Heey lezers,

Ja, ik weet niet goed waar ik moet beginne vertelle. Ik heb deze week weer zoveel meegemaakt!! Ik zal maar beginne bij het begin. Zoals ik vorige week al zei, ben ik vrijdag mijn moeder gaan bezoeken in de gevangenis... Alee, ik weet eigelijk niet of het mijn moeder nog wel is. Ik wil gewoon zo snel mogelijk breke met alles wat met mama te maken heeft. Ik ben daar dus te weten gekome da ons mama achter die moord zat van Zara haar vader, wat ik dus al dacht. De uitspraak van de rechter was dat ze 20 jaar celstraf heeft gekrege, zonder enige kans om vroeger vrij te komen. De Fons was blijkbaar medeplichtig en die gast wordt nog altijd gezocht door de politie. Ik hoop echt niet dat hij nu wraak wilt neme om een of ander rede en mij aan school zal staan opwachte... Hij is heel de week ni naar school geweest. En ik, ik wou ni naart school, ik wou liever bij tante Sylvia blijve. Mja, daar woon ik nu bij, het is de zus van m’n overlede vader. DA IS ECHT EEN KEICOOLE !!!!! Ik vond da int begin wel raar, die had da direct gezien aan mij dat ‘k nen homo was en na haar preek van “ik zal goe voor u zorge en alles komt wel goe en als ge iets nodig hebt moet ge da maar vrage”, zei ze da ze ook voor de verkeerde kant was, aleja, dezelfde kant, of hoe zegt ge dat.

Pff, mijne verjaardag komt ook stilletjes aan dichterbij en ja tante Sylvia wou er al direct invliege e. Ze wilt een heel groot verjaardagsfeest organisere voor mij, om alles een beetje te vergete. Ze wilt een zaaltje hure, en een dj en heel veel vrienden en vriendinne van mij uitnodige, maar dat zullen er ni veel zijn. Als die mij allemaal gaan uitschijten voor een homo, daar heb ik niet zoveel zin in.

Goh, al die emoties, ik weet met mezelf geen blijf soms. Ik heb natuurlijk het geluk dat Jerom mij wou opvange van de week, want van Zara hoor ik niets meer. Jerom is hier bijna elke dag en ja, van het een komt het ander. We zijn dus gistere naar de cinema geweest en, euhm, we zijn dus vanaf dat moment, officieel, een koppel. Het was echt sùperleuk.

Nu ik alles kon vertellen en alles kon vrage aan hem, vroeg ik waarom hij een hoer is geweest. Hij wist me te vertelle dat hij zijn klein zusje wilde onderhoude, zijn moeder had geen werk, en zijn vader die leefde ook van den dop. Hij kon dus alle centen gebruike die hij te pakke kon krijge en hij heeft dat dus ook letterlijk geïnterpreteerd. Dat was de gemakkelijkste en enige manier waardoor hij snel aan veel geld kon geraken, zei hij.

Gisteravond belde we nog en zei dat binnekort mijn verjaardag is en dat tante Sylvia vanalles van plan is. Weet ge wat hij dan zei? ... Hehe, dat is echt een lieve jonge… Hij kent dus een bandje dat hij had leren kennen toen hij nog hoer was. Hij heeft beloofd dat er op mijn feestje een live band kwam optrede. Is dat niet ZALIG!!?  Blijkbaar is Jerom tòch de ware.

Jaja, beste lezers, het was me wel een week. Maar ik voel dat alles terug in orde komt.

Tot volgende week!

Ciaokeuhs!

xx

06-05-2010 om 21:45 geschreven door Andy Verstraeten  

Hey bloggers,

Na een deugddoende vakantie ben ik natuurlijk weer helemaal klaar voor school… niet dus. Ik zag er ongelooflijk tegenop om nogmaals uitgescholden te worden door Fons, maarjah, nog 2maandjes en ik ben van hem af. Over de vakantie gesproken, die 2 weekjes zijn niet zo rustig verlopen als ik gedacht had. Ik zal jullie alles vertellen, beginnende met de eerste week. Wel, de eerste week wilde ik echt zo graag weg van alles en iedereen. Ik heb mijn valies gepakt, een briefje geschreven voor ons ma en ben ‘hupla’ de trein opgesprongen. Geen idee waar ik zou belanden maar ik was alles zo kotsbeu: de aandacht voor mij geaardheid, mijn ma hare nieuwe vriend, het geval met mijn verkrachter en de vader van Zara, de verdenking van mijn moeder,…Alles werd mij gewoon even teveel. Wel, zonder enig idee waar ik zou aankomen ben ik dan maar op de trein gesprongen. En de goden hebben mijn gebeden dan toch verhoord en mij gedropt in…..Oostende! De beste plaats om een weekje te relaxen, toch?

Nee, blijkbaar had ik verkeerd gegokt! 7 dagen regen, slecht eten en een slecht bed. Kon het nog erger? Jah! Het kon nog erger. De 4^de dag aan zee had ik me rustig in één of ander heterocafé gezet met een wijntje in de hand. Ik keek even rustig naar buiten toen ik op dat moment recht in de ogen keek van niemand minder dan Fons, wat deed hij hier? Op dit moment? Op deze plaats? Hopend dat hij mij niet gezien had begaf ik mij al naar mijn enige vluchtroute…de wc.

