Veel spannende dingen zijn er niet gebeurd de afgelopen week, maar ik geef jullie (op aanvraag van sommigen;)) toch een overzichtje.
Zondag werden we wakker in de hoop dat de paasklokken chocolade eieren verstopt zouden hebben voor ons, maar tevergeefs! Ze hebben de weg naar Zambia spijtig genoeg niet gevonden. Misschien waren we niet braaf genoeg geweest? Om daar verandering in te brengen trokken we als brave christenen naar de kerk. Het was boeiender dan in België maar nu ook niet om te zeggen dat we ons rot geamuseerd hebben! Ik had me er net iets meer van voorgesteld. Dit kwam waarschijnlijk omdat het geen typische Afrikaanse viering was. Er waren namelijk abnormaal veel blanken aanwezig (het was lang geleden dat we er nog zoveel in één ruimte gezien hadden!).
Na de mis is het blijkbaar de gewoonte dat iedereen bij een bepaald gezin thuis bijeenkomt om iets te drinken/eten. Ook wij werden dus van harte uitgenodigd om hen te vergezellen. Het was een plezier om al deze blanken (die een beetje van overal kwamen) te leren kennen en met een tas thee en brownies elkaars verhalen te aanhoren.
Na de middag trokken we weer huiswaarts om een hapje te eten, om vervolgens een luie zondagnamiddag tegemoet te gaan.
Spijtig genoeg stak mijn keelpijn weer de kop op en kreeg ik koorts.
Mijn keelontsteking weerhield me ervan om de bloemetjes buiten te zetten de eerste dagen. Ik lag daarom maar wat te zweten in mijn bed, in plaats van buiten (want het is hier weer meer dan warm genoeg!).
Maandag was dus een niet zo boeiende dag: slapen, rusten, en wat helpen met groenten kuisen en koken. Ook werden onze laatste grote inkopen gedaan om nog toe te komen tot de laatste dag van ons verblijf in Zambia.
Dinsdagvoormiddag trokken we naar Bwacha High School om afscheid te gaan nemen van iedereen en om nog wat verbeterde examens terug te brengen. Veel leerkrachten waren er (wegens de staking, en het feit dat het nu vakantie is voor het middelbaar) niet meer aanwezig, maar de belangrijkste hebben we toch nog goodbye kunnen zeggen. Het is wel raar te beseffen dat we die wellicht nooit meer terug zullen zien!
Woensdag was het spaghettidag voor de kinderen van de daycare! We hadden onze saus al de avond ervoor klaargemaakt zodat we ze alleen nog moesten opwarmen. Ze hebben allemaal hun buikje rond gesmuld, alle borden waren leeg. Of ze het echt lekker vonden weten we niet, aangezien de kinderen in koor spontaan moeten antwoorden Hmmm, very nice op de vraag of ze het lekker vinden. We veronderstellen in ieder geval dat ze het apprecieerden.
In de namiddag verslonden Kimberly en ik nog enkele afleveringen van heroes, waar we intussen aan verslaafd zijn geraakt. s Avonds kropen we alweer met buikpijn van het lachen in ons bed. Kimberlys tandenborstel was uit haar mond gevallen toen ze toevallig langs de wc passeerde die aan het doorspoelen was. Nu klinkt dit misschien niet zo grappig, maar wij hebben plat gelegen.
Vandaag (donderdag) trokken we in de voormiddag naar de tweede grootste compound (= sloppenwijk) van Zambia: Makululu. We maakten een lange wandeling doorheen de hutjes/dorpjes/ om ook van dit deel van Zambia een beeld te krijgen. Ons popstergehalte steeg alweer met de minuut. We vertrokken met een drietal kinderen die ons achtervolgden en op het einde van onze tocht hadden we plots een gevolg van meer dan 50 kleine Zambiaantjes. Met een hand te geven maakten we hun dag, ongelooflij! Het was in ieder geval hartverwarmend en aangrijpend.
Ik had me de armoede nog net iets erger voorgesteld, maar als je weet dat de meeste hutjes wegspoelen bij een regenbui (en dat gebeurt wel vaker in het regenseizoen), ze enkel watervoorzieningen hebben op 200m van hun woonplaats, enz., besef je toch wel hoe goed wij het hebben! Ik ben in ieder geval blij dat we dit nog gezien hebben vooraleer we terug richting België vliegen!
Deze avond hebben we gekookt voor ons gastgezin, op zn Belgisch: frieten met stoofvlees en koude schotel met als voorgerecht enkele hapjes en als dessert: dame blanche! Ze waren in de wolken. Ook gaven we hen een klein geschenkje om hen te bedanken voor de goede zorgen van de afgelopen 3 maanden. We hadden hier zeker en vast een goede thuis!
Morgen wordt nog een dag om uit te slapen (voor zover mogelijk hier in Zambia), de laatste souvenirs bijeen te sprokkelen en voor de laatste keer contact op te nemen met het thuisfront via internet.
Wat we in het weekend gaan doen weten we nog niet precies. In ieder geval gaan we zaterdagavond nog eens weg met iedereen die zin heeft om ons afscheid te vieren. We zullen het hier toch wel missen!
Maandag wordt dan kuis- en valiesdag (wat zien we daar tegenop!) om vervolgens dinsdagochtend naar de luchthaven te vertrekken.
Hier stopt mijn blog dan ook, aangezien ik in België niet zon spannend leven meer zal hebben: bachelorproef, blok, pffff!!!
