Gisteren hadden we een afspraak met the driver van de Nkrumah college (de lerarenopleiding in Kabwe). Hij zou ons om 10u komen ophalen. Om 9uur klopte er al iemand op onze deur: hij was een uur te vroeg! En dan zeggen ze van de Zambianen dat ze overal te laat komen :o
De Principal (die ons komen ophalen is aan de luchthaven) ontving ons met open armen en is ongelooflijk vriendelijk, grappig, Helemaal anders dan bij ons!
In de namiddag gingen we op stap om de omgeving te verkennen. De wegen liggen er niet goed bij. Riolering kennen ze hier niet, asvalt ook niet, veel putten,
Het was een prachtige dag, warm, veel zon en bijna geen regen (enkel savonds ). De natuur is enorm mooi en alle mensen zijn zo ongelooflijk vriendelijk!
Iedereen glimlacht constant en vele mensen komen ons spontaan een hand geven en vragen hoe het met ons gaat. Het geeft je echt een warm gevoel!
Jammer genoeg zit er wel een reukje aan sommigen ;)
We gingen in het dorp even iets eten (jaja frietjes met kip!!! Wel niet zo lekker als bij ons, maar best eetbaar!) in de Hungry Lion (= zoals de Mc Donalds bij ons).
Vervolgens maakten we nog een wandeling (die enkele uren langer geduurd heeft dan voorzien aangezien we door onze nieuwsgierigheid de weg kwijtraakten).
Uit vele huizen klinkt opgewekte, mooie muziek en alle kinderen lopen op straat te voetballen, te spelen, enz. De sfeer in dit land is echt niet te vergelijken met bij ons! Velen in België zouden er een voorbeeld aan kunnen nemen!
Wanneer we terug thuis (ja zo voelen we ons toch al een beetje) kwamen hebben we ons buiten gezet, spelletjes gespeeld, naar muziek geluisterd, Genoten!
Vervolgens zijn we aan ons eten begonnen: spaghetti met verse groentjes, hmm! Juist het gehakt was net iets te gepeperd (door klein ongelukje van Kimberly) maar voor de rest smaakte het heerlijk! Het koken nam wel heel wat tijd in beslag waardoor we pas om 1u30 vermoeid maar voldaan, met een verbrande neus, in ons bedje (onder ons muggennet) kropen.
Klaar voor een volgende dag!
Vandaag, maandag zijn we vroeg opgestaan aangezien we al om 8u30 in de college verwacht werden. We haastten ons om op tijd te zijn, maar zoals je al kan raden tegen 9u30 was Sylvester (onze contactpersoon van hier) op school! Deze keer dus wel op zn Afrikaans
We hadden een gesprek over onze stage, ontmoetten verschillende leraars, lectors, enz. Vervolgens bracht the driver ons naar Bwacha secondary School. Dit is de school waar wij les zullen geven (in het middelbaar). Het is een heel eind rijden van bij ons! Het zal dus heeeeeeel vroeg opstaan worden aangezien we al om 7u15 op school moeten zijn! Waarschijnlijk zal ik ook muziek kunnen geven op deze school, maar of ik op deze manier aan genoeg uren zal geraken is de vraag. Morgen hebben we opnieuw een afspraak daar, hopelijk weten we dan meer.
Verder hebben we inkopen gedaan deze namiddag en zijn we naar een internetcafé geweest (zoals jullie wel gemerkt hebben aan onze blogs, mails, ). Op weg hiernaartoe begon het weer ongelooflijk hard te regenen. Spontaan stopte een vriendelijke inwoner van Kabwe om ons een lift naar het dorp aan te bieden zodat we niet zo nat werden. Ongelooflijk, de mentaliteit hier!
Nu gaan we opnieuw eten maken (overschot van gisteren opwarmen) en waarschijnlijk iets vroeger in ons bedje kruipen want dat laat gaan slapen en vroeg opstaan begint wel beetje te wegen. Tot de volgende!
Vrijdag
afscheid genomen en vertrokken, na gefouilleerd te worden, rugzakken
uitgeleegd en weer ingeladen te hebben toch op het vliegtuig geraakt
(weliswaar zonder zonnecrème van Dries). Na lang wachten, met
veel vertraging (van een dik uur) stegen we op.
In
Frankfurt een uurtje stilgestaan, dan terug de lucht in.
Wanneer
iedereen ongeveer in slaap was gevallen kregen we eten, toch lekker.
Slechts enkele uren later, na weer enkele pogingen tot slapen
ondernomen te hebben werden we gewekt door een warm (vervelend)
voddeke in ons gezicht: opnieuw eten, ontbijt deze keer. Er werd ons
meer eten en drinken dan slaap gegund op het vliegtuig!
De
volgende ochtend kwamen we (doodop!) toe in Ethiopië. Het werd
hoe langer hoe zwarter;). We voelden ons lichtjes bekeken. Ook de
sfeer in de luchthaven was al helemaal anders, veel minder streng,
ongestructureerd, We moesten zelf maar raden waar we naartoe
moesten. Na veel navragen en aandringen en wachten, toch op het
juiste vliegtuig naar Lusaka (hoofdstad Zambia) geraakt. We wisten
dat we ongeveer om 14u gingen toekomen in Lusaka. Zonder tijdsbesef
maakten we ons (op vraag van de piloot, die we amper verstonden)
klaar om te landen. Wij, content dat we er eindelijk waren! Wanneer
we veilig op de begane grond stonden lazen we: MALAWI. We vreesden
dat we op het verkeerde vliegtuig zaten en na wat rondvragen bleek
dat ons vliegtuig naar Lusaka gewoon even een onaangekondigde
tussenstop maakte, dit schijnt wel meer te gebeuren in Afrika
De
man (een medepassagier) die ons de nodige informatie had verschaft
bleek een inwoner te zijn van Lusaka. Hij is daar director van een
hotel. Na een gesprek over wat wij daar gingen doen, wie we waren,
waarom, enz. kregen we zijn businesskaartje!
