Alweer een weekje in het (ondertussen al redelijk vertrouwde) Kabwe. Veel spannende dingen zijn er niet gebeurd, al maak je hier elke dag wel iets mee! Deze week bestond voornamelijk uit lessen voorbereiden en lesgeven.
De leerkrachten zijn enorm blij ons hier te hebben, aangezien zij er dan even tussenuit kunnen knijpen! Ons komen observeren of evaluatieformulieren invullen staat alvast niet op hun to do-list. Ook de leerlingen zijn enthousiast om les te krijgen van ons, aangezien we ons best doen de lessen zo leuk mogelijk te maken (met spelletjes, liedjes, ). Zoals ik jullie al verteld heb zien ze hier enkel muziektheorie in de lessen M.O. Hier probeer ik dus een klein beetje verandering in te brengen door dat te combineren met wat musiceren. Ongelooflijk welke resultaten ik hiermee bereik! Een lied aanleren duurt hier welgeteld 10 minuten, met spontane tweede stem, dans en handgeklap! Fantastisch om te zien (en horen). Wanneer ik dan begeleid op de piano zijn ze al helemaal niet meer te houden.
Wanneer ik laatst binnenkwam in mijn klas stond de piano al klaar achteraan en alle leerlingen stonden er in een cirkel rond, te wachten op mij om Hail holy queen uit Sisteract (dat ik de les voordien had aangeleerd) te zingen. Echt leuk!
Het niveau van het theoretische gedeelte is iets minder. Je moet alles 10 keer uitleggen en herhalen in de hoop dat ze dan toch nog de helft weten tegen volgende les. Wanneer je vraagt of ze het begrijpen hoor je luid en krachtig yes madam uit menige monden. Maar als je dan vraagt naar een oplossing van een oefening of iets wat je net hebt uitgelegd, bakken ze er niks van! Geduld is een echte must!
Droom je er al lang van om bekend te zijn? Om overal herkend en aangesproken te worden, interviews af te leggen, overal nagekeken worden en constant gevraagd worden om te poseren voor een foto? Ja?
Dan is Zambia de place to be!
Het is ongelooflijk hoeveel bekijks we hier hebben! Iedereen wil met ons afspreken, vraagt hoe het met ons gaat,
Vandaag (vrijdag 13 februari), woonden we de Missverkiezing bij op school, in Bwacha. Kimberly en ik werden gevraagd de verkiezing als jury bij te wonen. Dit deden we uiteraard met plezier! Het was fantastisch! Het begon wel ongeveer 2uur te laat, maar dit beginnen we stilletjes aan gewoon te worden (alhoewel het toch een hekelpunt blijft). Het verliep allemaal nogal chaotisch, maar het enthousiasme van de leerlingen was enorm! Echt leuk om te zien! We verkozen een Miss Bwacha, een First Princess en een Miss Personality. Achteraf moesten we met iedereen op de foto, werden er interviews van ons afgenomen, Juist de handtekeningen ontbraken nog!
Morgen nemen alle Missen van de verschillende highschools het tegen elkaar op, ook hier zullen wij aanwezig zijn!
Morgen is het 14februari. Een min of meer gewone dag in België die wat commercieel uitgebuit wordt. Hier in Zambia is het een groots feest! Iedereen heeft het erover! Ook wij zullen dus morgenavond Valentijn vieren Benieuwd wat dat zal geven!
Zondagnamiddag zijn ik en Kimberly uitgenodigd voor een soort vrijgezellenfeest van iemand die gaat trouwen. Het is een dochter van een vriendin van een collega bij ons op school. (Er zal dus wellicht veel volk zijn;) ). We worden verwacht in traditionele kledij, dus gingen we nog snel naar de naaister om een kleed te laten maken. Morgen mogen we het afhalen, spannend! Ik laat jullie zeker weten hoe het geweest is!
Veel meer nieuws heb ik niet. De tijd vliegt hier enorm en we voelen ons al helemaal thuis! Het weer is hier nog steeds hetzelfde. Het was enorm warm de eerste dagen van deze week maar vandaag en gisteren heeft het veel geregend (wat de hitte niet wegneemt). Het was zelfs zo erg dat de wegen ervan rookten!