Maar het was al te laat, opeens hoorde ik achter me: “aah Andy’ke, ouwe jonge, wa doede gij hier? Ebde vandaag uw blauw leren vestje en u roze sjaaltje ni aan? Ohgod, een wijntje, das toch egt iet voor nen homo gelijk gij é!”. Ik ben naar buiten gerend en ben in tranen uitgebarsten. Zelfs hier was ik niet veilig voor de pesterijen van Fons. Na die verschrikkelijke week keerde ik dan maar terug naar huis. Stiekem hoopte ik dat het thuis beter zou zijn, maar weer was ik verkeerd. Ik hoorde meteen van de irritante volgeling van mijn ma dat mijn ma was opgepakt als hoofdverdachte in de zaak van de moord op Zara’s vader. Na al de ondervragingen was de politie er vrij zeker van dat zij de moordenaar was maar ze hadden geen bewijzen. Weer vroeg ik me af, kan dit nog erger? Jah natuurlijk kan het nog erger, waarom ook niet? Dit keer in verband met Jerom. Weer was hij de helft van de week afwezig geweest (waar zou die jongen toch altijd zitten? Vroeg ik me af). Toen hij donderdag uiteindelijk terugkwam was het eerste wat hij zei tegen mij: “ik heb het gehoord van uw ma, als er iets is, of ge hebt steun nodig moogt ge altijd langskomen hoor!” zachtjes voelde ik zijn hand over mijn achterwerk glijden. Ik was volledig in shock! Maar toch, op één of andere manier vond ik het wel leuk. Maar toch niet van Jerom? Neeeeeh! Hij was mijn type niet, totaal niet,..denk ik toch! Wat moet ik doen beste bloggers? Help mij! Maar nu moet ik wel weg want ik ga mijn moeder bezoeken in de gevangenis. Wow, dat klinkt echt wel raar. Maar soit, ik hou jullie wel op de hoogte.

Saluutjes!

06-05-2010 om 21:42 geschreven door Andy Verstraeten  

Dag beste bloggers,

Zoals ik jullie vorige week al had verteld, heb ik deze  dinsdag weer een gesprek met een CLB medewerkster gehad. Ze vroeg wat de oorzaak was van de plotse daling van mijn punten. Zij noemde het een daling, voor mij was het echt een disaster! Ik heb haar toen verteld dat ik gewoon schoolmoe ben. Meer moest zij ook niet weten. Zij zei ‘Andy, je moet nog even doorbijten en niet opgeven. Je moet nog even heel hard je best doen en dan kan je genieten van een deugddoende vakantie’ ik dacht bij mezelf: mens, ge hebt da tekstje heel  goed vanbuiten geleerd. Proficiat. Maar ge kunt den boom in met uwe prietpraat!’ De rest van de dag was ik nijdig, iedereen zal het wel geweten hebben! ‘s Woensdags besloot ik voor het eerst naar school te komen als mijn ware aard. Ik had voor het eerst dus mijn strak blauw leren vestje  en mijn roze sjaaltje aan waar ik ontzettend fier op ben, want roze is mijn lievelingskleur. Verder droeg ik ook nog een zwarte jeans. Spannend. Letterlijk en figuurlijk. Letterlijk omdat die broek volgens mij ietsje te smal was, maar ik vind mannen met spannende broekjes best sexy. Hmmm. Lekker strak. Figuurlijk, omdat ik de reacties van de andere leerlingen op school eens wou zien. Natuurlijk lag de Fons strijk. Ik had eigenlijk niets anders verwacht van hem. Tijdens de speeltijd riep de Fons ‘Eehj, voal janèèt’ Ik reageerde er niet op. Hij was mijn aandacht dan ook niet waard. Ik trok mij daar niets van aan, alleja, da dacht ik toen op dat moment toch. Toen ik rond half een s’ middags thuiskwam, barstte ik in tranen uit. ‘waarom doet Fons mij dit aan?’ die vraag spookte door mijn hoofd. Diezelfde middag belde ik Zara op om te vragen of ze niet even wilde langskomen. Dat deed ze ook. We hebben de hele middag met elkaar gepraat. Ik mocht mij van Fons niets aantrekken. ‘Zeveraar’. Zo noemde Zara hem. Later zei ze nog ‘Andy?’, ze twijfelde, ‘jongen?’ Uhm.. als er iets is, je mag het me altijd zeggen. Ook als je vragen hebt, je kan altijd bij mij terecht.’ Ik besloot om van die gelegenheid meteen gebruik te maken. Ik vroeg of ze mijn nagels wilde lakken. Ja, beste bloggers, dat heb ik altijd al gewild. Die vraag had Zara duidelijk niet horen aankomen. Ze keek mij aan met een gezicht van ‘ Zara begrijpt het weer eens niet’ dus vroeg ik het haar opnieuw. Ik had die nagellak stiekem al klaargelegd onder mijn hoofdkussen, dus ze had eigenlijk weinig keuze. Nog dezelfde avond besloot de schoothond van mijn ma om zich koest te houden. Hij wist natuurlijk dat ik hem sneller af zou zijn nu zijn ogen op half zeven stonden en zijn ‘hersenen’ *kuch kuch* door elkaar waren geschud. Donderdag en vrijdag verliepen op school weer ‘normaal’. Behalve hier en daar nog wat getreiter van de Fons. Ah en dat geval met mijn ma, ze zal volgende week voor de zoveelste keer ondervraagd worden. Meer deden die slungels in blauw uniform blijkbaar niet. Ja, daar moet ge dan voor gestudeerd hebben.. Ik zal jullie daar volgende keer alles over vertellen. I promise! Door deze  zware week, ben ik Jerom uit het oog verloren. Volgens mij was hij de maandag en den dinsdag nog op school. Maar de rest van de week meen ik hem weer niet gezien te hebben. Wat er met Jerom aan de hand is, houdt mij nu al een heel weekend bezig. Ik zal hem daar volgende week best eens over aanspreken… Ik hou jullie op de hoogte!

