04-10-2008 om 14:32 geschreven door anso-fie

Anne-Sofie spreekt u toe.

Een nieuwe week is aangebroken, ondertussen week 6.

Maandagochtend was er een welkomsthappening voor de Erasmussers op’t univ. We waren echt met superveel, een groot auditorium vol (je weet dak niet kan schatten, maar pakt toch 200man). Met vóór mij Antwerpenaars, heel toevallig en achter mij een Leuvense die btw les krijgt van Gilbert in Leuven, komiek é, ze doet godsdienstwetenschappen, dus zit ier zéker op de goeie plek. tWas een goeie ontvangst maar veel blablabla dat wij al wisten aangezien we hier al 75% geïntegreerd zijn. kHeb wel weer mn ogen opengetrokken: op’t laatste kwamen er 2 ‘broeders’ (één heette broeder Jacob) de kapel enzo promoten, en over peace en a place for everyone, even if you do not believe, you should come once, blablablabla we want to give everyone a chance to believe. Die waren er lichtjes over maarja, dat zijn we al gewoon hé.

Tis nu ook “Freshers week” op’t univ, voor de eerste jaartjes en erasmussers. Aan den entrée hangt er nu een heel groot spandoek: ‘warm welcome to all the international students’. Op’t univ zelf krioelt het van allerlei standjes met vanalles en nog wat, ballonnetjes e.a. versieringen overal in’t rond..kortom: een gezellige boel daar!

Maandagavond was er een welkomstparty –en drink voor de Erasmussers. Spijtiggenoeg iets te ver om maar een paar uurtjes te kunnen gaan aangezien we moesten werken ’s morgensvroeg + op een nieuwe dienst, dus that would have been rrrrisky. Anyway, vrijdag is er nog een welkomstparty op’t univ zelf met afterparty in Paceville OE YEAH I’m in!!  

Ik sta nu op 1 van de 3 orthopaedic wards in Mater Dei, eindelijk moderniteit om me heen! Wat was dat die eerste dag, na een zware St-Lukes periode. Stel dat er 10 patiënten lagen (allemaal post-op met nieuwe heupen, knieën en van die zukke). kMoest nu gewoon observeren, mee graptjes maken want tis daar een heel leutige boel en af en toe eens een patiënt begeleiden. Mn begeleider is een jonge gast, naar mijn mening de schoonsten van de hoop, maar hij is wel serieus…soms. Hij daagt me echt uit met interessante vragen, de prothesen worden heel uit de doeken gedaan en kmoet zelf aan de hand van de radiografie uitzoeken wat er met de patiënt aan de hand is. kHoud wel van raadseltjes dus tis gèèstig é. Tegen 10h30 waren we ongeveer klaar met onze patiënten. Daarna kwam er zelfs nog een physio van een andere ward ons helpen, maarja we waren al klaar. Dan maar tijd voor koffie en taart J en loaaaaads of gezever! kHeb heel tvroegere liefdesleven van mn supervisors moeten aanhoren, welke seksgoden de Maltese mannen wel niet zijn, zelfs als dien enen zn vrouw er dan kwam bijstaan nog een graptje: ‘look anso, that’s my wife, my first one ;-)”  Daarna zijn we met ons 3en naar de laatste ward geweest waar er wèl nog werk was. Wel gezellig uiteindelijk want iedereen (physio’s) helpt elkaar daar totdat alle ptn gedaan zijn, zodat ze samen kunnen breaken. Alsof ‘k nog niet genoeg over liefde had gehoord, was de volgende patiënte ene die op psychiatrie thuishoorde. kGing er met Franco (mijn supervisor) binnen om haar te behandelen, maar ze wou niet uit haar bed komen. Dan geen behandeling. Nadien vroeg ze dan aan een andere physio wanneer Franco zou terugkomen want ze wou hem wel eens binnendraaien in haar bed…

AiAIAi. Daarna pauze van 11h20 tot 12h45, tegen 13h15 waren we terug bij de ptn die nota bene allemaal sliepen want twas siesta. Alle lichten zijn dan ook uit op de afdeling behalve aan de balie. Dan maar een assessment samen met Sean gedaan (ttz: ik keek) en jupla naar huis.