Van de wegen gesproken, die liggen er ongelooflijk slecht bij! De autos rijden hier officieel links, maar eigenlijk rijdt men gewoon langs alle kanten om de putten te ontwijken. Ongelooflijk dat we hier nog geen ongelukken hebben zien gebeuren! De manoeuvres op het rijexamen bestaan hier wellicht uit putten ontwijken, veel meer hoef je hier niet te kunnen.
Hopelijk daar in België ook alles ok? We hebben vernomen dat het daar sneeuwt? Hier hebben de meesten nog nooit sneeuw gezien! Ze staan dan ook te popelen om eens naar België te komen! Al zal dat een beetje een droom blijven vrees ik
Het is ondertussen al een weekje geleden dat ik (via deze weg) nog iets liet horen van mij, maar het was behoorlijk druk! Het lesgeven is begonnen Ik geef dus les op twee scholen. De muziekleraren zijn elkaars tegenpolen op deze twee scholen. De ene kan niet wachten om met mij te trouwen en de andere is maar stil en kan amper een glimlach op zijn gezicht toveren. Zoals ik al eerder zei bestaat muziek (als ze al muziek krijgen) uit pure muziektheorie. Leuk is anders dus! Ik heb toch geprobeerd mn eigen willetje een beetje door te drijven door in mijn eerste les een liedje, spelletje, te stoppen. Dit viel erg in de smaak bij de leerlingen, ze waren ongelooflijk enthousiast! Het zingen lukte zelfs onmiddellijk tweestemmig, dit is in een klas in België amper te bereiken!
Ik vreesde een beetje voor de commentaren van de leerkrachten, maar ook deze waren wonder boven wonder beiden even positief. Je moet hen wel echt bijna smeken om naar je les te komen kijken en zon evaluatieformulier in te vullen. Nu de eerste lessen is me dat nog gelukt, maar in de toekomst zal ik voornamelijk alleen voor de klas staan (wat eigenlijk best leuk is!), denk ik, aangezien ze maar al te blij zijn dat ze eens een dagje vrijaf kunnen nemen
Voor de rest is er niet zo bijzonder veel nieuws denk ik. We krijgen hier het ene huwelijksaanzoek na het andere. Wanneer we dan zeggen dat we reeds een fiancey hebben; is dat zelfs geen argument om hier niet nog eens te trouwen. Breng die dan maar mee naar hier, we zoeken wel iemand anders voor hem/haar, is hun reactie. Jaja, ze zouden ons hier maar al te graag houden, maar wees gerust, we komen terug hoor;).
Het weer is nog steeds goed, warm, maar af en toe wel veel regen. Eergisteren hadden we een heel slechte dag. Ik raakte niet weg op school omdat het maar niet wou ophouden met gieten.
Gisteren was het dan weer een prachtige dag vol zonneschijn. We zijn met de zoon des huizes (Mckenzie genaamd) naar de mijnen gewandeld. Het was een mooie wandeling en echt leuk om te zien. Overal begroeten de mensen ons alsof we tot het koningshuis behoren. Wanneer we de volgende keer terug gaan naar daar krijgen we een VIP-pas om de mijnen binnenin te bezichtigen, hier zullen we zeker en vast gebruik van maken! We ontdekten er ook een prachtig, romantisch plaatsje (ondergaande zon, veel natuur, een prachtig glinsterend meer, ). Ideaal om te trouwen (alleen de omgeving van de mijnen en chemische stoffen is iets minder maarja ) ;) . (zie foto)
Het internet op school is nog steeds kapot, dus voorlopig blijft het overleven met internetcafés.
Wat het eten betreft, onze maaltijden zijn elke avond meer dan geslaagd! Elke dag verse groenten, patatjes pasta of rijst en vlees. Zelfs de appelmoes maken we vers (aangezien ze dat hier niet verkopen in potten). Wat dat betreft is dus alles dik in orde!
De was doen was iets minder evident. Kleren met de hand wassen, dat kan toch niet moeilijk zijn? Fout gedacht! Het was ontzettend vermoeiend om al de kleren te wassen, uit te wringen, op te hangen, enz.
