't denken: hmm kmoet en kwil nog dit en dat en dat en dat doen Leuk om zoveel te willen doen, minder leuk om bepaalde dingen te moeten doen maar tminst leuke is tfeit dat die dingen moeten gedaan worden binnen een bepaalde tijdspanne. Doordat de moetjes tijd zullen vragen en de willetjes zeker nog meer tijd, zal er dan wel nog tijd genoeg zijn om 'niets' te doen, gewoon te 'zijn'?? 'Leven' in het zuiden, maar dan echt leven: tis iets voor mij
Ondertussen leef'k gewoon verder op het ritme van m'n eigen lichaamsmuziek 
*Happy Ansjofis*
02-11-2008 om 13:37
geschreven door anso-fie
|