 Ciaokes

19-04-2010 om 21:40 geschreven door Andy Verstraeten  

Hey bloggers,
 
Het wordt me echt te veel , alles. Deze week was een hel voor me en niet alleen omda mijn ma nu ook geld van 
mij blijkt te pikke! Maar daarover later meer... Jullie hebben geleze van mijn ma hare schoothond vorige week.
 Wel, die heeft deze week nog is zo een fratske proberen uit te halen. ‘Kzat zondagavond in de badkamer, 
‘kdacht ik ga eens een goei badje nemen zodat ik die stress van school er wat uitkreeg. 
Komt die sukkel ineens de badkamer binnen gestormd! ‘Kdacht dat ik gek werd! Toen dat hij binnenstond 
had ik gelukkig genoeg reflexen om uit het bad te springen en een handdoek rond mij te binden.
 Hij stond daar in zijn onderbroek! ‘Kwil echt serieus ni weten wat die allemaal me ons ma heeft gedaan! 
Wat die van plan was weet ik nog ni want van zodra hij mij zag leek het alsof die bevroor.
 Die bleef daar ma 5 minuten staan en toen da ik er langs probeerde te gaan pakte hij me weer vast aan mijn pols!
 Die doe nu nog zeer, er zitten zo van die vieze blauwe vingerplekke op, ach jah misschien wat foundation 
erover en ge ziet er niets meer van. In ieder geval ik was hem voor, aangezien die nog met een windel rondliep
 wistek da die wonde van mijn naaldhak nog ni genezen was,... Dus wat doe ik? Der is goe op slaan natuurlijk. 
Jullie hadden het moeten zien! Hij schreeuwde van de pijn ma die kerel had mij dus wel nog steeds vast!
 Ik heb gewoon aan die zen in die zen oorpiercing getrokken, da deed volgens mij echt zeer!
 Ik ben toen halfnaakt naar mijn kamer gelopen, heb toen de eerste kleren die binnen handbereik lagen 
vastgepakt samen met mijn boekentas en ik ben het toen naar zara afgebolt. Ik zen daar gebleven tot woensdag.
 ‘Kheb mijn ma een sms gestuurd dat’k dan wel terug na huis zou komen. Zara begrijpt mij tenminste.
 Weet je, ik ben echt blij dat’k haar nog heb , want anders... Mijn leven zou zonder haar pas echt een hel zijn.
 *zucht* Op’t school is het nog steeds diezelfde sleur. Alhoewel het valt mij op dat Jerom er steeds bleker
 begint uit te zien. Ik weet niet waarom, maar hij ziet er echt afgeleeft uit. Ik besluit bij deze om Jerom
 nog wat meer in het oog te houden, volgens mij zit die gast ook aan de drugs ofzo. Nu ja, boeie!
 Omdat ik het emotioneel heel moeilijk heb zoals al wel duidelijk is, zijn ik en Zara is lekker gaan shoppen
 de woensdag op de meir. Dat was nu is heerlijk! Ik heb onder druk van Zara besloten om me nog meer te outen
 aangezien de rest mijn ware aard toch al kent en ik dan evengoed mezelf kan zijn. Echt, ik heb echt prachtige
 dinge gekocht in de c&a! Een roze sjaaltje samen met een strak blauw lere vestje! Het staat me goed al zeg 
ik het zelf! Nu alleen hopen da die reacties van de leerlingen op school me niet teveel onderuit halen.
 Ach wat, als Fons zichzelf zo stoer vind met mij af te breken dat hij maar doet !
 Die kerel weet toch niet beter, met zijn iq ten grote van een zandkorel!
 Den donderdag en vrijdag liepen op school redelijk normaal op de plotselinge afwezigheid van Jerome na. 
Ik vind het alleen echt rot dat de mannen met lo doen alsof ik besmettelijk ben. 
We moesten voetballen en ken je het? Waarschijnlijk niet. Niemand raakte me aan , laat staan dat ze de bal 
doorpassen. Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoud... Ach wat, genoeg gezwelg in zelfmedelijden...
 Is er nog iets wat tegen jullie de moeite waard is om te vermelden? Even denken... Ah ja!
 Da onozel wijf van het CLB wilt volgende week een gesprek me mij omdat mijn punten naar beneden gaan!
 Da gaat wat geven. Waarschijnlijk ga ik nog meer leugens uit mijn mouw mogen schudden. 
En ik heb zo een vermoede da die trut naar mijn ma ga bellen. Maar ja, ik ga nu afsluiten liefste bloggertjes,
 ik ben te moe om nog te typen. Een warm bed en een lekker romantisch filmpje op vijftv zullen me goed doen!
 
Cioakes!

19-04-2010 om 21:39 geschreven door Andy Verstraeten  

Hey Bloggers,

Het was me weer een week ! ik heb de schrik van mijn leven gehad.

Toen ik bij zara was, om je weet wel die situatie van mijn moeder uit te leggen, kwam ik rond zes uur terug thuis. Ik ging binnen en ik zag een paar nieuwe schoenen staan die mijn moeder waarschijnlijk had gekregen van haar o zo tof vriendje. Ik dacht: “ik zal ze maar is passen hé”. Toen ik de schoenen aandeed en paradeerde in de woonkamer kwam de snotaap naar beneden.

Met zijn bleek lijf, zijn rode ogen en zijn haar helemaal in de war keek hij me nogal woest aan. Ik wist niet wat te doen, ik bleef hem stomverbaasd aankijken, maar dan stormde hij op me af en greep me naar de keel. Ik kreeg geen lucht meer, dus nam ik snel mijn schoen en sloeg met de hak op zijn hoofd.

Hij viel neer en begon te bloeden, wat heb ik nu gedaan, ik heb hem toch niet vermoord, maar nee dat kan toch niet van dat klein naaldhakje ?

Ik probeerde het bloed wat te stelpen tot ik boven een geluid hoorde, het was mijn moeder die naar beneden kwam, ik vluchtte met één schoen meteen naar Zara.

Ik vertelde haar alles, wat moet ik nu doen de snotaap aangeven of gewoon terug naar huis gaan en doen alsof er niets gebeurd was ?

Zara stelde voor om bij haar te blijven en morgen naar huis te gaan, misschien is hij  wel vergeten wat er gebeurd is door de klap, en ja mijn moeder heeft niets gezien.

Stel nu dat hij het toch niet vergeten is, dan gaat hij me zeker doodwurgen en mijn moeder waarschijnlijk ook.

