Als je op moment "nul" begint met het schrijven van gedichten, is dat om je eigen gevoelens te verwoorden. Om je eigen gevoelens op een rijtje te krijgen. Om bepaalde fases in mijn leven op een rijtje te krijgen schrijf ik.. Soms de hele dag. Soms word ik zelfs midden in de nacht wakker omdat ik een briljante zin gedroomd heb! Een blocnote en pen naast je bed en in je tas is een handig hulpmiddel. Soms kan ik mijn eigen handschrift niet meer teruglezen omdat er zoveel achter elkaar in mijn brein binnenkomt dat ik haast heb om het op te schrijven en niet wil vergeten wat ik bedenk... Schrijven vind ik gewoon fijn.. Zingen vind ik ook fijn

Peter Cammermans zet mijn teksten altijd met veel plezier en groot gevoel op muziek. Ik ben dan ook heel blij dat ik mijn eigen teksten mag zingen. Wat het heel lastig kan maken is, als je gaat zingen over een fase in je leven wanneer je er middenin zit. Onlangs heb ik samen met Peter een deel van ons liedjes programma mogen vertolken voor een vijftigtal enthousiaste mensen. Ik wist natuurlijk niet van tevoren dat zij enthousiast zouden worden , maar dat kan ik NU met grote overtuiging zeggen.

Waarom werkte het deze dag zo goed? Meestal zingen Peter en ik gewoon en lukt het allemaal wel... We hebben er vooral veel plezier in en zetten ons over onze nervositeit heen en gaan met die banaan. Deze keer was ik niet nerveus. Ik was met name erg verdrietig. Ik zit in een fase waar ik best wat moeite mee heb. Ik zag er de hele week al als een berg tegenop om mij open te stellen voor mijn eigen gevoel en had helemaal geen zin om die 'stomme liedjes' te gaan zingen. Want wat zijn ze dan ineens stom en zwaar!! Toen ik klaar stond om te gaan zingen, ben ik gaan zitten . Naast Peter achter de piano. Ik keek iedereen aan en begon te vertellen waar onze liedjes over gaan (ik zeg met nadruk ONZE want Peter heeft net zo'n groot deel als ik in het creeeren van dit geweldige project) . Ik stelde me open  ... voor het publiek, maar ook voor dat, wat mijzelf allemaal kon overkomen tijdens het optreden. Ik heb gelachen.. gehuild ... genoten. En ik zag dat weerspiegeld in het publiek. Ik voelde geen angst, nervositeit, of andere remmingen. Ik vertelde vanuit mijn pure gevoel mijn verhaal. Tussen de liedjes door liet ik het publiek weten waar de liedjes voor mij vandaan kwamen en wat het met me deed. Ogen bleven op ons gericht zowel als oren. Ik voelde dat ik het publiek met mij samen in het verhaal trok. Het was prachtig, mooi... echt en emotioneel.

Iemand in het publiek sprak de volgende woorden:    "scheidingsliedjes met een lach en een traan. Versterkte emoties klonken door een huiskamer. Rake teksten die je aan het wankelen brengen,  om je vervolgens weer met beide benen op de grond te zetten. Dansen op een scheidingsliedje, ik had het nog nooit gedaan!"  En "Mooi, dit hebben jullie zo prachtig gedaan. Gevoellig , herkenbaar en grappig.. Dit moet iedereen horen!"

Ik was trots, echt een keer trots. Niet eens op de performance, maar dat ik juist door in mijn gevoel te gaan, neer kon zetten waar het allemaal om gaat. En dat is Liefde. Het draait allemaal om liefde en de pijn en het plezier dat daar mee samen gaat. Kortom, het leven, respect voor elkaar en zo veel mogelijk de boel op de rails houden en met elkaar er een mooie plek van maken!

Dus lieve mensen ; geniet, van elkaar en met elkaar. Jij verdient het -en die ander ook- om er een feestje van te maken. Soms is het niet zo makkelijk, maar zoals in eén van onze liedjes :

Proef de smaak van verse vuchten, van een vriendelijk gebaar,

weet in de deze "boze"wereld ben je zelf je grootst gevaar

Want JIJ bent de schrijver, JIJ de regisseur

Maken we een drama? Of wordt het romantiek met kleur

Ik weet wel wat ik kies.. for better or worse!!!!

Yvon

Bijlagen:
10502524_614703561979694_7251337324683736683_n.jpg (115.1 KB)   

Laten we het vieren! Hoe vaak roepen we dat niet?  Ik roep het redelijk vaak merk ik... Vieren dat ik een nieuwe klant hebt, vieren dat ik met vrienden ben. Vieren dat ik vrijheid voel, vieren dat we mogen leven! Onlangs besloot ik het lustrum van mijn zangschool te vieren.

