Als je op moment "nul" begint met het schrijven van gedichten, is dat om je eigen gevoelens te verwoorden. Om je eigen gevoelens op een rijtje te krijgen. Om bepaalde fases in mijn leven op een rijtje te krijgen schrijf ik.. Soms de hele dag. Soms word ik zelfs midden in de nacht wakker omdat ik een briljante zin gedroomd heb! Een blocnote en pen naast je bed en in je tas is een handig hulpmiddel. Soms kan ik mijn eigen handschrift niet meer teruglezen omdat er zoveel achter elkaar in mijn brein binnenkomt dat ik haast heb om het op te schrijven en niet wil vergeten wat ik bedenk... Schrijven vind ik gewoon fijn.. Zingen vind ik ook fijn

Peter Cammermans zet mijn teksten altijd met veel plezier en groot gevoel op muziek. Ik ben dan ook heel blij dat ik mijn eigen teksten mag zingen. Wat het heel lastig kan maken is, als je gaat zingen over een fase in je leven wanneer je er middenin zit. Onlangs heb ik samen met Peter een deel van ons liedjes programma mogen vertolken voor een vijftigtal enthousiaste mensen. Ik wist natuurlijk niet van tevoren dat zij enthousiast zouden worden , maar dat kan ik NU met grote overtuiging zeggen.

Waarom werkte het deze dag zo goed? Meestal zingen Peter en ik gewoon en lukt het allemaal wel... We hebben er vooral veel plezier in en zetten ons over onze nervositeit heen en gaan met die banaan. Deze keer was ik niet nerveus. Ik was met name erg verdrietig. Ik zit in een fase waar ik best wat moeite mee heb. Ik zag er de hele week al als een berg tegenop om mij open te stellen voor mijn eigen gevoel en had helemaal geen zin om die 'stomme liedjes' te gaan zingen. Want wat zijn ze dan ineens stom en zwaar!! Toen ik klaar stond om te gaan zingen, ben ik gaan zitten . Naast Peter achter de piano. Ik keek iedereen aan en begon te vertellen waar onze liedjes over gaan (ik zeg met nadruk ONZE want Peter heeft net zo'n groot deel als ik in het creeeren van dit geweldige project) . Ik stelde me open  ... voor het publiek, maar ook voor dat, wat mijzelf allemaal kon overkomen tijdens het optreden. Ik heb gelachen.. gehuild ... genoten. En ik zag dat weerspiegeld in het publiek. Ik voelde geen angst, nervositeit, of andere remmingen. Ik vertelde vanuit mijn pure gevoel mijn verhaal. Tussen de liedjes door liet ik het publiek weten waar de liedjes voor mij vandaan kwamen en wat het met me deed. Ogen bleven op ons gericht zowel als oren. Ik voelde dat ik het publiek met mij samen in het verhaal trok. Het was prachtig, mooi... echt en emotioneel.

Iemand in het publiek sprak de volgende woorden:    "scheidingsliedjes met een lach en een traan. Versterkte emoties klonken door een huiskamer. Rake teksten die je aan het wankelen brengen,  om je vervolgens weer met beide benen op de grond te zetten. Dansen op een scheidingsliedje, ik had het nog nooit gedaan!"  En "Mooi, dit hebben jullie zo prachtig gedaan. Gevoellig , herkenbaar en grappig.. Dit moet iedereen horen!"

Ik was trots, echt een keer trots. Niet eens op de performance, maar dat ik juist door in mijn gevoel te gaan, neer kon zetten waar het allemaal om gaat. En dat is Liefde. Het draait allemaal om liefde en de pijn en het plezier dat daar mee samen gaat. Kortom, het leven, respect voor elkaar en zo veel mogelijk de boel op de rails houden en met elkaar er een mooie plek van maken!

Dus lieve mensen ; geniet, van elkaar en met elkaar. Jij verdient het -en die ander ook- om er een feestje van te maken. Soms is het niet zo makkelijk, maar zoals in eén van onze liedjes :

Proef de smaak van verse vuchten, van een vriendelijk gebaar,

weet in de deze "boze"wereld ben je zelf je grootst gevaar

Want JIJ bent de schrijver, JIJ de regisseur

Maken we een drama? Of wordt het romantiek met kleur

Ik weet wel wat ik kies.. for better or worse!!!!

Yvon

Bijlagen:
10502524_614703561979694_7251337324683736683_n.jpg (115.1 KB)