Maar als ik hem aangeef, ja dan gaat ze daar ook niet blij mee zijn, ze gaat me toch nooit geloven.

De volgende dag ging ik dan maar naar huis, voorzichtig deed ik de deur open zag de plas bloed liggen van gisteren. Ik hoopte dat hij niets meer wist van die klap.

Ik ging naar de keuken en zag hen allebei zitten, alleen had hij een enorme windel rond zijn hoofd.

Mijn moeder keek me kwaad aan, “ waar heb jij gezeten ?” vroeg ze me., Zara had gevraagd om te blijven slapen zei ik. Blijkbaar wist mijn moeder niets over gisteren. Toen ze met hem terug naar boven ging, keek hij me met een angstaanjagende blik aan, hij wist  het nog.

Wat er de volgende dagen zal gebeuren blijft me een raadsel, maar ik hoop dat ik het overleef…

Ciao!

29-03-2010 om 16:02 geschreven door Andy Verstraeten  

19-03-2010 om 17:31 geschreven door Andy Verstraeten  

01-03-2010 om 17:38 geschreven door Andy Verstraeten  

Gelukkig heb ik Zara, de laatste tijd mijn best friend, we doen echt alles samen: zingen, dansen op lady gaga, op zo’n momenten kan ik me volledig laten gaan!

Maar ik zal jullie maar niet in spanning laten want mijn veronderstelling is dat jullie iets over mam willen horen! Over wat ik gezien had zweeg ik, ze moest er zelf maar over vertellen. MAAR gisteren, zaterdag zo’n dag dat ik met Zara doorbreng. Ik had me net verkleed, Zara’s jurkje aangetrokken met de naaldhakken van mam en Zara hielp me te schminken. Jawel de bel ging! De vengaboys stonden luid zodat we het amper gehoord hadden. Zara deed open, de politie, ik stond boven in spanning te wachten met mijn prachtige outfit die me op dat moment alles behalve van pas kwam! Ze vroegen: is Andy Verstraeten aanwezig? En jawel ik moest me vertonen, geen tijd om me om te kleden verscheen ik zo voor de politie. De mannen keken raar op maar bleven professioneel en zeiden dat ik mee moest komen. Ik gehoorzaamde en stond te trillen op men benen. Zara gaf me nog een stevige knuffel en ik moest gaan. Vragen mocht ik niet stellen want ik vroeg me natuurlijk af waarom ze niet achter mam hadden gevraagd. De 2 politiemannen bleven niet erg professioneel, ‘ en gij zo ene van den andere kant ofwa?’ ‘misschien best u borsthaar nog scheren, tis geen zicht!’

En ja de tranen sprongen me in de ogen, hou je sterk Andy en op dat moment realiseerde ik me dat Sandy eingelijk wel beter zou klinken! Oke terug in de realiteit: we kwamen aan op het politiebureau waar de politieagenten weer erg normaal deden, eens daar aangekomen zag ik iets verschrikkelijks! Maar dat wordt me op deze moment net iets te veel om nog te vertellen. Volgende keer beloofd!

 

Lots of love Andy!

x

01-03-2010 om 17:38 geschreven door Andy Verstraeten  

Hey trouwe bloggers,

Het is weer een tijdje geleden dat ik iets van me heb laten horen of tenminste zo voelt het toch. Ik moest de gebeurtenissen van deze week eerst zelf verwerken, voor ik het jullie kon vertellen. Mijn geaardheid is nu een iets waarvan iedereen op de hoogte is. Ikzelf heb er vrede mee gesloten maar dat kan je niet van velen zeggen. Ik stel me wel soms nog de vragen: hoe komt het dat dit mij allemaal overkomt? Waarom juist ik, en niet een of andere nerd? Zou het allemaal niet veel gemakkelijker zijn geweest als ik normaal was? Mijn wereld heeft zich nu in 2 verdeeld: degenen die het niets kunnen schelen dat ik homo ben en degenen die me liever kwijt dan rijk zijn. Guido en Zara trekken zich er niets van aan, Fons heeft er een sport van gemaakt om zoveel mogelijk mensen tegen me op te zetten wat hem ook aardig lukt. Mijn moeder heeft ook een mooi exemplaar van de foto gezien en weigert nog een woord tegen mij te zeggen. Ik neem het haar niet kwalijk. Ze had zo’n mooie plannen voor mij. Een vrouw, kindjes ja, je snapt wel wat ik bedoel… Over Zara gesproken…Ze zou me toch iets over Jerom vertellen, weet je nog? Wel, ik ben enorm geschrokken en weet eigenlijk niet of ik dit in een blog zou moeten zetten…Jerom is een hoer. Letterlijk. Ik heb me altijd afgevraagd hoe het kwam dat hij meer geld had dan ons allemaal, zonder ervoor te werken. Hij werkt er dus duidelijk wel voor maar dan op zijn eigen speciale manier. Hij laat oude mannen…Ik ga er gewoon over zwijgen. Maar ik ben wel enorm teleurgesteld in Jerom. Ik bedoel dit is toch onaanvaardbaar?!Wil je nog wat schokkend nieuws horen?Ik weet dat van Jerom al erg genoeg was maar wat je nu gaat horen is nog veel erger!!Hou je vast…Zara’s vader, je weet wel mijn verkrachter met de flashy gele all stars is dood. Vermoord…Tenminste, dat is wat ik denk.

Zara zegt dat hij een hartstilstand heeft gehad en dat hij is gevonden in het beruchte steegje. Er waren geen getuigen toen hij neerviel, althans waren die er niet meer toen de politie arriveerde. Jerom is waarschijnlijk de laatste die hem gezien heeft. Dit doet me echt denken aan die ene film waarin iedereen die de hoofdrolspeler kust, een paar uur later sterft. Ik hoop niet dat ik de volgende ben…

OOh voor ik het vergeet ik denk dat ik me maar eens ga inschrijven voor een aantal kickbox lessen. Ik weet dat het niks voor mij lijkt, maar Fons heeft al eens geprobeerd gehakt van mij te maken en ik ben echt niet van plan te wachten tot ik in het ziekenhuis terecht kom.