Ik zou nu een tiental redenen kunnen bedenken waarom ik dat wilde.. maar feit is , ik heb het gedaan en wat bleek? Vieren is eigenlijk pas echt vieren als je met zijn allen viert.

Omringd door een dertigtal leerlingen , vijftien vrijwilligers en goede vrienden, mijn familie en een volle theaterzaal, voelde ik een vibe die onbeschrijfelijk was. De positieve energie, die voor iedereen in de zaal voelbaar was, tilde de leerlingen tot grotere prestaties. De zaal was gevuld met trots en enthousiasme voor elkaars kinderen. De verbinding tussen de ouders was enorm. De verbinding tussen de diverse vrijwilligers groots. Voor mij als presentator van de show was dat een enorme steun, want zonder zenuwen, in volle veiligheid en vertrouwen, kon ik de kids aankondigen en ze mijn vertrouwen overbrengen via het overdragen van de microfoon! Ze moeten dat gevoeld hebben want de meesten stonden behoorlijk stevig in de schijnwerpers.

Ik liep in de pauze de diverse ruimtes door om even te voelen en te ervaren als toeschouwer. Ik keek mee bij de mental-coaching voor de sterren,  achter de schermen (wow!) en bekeek het prachtige werk van de visagisten, die de deelnemers nog meer lieten stralen. Ook was ik onder de indruk van de vrijwilligers die enthousiast de lootjes voor de Kika loterij verkochten. Ik bezag de ouders die met elkaar proostten op hun kinderen en even buiten van het zonnetje genoten. Ik probeerde onzichtbaar mee te kijken en niet te bemoeien (wat voor mij heel, heel moeilijk is..) en genoot. Even nam ik pauze van de regelaar en control freak en kon echt bekijken wat we nu eigenlijk met elkaar neergezet hadden.

Na de optredens verzocht ik iedereen op het podium, en omringd door vrijwilligers en deelnemers, vierden we met zijn allen onder het genot van “ Happy” van Pharell Williams nog even door.

Turend tegen het felle licht van de schijnwerpers in, zag ik de zaal bewegen. Langzaam stond het publiek op en zong en klapte mee. Euforie... Een dikke cheque voor Kika en bloemen en cadeautjes voor de deelnemers. Knuffels en lieve woorden bij de uitgang..Ik ben gewoon -heel simpel- een blij mens als ik SAMEN mag vieren!

Dank jullie wel, allemaal.. Het was een echt feest en een mooie verjaardag voor Amuze!!

Voelen….

Voelen is spannend en eng. Voelen is ook groeien. Ik merk dat ik de afgelopen maanden enorm gegroeid ben door te voelen.

Voelen welke emoties er in mij omgaan, wat die met mij doen en of ik er wel of niet iets mee wil doen. Loslaten is daarbij een belangrijk issue geworden. Op het moment dat je iets of iemand los kunt laten ontstaat er vrijheid en dat is fijn. Vrijheid om verder te gaan leven, ontwikkelen en een nieuw “kindje” te maken.

Toen ik besloot mijn emoties op papier te gaan zettten, wist ik nog niet wat ik ermee ging doen.  Wel ondervond ik dat ieder woord me dichter bij mezelf bracht en ik mij laagje voor laagje aan het afpellen was. Een geweldig proces wat ik iedereen aan kan raden. Ik denk dat een schilder, een beeldhouwer, maar ook een sporter en een lange afstand wandelaar dat op dezelfde manier doet.  “Blijf bij jezelf” is een advies van mijn oude (nee nog niet zo heel oude) vader. Hij heeft gelijk..Het heeft geen zin een pad te gaan lopen als je je laat leiden door haatgevoelens of schuld. Het pad loop je zelf en dat kun je ook.. Meestal is er, als je goed om je heen kijkt, een aantal zeer constante begeleiders om je heen, dus tast je niet in het duister als je een helpende hand zoekt.

Dit proces,  van scheiding, pijn, verdriet, maar ook een nieuw begin, met tegenslagen en gestage sprongen vooruit, wil ik graag met iedereen delen. Mijn ‘gedichtjes’ worden op muziek gezet door een gevoelsmens pur sang, een kei van een muzikant en inmiddels zeer gewaardeerd vriend, Peter Cammermans. Peter voelt de emoties in mijn woorden feilloos en vertaalt ze via zijn hart naar zijn handen waarna wij samen nog eens huilen om wat we gecreeerd hebben.. Dit is prachtig, dit is bijzonder en zo mooi samengebracht.