Toen we na enkele uren (met spierpijn tot gevolg) eindelijk klaar waren, en moe maar voldaan in de zetel ploften begon het al gauw donker te worden. Wegens gevaar op dieven moesten de kleren dus terug binnen. Deze waren nog belange niet droog. De volgende dag hingen we de kleren weer op, maar merkten al gauw dat ze nog meer stonken dan voordat ze gewassen waren! Toch deden we nog een poging om ze in de zon te laten drogen.
Je raadt het nooit na een halfuur begon het te gieten dat het niet mooi was.
Voor de zoveelste keer snelden Kimberly en ik naar buiten om alles terug binnen te nemen. We spanden draden in onze badkamer en hingen alle kleren opnieuw op, met als gevolg dat niet alleen onze kleren maar ook onze hele kamer stonken!
Al doende leert men :p Dit weekend ondernemen we een nieuwe poging!
Achtervolgingswaanzin, hoofdpijn, hallucinaties, Voor de zekerheid keken we toch nog eens op de bijsluiter van onze malariapillen of de slappe lach vanaf 20u niet behoorde tot één van de bijwerking. Wonder boven wonder was dit niet het geval. Nochtans overkomt het ons bijna elke avond. Gisterenavond gingen de stoelen zelfs aan de kant om een dansje te placeren. Ook de stop de band ronde stond nog op ons programma.
Voor de meer intellectueel verwoorde avonturen hier in Zambia, verwijs ik naar Dries blog
De afgelopen dagen waren heel erg druk, van de ene school naar de andere, genoeg uren proberen sprokkelen (ik sta in 2scholen + de college (lerarenopleiding). Het niveau van muziek dat ik moet geven is echt hoog! Deze leerlingen hebben nog nooit muziek gehad in de vorige jaren en moeten plots alles leren over intervallen, transpositie, mineur majeur, 5 sleutels, wijziginstekens,enz Pure muziektheorie en muziekanalsye! Het is echt niet evident voor mij om dit te geven, zeker niet in het Engels:o
Ik ben dus een poging aan het wagen om de Engelse begrippen vanbuiten te leren
Ik zal lesgeven (vanaf volgende week woensdag) in Bwacha secondary school en Kabwe Highschool. De sfeer in beide scholen is ook helemaal anders.
De muziekleraar in Kabwe stelde zichzelf voor als zijnde een pianist. Toen ik zei dat ik dat ook was moest ik iets spelen voor hem, hij was diep onder de indruk. Wanneer ik vroeg aan hem om iets te spelen kwamen er maar een paar noten uit, met hoogstens 2 vingers. Een pianist noemen ze dat dan Een muziekschool kennen ze hier duidelijk niet in Zambia.
De muziekleraars zijn hier toch niet alles. De ene die ik heb is te vriendelijk (beetje opdringerig bijna, belt vaak, wil langskomen, wil mee naar België, wil dat ik heel de tijd piano speel voor hem, ), de andere is enorm streng, blaft zijn leerlingen af als ze iets niet weten, geeft pure theorie (zodat zelfs ik bijna in slaap val in zijn lessen),
Ik ga proberen mn eigen ding een beetje te doen wanneer ik les ga geven, en dan maar hopen dat ze er goed op reageren Van musiceren is hier geen sprake, pure theorie! Daar hoop ik wat verandering in te kunnen brengen!
Vandaag is het mijn verjaardag!
20jaar worden in Zambia... het is niet iedereen gegund J
Ik moest deze ochtend al heel vroeg opstaan, om half 8 moest ik 2 lessen observeren in Bwatcha, dus om 6u opstaan (dat is 5uur bij jullie)! Dankjewel voor de berichtjes allemaal! We zitten hier wel met een uur verschil dus ik was hier al een uurtje vroeger jarig dan bij jullie!
Wanneer ik na het observeren van mijn les terug in de leraarskamer kwam werd ik onthaald met luid geklap en gejuich en gezang, alle leraars hadden hoedjes op en ballonnen en chips, koekjes op de tafel, Dries en Kimberly hadden hier voor gezorgd, ik was in de wolken!