Hopelijk tot de volgende keer

Andy

31-01-2010 om 18:13 geschreven door Andy Verstraeten  

Hoi beste bloggers,

De eerste week school na de kerstvakantie zit erop. De incidenten die zich vorige week hebben voorgedaan zijn jammer genoeg niet vergeten. Toen ik maandagochtend met een bang gevoel de school binnenkwam, keek iedereen naar mij. Het leek of alle gesprekken die op dat moment bezig waren, tegelijk stilvielen, en mijn aanwezigheid duidelijk niet op prijs werd gesteld. Het kon erger zijn dacht ik. Dat werd het dan ook. De foto die Kaatje had genomen, was enkele honderden keren gekopieerd en overal rondgehangen. Jerom bleek die dag ziek te zijn, net als de rest van de week. De rest van mijn klas bleek dat echter niet te zijn, tot mijn grote spijt. Als Guido en Ludo Fons niet hadden tegengehouden, had hij mijn gezicht professioneel bijgewerkt, op zijn eigen, charmante manier. Hij nam me het nogal kwalijk dat ik tijdens L.O. dat ongelukje in mijn broek had. Nadat hij was afgekoeld en ik onder de bank vandaan kon kruipen, gunde de rest van de jongens me ook geen blik meer. Zara kwam naast me zitten in de klas. Toen ik met Nieuwjaar bij Zara thuis was, was haar vader er ook. Die was dus terecht. Tegelijk wist ik ook dat de gele All Stars van hem moesten zijn. Ik kan het jullie wel zeggen beste bloggers, het is best wel vreemd om Nieuwjaar te vieren met de man die je heeft verkracht. Ik twijfel nog of ik tegen Zara zou zeggen dat ik zeker ben dat haar vader homoseksueel is, net als ik. Maar ik denk dat ik daar beter nog even mee wacht, aangezien ze de enige is die nog iets van me moet weten op dit moment en ik niet nog meer vrienden wil verliezen. Maar ik probeer het positief te bekijken. Nu ik me heb geout, niet vrijwillig natuurlijk maar toch, is het moeilijkste al voorbij. Het moest ooit wel eens gebeuren natuurlijk. Al waren er wel betere momenten en omstandigheden te bedenken om dat te doen dan op een kerstfeestje. Maar in principe kan het nu alleen maar beter worden. Dat hoop ik toch. Maar nu is het vrijdag. Ik heb straks met Zara afgesproken bij mij thuis. Bij haar thuis zou ik me niet zo op mijn gemak voelen, nu ik zeker weet dat haar vader diegene is die mij verkracht heeft. Ze zei dat ze me wou spreken, iets over jerom. Ik weet niet wat hij nu weer kan uitgestoken hebben. Maar het zal wel erg gevoelig liggen bij Zara. Ik moet mij nu gaan klaarmaken want ze kan hier elk moment zijn. De volgende keer zal ik jullie laten weten waarom ze mij zo dringend wou spreken.

31-01-2010 om 18:11 geschreven door Andy Verstraeten  

10-01-2010 om 00:00 geschreven door Andy Verstraeten  

Heey Bloggers,

Het was me nogal een week! De hele donderdag had Jerom normaal gedaan tegen mij, hij kwam niet naast me staan en bekeek me haast niet meer, waarschijnlijk had hij een nieuwe liefde in zijn leven. Ik vroeg me wel nog steeds af of het nu hij was die me verkracht had, was hij diegene waardoor ik mijn geaardheid heb ontdekt? Ik mistte zijn aandacht wel een beetje maar dan had ik tenminste eens een rustige dag, althans als Zara me met rust zou laten, maar tevergeefs, die hele donderdag namiddag liep ze achter me aan, overal volgde ze me. Op de speelplaats was ze daar, in de klas zat ze naast mij, ‘k werd er écht zot van! Tijdens de laatste les werd het me teveel “ Verdorie Zara bollet nu toch is af!” riep ik voor heel de klas. Iedereen had het gehoord en begon te lachen en Zara begon zo hard te wenen dat Mevr. Nederlands ze even de les uit stuurde, ze stuurde mij erachteraan om me te gaan excuseren.  Ik moest me excuseren terwijl madammeke al weken niet van mijn lijf heeft kunnen blijven, oké ‘k ben misschien gene misse gast ma toch, ’t ging erover.’ Op mijn duizendste gemak stapte ik de klas uit en de trap af, op zoek naar Zara. Toen ik haar had gevonden besloot ik heel mijn uitleg te doen over hoe lastig ik het vond dat ze me niet met rust liet. Zara zei dat het haar speet en begon plots een uitleg over haar ouders, dat ze altijd ruzie maken over het feit dat haar vader een foto van een jonge kerel in zijn nachtkastje had liggen. Ze vertelde me dat ze stiekem denkt dat haar vader homo is. Ik werd zo rood als iets! Na school kon ik niet snel genoeg thuis zijn, ‘mooi en meedogenloos’ ging bijna beginnen, mijn favoriete serie. Ik pakte mijne fiets en reed de poort uit, ik besloot de weg langs hét steegje te nemen, als Jerom daar nu weer was moest hij het wel geweest zijn! En ja hoor.. daar stond Jerom weer met één of andere ouwe vent me flashy gele All-Stars aan. Van de moment dat ik het steegje inreed tot ik niet meer in zicht was, ware diene oude zijn ogen op mij gericht.. en toen schoot het mij te binnen, flashy All-Stars, exact dezelfde als die van mijn aanrander! Het moest gewoon die meneer geweest zijn, Jerom zijn lief is mijn aanrander. De volgende dag kwam ik op school aan en ging onmiddellijk naar Zara, oké ze is lastig geweest maar ik wou wel meer horen over haar thuissituatie, hoe ze bij hun thuis reageerden toen ze dachten dat haar vader homo was. Want ooit zal ik toch is uit de kast moeten komen hé, zoals ze dat zeggen. Maar dat moment is helemaal nog niet in zicht! De dag vloog voorbij, vlak na school gingen we met de maten een pintje pakken en een goeie croque-monsieur eten in ‘den beer’. Na een paar uurtjes zat ik terug op mijne vélo richting thuis, ik had besloten om nog maar eens langs het steegje te rijden, toen ik op het punt stond het steegje in te draaien zag ik Jerom en die man opnieuw, wat ze aan het doen waren was niet duidelijk, het leek wel of Jerom hem in een wurggreep vast had! Misschien was Jerom erachter gekomen dat zijn lief mij had verkracht, stel je voor, en dan was hij hem nu aan’t vermoorden ofzo. Ik reed snel door, ik wou hier niets mee te maken hebben! Ik kon die nacht maar niet in slaap vallen, en al helemaal niet toen Zara me opbelde, haar vader was deze nacht niet thuisgekomen en ze was in alle staten. Hoe dit allemaal verder gaat zal ik jullie hopelijk volgende week kunnen vertellen.