De mensen die meewerken aan het projekt met als werktitel “wisseltas en snottebellen, omdat scheiden ook een nieuw begin is”  leggen hun ziel bloot tijdens de interviews en worden daarna beloond met een prachtig lied over de emotie die ze aan mij cadeau hebben gedaan. Ik ben trots dat ik dit met Peter naar een hoger plan mag brengen. Dankbaar dat ik er nu al, behalve mezelf, ook anderen mee kan helpen.

We hopen ons muzikale programma (hetzij als liedjes programma, hetzij als musical) snel de wereld in te kunnen sturen. Hoe groots zou het zijn als we wat meer onderling begrip konden creeeren door onze liedjes. Dat kinderen weer met beide ouders kunnen praten, exen elkaar weer in de ogen kijken……..Binnenkort kunt u een teaser op Youtube verwachten.. stay tuned!!!

Tot dan… een toast op het leven…

Yvon en peter

Toen ik begon met het geven van zangles richtte ik mij voornamelijk op het geweldige bewezen feit, dat zingen gezond is. Er komen diverse gelukhormonen vrij, dus we kunnen er waarlijk vanuit gaan dat een zingend mens een blijer mens is. Ook zorgt de buikademhaling, en ademsteun die daarbij hoort, voor een regelmatige inademing van schone zuurstof zodat het lijf steeds geniet van verse energie. Zingen en muziek brengen ook nog eens de linker en rechter hersenhelft beter in balans zodat met name de exacte vakken makkelijker tot de studerenden doordringen. Kinderen hebben baat bij zang omdat zij sneller leren lezen, duidelijker spreken. Ik kan nog lang doorgaan met het opsommen van de voordelen van regelmatige zang.

Momenteel is zingen vooral hip. Geloof me, ik klaag niet, want door hypes kunnen mooie creaties ontstaan, maar het baart mij soms zorgen dat  kinderen het zingen als een wedstrijd gaan zien. “De glimlach van een kind”  is het allerbelangrijkste. Deze glimlach en schaterlach die ik tijdens mijn lessen mag zien, verdwijnt als een kind niet ingeloot, uitgenodigd of beloond wordt met een dikke pluim van vier blinde (en vaak dove) juryleden.

Alle mooie tv programma’s spreken van talenten. Wat als jij, als kind, daar niet bij mag horen? Ik vind al mijn leerlingen talenten. Zij staan steviger in hun schoentjes door de lessen, durven mij aan te kijken en hun stem te laten horen. Dat zijn de ware talenten… Kinderen (maar ook u, volwassenen) mogen genieten van zang en de voordelen daarvan voelen.  Onlangs vroeg een vriendin of ik een ‘The Voice of Holland‘ partijtje wilde regelen voor haar dochter en een twintigtal vriendinnen. Mijn voorwaarde daarbij was dat de jury bij iedereen om zou draaien en iedereen een zelfde prijs kreeg … Uiteindelijk is er dan gelijkheid en heeft ieder kind gedaan wat het op dat moment kon; zijn of haar talent laten zien! Het werd een prachtige middag met blije koppies en luid applaus voor allemaal.

Aan alle grote commerciële bazen: Geef de kinderen gewoon het plezier in zingen terug…. Laat zingen gewoon weer lekker zingen zijn…..

Kun je vraag creeren?  Ja dat kan ik volmondig beamen. Ik werk nu zo’n drie jaar als zangcoach en realiseer me steeds meer dat als je een mooi produkt maakt, en/of een goede dienst levert, men je diensten inderdaad opzoekt en er geen marketing of reclame meer nodig is op dat moment.

Maar kan ik me ook richten op de vraag van de klant? Daar heb ik me eigenlijk nog nooit zo in verdiept. Ik geef zangles en spring in op de ontwikkelingen van de les en probeer de les en het emotionele proces wat daar vaak aan gekoppeld is, binnen 30 a 40 minuten een mooie afronding te geven.. Verder organiseer ik workshops en live shows omdat IK vind dat iedereen iets nodig heeft om naar toe te werken. Feit blijft, dat alle leerlingen harder groeien door op te treden.

Een enkele leerling, zoals deze van vanavond, weigerde  het podium op te gaan. Ik hunkerde bijna naar het moment wanneer dat wel zou gebeuren, en vanavond vroeg ze mij: “maar als ik nu eens voor de eerste keer met iemand samen op ga treden?” Een doorbraak vond ik en mijn begrip is groot, want ook ik vind samen zingen vaak  prettig..Zo niet, soms zelfs prettiger dan alleen..