Deze avond hebben we enkele vrienden, leraars, principals, uitgenodigd om pannenkoeken te komen eten en een glaasje sparkling wine te drinken. Jammer dat ik mn verjaardag niet met jullie kan vieren Ik mis jullie wel!!! Maar dat doen we dan wel alsk terug ben hé
Het weer is hier nog steeds prachtig (buiten de regenbuien, maar die zijn vooral s nachts en s avonds). Voor degene die het nog niet zouden gelezen/gehoord hebben: Mijn Belgisch nummer werkt dus helemaal niet hé. Ik kan niks ontvangen. Stuur/bel dus naar mijn Zambiaans nummer alsjeblief! Wie wil bellen: kan ook via skype nr mijn gsm (dat kost maar 18cent), vraag aan mn papa voor meer info!
Het internet op school is nog steeds niet gemaakt, voorlopig blijven het dus internetcafés!
Gisteren hadden we een afspraak met the driver van de Nkrumah college (de lerarenopleiding in Kabwe). Hij zou ons om 10u komen ophalen. Om 9uur klopte er al iemand op onze deur: hij was een uur te vroeg! En dan zeggen ze van de Zambianen dat ze overal te laat komen :o
De Principal (die ons komen ophalen is aan de luchthaven) ontving ons met open armen en is ongelooflijk vriendelijk, grappig, Helemaal anders dan bij ons!
In de namiddag gingen we op stap om de omgeving te verkennen. De wegen liggen er niet goed bij. Riolering kennen ze hier niet, asvalt ook niet, veel putten,
Het was een prachtige dag, warm, veel zon en bijna geen regen (enkel savonds ). De natuur is enorm mooi en alle mensen zijn zo ongelooflijk vriendelijk!
Iedereen glimlacht constant en vele mensen komen ons spontaan een hand geven en vragen hoe het met ons gaat. Het geeft je echt een warm gevoel!
Jammer genoeg zit er wel een reukje aan sommigen ;)
We gingen in het dorp even iets eten (jaja frietjes met kip!!! Wel niet zo lekker als bij ons, maar best eetbaar!) in de Hungry Lion (= zoals de Mc Donalds bij ons).
Vervolgens maakten we nog een wandeling (die enkele uren langer geduurd heeft dan voorzien aangezien we door onze nieuwsgierigheid de weg kwijtraakten).
Uit vele huizen klinkt opgewekte, mooie muziek en alle kinderen lopen op straat te voetballen, te spelen, enz. De sfeer in dit land is echt niet te vergelijken met bij ons! Velen in België zouden er een voorbeeld aan kunnen nemen!
Wanneer we terug thuis (ja zo voelen we ons toch al een beetje) kwamen hebben we ons buiten gezet, spelletjes gespeeld, naar muziek geluisterd, Genoten!
Vervolgens zijn we aan ons eten begonnen: spaghetti met verse groentjes, hmm! Juist het gehakt was net iets te gepeperd (door klein ongelukje van Kimberly) maar voor de rest smaakte het heerlijk! Het koken nam wel heel wat tijd in beslag waardoor we pas om 1u30 vermoeid maar voldaan, met een verbrande neus, in ons bedje (onder ons muggennet) kropen.
Klaar voor een volgende dag!
Vandaag, maandag zijn we vroeg opgestaan aangezien we al om 8u30 in de college verwacht werden. We haastten ons om op tijd te zijn, maar zoals je al kan raden tegen 9u30 was Sylvester (onze contactpersoon van hier) op school! Deze keer dus wel op zn Afrikaans
We hadden een gesprek over onze stage, ontmoetten verschillende leraars, lectors, enz. Vervolgens bracht the driver ons naar Bwacha secondary School. Dit is de school waar wij les zullen geven (in het middelbaar). Het is een heel eind rijden van bij ons! Het zal dus heeeeeeel vroeg opstaan worden aangezien we al om 7u15 op school moeten zijn! Waarschijnlijk zal ik ook muziek kunnen geven op deze school, maar of ik op deze manier aan genoeg uren zal geraken is de vraag. Morgen hebben we opnieuw een afspraak daar, hopelijk weten we dan meer.