Ciao

10-01-2010 om 00:00 geschreven door Andy Verstraeten  

Heey beste bloggers!

Kheb weer wat meegemaakt afgelopen week. Afgelopen dinsdag hadden we bezinningsdag. Jeej… Kan je het al voorstellen? Een hééle dag op het gezicht van Mevr. Aardrijkskunde zitten zien en praten over hoe je je in de klas voelt, wat je wil verder studeren en blablabla. Fons had niets gezegd over bepaalde plannetjes, dus ik had me aan een rustige, saaie dag verwacht. Maar zoals jullie wel hadden kunnen voorspellen was het dat niet. Nadat we ’s middags toch wel lekker gegeten hadden, het waren frietjes btw, gingen Fons, Guido, Ludo, Wesley, Jerom en ik naar buiten. Aan het gebouw waar we die dag verbleven was een bos. Fons wilde graag even gaan “wandelen”. Wandelen, deden we wel degelijk, om uit het zicht van de andere zesdejaars te zijn. Wanneer we de anderen niet meer konden horen, stopte Fons. Hij nam een zakje uit zijn broek. En jullie kunnen het wel al raden wat erin zat: wiet. Persoonlijk vond ik het wel een goed idee. Zo kon deze saaie dag misschien toch nog een beetje plezant worden. De Ludo hielp Fons met rollen. En na eventjes geduld zaten we daar allemaal, behalve Jerom, met ne goeie joint. Hij zei dat hij er geen zin in had en ging op zijn eentje terug naar de anderen. Na een tijdje kwam hij terug met Zara, Romy en Yamara. Zara kwam meteen naast mij zitten, pakte mij stevig tegen haar aan en begon mij te kussen. Hier had ik dus echt geen zin in! Ik doofde mijn joint uit, want hij was toch zo goed als op, en gebruikte als excuus dat ik naar het wc moest. Toen was het tijd om terug naar binnen te gaan. In de namiddag stond nog een speech van de Vlaams Minister-president op het programma. En natuurlijk moest mevrouwtje Zara naast mij komen zitten. Ze kon haar handen niet thuishouden! Langs mijn andere kant zat Jerom. Die leek een hele tijd jaloers te kijken. Er is echt iets mis met dé gast! Al de hele week, en ook vandaag, kijkt hij raar naar mij, staat hij plots naast mij, enz. Het lijkt wel of hij mij zit te achtervolgen. Als hij nog lang zo gaat doen, zal ik hem toch wel eens duidelijk maken dat hij fameus op mijn zenuwen werkt. Na de speech van de minister-president, die oh zo interessant was, zaten we nog een klein uurtje met de klas samen om de dag te bespreken. Diezelfde avond ging ik met men maten ene pakken in De Windhoek. We hadden de volgende dag toch een vrije dag. En het was weer zover. Er waren een paar gasten vies naar de Fons aan het kijken en hopla, het café stond op zijne kop. Fons vloog op een van die gasten en gaf hem een paar kloppen op zijn gezicht. De andere mannen die erbij waren probeerden Fons af hun vriend te duwen en bijgevolg kregen ook zij ne klop. Ondertussen had de cafébazin de politie gebeld en nog geen 5 minuten later waren ze daar. Fons werd meegenomen naar bureau en aan ons werden gewoon een paar vragen gesteld. We dronken nog iets en gingen dan naar huis. Ludo, Wesley en Guido moesten een andere richting uit dan ik. Jerom was voor het incident met Fons al naar huis gegaan. Hij moest zogezegd morgen vroeg uit zijn bed. Ik moest weer langs het befaamde steegje naar huis. Maar deze keer was ik met de fiets dus ik kon er snel doorrijden, ook al wou ik misschien nog wel eens iemand tegenkomen … die mij niet zou verkrachten, maar wel … Nee Andy! Dit ebt ge ni gezegd! Hoe kunt ge daar nog maar aan denken! Eenmaal in het steegje zag ik twee mannen met elkaar bezig, je weet wel wat ik bedoel … en een van die twee mannen was Jerom … Ik reed zo snel ik kon naar huis! En 1 vraag bleef een hele tijd door mijn hoofd spoken: was het Jerom die mij verkracht heeft? Ik kon het niet geloven maar het zou wel kunnen kloppen.

Soit, hoe dit allemaal zal aflopen, weet ik jullie waarschijnlijk volgende week wel te vertellen.

Ciao

23-11-2009 om 00:00 geschreven door Andy Verstraeten  

Hoi mijn beste bloggers.