Dus bij deze waarom niet inspringen op de vraag…5 februari 2012 : Workshop met live show Duo-zang. Alsjeblieft lieve leerling, zie je daar!

(Max 14 deelnemers, en als je geen eigen partner mee kunt brengen ga ik proberen die voor je te regelen!! Doen!! Ook als je wel eens alleen hebt opgetreden, het verschil is het proberen waard!)

Even geroerd zijn……

“Die heb ik al eens voor je gezongen, weet je nog, toen moest je huilen!”
Deze zangjuf is bij tijd en wijle helemaal niet professioneel, and proud of it!  Als leerlingen mij met hun stem en gevoel zo raken, zijn ze zo goed bezig, dat ik het even niet droog houd. Dit heeft alles te maken met het invoelen van de emotionele reis van de ander. De trillingen in de stem, de frequentie van de jonge stem, en een stuk heimwee denk ik.  De reden waarom ik graag met kinderen werk heeft alles te maken met een stuk jeugd die niet “af” is. Ik wil zelf nog zo graag naief en met open armen de wereld in gaan. Door met deze kinderen en tieners te werken mag ik me weer even zo voelen… hun progressie en stemgebruik roert me enorm.

Sommige kinderen worden door bepaalde omstandigheden gedwongen sneller volwassen te worden. Zij  schermen zich (vaak onbewust) af van de omgeving die deze omstandigheden heeft veroorzaakt en verharden vaak. Door een creatieve uiting (in dit geval zang) mogen ze toch even kwetsbaar zijn en een stuk emotie laten zien. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat wanneer ik zong, mijn wereld zo veilig was en mijn plekje op zolder het mooiste onbewoonde eiland ter wereld! Ik wilde dat ik dat toen met een leuke zang juf had kunnen delen. Nu , in mijn dagelijkse werk, wil ik graag die rol vervullen voor een aantal kinderen. De meeste van mijn leerlingen durven zich te laten zien omdat ik dat ook durf. Er is een tweerichting verkeer en daar is niets verkeerds aan. Ik ben tenslotte geen psychiater of arts en hoef niet “professioneel” te zijn. Ik mag gewoon genieten van wat zij doen en leren, en zie ze graag met een big smile de deur uit gaan.

Onderstaand gedicht geldt voor veel kinderen, maar ook voor velen van u!!!

Durf te zingen mens! Het doet goed!

Ik trachtte het kind te bereiken met een woord;
maar het ging aan hem voorbij, niet gehoord.

Ik trachtte het kind te bereiken met een boek;
maar hij gaf me alleen een verbaasd gebaar

Wanhopig, wendde ik me opzij
'Hoe kan ik dit kind bereiken?', zeg het mij.

Hij fluisterde in mijn oor en zei:
'Kom, zing met mij'.

Wanhopig, wendde ik me opzij
'Hoe kan ik dit kind bereiken?', zeg het mij.

Hij fluisterde in mijn oor en zei:
'Kom, zing met mi                                                                                
“Hoe kan ik dit kind bereiken, zeg het mij….”

Hij fluisterde in mijn oor en zei                                                                                     
“Kom, ZING met mij!”

Een korenworkshop

Een korenworkshop schrijven/geven leek me erg spannend.. Feit blijft dat wat belangrijk is voor een individuele zanger, net zo belangrijk is voor een groep. Maar hoe breng ik dat over op een groep?  Kan ik dat wel? Kan ik twee uur lang de aandacht van de groep vast houden? Wat gebeurt er met mij als ik twee uur lang een workshop presenteer. Kinderen zijn makkelijk te vermaken en leveren reacties waar ik direct iets mee kan. Hoe zou dat gaan werken met een groep van vijftien volwassenen?

Mijn woorden zijn snel, soms te snel.. In mijn enthousiasme kan ik van de hak op de tak springen. Dat is niet best als je kennis over wilt brengen. Individueel werkt dat wel, dan kun je meteen afremmen en inspringen op de theorie. Straks zitten daar een vijftiental enthousiaste mensen die mijn kennis willen opslurpen en ook nog eens met een goed gevoel naar huis willen gaan. Als ik een goed gevoel aan een workshop overhoudt, waaraan ik deel heb genomen, wil ik veel gedaan en geleerd hebben.

Ok stap 1 minder praten, meer laten voelen en zien. Ik bedenk dat stembanden net als elastiekjes zijn, je longen net als een ballon.. waarbij je bij het opblazen de buikspieren voelt die nodig zijn voor de ademsteun.. Mijn verhaal krijgt beelden, het wordt tastbaar.De beeldende bladen die ik bij de verschillende stemfuncties gebruik doen het goed bij zowel volwassenen als kinderen, dus deze zal ik ook gebruiken bij deze workshop.