Verder hebben we inkopen gedaan deze namiddag en zijn we naar een internetcafé geweest (zoals jullie wel gemerkt hebben aan onze blogs, mails, ). Op weg hiernaartoe begon het weer ongelooflijk hard te regenen. Spontaan stopte een vriendelijke inwoner van Kabwe om ons een lift naar het dorp aan te bieden zodat we niet zo nat werden. Ongelooflijk, de mentaliteit hier!
Nu gaan we opnieuw eten maken (overschot van gisteren opwarmen) en waarschijnlijk iets vroeger in ons bedje kruipen want dat laat gaan slapen en vroeg opstaan begint wel beetje te wegen. Tot de volgende!
Vrijdag
afscheid genomen en vertrokken, na gefouilleerd te worden, rugzakken
uitgeleegd en weer ingeladen te hebben toch op het vliegtuig geraakt
(weliswaar zonder zonnecrème van Dries). Na lang wachten, met
veel vertraging (van een dik uur) stegen we op.
In
Frankfurt een uurtje stilgestaan, dan terug de lucht in.
Wanneer
iedereen ongeveer in slaap was gevallen kregen we eten, toch lekker.
Slechts enkele uren later, na weer enkele pogingen tot slapen
ondernomen te hebben werden we gewekt door een warm (vervelend)
voddeke in ons gezicht: opnieuw eten, ontbijt deze keer. Er werd ons
meer eten en drinken dan slaap gegund op het vliegtuig!
De
volgende ochtend kwamen we (doodop!) toe in Ethiopië. Het werd
hoe langer hoe zwarter;). We voelden ons lichtjes bekeken. Ook de
sfeer in de luchthaven was al helemaal anders, veel minder streng,
ongestructureerd, We moesten zelf maar raden waar we naartoe
moesten. Na veel navragen en aandringen en wachten, toch op het
juiste vliegtuig naar Lusaka (hoofdstad Zambia) geraakt. We wisten
dat we ongeveer om 14u gingen toekomen in Lusaka. Zonder tijdsbesef
maakten we ons (op vraag van de piloot, die we amper verstonden)
klaar om te landen. Wij, content dat we er eindelijk waren! Wanneer
we veilig op de begane grond stonden lazen we: MALAWI. We vreesden
dat we op het verkeerde vliegtuig zaten en na wat rondvragen bleek
dat ons vliegtuig naar Lusaka gewoon even een onaangekondigde
tussenstop maakte, dit schijnt wel meer te gebeuren in Afrika
De
man (een medepassagier) die ons de nodige informatie had verschaft
bleek een inwoner te zijn van Lusaka. Hij is daar director van een
hotel. Na een gesprek over wat wij daar gingen doen, wie we waren,
waarom, enz. kregen we zijn businesskaartje!
Hij
nodigde ons meteen uit om een weekje in Lusaka te komen logeren in
zijn hotel, gratis! Ook zijn telefoonnummer kregen we voor als er
iets zou schelen of we raad/informatie nodig hadden. Onze eerste
vriend, we waren hem dankbaar!
Het
vliegtuig steeg (voor de zoveelste keer) terug op en onze laatste
kilometers konden beginnen. De warmte overviel ons wanneer we uit het
vliegtuig stapten, pff, wat een verschil met ons Belgisch weertje!
Ons avontuur kon nu echt beginnen
Na
het invullen van allerlei documenten, controle visum, paspoort enz.,
wachtten we op onze bagage. Wonder boven wonder: ze waren allemaal
goed terecht gekomen! Wel hebben mijn zeep en shampoo het niet
overleefd en was er daardoor het één en ander
uitgelopen (maar het kon erger dan dat!).