Na een week vol actie kon ik best wat rust gebruiken en geloof mij rust heb ik gehad. De enige actie die ik dit weekend heb mogen meemaken is de trip naar het ziekenhuis om mijn gips er te laten afhalen. En de laatste woorden die ik nog van de dokter heb kunnen opvangen waren:”en doe het nog rustig aan met je been hé Andy”. Ah ja dat was dus geen probleem geweest. Alhoewel ik kreeg nog voortdurend sms’en van Zara waarin zij aandrong om nog is af te spreken ,maar nu had ik een excuus. En toen ze uiteindelijk belde kon ik niet wachten om haar af te wimpelen, ik zei dan ook kortaf het zal voor een andere keer zijn want  ik moet het van de dokter rustig aan doen met men been. Nu het weekend gedaan was kon ik op mijn gemak weer zonder gips naar school. De rust was snel gedaan want daar was zoals de directeur me al had laten weten, een CLB medewerkster die me uit de klas kwam halen. Ik sloeg rood uit en de blikken van mijn klasgenoten die me allemaal nastaarden zeiden genoeg weer een moment van schaamte voor mij. Eens we achter de blauwe deur van het CLB  lokaal waren aangekomen ,werd ik met allemaal vragen bestormd. Wat is er aan de hand Andy? Ik heb gehoord dat je de laatste tijd niet meer jezelf bent Andy. Word je gepest? Heb je problemen thuis? Heb je een traumatische gebeurtenis meegemaakt? En plots zonder er iets tegen te kunnen doen antwoordde ik JA. Shit da was dus niet de bedoeling was de gedachte die me kort nadien te binnen schoot. Oh Andy wat was die gebeurtenis dan? Je kan me de waarheid vertellen het zal tussen ons blijven beloofde ze me. Ik geloofde haar niet en zei maar snel dat het niets was. Ik begon een verhaal te verzinnen over iets wat er zogezegd onlangs met een vriendin was gebeurt. Ik hoopte natuurlijk dat ze mijn verhaal niet ging checken. Ik kon ze toch niet over de verkrachting vertellen en al zeker niet over mijn pas ontdekte geaardhied. En zo praten we nog een uur verder, zij over hoe ik er met andere mensen moest over praten en ik over allerlei leugens. Oef, het gespreksuurtje zat er eindelijk op. Nu LO waar ik me stiekem al een hele tijd hevig op had verheugd. En ondanks de pijn in mijn been had ik besloten om toch mee te doen. Al die zwetende jonge mannelijke lichamen kon ik toch niet aan mij voorbij laten gaan. En eens in de kleedkamer gaf ik mijn ogen de kost. Tot ik plots iets omhoog voelde komen in mijn broek als je begrijpt wat ik bedoel. Ik voelde men gezicht kleuren van schaamte. Dit werd ongetwijfeld één van de meest genante momenten van mijn leven. Daar kwamen de reacties al, oh Andy jong last van u hormoontjes hoorde ik Wesley zeggen. Ge zijt toch ni voor de mannen zeker voegde Fons er aan toe. Ik kon wel door de grond gaan van schaamte en ik begon het weg te lachen ma nee jong tis gewoon een spontane actie. Ik hoopte dat er verder geen aandacht meer aan besteed zou worden en draaide me om. Maar ineens hoorde ik Jeroms stem zeggen ge moet nie bang zijn ze het komt allemaal wel goe. Oh my god ik voelde mij de laatste tijd zo vreemd en onwennig in Jeroms gezelschap, hij deed wel heel mysterieus en geheimzinnig.

Ja mijn lezers ik zal jullie zeker op de hoogte houden zij ma zeker

Salukes  

13-11-2009 om 00:00 geschreven door Andy Verstraeten  

Hey trouwe lezers!

Ik ben blij dat deze week voorbij is. Het lijkt wel alsof ik in een film terecht gekomen ben met alles wat ik meemaak. Sinds dat voorval in het steegje kan ik geen oog meer dichtdoen zonder dat ik het allemaal weer herbeleef. Niet dat ik dat zo erg vind. In tegendeel zelfs, ik vind het heel fijn. Maar ik wil weten wie die man was, wie zijn handen aan mij zaten. Met die vraag word ik elke nacht badend in het zweet wakker. Zoals je dus al kan denken heb ik helemaal niet veel geslapen deze week. Daardoor zijn die donkere kringen onder m’n ogen nog groter geworden.. Maar van die foundation bleef ik deze keer af. Neenee, ik had een veel beter idee. Toen m’n nichtje uit Frankrijk hier kwam logeren in de zomervakantie was ze wat make-up vergeten, waaronder een potje conseiller. Die is trouwens vele efficiënter tegen donkere kringen dus besloot ik een mini beetje daarvan te gebruiken zodat het niet opvalt maar toch zijn effect heeft.