 Stap 2;  speels zijn helpt te focussen: Op weg naar buiten beslis ik nog dat ik “een taart ga bakken” met de groep. Laagje voor laagje de techniek onder de knie krijgen, getekend als de lagen van een taart, met on top of the cake: de vier stemfuncties.

Stap 3 : ga vooral ook zelf genieten!

Vervolgens besluit ik een stuk muziek van de koordirigent te gebruiken, zodat de groep een eigen, bekende partij kan zingen.

Anderhalf uur later staren vijftien paar ogen me vol verwachting aan….Volwassenen zijn ook kinderen maar dan wat groter, besluit ik en ga ervoor!! Waarom zou ik dit niet kunnen.. Ik ga ze gewoon net zo enthousiast maken als mijn kids tijdens de workshops..

                                                          v  v  v  v  v  v  v  v  v  v  v

Nu een dag later, kijk ik tevreden terug op de workshop. Het maakte me blij te horen dat de technieken direct effect hadden. De stemmen klonken meer ontspannen en de lachjes op de gezichten werden steeds  vrijer.  Hoge noten die onvoorstelbaar leken, kwam toch uit enthousiaste kelen… Ook bij mij borrelde het van binnen van enthousiasme en ik moest mezelf dan ook bewust af en toe afremmen. Het liefst zong ik uit volle borst mee, maar in dit geval was luisteren en kijken mijn rol. En het luisteren beviel me enorm goed.. wat een fijne groep zangers!

We sloten de workshop af met een spelletje “Ren je rot” naar de verschillende stemfuncties. Uiteindelijk ging het koor, zowel als ik, met een heerlijk gevoel naar huis.

Improvisatie, visualisatie, rustmomenten en humor. Allen ingredienten van deze avond. Trots ben ik vooral op het feit dat ik bewust heb geluisterd en merk dat deze niet zo sterke kant van mij zich aan het ontwikkelen is. Hoe minder ik ventileer, hoe meer ik kan luisteren.. Dat is mooi , zo kom ik middels mijn prachtige werk zelf ook beter in balans.

Dank aan alle deelnemers voor deze mooie avond…..

Yvon

Men neme…

Men neme een feestje.. en drie muzikale zusjes met wilde ideeen.

Vervolgens voegt u al roerend een tekst op rijm toe. Deze laat u drie uur pruttelen in een saus van creatieve pianola muziek.

Vervolgens serveert u de totale performance tijdens de bruiloft van uw kleinste broertje met zijn prachtige prinses.

Serveer een prachtig lied het liefste uit aan mensen waarvan je houdt en bij voorkeur ook met mensen waar je minstens de liefde (voor muziek) mee deelt, en de avond kan niet meer stuk!

Eet (zing) smakelijk!!!

Als paden kruisen…

Als paden kruisen, en je voelt dat, is het fijn als je daar
iets mee kunt doen. Als paden kruisen en je voelt niets, dan gaat het moment
voorbij en was er niets dat jullie met elkaar konden delen. Mijn pad wordt (o.a.door mijn
werk) steeds vaker gekruist met het pad van hele bijzondere mensen.


Het leven is mooi als je je open stelt voor ‘paden die kruisen’. Je staat samen
op een geweldig moment in de ruimte waarbij je ieder je ei kwijt kunt, of
gewoon, besluit te luisteren.

Dat luisteren, dat is voor mij persoonlijk nogal eens lastig. Ik word vaak overdonderd
door het contact dat ik heb met bepaalde personen en wil ze dan eigenlijk alles vertellen wat ik
bij ze voel, en ze mijn welbedoelde contact bieden. Ik kan nogal als een groffe spits de verdediging
van de beste tegen- of medestander doorbreken. Ik heb dan ook een sterke drang naar “de
voetbalstem”. De voetbalstem is 1 van de stemmen die mij door de jaren heen
enorm geholpen heeft. Het is een roepstem, die van zich laat horen. Vooral tijdens
heftige perioden is ze heerlijk!! Sinds een aantal maanden probeer ik 1 van
mijn andere stemmen bij voorkeur te laten klinken; de feeën stem. Een rustige,
minder luide stem, die vooral liefde uit. Ik merk dat ik door het gebruik van
deze stem zachter word, maar, doordat ik niet meer zo nodig luid over hoef te
komen, ik mijzelf en de ander niet meer overschreeuw. Mijn luisterend vermogen
is zich aan het ontwikkelen en dat is fijn.