De
principal van de lerarenopleiding hier in Zambia stond ons met
zijn vrouw (en chauffeur!) op te wachten. Ze keken wel wat raar op
want ze vroegen onmiddellijk: where is the third girl?. Ze
hadden blijkbaar niet op een jongen gerekend! Na deze misverstanden
uit de weg geruimd te hebben, vertrokken we met hun minibusje naar
Kabwe. Het was wel even wennen, het stuur aan de rechterkant, de auto
op de linkerkant van de weg, rondpunten in tegenovergestelde
richting, autos die ongelooflijk dicht op elkaar rijden, amper
verkeersborden,...! Na even gestopt te hebben wij het wisselkantoor
en de supermarkt zetten we de lange autorit naar Kabwe, onze
verblijfplaats, verder.
We
gingen de zwarte wolken tegemoet en konden niet gespaard blijven van
de fikse grillen van het momenteel heersende regenseizoen. Hevige,
onophoudelijke buien, bliksem, donder, het ging er hevig aan toe
boven ons hoofd. Gelukkig zaten we veilig en wel in de auto.
Momenteel
verblijven we bij een gastgezin, voor één miljoen
kwatcha per maand (voor ons drieën samen). (dit is ongeveer 200
dollar per maand per persoon, wat dus heel goed meevalt). Water,
elektriciteit hoeven we niet te betalen. Ons muggennet hangt al op onze
haren zijn (op primitieve wijze, met emmers en koud water) gewassen en we
maken ons straks klaar om in ons bedje te kruipen. Ook de o zo
grote, angstaanjagende beesten komen ons al een bezoekje brengen. De
malariamuggen houden we op een afstand, wees gerust!
Morgen
(wanneer jullie dit hoogstwaarschijnlijk zullen lezen) gaan we naar
de supermarkt, krijgen we een rondleiding van de Principal en mogen
we dus even op het internet op die school van de lerarenopleiding.
Hier bij ons thuis hebben we dus geen internet. Het zal dus met
internetcafés (als we deze vinden) of op die school moeten
lukken. Bij gevolg zal skype/webcam/ wellicht wat moeilijk worden,
maar ik doe mijn best!
Het
is ook nog niet zeker dat we hier drie maanden bij deze mensen zullen
blijven. De vrouw des huizes praat niet zo goed Engels dus de
communicatie verloopt nog wat stroef maar uiteraard kunnen we hier nu
nog geen oordeel over vellen, aangezien we hier nog maar enkele uren
zijn. We zien dus wel! Ik hou jullie zeker en vast op de hoogte! In
ieder geval zijn we nu op een veilige plaats met mensen die zich over
ons kunnen ontfermen, indien nodig.
Zoals
jullie kunnen zien zijn we dus veilig en wel in ons stadje
aangekomen, vinden we onze draai, en zijn we klaar voor het avontuur!
Met de nodige motivatie, medicatie en ventilatie worden het 3
onvergetelijke maanden!
Ik
heb dus een Zambiaanse simkaart gekocht met als nummer: 0976555785.
Ik weet niet of je hiervoor nog iets moet draaien (we denken +260976555785). Ik zal naarmate de dagen/weken vorderen
steeds meer mijn Zambiaanse simkaart in mijn gsm stoppen. s Avonds
zal ik mijn berichten nog lezen, maar voorlopig heb ik maar weinig
bereik en krijg ik vele smsjes dubbel of maar half, of helemaal
niet Dus het is niet alles!
Het is nu al maandag, we hebben een internetcafe gevonden. meer fotos en informatie over de afgelopen dagen volgen later!
Ik
hou jullie op de hoogte (al zal het niet elke dag zon heel verhaal
zijn hoor!).
Hopelijk
tot gauw!!!
Succes
voor degene die nog met de laatste examens bezig zijn! Laat me jullie
uitslag weten hé!! (liefst via mail of Zambiaans nummer).
Voor
degene die zich toevallig zorgen over mij zouden maken: niet doen, ik
stel het goed!
Annelies
Xxx
Ps:
je kan ook de blog van dries en kimberly raadplegen als je wil:
Vrijdag, 23 januari vertrek ik samen met Dries en Kimberly naar Zambia. 22 april (ergens vroeg in de ochtend) zal ik terug zijn. Met deze site ga ik jullie op de hoogte proberen houden (indien het internet dat daar toelaat) van mijn doen en laten, gevoelens, herinneringen, gebeurtenissen, enz. Hopelijk tot gauw!
