Veel spannende dingen zijn er niet gebeurd afgelopen week, maar ik zal toch mijn best doen om jullie een overzichtje te geven van ons reilen en zeilen in Zambia van de afgelopen dagen.
Vorige week zondag ging de wekker af om 7u (wat best vroeg is op een zondag!!) omdat we om 8u zouden opgepikt worden door Simbe (de driver van de directeur van de lerarenopleiding) om naar de kerk te gaan. En inderdaad, je kan het al raden
8u: niemand!
half 9: niemand!
9u: niemand!
half 10: nog steeds niemand.
Wanneer we hem belden kregen we geen gehoor tot hij uiteindelijk zelf liet weten dat zijn kindje door een slang was gebeten en dus naar het ziekenhuis moest. Rond half 11 kwam hij ons dan uiteindelijk toch halen met als gevolg dat we de laatste 2 minuten van de dienst hebben kunnen meemaken! Kwam er dan nog eens bij dat het laatste deel van de dienst in Bimba (één van de 72 talen hier) was, dus we verstonden er niks van! We waren dus wel een beetje teleurgesteld, maar we zijn hier nog anderhalve maand dus we zullen nog wel eens de kans krijgen om een mis bij te wonen! Misschien morgen, wie weet?
In de namiddag wisten we alweer niet waar kruipen van de warmte. Een zwembad hebben we hier in de buurt nog steeds niet gevonden dus moesten we ons behelpen met waterspelletjes. Samen met de dochters/zoon van ons gastgezin en de kleine kindjes van de buren speelden we spelletjes. Ook leerden we enkele typische Zambiaanse (vermoeiende!) spelletjes kennen, wel leuk! Ook was het weer tijd om te wassen en zoals elke week opnieuw hing de was alweer een half uurtje buiten en begon het weer te regenen met pijpenstelen.
s Avonds maakten we ons dan nog even nuttig door alvast wortelen te kuisen en te koken om vervolgens in de diepvries te steken. Terwijl de wortels op het vuur stonden ploften we uitgeteld in de zetel om ons te verdiepen in een hoogstaand spelletje. Wanneer we 2uur later ons hoofd aan het breken waren over een dier met de letter e, zei Kimberly: Hmm dat ruikt hier precies verbrand. Het duurde nog eventjes vooraleer we rechtsprongen en tot het besef kwamen dat onze wortels nog op het vuur stonden! Het water was volledig verdampt, de pot en de wortels zagen pekzwart en het vuur roodgloeiend. We waren er net op tijd bij!
Maandagavond hadden we de intentie om lekkere chocomousse te maken als dessert (met recept van Kimberly) maar er was precies iets mis met de room. De chocomousse zag er ongelooflijk slecht uit, het had eerder iets mee van klei. We zijn dan maar beginnen boetseren :p Dit leidde alweer tot hilarische taferelen!
Dinsdag was weer een werkdag aangebroken. Kimberly is mijn les komen observeren en trok wat fotos/filmpjes, wel grappig om jezelf bezig te zien!
Woensdag moest ik lesgeven op Kabwe High School, terwijl Dries en Kimberly in Bwacha lesgaven. Blijkbaar was daar iemand (een vrouw die de financiën regelde) gestorven en dan staat alles op zijn kop. Ze moesten (na weer lang wachten) mee met de schoolbus naar het huis van de gestorven vrouw. Dries moest daar plaatsnemen onder een soort pergola in de tuin terwijl Kimberly blootsvoets het huis moest binnentreden om tussen alle wenende vrouwen te zitten. Ook wordt verwacht dat de vrouwen bij dergelijke gebeurtenissen een sjitenga (of zoiets) dragen. Dit is een doek van 2 meter die je om je heupen (als een rok) moet draperen. We zijn deze dus gaan kopen en moeten die voortaan altijd in onze tas met ons meedragen.
Voor meer details over deze funeral verwijs ik naar de blog van Kimberly en Dries, aangezien ik er zelf niet bij was.