Tijdens mijn lessen werk ik met vier stemsoorten die ik
beeldend heb gemaakt omdat dit beter zou werken voor kinderen. Nu blijkt dat
ook volwassenen hier een beter inzicht door krijgen blijf ik met deze
“plaatjes” werken. In het dagelijks leven blijken deze vier stemmen ons dus ook
enorm goed te helpen. Door bewust te zijn van het gebruik ervan en de reaktie van anderen 
hierop, kun je iets veranderen in je gedrag en je stemgebruik.

Dit was voor mij een geweldige ontdekking. Deze ontdekking wil ik graag
met je delen. Je kunt natuurlijk altijd langs komen om op een prettige manier
zangles te krijgen, maar een korte cursus stem-ontwikkeling ligt ook binnen de
mogelijkheden. Ontdek je ZELF en je vier stemmen… (nieuwsgierig naar de andere
twee?) Denk er deze zomer maar eens rustig over na……!

Von

"Je moet jezelf niet zo van de wijs laten brengen" een heel gewoon spreekwoord dat dagelijks in de Nederlandse taal gebruikt wordt. Ik heb het vaker mijn kant op horen zeggen, en dacht dan.. "ja dat is makkelijk gezegd", want wie het zegt zingt niet hetzelfde lied als jij.
Goed bedoelde woorden, dat beslist. Maar denken wij wel goed na over wat we zeggen?
Als je over iemand zegt : "zo die heeft veel noten op haar zang" wat zeggen we dan eigenlijk? Het lijkt een negatief statement maar
eigenlijk is het verdomd knap als je kiest voor een zangstuk met zo veel diverse mogelijkheden, ergo, een keuze maakt die niet zo makkelijk is maar er wel voor gaat.

In Nederland is het gewoon je niet te veel uit te sloven. Echter, als je zingt en een performance neerzet hoor je je uit te sloven. Dat is soms wel moeilijk, maar wie maakt het ons zo moeilijk om dat te doen? Juist, het publiek. Niets is fijner dan een heftig lied middels al je beschikbare emoties neer te zetten. Niets is heerlijker dan je heerlijk mee te laten nemen op de noten van de muziek. Voel de muziek en breng het over op je publiek.. Maar je niet van de wijs laten brengen door dat publiek dat zo kritisch is, dat maakt het hele verhaal best moeilijk.

Ik krijg in mijn zangstudio veel onzekere tieners en pubers over de vloer, die dolgraag met hun zangkwaliteiten naar buiten willen treden.. Helaas het ontbreekt ze aan lef. Angst om uitgelachen te worden, om te veel van jezelf te laten zien. Samen met hen probeer ik hier binnen een aantal lessen een positieve draai aan te geven en met lef een lied te leren zingen.. Vaak lukt dat snel, soms in een wat trager tempo.. Maar als de juiste snaar geraakt is, en de registers open getrokken worden, dan is er zo'n geweldige ontlading.. Tot tranen geroerd kan ik dan zijn.. gewoon omdat het weer gelukt is een kind of jonge volwassene een treedje hoger te krijgen. Je stem en het uiten daarvan op een 
prettige manier kan er zorg voor dragen dat je zelfverzekerder in het leven staat. Dat geldt niet alleen voor kids, zeker ook voor volwassenen.. Neem een keer contact me me op als je geinteressseerd bent, enneh... Laat je niet meer van de wijs brengen!

Yvon 

Ode aan…. Willeke en Tony en Daisy Bell.

Daisy bell heeft nog een maand te gaan. Dan gaan de deuren naar de meest unieke oefenruimtes van Haarlem en omgeving dicht. Het is triest maar waar. Tien jaar hebben de oprichters Willeke en Tony strijd geleverd om het behoud van deze unieke plek, die zij  eigenhandig opgebouwd en verbouwd hebben. Het grote geld van de project ontwikkelaar wint het van de sociale middenstander. Het verlies is groot voor musicerend Haarlem en omgeving
Kleine bands zijn er groot geworden. Gotcha, Relax, Boris, Jacqueline Govaert (Krezip) en Silkstone zijn slechts een aantal van de namen die mij te binnen schieten.

Zelf ben ik er zeventien jaar geleden, toen Daisy net haar deuren opende, ook begonnen met mijn toenmalige band Perception. Veel bandjes en oefensessies later, besloten Willeke en ik dat mijn AMuze leerlingen in de grote zaal de Stars on Stage workshops zouden kunnen volgen. Ook een aantal ouders hebben er van de Ouder/Kind workshops mogen genieten. Afgelopen jaar heb ik samen met Willeke een benefiet middag voor de Stichting Doe Een Wens mogen organiseren, waarbij we een open podium boden voor de leerlingen. Een geweldige, succesvolle middag, niet in het minst door de samenwerking met Tony en Willeke, de oprichters van Daisy Bell.