Tis dus een groot verschil met St-Lukes out patients, zowel qua ritme – teamwork – sfeer – equipment - … tLigt ook vlak aan’t univ waardoor het mogelijk is om over de middag van t sfeertje in ’t univ te genieten, vooral met deze freshersweek, coolcool!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ondertussen is mn 2^e dag daar ook gepasseerd. Het bestond uit: te laat komen, als straf een total knee replacement zien, pauze tot 13h, 2 patiënten gedaan in orthopaedic ward, nog een unieftje geplaceerd en tòch helemaal tette richting huis.

De totale knieprothese was interessant, maar kheb ’t ondertussen wel gehad met die dingen. ’t Idee achter die operaties is uiteindelijk simpel, de uitvoering lijkt ook simpel en de iedere chirurg zei’t ook al: “I’m just a carpenter”. kWas eerlijkgezegd nie in the mood voor dit want kwas nog half aan’t slapen en khad honger.. daarmee weet je’t ook allemaal hé ;-)

Wat me wel is opgevallen, is de beweging van mn mond onder het maskertje tijdens al die operaties tot nu toe. Zet daar een cameratje en je lacht je kapot! Chance dat die maskertjes nog redelijk groot zijn en het voor de mensen rondom je niet zo opvalt..of toch? J

De sfeer ginder is echt de max é! Als je daar nie graag werkt..dan weet’k het ook nie meer hoor Ze leggen je goed op de rooster als’t op patiënten aankomt, maar na die 10minuten op de grill ben je weer gewoon collega’s onder elkaar. Voeg daar het feit dat daar 2 studentencollega’s rondlopen ook nog eens aan toe, en je begrijpt dat ’t soms een lachwekkende boel kan zijn.

Om deze verkeerde redenen ben’k ook aan’t twijfelen om na mn week off terug naar de orthopaedic wards te gaan.. We’ll see!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dag 3 ook achter de rug, twas hectisch jong! Heb ook een misverstandje gehad.. kZei "GoodMorning" tegen een patiënt, waarop deze begon te huilen. Oooooink. kHeb blijkbaar tverkeerde accent gebruikt want die patiënt begreep een kwetsend Maltees woord, kweet ook niet wat. Chance dat iemand anders het kon rechtzetten want mn Maltees is nu ook dadde nie (pakt 0,5%).

Voor de rest: tweekend komt eraan, vakantie komt eraan, ik kijk ernaar uit!

Efkes over 't weer: tis hier warm, soms heet, niet meer zo vochtig als in den beginne, af en toe een spetter maar overdag is dit nog altijd geen reden om een lang gemouwd truitje aan te doen. 's Avonds daarentegen kan dat wel handig zijn!

Hasta la vista! X!

02-10-2008 om 18:30 geschreven door anso-fie

02-10-2008 om 00:00 geschreven door anso-fie

Hey beste bloggertjes

Het weekje zit er alweer op. Op stage zoals gewoonlijk. Ah nee, toch niet, er was al iets meer te doen. Maar natuurlijk niet om over naar huis te schrijven. Of misschien toch... Aangezien ik daar geen grote bergen moet verzetten en ze mij ook niet naar huis sturen met bergen werk heb ik dan maar het hef in eigen handen genomen. Ik heb zelf gevraagd naar een assessment, en dit is in goede aarden terecht gekomen. Een puntje bij voor Sofie. Heb veel bijgeleerd. Mijn supervisor is met mij bezig geweest. We hebben samen een assessment opgesteld en ze heeft mij veel informatie gegeven. Een assessment doen is iets te moeilijk en gedetailleerd als je je niet specialiseert in cardiorespiratoir. Dus dit heb ik niet moeten doen. En maar goed ook. Amai, ik heb zo’n voorbeeld gezien. Tis de moeite….