Hij
nodigde ons meteen uit om een weekje in Lusaka te komen logeren in
zijn hotel, gratis! Ook zijn telefoonnummer kregen we voor als er
iets zou schelen of we raad/informatie nodig hadden. Onze eerste
vriend, we waren hem dankbaar!
Het
vliegtuig steeg (voor de zoveelste keer) terug op en onze laatste
kilometers konden beginnen. De warmte overviel ons wanneer we uit het
vliegtuig stapten, pff, wat een verschil met ons Belgisch weertje!
Ons avontuur kon nu echt beginnen
Na
het invullen van allerlei documenten, controle visum, paspoort enz.,
wachtten we op onze bagage. Wonder boven wonder: ze waren allemaal
goed terecht gekomen! Wel hebben mijn zeep en shampoo het niet
overleefd en was er daardoor het één en ander
uitgelopen (maar het kon erger dan dat!).
De
principal van de lerarenopleiding hier in Zambia stond ons met
zijn vrouw (en chauffeur!) op te wachten. Ze keken wel wat raar op
want ze vroegen onmiddellijk: where is the third girl?. Ze
hadden blijkbaar niet op een jongen gerekend! Na deze misverstanden
uit de weg geruimd te hebben, vertrokken we met hun minibusje naar
Kabwe. Het was wel even wennen, het stuur aan de rechterkant, de auto
op de linkerkant van de weg, rondpunten in tegenovergestelde
richting, autos die ongelooflijk dicht op elkaar rijden, amper
verkeersborden,...! Na even gestopt te hebben wij het wisselkantoor
en de supermarkt zetten we de lange autorit naar Kabwe, onze
verblijfplaats, verder.
We
gingen de zwarte wolken tegemoet en konden niet gespaard blijven van
de fikse grillen van het momenteel heersende regenseizoen. Hevige,
onophoudelijke buien, bliksem, donder, het ging er hevig aan toe
boven ons hoofd. Gelukkig zaten we veilig en wel in de auto.
Momenteel
verblijven we bij een gastgezin, voor één miljoen
kwatcha per maand (voor ons drieën samen). (dit is ongeveer 200
dollar per maand per persoon, wat dus heel goed meevalt). Water,
elektriciteit hoeven we niet te betalen. Ons muggennet hangt al op onze
haren zijn (op primitieve wijze, met emmers en koud water) gewassen en we
maken ons straks klaar om in ons bedje te kruipen. Ook de o zo
grote, angstaanjagende beesten komen ons al een bezoekje brengen. De
malariamuggen houden we op een afstand, wees gerust!
Morgen
(wanneer jullie dit hoogstwaarschijnlijk zullen lezen) gaan we naar
de supermarkt, krijgen we een rondleiding van de Principal en mogen
we dus even op het internet op die school van de lerarenopleiding.
Hier bij ons thuis hebben we dus geen internet. Het zal dus met
internetcafés (als we deze vinden) of op die school moeten
lukken. Bij gevolg zal skype/webcam/ wellicht wat moeilijk worden,
maar ik doe mijn best!
Het
is ook nog niet zeker dat we hier drie maanden bij deze mensen zullen
blijven. De vrouw des huizes praat niet zo goed Engels dus de
communicatie verloopt nog wat stroef maar uiteraard kunnen we hier nu
nog geen oordeel over vellen, aangezien we hier nog maar enkele uren
zijn. We zien dus wel! Ik hou jullie zeker en vast op de hoogte! In
ieder geval zijn we nu op een veilige plaats met mensen die zich over
ons kunnen ontfermen, indien nodig.
Zoals
jullie kunnen zien zijn we dus veilig en wel in ons stadje
aangekomen, vinden we onze draai, en zijn we klaar voor het avontuur!
Met de nodige motivatie, medicatie en ventilatie worden het 3
onvergetelijke maanden!
Ik
heb dus een Zambiaanse simkaart gekocht met als nummer: 0976555785.
Ik weet niet of je hiervoor nog iets moet draaien (we denken +260976555785). Ik zal naarmate de dagen/weken vorderen
steeds meer mijn Zambiaanse simkaart in mijn gsm stoppen. s Avonds
zal ik mijn berichten nog lezen, maar voorlopig heb ik maar weinig
bereik en krijg ik vele smsjes dubbel of maar half, of helemaal
niet Dus het is niet alles!
Het is nu al maandag, we hebben een internetcafe gevonden. meer fotos en informatie over de afgelopen dagen volgen later!
Ik
hou jullie op de hoogte (al zal het niet elke dag zon heel verhaal
zijn hoor!).
Hopelijk
tot gauw!!!
Succes
voor degene die nog met de laatste examens bezig zijn! Laat me jullie
uitslag weten hé!! (liefst via mail of Zambiaans nummer).
Voor
degene die zich toevallig zorgen over mij zouden maken: niet doen, ik
stel het goed!
Annelies
Xxx
Ps:
je kan ook de blog van dries en kimberly raadplegen als je wil:
Vrijdag, 23 januari vertrek ik samen met Dries en Kimberly naar Zambia. 22 april (ergens vroeg in de ochtend) zal ik terug zijn. Met deze site ga ik jullie op de hoogte proberen houden (indien het internet dat daar toelaat) van mijn doen en laten, gevoelens, herinneringen, gebeurtenissen, enz. Hopelijk tot gauw!