Bands, koren, solisten, maar ook “mijn” kinderen gaan een groot gemis voelen. Ik kan me dan ook geen andere locatie voorstellen, met zo veel sfeer en gezelligheid, om de komende workshops te organiseren.

Willeke en Tony, ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd. Maar, vooral, wil ik jullie bedanken, want de herinneringen zijn prachtig… Op Facebook zijn inmiddels honderden reacties binnengekomen op het bericht over het sluiten van de oefenruimtes. Check de site www.daisybelloefenruimtes voor een laatste blik op deze ludieke locatie.

“thank you for the music”

Als Cleopatra worden gedragen…..

Gisteren avond was wederom een gedenkwaardige avond. We zijn ingehuurd door een Zuid-Afrikaans bedrijf op basis van  “een vriendin heeft jou eens horen zingen en zegt dat je zo’n mooie stem hebt”. Nu ben ik zeer gevoelig voor vleierij, en ik zing graag, maar zonder band vang je niet veel aan. Een zangeres kan nu eenmaal niet zingen zonder gedegen begeleiding. Ja, het kan wel, maar ik garandeer dat de gemiddelde luisteraar na twee liedjes afhaakt.. Afin, muzikanten gezocht. Mijn eerste keus, Peter Cammermans, was op dat moment ( nu zo’n drie weken geleden) onderweg naar Barcelona. Ik kon mijzelf geen andere begeleider voorstellen die in een zo korte periode een twintigtal nummers in kon studeren. Mijn gedachten gingen al uit naar een alternatieve band, die ik het optreden kon overdragen, toen ik een voicemail bericht ontving van Peter die mij vanaf Schiphol, net voor de gate, inseinde heel graag mee te willen doen en mij verzocht een paar dagen geduld te hebben.. Die paar dagen kon ik nog net opbrengen (geduld is niet mijn sterkste kant). Na vijf dagen stonden we dan toch in zijn oefenruimte met een prachtige setlist die samen met de opdrachtgever samen was gesteld.

De sessies met Peter bleken behalve energiek ook nog eens enorm leerzaam. Ik leerde weer op mijn gevoel te vertrouwen, te communiceren met de muzikanten, en vooral…..dynamiek in mijn stem te gebruiken … Een lied wordt zo veel mooier door de juiste dynamiek.  EN, zoals ik zo vaak bij mijn eigen leerlingen ervaar… liep ook IK  met een big smile na mijn zangsessie, de deur uit. Peter is van beroep behalve muzikant, tevens koor-dirigent van een drietal koren en ik zoog zijn kennis op als een spons.

Peter en ik hebben drie keer samen geoefend. De derde keer voegde de bassist zich bij ons. Het was een spannende actie, want in een compleet nieuwe bezetting een enkele keer oefenen voorafgaand aan een optreden is wat weinig. Nu is het mijn jaar van het “loslaten”…. Dus;  ik haalde diep adem, gaf wat ik had, en zag wat ik om me heen had.  Twee ervaren muzikanten die, net als ik, muziek met zich meedragen. Ogen dicht en voelen, samen meedeinen op de klanken die je produceert. Samen energie neerzetten, terugschakelen, dan weer door naar de vierde versnelling, en weer even in zijn vrij.. Dat is samen musiceren, voelen en gaan. Het werd een gedenkwaardig optreden. Na de eerste helft van het optreden, waar we nog niet helemaal in onze “flow” zaten, braken we tijdens het tweede deel door. Ik voelde me als Cleopatra. Gedragen door de muziek.. Dat is zo mooi, als je dat weet te bereiken.. laat je optillen door de muziek en leun achterover..En wat is tenslotte mooier dan je door twee mannen te laten dragen?

Muzikanten en publiek tevreden, laten we dit vaker doen… I feel good yeah, so good yeah – I fell into the groove of a brand new day… these are the golden days…(krystl)

What’s in a name? 

Hoe zal ik hem/haar noemen… mijn droom om een zaal vol enthousiaste mensen aan het zingen te krijgen?