Donderdag was hét voorbeeld dat de slapeloze nachten zijn tol van mij eisten. Ik strompelde naar beneden en wou de deur uitgaan richting school. “Andy? Ik denk niet dat heel het school jou spongebob boxershort wil zien dus trek je alsjeblieft een broek aan liefje?” Onderbrak mijn mama mijn handeling. Ik keek verward naar m’n benen. Het enige wat ik zag was gips en blote huid. Ik vloekte eerst wat en ging toen een broek aandoen. –Beste lezers, ouders zijn af en toe toch nog voor iets goed.- Doordat ik nog steeds op krukken liep en met mn been in het gips zat kwam ik die dag net voor het belsignaal op school aan. Tijdens het eerste lesuur werd ik al meteen naar het kantoor van de directeur geroepen. Ik wist niet waar ik me aan mocht verwachten, het zou alleszins over de sportdag gaan. ‘Ga zitten’ beval hij me. ‘Andy, Ik weet dat ik lang gewacht heb om jou bij mij te roepen omdat ik niet goed wist wat ik zou doen. Wat is er de laatste tijd toch met jou aan de hand? Je gedrag is onhoorbaar, je ziet eruit alsof je weken niet geslapen hebt en dan is er nog dat voorval met de sportdag..’ Zo ging hij nog een tijdje door. Na een kwartier zeveren sloot hij af met de woorden: ‘Voor deze keer laat ik het zo, wel wil ik dat je bij het CLB langsgaat. Ik heb een afspraak gemaakt voor volgende week voor jou. Weet dat die mensen er zijn om je te helpen Als je problemen hebt kan je daar altijd terecht.’ Dan stuurde hij me terug naar de klas. Denkt hij nu echt dat ik daar naartoe ga? Wat zou ik hen vertellen: Hallo, Ik ben Andy, vorige week verkracht door een man. Ik ben zeer geïntrigeerd door hem omdat ik nu weet dat ik homo ben? No. Fucking. Way. Kon hij me niet gewoon een strafstudie geven in plaats van dat psychologische gedoe? Dat was echter niet mijn voornaamste probleem. Ik moest een manier bedenken om mijn imago te zuiveren bij mn maten. Ik had heel de dag en nacht erover zitten piekeren totdat ik plots een grandioos idee had. Zara zou mijn oplossing worden. Ze had immers toch al een boontje voor me. Vrijdag heb ik mijn plannetje dan ook uitgevoerd. Tijdens de speeltijd nam ik haar even apart, in het blikveld van de manne van mn klas, en eigenlijk zowat heel de school. Ik begon al spijt te krijgen van mijn beslissing, maar raapte al mijn moed bijeen en begon haar te kussen. Aan het gejoel achter mij te horen wist ik dat mn maten alles hadden gezien. Er begonnen opmerkingen als: ‘Das onze Andy sé!’ en ‘whoehoe, goed gedaan’ zich te verspreiden. Yes mn opzet was geslaagd. Toen voelde ik haar tong mijn mond binnenglippen. Gelukkig ging net het belsignaal. Dus verbrak ik de kus en krukte ik me snel weg. Beste lezers, ik denk dat het ‘Zara-plan’ misschien toch niet zo’n goei idee was. Nu is het probleem met mn maten misschien wel opgelost, maar nu heb ik die Zara weer aan mn been. Mijn gsm staat sindsdien roodgloeiend van sms’n van haar..en geloof me, de inhoud wil je niet weten. Maar dat is nog niet alles, ik kom juist terug van een homobar in’t stad. Ik moest mn gedachten even Zara-loos maken. Je raad nooit wie ik daar heb gezien.. Jawel, Jerom van mn klas. Hij heeft mij gelukkig niet gezien. Hij was nogal druk bezig met een ouwe man. Ik wist helemaal niet dat hij op mannen viel, laat staan op van die ouwe zakken.

Daar wil ik het fijne van weten.

Greetz Andy

04-11-2009 om 17:05 geschreven door Andy Verstraeten  

04-11-2009 om 17:03 geschreven door Andy Verstraeten  

17-10-2009 om 00:00 geschreven door Andy Verstraeten  

17-10-2009 om 00:00 geschreven door Andy Verstraeten  

09-10-2009 om 00:00 geschreven door Andy Verstraeten  

Heey beste lezers,

Hier ben ik weer! Veel tijd heb ik niet, maandag en woensdag trainen voor de voetbal, zaterdag een match spelen en tussenin nog een beetje leren autorijden met onze pa… Maar zoals beloofd ging ik jullie op de hoogte houden van mijn o zo interessante leventje! De miserie begon vorige maandag al! Ik had een fantastisch weekend achter de rug. Vrijdag was ik met ons ma nog wat leuke kleren gaan kopen. Want als ik met Fonske zaterdag wou weggaan moest ik er toch goed uitzien?! En ja hoor, ik zag er goed uit. In Café d’Anvers moest ik de grieten van mij afslaan! Maar zoiets ben ik toch gewoon van op school. Altijd die nieuwe vierdejaartjes! “Oh kijk daar wat een knapperd, hihihi!” Het is om zot van te worden, maar ja niets aan te doen! Dus zoals ik al zei het was er gewoonweg af in Café d’Anvers: lekkere cocktails, knappe grieten, zalige muziek. Maar mijn andere maten zijn niet meegegaan zoals ik vorige week al zei. Maar ik heb ze niet gemist hoor! En zondag hebben we zoals gewoonlijk wat rondgehangen in de Windhoek, dat is ons stamcafé! Dus zoals ik al zei, maandag had ik al prijs. Mevrouw Aardijkskunde had gezien dat mijn boeken nog niet gekaft waren. (Wat wil je met zo’n druk weekend?) En zoals geen ander het kon, begon ze te roepen en te tieren. Ik liet ze maar doen, ik had echt geen zin om nog een uurtje langer op school te blijven. Alles  goed en wel, maar ik besloot dat het hoog tijd was voor onze snode plannetjes. En natuurlijk werkte Jerom, Guido, Fons en Ludo er maar al te graag aan mee. We hadden besloten om ons met de hele klas in de meisjestoiletten boven te verstoppen! Zo gezegd zo gedaan… Dinsdag het 5^de lesuur gingen we met zen allen naar de meisjestoiletten. Het was echt tof, als je de afschuwelijke stank een beetje kon negeren toch.. Iedereen zat in een kotje, soms zelfs met meerdere. En natuurlijk moest ons Sammeke weer onnozel doen. Ze wou op de wc gaan zitten en had niet gezien dat de wc-bril omhoog stond! Plons, een natte broek! En geloof het of niet, we hebben daar een heel uur gezeten. Het 6^de lesuur hadden we Meneer Frans, en wij –de engeltjes van 6.4- gingen braafjes naar de klas! Meneer Frans merkte er niets van, tot dat hij Sammekes natte broek zag! Hij vroeg haar wat er was gebeurt, en natuurlijk kon da kieke hare mond ni houde! Meneer Frans reageerde heel rustig en zei: ‘Jullie sanctie volgt nog!’. Dus wij allemaal met schrik naar huis. Ja mannekes, ik laat jullie volgende week onze straf weten…

Ciao!

24-09-2009 om 00:00 geschreven door Andy Verstraeten