Een begrafenis duurt hier 3 dagen in Zambia. Wanneer ik dus de volgende dag op school kwam vertrok er om 8u alweer een bus om naar de begrafenis te gaan. Vandaag werd de vrouw onder de grond gestopt. Ik mocht ook mee, maar ik moest lesgeven en aangezien het mijn voorlaatste les in die klas was heb ik ervoor gekozen om op school te blijven. Vele leerlingen hadden dus alweer geen les, aangezien bijna alle leerkrachten mee waren naar de begrafenis. Het gebeurt wel vaker dat leerkrachten niet komen opdagen in lessen! Als je wat meer informatie wilt over het schoolsysteem in Zambia verwijs ik naar de blog van Dries.
Donderdag bezochten we nog een lokaal marktje (op zoek naar een rugzak en schoenen voor Dries) waar we alweer in het middelpunt van de belangstelling stonden. Dit word je echt wel beu! We hielden het er dus al snel voor bekeken en besloten om de volgende dag een ander marktje op te zoeken. Dat bleek al heel wat rustiger en meer afgelegen te zijn! Vandaag gaan we daar op ons gemak terug een kijkje gaan nemen.
Nu maandag is het hier een public Holiday, het is Womansday! We (= ik en Kimberly) worden vroeg in de ochtend verwacht in t stad om daar te gaan stappen,vieren,eten, . We kregen weer Afrikaanse stoffen om rond ons te draperen om zo niet uit te boot te vallen wanneer alle vrouwen het beste van zichzelf geven maandag! Ik laat jullie zeker en vast weten hoe het geweest is! Wij zijn alvast benieuwd!
Dit waren de belevenissen van deze week. Op enkele buikkrampen en andere kwaaltjes na was het alweer een boeiende week!
Ohja, we hebben er ook 2 nieuwe huisgenoten bij! Twee puppys: Dries en Jens genaamd (of ze zo zullen blijven noemen betwijfelen we). We doen alvast een poging om ze in het Nederlands op te voeden!
Dinsdag sluiten we onze 6weken didactische stage (hopelijk in stijl) af. Ik heb de leerlingen een toffe les beloofd, dus nog een laatste stukje theorie, zingen, bodypercussion, een hapje en een drankje staan alvast op het programma! Ook ga ik dan mijn balpennen/latten/schriften uitdelen, ze zullen in de wolken zijn!
Ik heb in mijn vorige lessen gevraagd aan de leerlingen om een briefje in te vullen over wat ze van mijn lessen vonden, hoe ik mijn lesgeven kan verbeteren, Ongelooflijk wat voor lovende woorden zij daar allemaal opschrijven! Ze zijn hier zeer sterk gelovig dus op elk papiertje vind je: God bless you terug of I hope to see you again in heaven, Dit zijn wel echt leuke herinneringen! Ze vragen allemaal of we echt niet kunnen blijven, dat ze echt graag les krijgen van ons, dit doet wel deugd!
Vanaf woensdag beginnen we dan aan onze overige stage (met wees- straatkinderen). Gisteren bezochten we al een organisatie voor straatkinderen (waar de sociaalwerkers gestrand zijn) en een hospice (dit is een ziekenhuis voor dergelijke kinderen). We hadden het ons wel net iets erger voorgesteld dan het leek, maar dat was slechts de eerste indruk!
Wanneer we dan in de hospice kwamen stond daar een blauwe container in het tuintje die als mortuarium dienst deed, een enge gedachte! Hier verblijven dus kinderen met hiv,tbc, Het is een andere wereld die opengaat voor ons! Meer hierover volgende week.
Ons reisje naar Livingstone stellen we nog even uit aangezien er op 2 april studenten van de UK naar hier komen. Zij gaan met een bus (van de lerarenopleiding van Zambia) naar Livingstone en verblijven daar in een lodge, gaan alles bezoeken wat wij ook willen zien dus op die manier kunnen we dan mee. Dit zal een stuk makkelijker en goedkoper uitkomen voor ons! Nog eventjes geduld dus