Het zou een ware Zangbootcamp moeten worden, met ademhaling- en zangoefeningen. Het zingen van canons, zowel als zingen in meerdere stemmen. Er moet een toffe band zijn, leuke artiesten en er moet een goede  sfeer zijn. Kijk naar de toppers: duizenden mensen die mee scanderen met de meest onzinnige liedjes waar ze geen twee keer naar zouden luisteren als ze op de radio uitgezonden zouden worden. Wat nu als we eens met power songs aan de slag gaan? Wat nu als we het ook nog een super-aantrekkelijk maken, door je grenzen te laten verleggen..
Ik denk al snel aan een titel als   :”color the world with your voice”.. of “Your voice, your future”

Toen ik in maart van dit jaar op aanraden van een goede vriendin naar de Open Circle Business Bootcamp ging (2 dagen je eigen zaak onder de loep nemen en ontzettend veel leren, ook over jezelf!!) , zag ik weer eens wat saamhorigheid is. Hoe snel kun je een groep van een vijfhonderd (!) mensen aan het zingen/dansen en focussen krijgen. Juist door dit zingen en dansen ontstond de focus. Ik zag het enthousiasme groeien.. er was verbinding .. men keek elkaar aan, er ontstond een enorme energie. Ik heb nogal wat eieren in mijn nest die het uitbroeden waard zijn, maar na het aanschouwen van deze energie en het meedoen met zo veel enthousiasme, wist ik het zeker… Dit wil ik ook.. Ik wil ook zo veel mensen aan het zingen krijgen.. Maar dan in een enorme workshop, met ontzettend veel leuke, leerzame tips op zanggebied.

Natuurlijk loopt niet iedereen warm voor een Zangbootcamp. Maar, ik ben ook geen schilderes, toch heb ik onlangs een schildervakantie geboekt en daar enorm van genoten. Een kant in jezelf ontdekken die nieuw voor je is… Je bent je eigen Livingstone.. geweldig toch? Juist die mensen die niet meteen enthousiast zijn wil ik toejuichen!! “Mens laat van je horen, doe mee, zing!!”

Stay tuned.. binnenkort meer informatie over de landelijke zangbootcamp die dit jaar nog plaats gaat vinden. En… tips voor een mooie marketing titel zijn welkom!! Let’s break an egg……

Muzikale groet

Yvon, AMuze

“Zingen is gezond” vertelde ik in mijn vorige blog. Wat gebeurt er dan eigenlijk in dat lijf van ons waardoor we ons na “een potje zingen” zo prettig voelen? Waarom is de samenzang in de kerk zo veel fijner dan de preek en waarom luisteren kinderen zo braaf nadat de dag met een lied in de klas is begonnen?

Als we zingen ademen we bewuster en regelmatiger, ons lijf wordt voorzien van constante verse zuurstof. Doordat ons hart sneller gaat kloppen stroomt ons bloed sneller en makkelijker naar alle uiteinden van ons lijf, dus alle plekken van ons lijf die dat nodig hebben worden makkelijker voorzien van deze heerlijke, verse zuurstof. Wel eens gemerkt dat je het zo lekker warm krijgt als je zingt? Zelfs je tenen kunnen gaan gloeien! Zuurstof werkt genezend, we hebben dat nodig. Onze dagelijkse ademhaling wordt door druk en stress vaak ondermijnd. Bij het zingen ben je bewuster bezig met je lijf en je ademhaling. Indien je de juiste ademhalings techniek die bij zingen hoort toepast kun je nog meer effect bemerken; en nu spreek ik uit ervaring. Sinds ik deze techniek toepas ben ik in vijf jaar nog maar 1 keer ziek geweest. Steeds als ik een griepje of kou voel opkomen begin ik met zingen. Eerst rustig, daarna steeds voller. Dagelijks een kwartiertje helpt mij al.

Uit diverse onderzoeken is gebleken dat we tijdens het zingen ook nog eens een aantal geluk hormonen in onze hersenen aanmaken. Er wordt gesproken over Oxytine en serotonine. Zij zorgen ervoor dat we ons, ondanks de dagelijkse malaise, lekker in ons vel voelen zitten; indien we er genoeg van aanmaken..Waarom zouden we dus geen hulpmiddeltje gebruiken om ze aan te maken? Zingen kan tenslotte overal en je stem heb je altijd bij je. Onlangs stuitte ik op een artikel over darm patiënten. Een deel van deze patiënten werd in een koor geplaatst en tijdens deze periode werd gemeten in hoeverre zij minder pijn ervoeren. De hormonen die zij tijdens het zingen aanmaakten zorgden voor een pijnprikkelvermindering van 50%.

Zo blijkt maar weer dat lichaam en geest één zijn. Ook stress en depressies slaan vaak op het lichaam. Buikkrampen, hoofdpijn, hartkloppingen, allen vaak lichamelijke reacties op de geestelijke toestand. Ook hier zou ik adviseren: Mens, ga zingen! Ik kan niet garanderen dat je beter wordt, wel dat je je beter VOELT. Daar gaat het uiteindelijk toch om. Dat je je goed voelt in je lijf…

Dus zing… laat jezelf horen!