Vrijdag hebben ze mijn evaluatie formulier ingevuld. Ik heb een goeie score gekregen en goeie commentaren. Totaal onverwacht, maar heel leuk natuurlijk. Volgende week nog een paar dagen op de surgical ward en deel 1 van mijn stage zit erop. Dan 2 weken vakantie! Gilles komt voor 10 dagen en de oudjes voor 7 dagen. Ik kijk er al naar uit. Dat zal pas vakantie zijn en genieten. Dikke party…

Deze week was ik op zoek achter een slaapplaatsje voor de toeristen. In onze straat is er een pub, Simon’s pub, en ik zag dat hij kamers verhuurt. Langs de buitenkant zagen ze er nog mooi uit (in vergelijking met sommige andere krotten hier). Zelfs met een terrasje erbij. Dus ik op een avond daar binnen stekken, om informatie te vragen. Na de kamers te hebben gezien, pico bello in orde, heeft hij mij een drankje aangeboden. Ik mooi bedankt zeggen want I have to get up early tomorrow. Daar trok hij zich niets van aan en gaf mij een wijntje. “You look like a red wine girl” zei hij, en hop, Sofie aan de drank. Twas een goedje en een zeer gezellige pub. Een mix van Maltees, Engels en Iers. Dat we daar niet eerder zijn binnen gesprongen. We passeren het enkele dag. Alsof een gratis wijntje nog niet goed genoeg is, kregen we er nog gratis hapjes bovenop.

Hij bood me zelfs een job aan. Zijn vaste werkster is op reis en hij had een helpende hand nodig voor de vrijdag –en zaterdagavond. Ik moest eventjes twijfelen maar zag het hoe langer hoe meer zitten. Sofie achter de bar, hmmm, zou dat lukken? Het is een uitdaging.

De volgende dag belde hij mij op met nieuws over de kamers, goed nieuws by the way, en zei dat hij die helpende hand deze avond, een woensdagavond, al kon gebruiken. Ok, dan maar, let’s have a try. Dus Sofie die avond achter de bar. Er was gelukkig niet veel volk, dus tijd genoeg om het in te oefenen. Viel niet mee. Al die verschillende biersoorten en mix van sterke dranken…

Vrijdag –en zaterdagavond was ik terug van de partij. Vrijdag drukker en zaterdag nog drukker. Zondag was het Simon’s zijn verjaardag, dus mocht ik nog hapjes en champagne rondbrengen voor de klanten. Ik had mijn handen vol, maar het was leuk. Ik verdien een centje bij, leer tappen en gratis proeven van al het lekker drank die Simon achter de bar staan heeft. Al mijn favorieten op een rijtje, mmmmm…

Zaterdag was het regenachtig. Slechts een paar druppels, maar je zag praktisch niemand op straat zonder kanjers van paraplus en regenjackets. An –en Sofietjes, stoer als ze zijn, zonder meer naar buiten. We voelden ons precies thuis. Er hing een gezellig sfeertje in de lucht en het was leuk om in de spetterende regen (geen stortbuien en rukwinden zoals in België) te gaan shoppen in Valleta. Langs de weg hebben we nog een cinematje meegepikt. Kwestie van ons helemaal thuis te voelen. We hebben veel gelachen en mee gezongen met Mama Mia.

Vandaag, zondag, was de zon terug van de partij. Een ritje met de bus naar een gezellig strandje. Langs de weg een glimp van een airshow meegepikt. Op de terugweg hebben we een uur en een half in de bus mogen vertoeven. De airshow zette heel Malta in rep en roer. Het was wat te zeggen, met diene airshow. Blijkbaar een grote gebeurtenis voor Malta.

Vandaag geen stage gehad. Er was een “erasmus student orientation day” in de universiteit. Eignelijk niet voor ons, want wij volgen geen lessen. Maar we dachten, eens zien wat Malta van erasmus studenten in de kuip heeft. En.... het is de moeite. Voor elk wat wils ;). Maar niet voor mij ;)

29-09-2008 om 21:46 geschreven door anso-fie